Bölüm 1492: Şeytani Bebek Jasmine

Çevirmen: Sefix
Editör: Extacy12

Bu dünyada, onun Dünyaya Meydan Okuyan Cennet El Kitabı'nın başka bir parçasına sahip olduğunu bilen tek kişi o ve Xiao Lingxi'ydi… Ve de hatıralarını okuyan Buz Anka İlahi Varlığı'ydı.

Ancak Buz Anka İlahi Varlığının tepkisine ve açıklamasına göre, Dünyaya Meydan Okuyan Cennet El Kitabı'nın İlahi Atasal Sanatı olduğunu bilmediği açıktı.

Bunun dışında Xiao Lingxi'nin çözdüğü ilahi sanatın; gizemli siyah yeşim, Dünyaya Meydan Okuyan Cennet El Kitabı'nın ilk kısmı olması gerekiyordu.

Dünyaya Meydan Okuyan Cennet El Kitabı... Aslında Atasal Tanrı tarafından geride bırakılan İlahi Atasal Sanat'tı. Yani onunla yetişim yapabilseydi, dünyaya gerçekten meydan okuyabileceği anlamına mı geliyordu?

Bu düşünceler düzensiz bir şekilde Yun Che’nin kafasında dolandı durdu ama çok hızlı bir şekilde onları bir kenara attı.

Gökyüzü Zehir Sedefi hala arındırıcı aurasını aşırı oranda serbest bırakıyordu ancak Jasmine’in figürü ve aurası hiç de ortalıkta görünmüyordu.

“Köle Ying, her zaman çok merak ettiğim bir sorum var. Jasmine ve benim aramdaki ilişkiyi ilk başta nasıl öğrendin? Ve Kötü Tanrı'nın mirasına sahip olduğumu nasıl bildin?” Beklediği sırada Yun Che, Qianye Ying’e bir soru sordu.

Qianye Ying’er yanıtladı. "Cennetsel Katliam Yıldız Tanrısı'nın kendisinden öğrendim, Cennetsel Kurt Yıldız Tanrısı'na söylediği bir şeydi.”

Yun Che’nin kaşları haykırdığı sırada büyükçe çatıldı. "Jasmine’in ruhsal algısı Tanrılar Alemi'nde rakipsiz olarak kabul görüyor, bu yüzden nasıl onu gizlice dinleyebiliyorsun!?"

Qianye Ying’er sakince cevap verdi. "O sırada seni gördükten sonra duyguları tam bir kaosa atılmıştı. Ayrıca efendim gibi görünmez olabiliyorum ve ona çok yakın olduğum için ruhsal algım fark ettirmeden, onun kurduğu ses izolasyon bariyerinden geçti.”

"Görünmez mi? Görünmez mi olabiliyorsun?" Bu açıklama hafifçe Yun Che'yi şok etti.

Bildiğine göre, bu dünyada görünmezliği başarılı bir şekilde geliştiren tek kişi oydu... Belki de Usta da muhtemelen başarmıştı, ama ona hiçbir zaman göstermemişti.

Bir kişinin görünmez olmasına izin verecek diğer kaynak hareket becerilerinin var olduğunu hiç duymamıştı, hatta bunun belki de Buz Anka soyunun “Ay Dağıtan Şelale”ye özgü ilahi bir teknik olabileceğini düşünmüştü.

Ayrıca, Qianye Ying’er ile ilgili tüm söylentiler arasında görünmez olabileceğini söyleyen hiçbir şey yoktu!

Yun Che’nin şok olmuş bakışları altında, Qianye Ying’er'in hareket ettiğini dahi görmeden önce, uzun ve narin bedeni hafifçe dönerken Qianye Ying’in altın maskesinde hafif ve belli belirsiz bir ışık parladı. Işık hızla sönerken, bedeni tam bir dönüş yaptığında havada kayboldu ve aurasından bir iz bile kalmadı.

Yun Che: “...”

Yarım nefes sonra, Qianye Ying’in bedeni anında tekrar ortaya çıktı ve orada dururken tekrar önceki duruşunu üstlendi.

“Bu, Brahma Hükümdar Tanrı Alemim'in çekirdek kaynak hareket becerisidir; 'İhtişamlı Brahma Gölgesi'. Büyük Ata'nın ölmesinden bu yana geçen dokuz yüz bin yıl boyunca, onu görünmezliğin alemine kadar yetiştiren tek kişi benim.” Qianye Ying’er yavaş ve telaşsız bir şekilde söyledi. “Sonuç olarak efendim görünmez olabilen dünyadaki ilk kişi değil, ikincisidir.”

