Bölüm 949: Kar Fırtınası Alemi

“Şu kalas... Her şeyin olduğunu düşünen ama sürekli bela açan koca bir aptal! Beni kızdırıyor, kızdırıyor!” Umutsuzca sınav takımındaki Yun Che'yi izleyen Mu Xiaolan öfkeyle ayağını yere vurdu.

“Xiaolan, o gerçekten bizzat Saray Ustası tarafından aşağı alemden mi getirildi?” Mu Sushan yanına gelip çatık kaşlarla sormuştu.

“Evet, ancak...” Mu Xiaolan, Yun Che'in yeteneklerinden değilde başka bir sebepten getirildiği konusunda neredeyse boşboğazlık edecekti. Neyseki kendini zamanında durdurabildi.

“Saray Ustası Bingyun nadiren aşağı alemlerden birini getirir, yine de bu sefer hata yaptı.” Mu Sushan iç çekerken hayal kırıklığı yüzüne yayılıyordu, başını salladı.

Yun Che'nin adı ilk sınav grubuna eklenmişti. Mu Fengshu'nun bakışları, kibarca Li Mingcheng'i iterken değişti. “Geri dön ve sınavı hazırla. Bu grubun içerisinde üstün gelecek birisi olmasa bile tembellik etmemelisin. Hanfeng, başlamaya hazırlan.”

“Evet, Salon Ustası.’ Ji Hanfeng saygıyla yanıtlamıştı.

Bitirdikten sonra Mu Fengshu etrafta dolanıp büyük adımlarla ayrıldı, Yun Che'ye bir bakış daha atmaktan rahatsızlık bile hissetmedi. Aşağılık, züppe, bir hiç olarak düşündüğü Yun Che gibi biri yokmuşçasına aniden arkasını döndü.

Li Mingcheng takıma döndüğünde ne yapıp yapmadığı bilinmiyordu, ama Yun Che'nin yanında durmuştu. Aniden durdu, Yun Che'ye doğru döndü ve koca bir gülümsemeyle, ”Velet, muhtemelen daha önce, Donmuş Kar Salonu'nun Ana Salon Ustası'nın teyzem olduğunu duymuşsundur. Teyzemin bacaklarına dolanmanın bilgece bir karar olduğunu söylemeliyim. Ayrıca, Mu Bingyun'un Buz Ankası Sarayı Ustası olmasına rağmen ne zaman öleceğini kimse bilemez. Ama bu acınacak bir şey... Tıpkı senin gibi, çöp olarak bile kabul edilemez birinin teyzeme yağ çekmesi onu kalifiye etmez. Peki benim bacaklarımda dolanmaya ne dersin?”

Bunu söylediği anda Li Mingcheng sağ ayağını sertçe yere vurdu, gözleri bu hödüğün sakladığı en ufak bir ipucu varmı dercesine Yun Che'yi izliyordu. “Donmuş Kar Salonuna girme hayaline bir son ver. Ancak sekiz ya da on yıl sonra belki Kar Yağışı Sarayına girebilirsin. Eğer bundan sonra beni dinler ve benim sadık köpeciğim olursan, Donmuş Kar Salonu'nda iyi bir şey bulduğumda önüne bir kaç kemik atarım. Sana hakaret ettiğimi mi düşünüyorsun? Hayır, hayır, hayır, sana gerçekten çok acıyorum, çünkü Kar Şarkısı Diyarı'na geldiğinden beri seninle alay ediyorlar. Eğer kimse seni korumazsa sonsuza kadar bir şaka olarak kalacaksın... Buna ne dersin?”

“...” Yun Che kollarını bağlamıştı, gözleri yarı açıktı ve cevap vermiyordu.

“Ne? Sağır mısın?” Li Mingcheng dudak büktü.

Yun Che içini çekti ve mırıldandı: “Aptal.”

“N- ne dedin sen!?” Li Mingcheng'in ifadesi değişmişti, beş yüz hattı birden sıkışmış gibiydi. Yun Che'in kaynak gücü Egemen Kaynak Alemi'nde henüz orta seviyeye erişmişti. Yun Che, Mu Fengshu'nun muazzam bacağına da dolanmayı sabırsızlıkla bekliyordu. Li Mingcheng doğal olarak ona kaderine karar verebilecek bir hükümdar gibi tepeden alaycı bir ifadeyle bakıyordu. Eğer Yun Che'nin ölmesini isteseydi, yalnızca parmağını şıklatarak bunu yapabilirdi. Hatta Yun Che ile bire bir olarak konuşmayı bir tür iyilik olarak kabul ediyordu.

