Bölüm 1729 - Ebedi Cennet El Değiştirir

İblis Efendisi'nin emri, Ebedi Cennet Tanrı Alemi'ndeki herkesi hayrete düşürdü... Aslında, tüm iblisleri de hayrete düşürdü.

Bundan sonra, Yan Üç, tiz, ruh parçalayan bir çığlık attı. Her iki pençesiyle de havayı keserken yere daldı. Bir sonraki anda, kilometrelerce genişliğindeki uzayı yırttı ve sayısız şok edilmiş Ebedi Cennet öğrencilerinin hayatlarını söndürdü.

Bir Yama Atası olarak, Kuzey İlahi Bölgesi'ndeki bir numaralı Tanrı İmparatoru'nun bile diz çökmesi ve Atası olarak hitap etmesi gereken yüce bir varoluşun, İlahi Usta Alemi altındaki herhangi bir kaynak gelişimci ile darbe alışverişinde bulunması pratik olarak bir hakaretti. Ona göre, Ebedi Cennet Alemi'nin kalıntılarını kesmek, bazı sebzeleri doğramaktan farklı değildi.

Ancak, şu anki Üç Yama Atası için, Yun Che'nin sözleri mutlak bir göksel kararname gibiydi, bu yüzden onların haysiyeti, efendilerinin emri önünde ne ifade ederdi?

RUUUUMMMMBLE...

Dünyada sayısız karanlık fırtına patlak verdi.

Kan sisi, sefalet çığlıkları, savaşın sesi, ağlamaklı hıçkırıklar... Sonunda bir mola aldıklarını düşünen Ebedi Cennet Alemi, acımasızca daha derin bir yıkım uçurumuna itilmişti.

Umutsuzca umdukları yardım henüz gelmemişti. Onları koruyan Ebedi Cennet Büyükleri ve Muhafızları ölmüş, çok az Yargıç ve İlahi Egemen kalmıştı. Tüm ışık, Ebedi Cennet Alemi'nden kayboldu ve korkunç karanlık onlara indiğinde, kaçış, hayal bile edemeyecekleri abartılı lüks bir şey haline geldi.

Bu sırada, Yanan Ay Alemi, Yanan Ay'ın İlahi Elçilerini ve Yanan Ay Muhafızlarının bir kısmını kaybetti ancak güçlerinin çekirdeği Ay Yiyicileriydi… “Felaket ve Talihsizlik"in geliştirilmesi ve Üç Yama Atası'nın desteği sayesinde temelde yarasız çıkmıştılar. Sadece Li Daopian ciddi yaralanmalara maruz kalmıştı, Ay Yiyicilerinin geri kalanı neredeyse hiç çizilmemişti bile.

Ebedi Cennet İncisi Ruhu, Ebedi Cennet'in İncisi'nin içindeki bilinç alanının yarısını açıkça algıladığında bile, Ebedi Cennet Alemi'nin bir kez daha arafa dönüştüğüne tanık olmuştu. Sanki inanılmaz bir yoğunlukta sallanırken görüntüsü şiddetli bir fırtınaya yakalanmış gibiydi.

"Yun Che, sen!!”

“Hahaha… HAHAHAHAHAHA!”

Ona cevap veren şey, Yun Che'nin vahşi kahkahasıydı. Yun Che'nin gözleri, sözünden geri dönmesine rağmen tek bir suçluluk duygusu içermiyordu. Bunun yerine, uğursuz neşe ve küçümseme ile doluydular. "Ben, ne!?"

"Ben Kuzey'in İblis Efendisi'yim, evrendeki tüm iblislerin hükümdarıyım! Gözlerinde, ben tüm insanlıktan yoksun, düşük ve kötü bir şeytandan başka bir şey değilim! Yine de benim gibi bir şeytanın vaadine çok kolay inandın, ha!?

"Burada, Ebedi Cennet'in İncisi Ruhu'nun oldukça akıllı olması gerektiğini düşünüyordum. Ama ortaya çıktı ki, o yaşlı köpek Ebedi Cennet'ten farklı değilmişsin. İkiniz de beyinleri bok olan aptallarsınız, hahahahaha!”

