Çevirmen: Sefix

Tanrı Alemi'nin Mutlak Başlangıcı'nın derinliklerinde.

“Bu sık sık bahsettiğiniz Hiçlik Uçurumu mu?”

Jun Xilei'nin ayakları beyaz sisle örtülmüştü. Beş adım daha ileri gidecek olursa her şeyi hiçliğe indirgediği söylenen dipsiz bir uçuruma düşecekti.

Sırtındaki İsimsiz Kılıç bir süre önce varlığını ve ağırlığını kaybetmişti. Hala antikti ama şimdi, çoğu insanın gözlerini çevirmesine neden olan bir şekilde göze çarpıyordu.

“Yaşam, ölüm, aura, güç, ses, ışık, ruh... bu dünyada somut veya maddi olan her şey Hiçlik Uçurumunda hiçliğe indirgenir,” Jun Wuming yavaşça söyledi. “Yaşamlarının sonunda, pek çok İlahi Usta, tüm güçleriyle sırlarını keşfetmeye çalıştı. Ancak hepsi istisnasız hiçliğe indirgendi.

”Yani, hiç kimse Hiçlik Uçurumu'nun dibinde ne olduğunu bilmiyor mu?” Jun Xilei sordu.

“Hayır.” Şaşırtıcı bir şekilde, Jun Wuming'in gözlerinin bulanıklığından biraz özlem parlıyordu.

Bilinmeyen, çoğu zaman cazip olduğu kadar tehlikeliydi.

Jun Wuming'in canlılığı, Luo Changsheng'i durdurduğu ve Yun Che'yi kurtardığı günden bu yana hızla azalma eğilimindeydi. Bugün o kadar yaşlı görünüyordu ki, onu gören herkes görünüşü karşısında şaşırırdı.

“Neden beni buraya getirdiniz, Usta?” Jun Xilei ustasına doğru yüz yüze geldi ama yüzünü gördüğünde hemen bakışlarını engelledi. Aynı zamanda, acı bir zonklama kalbine yayıldı.

Bütün bu yıllar boyunca kasıtlı davrandığı için kendinden nefret ediyordu. Daha da kötüsü, nezaketini ve sevgisini asla tam olarak ödeyemeyeceğini biliyordu. Şimdi yapabileceği tek şey, iradesini sıkı bir şekilde dizginlemek, son yaşam yolculuğunda ona eşlik etmek ve son isteklerini yerine getirmekti.

“Öhö, öhö, öhö...”

Jun Wuming elini göğsüne bastırdı ama gözleri hala Hiçlik Uçurumuna bakıyordu. Açıkladı, “Uzun zaman önce, tarihinin izlenemeyeceği kadar kadim bir kitaptan ‘Hiçlik’ adlı bir güç hakkında okuma yaptım.”

“Hiçlik?” Jun Xilei usulca tekrarladı.

“Bu, insanın şu anki tanınmasında bulunmayan bir isim. Çoğu İlahi Usta, bu terimi gördüğü takdirde onu görmezden gelir. Ama şimdi hayatımın sonuna yaklaştığıma göre, gerçekten var olduğuna inanmaya başladım.”

“Bildiğin gibi, Hiçliğe Dönen Kılıç, Kılıç Egemeni stilinin yüksekliğidir.".”

“O zamanlar, burası Hayali Kılıç anlayışımı tamamladığım yerdi.”

Jun Wuming gözlerini kapattı ve bacakları çapraz olarak oturdu. “Lei'er, endişelerini, dünyayı, kılıç aurasını ve kılıç niyetini bırak. Kendini ‘hiçlik’ boyutuna yerleştirmeyi dene.”

“Sana ‘hiçliğin’ ne olduğunu açıklayamam. Her şey sana bağlı.”

Jun Xilei efendisinin sözlerine itaat etti ve aklını çabucak temizledi.

Ancak, kısa bir süre sonra ışıksız, sessiz ve Hiçliğin Arafından bir şeyler duyabileceğini hissetti. Neredeyse garip bir çığlık gibiydi.

Yanılıyor muyum?

————

Yun Che ve Shui Meiyin Ebedi Cennet İlahi Alemine girdikten sonra On Yön Derin Deniz Aleminde bir şey olmadı. Her şey nispeten huzurluydu.

Chi Wuyao, çok düşündükten sonra Nirvana İblis Sesi ile Ejderha Tanrı Alemine saldırıyı geciktirmek için İblis Efendisinin emrini iletmeyi seçmişti. Beklendiği gibi, herkes kararın arkasındaki bilgeliği övdü.