Dahası, Donmuş Kar Salonu'nun sınavına zorla katılmaya çalışırken bir yandan da sosyal statü tırmanışı şovu, yağcılığı ve zeka gösterisiyle birlikte ona emir verebileceği bir köpek olarak sahip olmak kolay bir başarı olmalıydı. Donmuş Kar Salonu öğrencisi olmak üzereydi, nihayetinde Ana Salon Ustası'nın yeğeniydi. Yun Che bu aşamada korkup tüm dayatmalarını kabul etmeli ve evet dışında bir şey dememeliydi.

Rüyasında bile Yun Che'nin en ufak bir hakaret edeceğini göremezdi!

Li Mingcheng'in tüm bedeni titriyordu, ancak burası Donmuş Kar Salonu'ydu. Burada öfkesini patlatması mümkün değildi. Çok geçmeden, yüzü normal sakinliğine döndü. Ancak yüzünde sinsi bir soğukluk belirdi ve sessizce güldü. “Güzel... Çok güzel, cesursun! Bugünden sonra... Yalnızca izle...”

“...” Yun Che gözlerini kapadı, ona herhangi bir ilgi göstermedi ve sessizce kendi kendine konuştu: Uyumlu ol, uyumlu ol, beladan uzak dur, bela açma, bela arama, phew...

Mu Fengshu ayrıldığında, ilk grubun sınavlarından sorumlu olan Ji Hanfeng'in yüzü saygıdan, keskin bir kibirliliğe dönüştü. Bakışlarını grubun tüm üyelerinin üzerinde gezdirdi ve ciddi bir sesle, “Sınavın ikinci ayağının kaynak oluşumu hazırlıkları tamamlandı. Her an başlayabilirsiniz. Ancak, önce size bir şey hatırlatmam gerekli. Şu anda grubunuzda on bin üç yüz yirmi üç kişi bulunuyor, ancak yalnızca bin kişi ikinci tura geçebilecek! Kalanların beş sene sonra bir daha gelmekten başka şansı yok.

Yalnızca on kişiden biri geçmeye hak kazanacak... ve bu yalnızca ikinci tur.

”Ve bin kişiden de yalnızca yüz kişi üçüncü aşamaya geçebilecek.” Ji Hangfeng parmağını uzattı ve kayıtsızca konuştu: “Diğer bir deyişle, aranızdan yalnızca yüz kişi Donmuş Kar Salonu'na girebilecek. Donmuş Kar Salonu öyle herkesin girebileceği bir yer değildir! Hepiniz, Kar Şarkısı Diyarı veya başka yerlerde dahiler olarak adlandırılmış olabilirsiniz ya da alt alemlerde egemen bile olabilirsiniz, ama iş buraya geldiğinde hepiniz bunu tekrar düşünmelisiniz. Eğer sefil bir şekilde başarısız olmak istemiyorsanız, eski kibinizi bir kenara bırakın… Çünkü burada, bu sadece bir şaka!”

“İlaveten, bırakın size birkaç iyi haber vereyim.” Ji Hangfeng kristal bir şişe çıkardı. “Her zaman olduğu gibi en iyi skora ulaşan ödüllendirilecek. Sonuçta yetenekli biri ortaya çıktığında, çöpler bir kenara atılmalıdır. Ve bu yılın ödülü, tsk tsk, son on bin yılın en iyisi sayılabilir. Hatta üzerine düşeceğim bir şey.”

Ji Hangfeng yavaşça yeşim şişeyi eline aldı, hareketleri son derece dikkatliydi. Yavaşça ortaya çıktı, “Yeşim Düşüren... Buz... Ruhu... Hapı!”

WHOOOA — —

“Yeşim Düşüren Buz Ruhu Hapı” sözleri ortaya çıktığında, kaynak geliştiricileri istemsizce nefeslerini tutup yutkundu. Yun Che başını kaldırdı ve etrafındaki her bir insanın dışarı çıkmış gözlerini, açık ağılarını ve zaman zaman yutkunan boğazları şok içinde izledi. Yanındaki Li Mingcheng'in bile koca gözleri parıldıyordu. Ellerini yumruk yapmıştı ve heyecandan titriyordu.