Görüntünün titremesi gittikçe şiddetlenmeye başladı. Belki de Ebedi Cennet İncisi Ruhu'na dönüştüğünde hala bu kadar güçlü duygular yaşayacağını hiç hayal etmemişti.

Daha önce hiç böyle bir öfke hissetmemişti, hala “hayatta" olduğu vakitte bile.

"Yun Che." Sesi artık zayıf ve belirsiz değildi, şimdi durgun su kadar derin ve ağır hale gelmişti. "İlk başta hala bir çıkış yolun vardı. Ama şimdi, sadece günah ve kan içinde ellerini sırılsıklam değil, hatta Doğu İlahi Bölgesi'ndeki herkesin önünde sözünden geri döndün. Sen... Gerçekten o kadar ahlaksızlığa dalmak istiyorsun ki, gökler ve yer bile sana tahammül etmeyecek!!”

"Hmmm?” Yun Che, dudaklarının köşeleri hafifçe bükülürken yanlamasına baktı. “Bu oldukça garip. Sana sadece Ebedi Cennet Alemi'nin bana davrandığı gibi davranıyorum. Neden bu kadar kızgınsın?”

"Bu, göklerin ve yerin bile bana tahammül edememesi için yeterli mi?”

Soluk beyaz sisin dolaşımı çılgınca ve düzensiz hale geldi. Sonuçta, bu görüntü sadece bir yansımaydı ancak Ebedi Cennet İncisi'nin içindeki “gerçek bedenin” öfkesinin zirvesine ulaştığı açıktı. 

"Yun Che." Sesi daha da derinleşti ve ağırlaştı, şimdi kederli bir ağıt içeriyordu. "Bu asil olan sana güvendi çünkü o karanlığın altındaki gerçek doğanın hala daha önce olduğun ‘Tanrı Çocuğu’ olduğuna inandım.”

Kasıtlı olup olmadığını bilmiyordu ama ruh önceki başlığından “Mesih” kelimesini atlamıştı.

O zamanlar, “Kurtarıcı (Mesih) Tanrı Çocuğu" unvanı Zhou Xuzi tarafından Yun Che'ye verilmişti. Aynı zamanda onu en çok kullanan, bu konuda en ateşli olan da oydu.

Ama şimdi...

"Kalbindeki tüm şefkat ve nezaket, sadece birkaç kısa yıl geçtikten sonra gerçekten toza mı gömüldü!?”

"Nezaket ve merhamet?” Yun Che devasa bir şaka duymuş gibi görünüyordu, sırıtışı o kadar genişti ki neredeyse yüzünü bölecekti. “Bu iki kelimeyi bana söylemeye gerçekten hakkın var mı? Ebedi Cennet'te benimle bu iki kelime hakkında konuşmak için uygun olan var mı!?”

Ebedi Cennet İncisi Ruhu: “...”

"O zamanlar nezaket ve merhamet olarak bilinen şeylerden çok fazlasına sahiptim. O kadar gülünçtü ki," Yun Che derin ve soğuk bir kahkaha ile devam etti. "Ama doğruluğun bayrağını sallayan, bu şeyleri yavaşça vücudumdan en aşağılık ve acımasız bir şekilde çeken, onları kalbimde tamamen öldüren sizdiniz!”

"Şimdi hepiniz beni bir iblis olmaya zorladınız, bana nezaketimin ve şefkatimin nereye gittiğini sormaya hala cesaretiniz var mı!?” Yun Che'nin karanlık ve kasvetli gözleri inciye bakarken genişledi. “Ben de bu sorunun cevabını bilmek istiyorum! Onlar nereye gittiler? ONLAR NEREYE GİTTİLER!?”

“... Daha fazla konuşmanın boşuna olduğunu görüyorum! Ama sen bunu çok erken kutladın!"

Ebedi Cennet İncisi Ruhu'nun görüntüsü, alaycılığın sesine sızmasıyla yavaş yavaş zayıfladı. "Bu soylu kişinin söylediğin her şeye inanacağını gerçekten düşündün mü?”

“Eğer bu sözleri söyledikten sonra gitseydin, bu soylu sözüne saygı duyardı. Ancak, vicdanın öldü ve sözlerine güvenilemez, bu yüzden bu soylu kişiyi kalpsiz olduğu için suçlama!”