Yun Che çok uzun bir süre suskun kaldı.

Belli belirsiz bir şekilde Brahma Hükümdar Tanrı Alemi'nin arasında onun görünmez olabildiğini keşfeden ilk kişi olduğunu hissetti.

Brahma Hükümdar Büyük Ata'dan bu yana geçen dokuz yüz bin yıllık tarihte “görünmezliği” yetiştiren tek kişi oydu. Qianye Ying’in doğuştan gelen yetenekleri ve kavrama gücü hiç şüphesiz kıyaslanamaz biçimde güçlüydü.

Aynı zamanda, çok iyi saklamıştı ve daha önce hiç kimseye göstermek zorunda kalmamıştı. Bu nedenle yıllar geçtikçe, Qianye Ying’er’in onlar farkında olmadan Tanrılar Alemi'nin büyük figürlerinin kaç tanesine casusluk yaptığını merak etmişti.

Yun Che, onun kimsenin bilmediği kaç sır ve gizli karta sahip olduğundan daha da fazla habersizleşmişti.

"Başka bir soru sorayım. Yaklaşık dokuz yıl önce Brahma Hükümdar Tanrı Alemin, aniden Orman Ruhu Irkını yakaladı ve katletti, Orman Ruhu Patriği ve karısını ölümlerine götürdü. Bu eylemlerin arkasındaki fail kimdi?”

He Ling: “...”

Qianye Ying’er soruyu derhal cevaplamadı ve sanki bir şey düşünüyormuş gibi görünüyordu. Ondan sonra hızlı bir cevap verdi. "Usta'nın ne hakkında konuştuğunu bilmiyorum."

"Bilmiyor musun?”

"Bilmiyorum." Qianye Ying’er tereddüt izi olmadan söyledi. "Eğer Kraliyet Orman Ruhu Ailesi gerçekten işgal edildiyse, belki de bir Brahma Kralı ya da bir Brahma Hükümdar İlahi Elçisi tarafından gizlice yapılmıştır."

Yun Che aslında bu konunun Qianye Ying’er ile hiçbir ilgisi olmadığına inanıyordu. Aksi takdirde, gerçekten dahil olmuş olsaydı o zaman onun gücü gözü alındığında, He Ling ve He Lin asla kaçamazlardı.

"Bu durumda.." Yun Che derin bir sesle konuştu. "Brahma Hükümdar Tanrı Alemi'ne döndüğünde bu konuyu iyice araştırman gerekiyor! Bu insanların kim olduğunu, bu kişinin kim olduğunu kesinlikle bilmem gerek!”

”Anlaşıldı." Qianye Ying'er emri kabul etti.

“Usta, şu anda bu konuda çok endişeli olmaya gerek yok.” He Ling alçak sesle söyledi. “Gökyüzü Zehir'in gücü tükendi ve tekrar kullanılabileceği noktaya kadar iyileşmek için biraz zaman gerektirecek."

"İntikamını almak istiyorsun, değil mi?” Yun Che konuştu.

“Mn…” Ling çok yumuşak bir ses çıkardı ama birisinin kalbini solgunlaştıracak bir kararlılıkla doluydu.

“Endişelenme.” Yun Che onu hafifçe rahatlattı. “O gün kesinlikle gelecek.”

Zaman yavaş yavaş aktı. Bütün bir gün geçti ve Qianye Ying’er sessizce onlara yaklaşan belirsiz sayıda vahşi hayvan öldürmüştü ama Jasmine hala görünmemişti.

"Usta, gerçekten gelecek mi?” He Ling sordu.

“Kesinlikle gelecek… Kesinlikle yakınlarda, bu yüzden kesinlikle hissedebiliyor.” Yun Che uzaklara bakarken tekrarladı.

İki gün geçti...

Üç gün geçmişti...

Yun Che, başından beri Tanrı Alemi'nin Mutlak Başlangıcı'nın zirvesinde kalmış ve bundan bir adım bile atmamıştı. Gökyüzü Zehir Sedefi de koyu yeşil arındırıcı ışığını serbest bırakmaya devam etmişti.

Ancak üç gün geçmişti ve Jasmine hala görünmüyordu.

"Usta, hala beklemeye devam ediyor muyuz?” He Ling zayıfça sordu.

“...” Yun Che başını indirdi ama cevap vermedi. Bu birkaç gün verimsiz bekleme, onun sessizliğin ortasında bir şeyler fark etmesine yardım etmişti.