Zaman hızla geçti. Bir gün ikiye dönüştü, iki gün beşe dönüştü ve beş gün yedi güne dönüştü.

“Yıldız Tanrı Alemi'nin altı Yıldız Tanrısı geldi. Şu anda hepsi Leydi Caizhi ile birlikte. Onları görmek ister misiniz, Usta?”

Hua Jin Chi Wuyao'ya rapor verdi.

“Gerek yok.” Chi Wuyao tembelce gerildi. “Onlara söyleyecek bir şeyim yok. Doğu İlahi Bölgesinde, eğer küçük Caizhi müdahale etmeseydi hepsi ölecekti. Bu iyilik ve onların suçu, onları küçük Caizhi için bir piyon gibi çalışmaya yönlendirecek.”

“Batı İlahi Bölgesi nasıl gidiyor?” Sordu.

Hua Jin yanıtladı, “Tahmin ettiğiniz gibi, Usta. Ejderha Tanrı Alemi huzursuz ve şimdilik kartlarını ellerinde saklamayı tercih ettiler. Beş alem çok daha sessiz ama aynı zamanda savaşa hazırlanıyorlar. Bu, Ejderha Tanrı Alemi onları kendi savaşı için çağırdığında temel güçlerini hızlı bir şekilde harekete geçirebilmeleri için yapılmakta.”

“Ancak, gerçek seferber kuvvet sayısının beklenenden daha küçük olacağından şüpheleniyorum. Çünkü beş alemin hepsi gizlice güçlerini korurken, diğer dört alemin de ellerinden gelenin en iyisini yapmasını bekliyorlar.”

“Çok iyi. Gidebilirsin.”

Hua Jin ayrıldıktan sonra Chi Wuyao alnına bir parmak bastırdı ve sessizce güneşlendi.

Bazı nedenlerden dolayı, son birkaç gündür rahat hissetmiyordu.

Ancak, ne kadar düşünürse düşünsün nedenini anlayamadı.

————

Ebedi Cennet İncisi, Ebedi Cennet İlahi Alemi.

“Hnng... pvack!”

Yun Che'nin ağzından bir kan yağmuru patladı, ten rengi bir anda parlak kırmızıdan soluk beyaza döndü.

‘'Büyük Kardeş Yun Che!'’ Shui Meiyin yanına koştu ve iki elini de vücuduna bastırdı. “Sen... iyi misin?”

“Ben iyiyim, endişelenme.” Yun Che, enerjisini ve nefesini sakinleştirirken elini hafifçe salladı.

“Sorun değil, hala bir yılımız var. Başarılı olacaksın,” Shui Meiyin teselli etti.

İki yıl boyunca Ebedi Cennet İlahi Alemi yetişim yaptılar.

Bu, Shui Meiyin'in Ebedi Cennet İlahi Alemine ilk kez girdiği zaman değildi. Eskiden olduğundan çok daha zayıf olduğunu hissedebiliyordu.

Ancak, kötü çevre Yun Che'nin yetişimini çok fazla etkilemedi. Bunun nedeni, birden fazla kral aleminden yağmaladığı ilahi kristallerden ve yeşimlerden enerjiyi emebilmesiydi. Çevresine çok fazla güvenmesine gerek yoktu.

İlk başta, kaynak enerjisini geliştirmenin ruhunu geliştirmekten çok daha kolay olacağını düşündü.

Ancak İlahi Egemen'in onuncu seviyesinin zirvesine ulaştığında ilerlemesi ani ve tamamıyla durdu.

Ne denediği önemli değil, Hiçlik Yasası ile ne kadar enerji emdiği önemli değil, bir santim bile ilerleyemedi.

Yun Che, hayatında bir kaynak yetişimci olarak bir darboğazla hiç karşılaşmamıştı.

Bu kayıt İlahi Egemen Alemi ile İlahi Usta Alemi arasındaki sınıra ulaştığında sona erdi ve sonsuza dek uzanan bir dağ gibi olduğunu keşfetti. Ne yapmaya çalışırsa çalışsın içinden çıkamazdı.

Aslında, en iyi çabalarının “dağ"ı  biraz bile sallayamadığı hissine kapılıyordu.

Hemen öncesinde, tüm dikkatini rüzgara atmaya ve sahip olduğu her şeyi yumruklamaya karar verdi ama çabası için aldığı tek şey korkunç bir yaralanmaydı.