Konuşmayı bitirdiği anda, bilincini hemen inciye geri çekti. Ebedi Cennet'in İncisi'ndeki beyaz sis hemen dönmeye başladı… Ebedi Cennet İncisi Ruhu'nun bilinci, bilincinin yarısını işgal eden ruha doğru koşarken aniden inanılmaz derecede korkunç bir ruh fırtınasına dönüştü.

Ebedi Cennet İncisi Ruhu yüz binlerce yıldır var olmuştu bu yüzden o tüm Doğu İlahi Bölgesi'nin önünde yemin etse bile, Yun Che'ye nasıl inanabilirdi— ve bu aynı zamanda Ebedi Cennet İncisi kadar önemli bir eserle de ilgiliydi.

Bu kadar çabuk kabul etmesinin ana nedeni, Yun Che'nin “durumu”nun tam olarak hedeflediği şey olmasıydı!

Çünkü Ebedi Cennet'in İncisi onun "bölgesiydi" ve yüz binlerce yıldır incinin içinde yaşıyordu.

Bilinç alanının yarısı işgal edilmiş olsa bile, güçlü ruh gücü ve son birkaç yıldır Ebedi Cennet'in İncisi ile kurduğu anlaşma göz önüne alındığında, incinin bilinç alanına giren herhangi bir iradeyi zorla kovabileceğine veya yok edebileceğine dair mutlak bir güvene sahipti.

Bunu diğer kişinin zihnini istila etmek için bile kullanabilirdi... Bu yüzden bu yöntemi Yun Che'nin ruhunu ciddi şekilde yaralamak veya hatta tamamen yok etmek için kullanırdı.

Ancak, Ebedi Cennet İncisi'nin bilinç alanının diğer yarısını işgal eden bilince doğru şiddetli bir şekilde yükseldiğinde, aniden onun Yun Che'nin ruhu olmadığını keşfetmişti.

Bunun yerine, saflıkla parlayan yabancı bir ruhtu. O kadar anlaşılmaz bir şekilde saftı ki, Ebedi Cennet İncisi Ruhu ondan bir pislik lekesi bile hissedememişti.

Onun iradesi Ebedi Cennet İncisi'ni terk ettiğinde ve Yun Che'nin önünde "cisimleştiğinde", bilinç alanının yarısının başka bir ruh tarafından işgal edildiğini hissedebilmişti. Ancak, bilinci inciyi terk ettiğinde, incinin içinde ne tür bir ruh olduğunu hissedememişti. Ama o da kontrol etmek için herhangi bir ihtiyaç hissetmemişti.

Çünkü Ebedi Cennet'in İncisine yaklaşan tek kişi Yun Che'ydi. Dahası, o kesinlikle Ebedi Cennet İncisi gibi aşkın bir ilahi esere sahip olmak isterdi, bu yüzden başka bir kişinin ruhunu ekleyerek nasıl taklit etmeye çalışabilirdi?

Ancak, bu sürpriz anı takip eden şey daha da derin bir şoktu.

Bu ruh, Ebedi Cennet İncisi Ruhu'nun bıraktığı bilinç alanının bir kısmına açıkça girmişti ancak incinin bilinç alanı ile tamamen kaynaşmıştı… Bu kadar kısa sürede böylesi bir uyumluluk hayallerini dahi aşmıştı.

Çünkü yüz binlerce yıldır içinde yaşamasına rağmen Ebedi Cennet İncisi'nin bilinç alanı ile böyle bir uyumluluk veya istikrar elde etmemişti.

"Orman Ruhu..." Ancak yumuşak fısıltısını takip eden şey uyarıcı bir çığlıktı. "Bir Kraliyet Orman Ruhu mu!?"

Onun engin bilgisi, Ebedi Cennet İncisi'nin bilincinin diğer yarısını işgal eden ruhun, uzun zaman önce soyu tükenmiş olması gereken bir ırk olan Kraliyet Orman Ruhu'na ait olduğunu hemen fark etmesine izin verdi!

Tarihsel yıllıklarda, bu ırkın sayıca çok az olduğu söylenmişti. Hayat'ın Yaratıcı Tanrıçası Li Suo'nun hayatını ve ruhunun aurasını miras almıştılar, onlar  tüm yaşamı seven saf ve basit ruhlardı.