Sonunda ayağa kalktı ve öne baktı, elleri yavaşça yumruklara dönüştü. Ondan sonra aniden tüm gücüyle kükredi. “Jasmine! Burada olduğunu biliyorum, çoktan burada olduğunu biliyorum! Dışarı çık! Acele et ve ortaya çık!!"

“...?” Qianye Ying’er yana baktı, kimsenin kendilerine yaklaştığını hissetmemişti.

"Usta?" He Ling de şaşırmıştı.

"Ben hala hayattayım, sen de hala hayattasın." Yun Che kafasını kaldırdı, tüm gücüyle bağırdı. “Sadece hayatta kalmayı başaramadım, artık o zamanki kadar dikkatli ve endişeli olmaya da ihtiyacım yok. O zamanlar en çok korktuğumuz kişi olan Qianye'ye köle damgası yerleştirmeyi bile başardım. Neden kasten benden kaçıyorsun!?”

“……”

“Bu dünyada, seni benden başka kimse bulamaz. Çünkü biliyorum ki varışımı kesinlikle hissedebiliyorsun ve şu anda kesinlikle yanımda olduğunu da biliyorum. Neye dönüşürsen dönüş, daima benim Jasmine'im olacaksın... Ve bu asla değişmeyecek bir şey!”

“Eğer kasıtlı olarak benimle saklambaç oynuyorsan, yeterince uzun zamandır oynadın. Açıkça hayatta olmana rağmen seni bulmak için bu kadar uzun zaman harcadığım için öfkeliysen, lütfen dilediğin gibi çıkıp beni cezalandırır mısın?”

Bu çorak ve ıssız dünyada, Yun Che’nin sesi çok uzaklara yankılandı… Ancak tek bir cevap alamadı.

“...” Yun Che gözlerini kapattı ve ağırca nefes aldı. Bundan sonra aniden söyledi. "Köle Ying, yirmi beş kilometre geri çekil. Ondan sonra burada ne olursa olsun, buraya yaklaşmayacaksın… Unutma, duyma duyunu mühürle!”

"Evet." Qianye Ying’er emirleri kabul etti ve ayrıldı.

Ondan sonra Yun Che gözlerini açtı ama o gözlerindeki ışık biraz azaldı. Artık bağırmıyordu. Bunun yerine çok yumuşak bir sesle mırıldandı. "Jasmine, o zaman hayatımı kaybettiğimde, bana söylediğin sözler yaşadığım sürece asla unutamayacağım sözler.”

“Şu anda, tamamen hayattayım ama benden çok uzakta olmak istiyorsun.”

"Yoksa sadece ölürsem mi... Beni görmeye mi istekli olacaksın..."

Bu sözleri sustururken kolunu kaldırdı. Ondan sonra, kaynak enerji şiddetli bir şekilde kendi göğsüne çarpmadan önce, bu kol etrafında aniden alevlendi.

BOOOM!

Etrafındaki boşluk hafifçe titredi, bir dağa çarpmış gibiydi. Bu darbenin gücü kıyaslanamaz bir şekilde kötü ve acımasızdı; Yun Che'nin göğsünün dramatik bir şekilde batmasına neden oldu. Bir kan oku kendi ağzından şiddetle vuruldu ve gözleri bir saniyenin bir kısmı için donuklaştı.

"Ah! Usta!!” He Ling şok içinde bağırdı, şaşkın yüzü anında ölümüne solgunlaştı. “Ne... Ne yapıyorsun?”

Yun Che’nin vücudu büküldü ve ağzının köşesinden kan aktı. Daha sonra avucunu göğsünden uzaklaştırdı. Bir kez daha kaotik olan kaynak enerji, avucunun merkezinde yoğunlaştı. Şimdi öncekinden çok daha şiddetli ve acımasızdı. Yumuşakça fısıldadı. "Jasmine, eğer hayatla ölüm arasındaki sınırda olmak zorundaysam… Beni görmeye istekli olman için… O zaman… Tekrar ölmeye istekliyim!!”

Sesi düştükten sonra, bir kez daha avuç içi şiddetle göğsüne doğru çarptı.

"Usta, yapma!”

He Ling’in panik çığlığı, Yun Che’nin kalbindeki denizde yankılandı... Ancak patlayan enerjinin korkunç sesi bundan sonra duyulmadı.

Küçük, soluk beyaz bir el birdenbire uzağa uzandı ve içindeki tüm kaynak enerjiyi alarak Yun Che’nin parmağını tuttu. Bu, Yun Che’nin hareketlerini dondurarak gözlerini yerlerine kilitledi.