”İlahi Usta Alemi'nin darboğazının kırılması çok zor. Bunun üstesinden gelmek otuz yedi yılımı aldı ve babam bana ilerlememin Tanrı Aleminin tarihinde bir mucize olarak işaretlenmesi gerektiğini söyledi. Bu yüzden endişelenmene hiç gerek yok,” Shui Meiyin yumuşak bir sesle devam etti.

Ancak, Yun Che kaşlarını çattı, “Hayır, bu sadece bir darboğaz değil!”

Şüpheleri vardı ama sadece zorla girişimden sonra nihayet doğrulayabildi.

“Eh?” Shui Meiyin şaşırdı.

“Bu bir kısıtlama... Kötü Tanrı'nın kendisi tarafından indirilmiş bir kısıtlama, sanırım,” Yun Che ağır bir sesle söyledi. Sesi karmaşık duygularla doluydu.

“Bir kısıtlama... ama neden?” Shui Meiyin şaşkınlıkla sordu.

Hala kaşları çatılı olan Yun Che şöyle açıkladı, “Kötü Tanrı Kaynak Damarlarında yedi özel kapı var. İlk beş kapı—Kötü Ruh, Yanan Kalp, Araf, Gürleyen Cennet, ve Cehennem Hükümdarı/Hades— her şey normal gibi açılabilir ancak son iki kapı da bir kısıtlama mevcuttur.”

“Cennet Cezalandıran İblis İmparatoru onları benim için mühürlerini açmıştı.”

“Bunun sadece ondan ibaret olduğunu düşünüyordum ama benim kaynak yetiştiriciliğim de kısıtlanmış gibi görünüyor.”

Dahası, kısıtlama, İlahi Usta Alemine girmeye çalışana kadar duyulardan sıyrılan bir biçimde şekillendi.

Cennet Cezalandıran İblis İmparatoru kapılarındaki kısıtlamanın kilidini açtı ancak kaynak yetişimi üzerinde hala bir kısıtlamaya sahipti. Kasıtlı mı yoksa doğal mıydı diye merak etti.

“Bu kısıtlamanın neden var olduğuna gelince...”

Yun Che'nin düşünceleri, nefesi sakinleştikten sonra daha da netleşti.

“Meiyin, Tanrı Alemi'nin yarısından fazlasını etkileyen şeytani canavar öfkesini hala hatırlıyor musun? Kızıl Çatlağın ortaya çıkmasıyla başlayan ve Cennet Cezalandıran İblis İmparatoru'nun ayrılışına kadar geçen süren mi?”

“Tabii ki hatırlıyorum ve hepsi bu kadar değil. Hava ve elementler de giderek daha kaotik hale geldi,” Shui Meiyin yanıtladı. Sonra farkına vararak haykırdı, “Demek istediğin...”

“Mn. Bu yüzden kısıtlamanın kaldırıldığına inanıyorum,” Yun Che ciddiyetle devam etti, “Çünkü şu anki İlkel Kaos artık tanrıların aurasına dayanamadı.”

“İblis İmparatoru ilk ortaya çıktığında, yaşayanlar panikledi, göksel yol titredi, elementler kaotik hale geldi ve doğal düzen kendi üzerine çökmekle tehdit etti. İblis Tanrıları'nın İlkel Kaosa geri dönmelerine izin verilseydi, dünyayı yok etmek zorunda kalmazlardı. Mevcut yasa ve düzen kendi başına çökerdi ve sonuçları... tahmin edilemez.”

“Bu, Cennet Cezalandıran İblis İmparatoru'nun nihayetinde evreni terk etmeyi seçmesinin en büyük sebebiydi,” Yun Che iç çekerek devam etti, “Kötü Tanrı'nın hayatının sonuna kadar koruduğu dünyayı yok etmek istemedi... en azından, şimdiye kadar.”

“Söylemek istediğin şey, altıncı ve yedinci kapının ve İlahi Egemen Alemi'nin üzerindeki alemin gerçek tanrıların alanına girdiğini mi söylüyorsun?” Shui Meiyin sordu.

“Emin değilim,” Yun Che yanıtladı, “ama bu kesinlikle... mevcut dünyanın şu anda dayanabileceği bir güç değil.”

Yanan Ay Aleminde, ilk kez altıncı kapı “Tanrı Külü"nü aktive etmek için Yıldız Tanrısı'nın İlahi Kökenini feda ettiğinde, bulanık bilincine rağmen tüm dünyanın onun etrafında titrediğini hissetmişti.

Daha sonra, Qianye Ying'er ona Kuzey İlahi Bölgesinin neredeyse dörtte birinin bu birkaç nefes sırasında titrediğini söylemişti.