Ruhu bu korkutucu derecede sağlam bilinç alanına çarptığında, ruh saldırıları ne kadar şiddetli olursa olsun, tek bir inç bile nüfuz edememişti.

O anda, aniden hayatındaki en aptalca kararı verdiğini fark etmişti.

O aslında bir Kraliyet Orman Ruhu'nu Ebedi Cennet İncisi'nin bilincine sokmuştu!

Aniden, Yun Che'nin elinin Ebedi Cennet İncisi'ne dokunduğunda garip bir ışıkla parladığını hatırladı.

Onu tuzağa düşürmek için Yun Che'nin açgözlülüğünü kullanabileceğini düşünmüştü. Ama görünen açgözlülüğü içinde daha da derin bir plan olduğu ortaya çıkmıştı. 

He Ling'in karşı saldırısı başlamıştı!

Ruhu, Ebedi Cennet İncisi'nin bilinç alanının diğer yarısına doğrudan girmişti. Eğer bu sadece ruhlarının gücüne dayansaydı, o zaman doğal olarak Ebedi Cennet İncisi Ruhu'ndan çok daha zayıftı. Ancak, Ebedi Cennet İncisi Ruhu ile ruhların çatışmasına girmeye bile gerek yoktu. Bilincini, milyonlarca küçük akan su akışından oluşuyormuş gibi, bilinç alanının diğer yarısına doğru genişletti.

Kendi ruhunun saflığı ile karşılaştırıldığında, Ebedi Cennet İncisi Ruhu'nun ruhu kesinlikle pis görünüyordu. Böylece, Ebedi Cennet İncisi bilincinin alanı He Ling'in ruhuyla temas ettiği anda, hemen kavrulmuş bir ağaç gibi tepki göstermişti. Ruh, He Ling'in ruhu ile açgözlülükle bir ruh anlaşması üzerinde kumar oynamış ve şimdi başlangıçtaki düşüncelerinin tam tersi ortaya çıkmıştı.

He Ling'in sezgileri kumarda nokta atışını isabet ettirmişti! Ebedi Cennet'in İncisi'nin içindeki mevcut ruh, orijinal ruhu değildi!

Ve yine de, Ebedi Cennet İncisi ile neredeyse mükemmel bir uyumluluğa sahip bir ruhu cezbetmişti... Bu, bu çağda mükemmel bir şekilde uyumlu olan tek ruh olduğu söylenebilecek bir ruhtu.

İncinin içindeki bilinç alanı yavaş yavaş fethedildi. Yavaş ama dayanılmaz bir süreçti.

Ruhu yavaş yavaş terk edildi ve reddedildi... Sonunda sesi, Ebedi Cennet İncisi'nin bilinç alanı içinde yüksek sesle kükremeye başladı. "Kimsin sen!? Bir Kraliyet Orman Ruhu olarak, neden sen... Sen aslında aşağılık ve kötü olan iblislere yardım ediyorsun!?"

He Link onun çığlıklarına cevap vermedi. Yüz nefesten kısa bir süre içinde, ruhu Ebedi Cennet İncisi'nin bilinç alanının yüzde yetmişini çoktan işgal etmişti.

Kalan yüzde otuz, He Ling'in ruhunun yaklaştığını hissettiğinde, içgüdüsel olarak titremeye başladı.

Orijinal ruhu yok edilmişti ama eğer tam ve mükemmel bir ruh elde edebilseydi, gerçek yeniden doğuşa ulaşabilirdi ve orijinal güçlerini hızla geri kazanabilirdi.

Eserler arasında bir tanrı olarak, bu arzu şüphesiz en güçlü içgüdüsüydü.

"Bir Kraliyet Orman Ruhu olarak, Yaşam'ın Yaratılış Tanrıçası'nın halefi, neden bu iblis insanlarına yardım ediyorsun... Neden iblis ırkına yardım ediyorsun!?" Sorusunu kederli bir şekilde tekrarlarken şaşkın bir sesle bağırdı. 

Yüzde seksen... Yüzde doksan...