Yeşim Düşüren Buz Ruhu Hapı'nı elinde tutan Ji Hanfeng bile ateşli bakışlarını gizlemeye çalışıyordu.

Bu Yun Che'nin Yeşim Düşüren Buz Ruhu Hapı'nı duyduğu ilk seferdi, tepkilere ve kalabalığa bakılırsa... İlahi Buz Ankası Tarikatı için önemli bir hap olduğuna şüphe yoktu. Donmuş Kar Salonu'na girmeye çalışan kaynak geliştiricilei üzerinde bile büyük bir etki ve cazibe uyandırmıştı.

“Ah? Yeşim Düşüren Buz Ruhu Hapı!?” Mu Xiaolan bile şaşkınlığını gizleyemedi. “Neden bu yılki Donmuş Kar Salonu sınavının ödülü bu kadar özel?”

“Kaynak Tanrısı Toplantısı otuz ay içerisinde yapılacak...” Mu Xiaolan'ın yanında duran Mu Sushan durumun farkındaydı. Son derece içten cevap verdi: “Herkes bu Kaynak Tanrısı Toplantısının alışılmadık bir şekilde ortaya çıktığını söyleyebilir. Ayrıca her bir Alem Kralı son derece garip davranmakta. Tanrı Alemine son derece büyük bir şey gelebilir. Bu nedenle Yüce Alem Kralı, tarikat kaynakları ile artık uğraşmamamızı ve büyük yeteneklere sahip birinci sınıf öğrencileri yetiştirmek için tüm gücümüzü kullanmamız emrini vermişti. Bu neden ‘Yeşim Düşüren Buz Ruhu Hapı'nı Donmuş Kar Salonu ödülü olarak verdiğimizi açıklıyor.

”Ancak...” Ji Hangfeng yeşim şişeyi bir kenarı koydu ve bakışlarını Li Mingcheng'e kaydırdı, ifadesi hemen rahatlamıştı. “Bu grup içerisinde, eğer büyük bir aksilik olmazsa, Yeşim Düşüren Buz Ruhu Hapı Küçük Kardeş Mingcheng'in olacak.

Sayısız göz, gıptayla Li Mingcheng'e dönmüştü. Aynı zamanda gözlerindeki özlem ışığı da hızla kısıldı… Çünkü bu sınav grubunda Li Mingcheng'nin çok fazla dikkat çektiğini biliyorlardı. Kimse onunla tamamen rekabet edemezdi. Ji Hangfeng bu konuda oldukça patavatsız olsa da, insanlar bunun altında abartı olmadığını biliyordu.

Li Mingcheng aniden donakaldı. Ardından tüm zevkini ve hazzını yüzüne yansıtmamak için büyük bir efor sarfederek, ”Kıdemli Kardeş Hanfeng, sözleriniz bana gurur verdi. Zıplayan palyaço dışında, burada durabilen herkesin gücü sıra dışı. Gelecek sınav çetin geçecek. Bir numaraya gelince… Kendimi asla küçümsememe rağmen, yine de boş vermeye cesaret edemem.” dedi.

“Haha, tam da Ana Salon Ustası'nın yeğeninden beklendiği gibi. Doğuştan gelen sıra dışı yeteneklerinin yanı sıra mütevazısında.” Başını onaylar gibi eğmişti. “Bugünden itibaren Donmuş Kar Salonu'nun ışığına ışık katacağına eminim Küçük Kardeş Mingcheng.”

Katılımcılar arasında gücünün en yüksek olduğu gerçeği, Ji Hanfeng'in Ji Mingcheng'dan bu kadar yüksek sesle bahsetmesinin ikincil nedeniydi. Ancak asıl neden tabi ki de Ana Salon Ustası'nın yeğeni olmasıydı!

Ji Hanfeng'in ifadesi hemen ciddileşti. Ardından elini salladı. “Pekala!” Sınavın ikinci turu şimdi başlıyor. Donmuş Kar Salonu'na girmek isteyenler, ruhunuzu yükseltin!”

Clang!!

Ji Hanfeng'in son sesiyle birlikte büyük kaynak oluşumu devreye girdi. Kaynak oluşumundan beyaz kaynak ışığı parlıyordu, üç kilometre genişliğinde bir alan katılımcıların ayaklarının altında belirdi.