Güney Denizi Tanrı Aleminde, Titanik Deniz Tanrısı Topundan çıkan güç aynı zamanda İlkel Kaosun sınırlarını aşan bir güçtü. Aynı zamanda yıldız aleminin çoğu yerinde büyük bir depreme neden olmuştu.

Eğer bu küçük parlamalar tehdit edici bir seviyedeyse, o zaman dünyanın sınırlarını aşan bir gücün uzun süreli kullanımı... gerçekten hayal ettiğinden daha ciddi olabilirdi.

”O ölümüyle bütünleşen son tanrıydı. İlkel Kaosun aurasının solmasını, yeni göksel yol düzeninin oluşumunu ve elementlerin istikrarını görmek için yeterince uzun yaşam şansına sahipti. Bu yüzden kendi kaynak mirasına bir kısıtlama getirdi ve mirasçısının altıncı kapıyı açmasını ya da İlahi Usta Alemine girmesini engelledi.”

Açıkçası, dünyada kaynak damarlarını Kötü Tanrı'nın kendisinden daha iyi bilen hiç kimse yoktu.

Yun Che şu anda sadece bir seviye on İlahi Egemendi ama Cehennem Hükümdarı onu halihazırda bir seviye on İlahi Usta ile eşit hale getirecekti.

Eğer İlahi Usta Alemine girecek olursa, o zaman kesinlikle... mevcut dünyanın sınırlarını aşacak güce sahip olacaktı.

Başka bir deyişle, Kötü Tanrı'nın geride bıraktığı kısıtlama, onu dünyanın dayanabileceği maksimum güce sınırladı.

“Cennet Cezalandıran İblis İmparatoru'nun bu kısıtlamayı kaçırması için çok düşük bir şans var, bu da muhtemelen Kötü Tanrı ile aynı sonuca ve karara vardığı anlamına geliyor. Kapıların kilidini açtı, böylece bir ölüm kalım krizinde kullanmak için nihai bir koz kartım olacaktı ve dünyanın kanun ve düzenine zarar verecek kadar uzun sürmeyeceğini biliyordu.”

Bunu açığa çıkarmanın bir yolu ya da imkanı yok mu?” Shui Meiyin endişeyle sordu.

Mevcut dünya gücü ile bir Yaratıcı Tanrı'nın kısıtlamasını kaldırmak mümkün değildi.

Ancak, Yun Che konuşmadan önce kaygısız bir şekilde gülümsedi, “Sorun değil. Bugün sahip olduğum her şey Kötü Tanrı sayesinde. Kısıtlama hem bir sınır hem de bir hediyedir ve bunu minnetle kabul etmem doğrudur.”

“Ayrıca, üst sınırlarımın üstesinden gelmemiş olabilirim ancak vakfım hayal edebileceğimden çok daha güçlü hale geldi.”

Bu yüzden Yun Che bir sonraki aleme geçmeyi düşünmeyi bıraktı, ellerini ovuşturdu ve ayağa kalktı. Tekrar gülümsedi ve dedi ki, “Şimdi her zaman Cehennem Hükümdarını kullanabilirim. Bu kadarı yeterli!”

“Şimdi sadece bir yıl kaldı. Hepsini ruhumu geliştirmek için harcayacağım.”

Shui Meiyin, Yun Che onu kabaca yere iterken tatlı bir çığlık attı.

“Hazır mısın? Hadi başlayalım~~”

Shui Meiyin'in elbisesi olan akan siyah kumaş göğsüne kadar çekildi. Gözleri kamaştıran bir çift pürüzsüz, beyaz bacak ortaya çıktı ve…

(Doksan dokuz bin kelime gizemli bir şekilde kayboldu çünkü sabit disk patladı... bu benim hatam değil!)

————

Aynı zamanda.

Batı İlahi Bölge, Ejderha Tanrı Alemi, Samsara'nın Yasaklı Diyarı.

Uzayda küçük bir çarpıklık vardı ve uzun boylu, heybetli bir figür dışarı çıktı.

Kaşları kılıç kadar düzdü ve yüzündeki her çizgi keskin ve belirgindi. Gözleri neredeyse açık bir gökyüzündeki güneş gibi ilahi güçle parlıyordu.

Ortaya çıktığında, etrafındaki beş yüz metre içindeki hava dondu ve dünya karardı ve sustu... ölüler bile dünyanın eşsiz efendisine ibadet ediyormuş gibi hissettiler.

O Long Bai'ydi!