He Ling sonunda ruhunu kullanarak konuştu, "Uzun zaman öncesinde bu dünyaya olan inancımı kaybettim. Yıkılsa bile, yeniden doğsa bile... Efendimin isteği olduğu sürece, bunu başarmasına yardım edeceğim!”

Ruhunun sesi, Ebedi Cennetin İncisi'nin bilinç alanı içinde yankılandı. Ebedi Cennet İncisi'nin orjinal ruhuna gelince... Ruhu çoktan bu topraklardan tamamen kovulmuştu.

Ve tüm süreç sadece on beş dakika sürmüştü.

Yun Che elini uzattı ve Ebedi Cennet İncisi, avucunun içine yavaşça inmeden önce kendi isteğiyle ona doğru uçtu.

Beyaz bir sis, He Ling'in figürüyle birleşmeden önce inciden yavaşça yayıldı. Yüzü heyecanla kırmızıya boyandı, "Usta, ben... Ben başardım.”

“Çok iyi.” Yun Che yavaşça elini kaldırırken ona küçük bir gülümseme verdi. Onu, tüm umutsuz Ebedi Cennet öğrencilerine gösterdi, Doğu İlahi Bölgesi'nin tüm kaynak gelişimcilerine, Ebedi Cennet İncisi'nin onun, Yun Che'nin mülkiyeti haline geldiğini açıkladı.

Yüz binlerce yıl boyunca Ebedi Cennet Tanrı Alemi'ne aitti ancak Yun Che'nin yeni efendisi olması sadece on beş dakika sürmüştü.

Bir deyiş vardı... “umutsuzluk içinde yatan bir umutsuzluk" Hala iblis insanlarına karşı mücadele eden bu Ebedi Cennet öğrencileri, Yun Che'nin eline cansız gözlerle baktıklarında bu kelimelerin ne anlama geldiğini tam olarak anlamıştılar.

Artık Ebedi Cennet Alemi, Ebedi Cennet İncisi'ni kaybettiğinden, kalplerinde her zaman bu kadar büyük bir gurur uyandıran iki kelime, “Ebedi Cennet” anında gülünç bir şaka haline geldi.

"Dikkat et!” Şu anda, Qianye Ying'er'in vücudu aniden Yun Che'nin yanına geldiğinde parladı.

BOOOM————

O kadar gürültülü ve kakofonik olan bir patlama, dünyanın sonunun habercisi gibi görünüyordu ki, aniden gökyüzünde yankılandı.

On beş bin kilometre uzunluğundaki Ebedi Cennet Kulesi titredi ve sallandı ve tüm gökyüzü şiddetle titriyordu.

Aniden, kulenin tabanından bir çatlak açıldı. Yıldırım kadar hızlı yayılmaya başladı ve kısa bir süre sonra göz açıp kapayıncaya kadar tüm Ebedi Cennet Kulesini kapladı.

Bundan sonra, başka bir dünya sarsıcı patlama havayı sarstı ve Tanrı Alemi'ndeki en yüksek kule olan Ebedi Cennet Kulesi ikiye bölünmeye başladı. Her iki taraf da yere çöktü ama düştüklerinde gökyüzünü dolduran parçalanmış parçalara ayrıldılar.

Yıkılan kulenin merkezinden beyaz bir ışık sütunu fırladı. Bu beyaz ışığın içinde, akan beyaz saçlı eski bir beyaz cüppeli figür görülebilirdi, vücudundan yayılan garip bir ilahi ışık vardı.

Yüzü son derece antik olmasına rağmen, herkes bunun bir kadın olduğunu söyleyebilirdi.

Ebedi Cennet'in öğrencileri ve Doğu İlahi Bölgesi'nin alem kralları, bu beyaz parıltı altındaki özellikleri ayırt edebildiklerinde, hepsi sersemledi.

Bu figür, bu yüz, Ebedi Cennet Alemi'nin yıllıklarına ve Tanrı Alemi'nde bulunan sayısız diğer tarihi kayıtlara derinden kazınmıştı.

Ona baktıklarında, bu tarihsel kayıtlara kazınmış olan kelimeler akıllarında çaldı, her kelime, herkesin ona ibadet etme dürtüsünü veren biçimsiz bir güçle yankılandı.

Ebedi Cennet'in Büyük Atası!