“Sınavın ikinci ayağına ‘Kar Fırtınası Alemi!’ deniyor!” Ji Hanfeng ifadesizce konuşmuştu. “Ayaklarınızın altındaki kaynak oluşumu aktif olduğunda, kar fırtınası dünyasına görünür olacaksınız. Bu diyar hayal edebileceğinizden çok daha soğuk. Fırtınalar yön duygunuzu kaybettirecek, varış noktanızdan şaşacaksınız.”

“Varış noktanız sizden yalnızca yüz elli kilometre uzaklıkta.”

“Tek yapmanız gereken soğuya ve fırtınaya dayanmak ve varış noktasına ulaşmak. Hedef noktaya dokunduğunuzda, kaynak oluşumu sizi geri getirecek.”

“Kaynak oluşumuna ulaşan ilk yüz kişi bu turu geçecek. Diğerleri ise...” Ji Hanfeng dudaklarını büktü. “Diğerleri buradan defolup gidebilir.”

Ji Hanfeng açıklamasını bitirdiğinde, birçok katılımcı soğuk havayı ciğerlerine çekti. Bu sırada genç bir kaynak gelişimcisi öne çıkarak zayıf bir şekilde protesto etti: “Ama... Ama bu adil değil... Böyle bir ortamda buz tabanlı kaynak sanatı geliştirenler büyük avantaja sahip. Kar Şarkısı Diyarı'nda hemen hemen herkes buz tipi kaynak sanatı geliştiriyor, ancak benim gibi başka alemlerden gelenler arasında bu çok çok az.. bu... Bu bizim için büyük haksızlık değil mi?”

“Haksızlık?” Ji Hanfeng ileri doğru adımladı, gözlerini kaynak geliştiricisine dikmişti. Yanına gelir gelmez uzandı ve onu yakasından yakaladı. Mavi bir ışık parıldamasının ardından kalın bir buz tabakası genç kaynak geliştiricisinin tüm bedenine yayılmaya başladı.

Yun Che'nin kaşları anında çatılmıştı... Hissettiği bu kaynak enerjisi gücü Mu Xiaolan'ı bile geçiyordu!

“Ah...” Genç kaynak geliştiricisinin gözleri korkuyla yuvalarından çıkacakmışçasına büyümüştü. Bilinçsizce mücadele etmek istiyordu, ancak kaynak gücü ve hareketleri mühürlenmişti. Bir santim bile hareket edebilecek durumda değildi ve gitgide bilincini yitiriyordu.

“Yalnızca güçlü olanlar adaletten bahsedebilir.” Ji Hanfeng gözlerini kıstı ve iç çekti: “Eğer adalet istiyorsan, geldiğin aşağı diyara geri dönüp o çöplükte araman gerek! Bunu burada söylemek için yeterli değilsin!”

Bam!!

Genç kaynak gelişimcisi Ji Hanfeng tarafından acımasızca yere vuruldu. Buz kristalleri parçalanıp havaya dağılırken kaynak gelişimcileri yoldan çekilmişti. Bir tanesi bile yardım eli uzatmamıştı. Ji Hanfeng arkasını döndü ve soğuk bir şekilde konuştu: “İlahi Buz Ankası Tarikatı'ndaki tüm kaynak sanatları buz tabanlıdır, buz temelli olanların buz kaynak sanatı çalışması son derece uygundur. Sınavın bu kısmına gelince, zaten söyleyeceklerimi bitirdim. Daha fazla konuşmak isteyen varsa buradan cehenneme gidebilir!”

Kaynak gelişimcileinden çıt bile çıkmıyordu, bir tanesi bile konuşmaya cesaret edemedi. Eğer etselerdi, sonları yerde yatan ve muhtemelen uzun süre ayağa kalkamayacak olan bu aptal gibi olacaktı.

“Sizi Kar Fırtınası Alemine yolluyorum, keyfinize bakın!”

Ji Hanfeng bir parmağı salladı ve altındaki kaynak oluşumu hızla dönmeye başladı. Onu takip eden beyaz ışık hüzmesi göğe yükseldi ve tüm insan figürlerini içine çekti.

“Pff... Bunu Ustama nasıl açıklayacağım?” Mu Xiaolan'ın yüzünden endişe akıyordu.