Kan rengi kırmızı elbise giymişti ve bu en çok sevdiği renkti. Ancak uzun saçları artık kırmızı değildi. Yerine, şimdi geceden daha koyu olan zifiri siyahı bir renkti.

Gözleri daha önce Yun Che'nin hayatı boyunca gördüğü en güzel yıldızlardı ama şimdi o tehlikeli ve gizemli kan renklerini yitirmiş ve bunun yerine sonsuz zifiri-siyah uçurumuna dönüşmüştüler...

Parlak ve güzel kan rengi saçlarını ve gözlerini kaybetmişti ama Yun Che'ye yüzü, onun varlığı, uzun zaman önce sahip olduğu her kan ve kemiğe kadar yakından tanıdığı bir şeydi.

İki insanın bakışları bir araya geldiğinde zaman sanki bir saniye donmuş gibiydi. Düşünmekten ve konuşmaktan mahrumlardı. Soğuk ve uzak olmak istiyormuş gibi görünüyordu ama zifiri karanlık gözlerinin bebekleri kontrolsüz bir şekilde titriyordu...

Sonunda, Yun Che'nin parmağını kavramak için kullandığı küçük el hafifçe geri çekilmeye başladı. Fakat bir sonraki anda Yun Che şiddetle o eli tuttu. Ondan sonra onu göğsüne çekti, sıkı bir şekilde kucakladı.

“Jasmine…” Yun Che vücudundaki tüm gücü ona sarılmak için kullandı ve sanki onu kendi bedenine itemediğinden nefret ediyordu. Kanı dalgalanırken ve ruhu sallanırken kalbi çılgınca attı... Sonunda, yalnızca Jasmine'in kendisine getirebileceği huzur ve memnuniyeti hissetti. "Jasmine... Nihayet seni buldum."

“...” Jasmine’in narin ve zarif omuzları hafifçe titriyordu. Şu anda o, bütün Tanrılar Aleminin üzerine koyu ve ağır bir karanlık gölge atan çok korkutucu kişi, tüm karşı koyma yeteneğini kaybetmişti. Buzlu soğuk bir sesle konuşmak istemişti ama ağzını açtığı an, yumuşak ve nazik bir ses çıktı. "Seni... Koca aptal..."

Yun Che güldü ve ağzındaki tuzlu kan bile biraz kendinden geçmiş hissetmesine neden oldu. "Bana aptal dediğini duyduğumdan bu yana çok uzun zaman geçti, sanki hayatım bir şeyleri kaçırıyormuş gibi hissediyordum.”

Jasmine: "..."

“Özellikle son birkaç yıl, seni sonsuza dek kaybettiğimi düşündüm. Ondan sonra, hala hayatta olduğunu öğrendim… Ve şimdi nihayet seni bir kez daha buldum. Bu dünyada, kaybettiğin bir şeyi bulma hissinden daha iyi bir hediye yok.” Yun Che yumuşakça kulağına fısıldadı.

“...” Jasmine uzun süre gözlerini kapattı. Bundan sonra aniden, Yun Che’nin kavrayışından kurtulmak ve onu uzaklaştırmak için mücadele ederken bir elini uzattı. Fakat diğer eli, Yun Che’nin eliyle sıkıca yakalandı ve elini geri çekmek için iki kez daha çabaladıktan sonra, kolayca kurtulamayacağını kabul etti.

Arkasını döndü ve soğuk bir şekilde konuşurken çorak ve ıssız gri dünyaya baktı. "Benimle buluşmak isteğini çoktan yerine getirdiğine göre, geri dönmelisin.”

Yun Che bu kelimeler karşısında şok olmamış, sersemlememişti. Bunun yerine sıkıca o küçük ve hafifçe sıkışmış eli üzerine tutmuş ve konuşmuştu. "Bana üç yıl önce söylediklerini hala hatırlıyor musun?”

“...” Jasmine hafifçe alt dudağını ısırdı.

“Bir daha ki hayat varsa, insan ya da şeytan, bitki ya da canavar olsam da seni kesinlikle bulmamı söyledin... Şu anda tam önünde duruyorum, peki neden kaçmak istiyorsun?”

“...” Jasmine’in dudakları hafifçe titredi ve sonunda soğuk ve kalpsiz bir sesle konuşmadan önce uzun bir zaman geçti. "Çünkü artık Jasmine değilim.  Şu anda önünde duran şey Şeytani Bebek!”

"Hayır." Yun Che ona bakarken nazikçe konuştu. "Aslında nedenini biliyorum. Jasmine, sen değiştin, uzun zaman önce değiştin. Sadece ben bunu gerçekten farketmemiştim.”