Bölüm 1915 - Gerçek (3)

SEFIX

“Kız Kardeş Qingyue, Kız Kardeş Qianying tarafından gönderildikten sonra seni çok uzun bir süre aradı. Sonuçta, Hükümsüz İllüzyon Taşı'nın ışınlanması tamamen rastlantısaldır. Düşmanların eline geçeceğinden korkuyordu.”

"Sekiz ila on saatlik sonuçsuz aramadan sonra, sonunda geçici olarak vazgeçti ve Evren Deleni kullanarak Mavi Kutup Yıldızını ışınlandı. Önce Mavi Kutup Yıldızını Doğu İlahi Bölgesinin doğusundan Güney İlahi Bölgesinin güneyine ışınladı, ardından Göksel Su Yıldızını Güney İlahi Bölgesinin güneyinden Mavi Kutup Yıldızının eskiden olduğu yere ışınladı.” 

"Mucizevi bir şekilde, gezegensel ölçekte ışınlanma Kız Kardeş Qingyue'nin tüm gücünü neredeyse tüketti, bu da onun seni aramaya devam etmesini imkânsız hale getirdi. Başka seçeneği kalmamışken, iyileşmek için Ay Tanrı Alemine geri ışınlandı. Ancak, Ebedi Cennet Tanrı İmparatoru Mavi Kutup Yıldızının varlığını ilan etmeden çok önce dinlenemedi.”

Shui Meiyin eklemeden önce tekrar iç çekti, "Bundan sonra ne olduğunu biliyorsun, Büyük Kardeş Yun Che.”

“...” Yun Che hafifçe nefes verdi. Evet, sonradan olan her şeyi biliyordu çünkü bunu bizzat deneyimlemişti... öte yandan hiçbir şey de bilmiyordu.

Shui Meiyin şöyle devam etti, “O kader günü doğal olarak gerçekleşmiş gibi görünüyordu ancak Kız Kardeş Qingyue'nin planlarının çoğu aralarında gizliydi.”

"Etrafının sarıldığını duyar duymaz Mavi Kutup Yıldızına geleceğini biliyordu. Seni bekleyen şeyden kurtulamayacağını bilmene rağmen mümkün olan en kısa sürede oraya varacağını biliyordu.”

“O zamanlar sana verdiği Batan Ay Göksel Sarayı da taşıyordun. Yine, onu kullanacağını kesin olarak biliyordu.”

"Bu nedenle, Kız Kardeş Qingyue, Ay Tanrı Alemi'nin en hızlı Ay Tanrısı olan Altın Ay Tanrısı Yue Wuji'yi yanına aldı ve ayrıldı.”

“Sonra, eşsiz statüsünü Tanrı İmparatorlarını seni ilk yakalayan kişiye kontrolünü teslim etmeye ikna etmek için kullandı.”

"Beklendiği gibi, çok geçmeden Batan Ay Göksel Sarayı ile göründün. Kız Kardeş Qingyue Ay Tanrı İmparatoru olduğu için, yapının kontrolünü senden kolayca ele geçirdi.”

"Sen acizken, Yue Wuji seni tıpkı Kız Kardeş Qingyue'nin planladığı gibi herkesten daha hızlı yakaladı. Ondan sonra, önündeki Mavi Kutup Yıldızını yok etti."

Bu doğru değildi.

Yun Che'nin zayıflığını, yumuşaklığını, bağlılığını, saflığını, iyiliğini, tereddütünü ve özlemini yok etti.

Kimseye haber vermeden tüm Mavi Kutup Yıldızını kurtarmıştı.

“Bundan sonra, tıpkı ilk seferinde olduğu gibi seni 'infaz etmeye' çalıştı,” Shui Meiyin sessizce söyledi. “Gerçekten başka bir yere ışınlandığın zaman tüm dünyanın öldüğünü düşünmesini istedi. Aslında, bu sefer seni doğrudan uzak Kuzey İlahi Bölgesine ışınlamaya karar verdi.”

“Kuzey İlahi Bölgesinde sağ salim göründükten sonra seni gerçekten kurtardığını bilebilirdin ancak bu, doğduğun gezegeni yok ettiği için ona olan nefretini gidermek için neredeyse yeterli olmazdı. İçinde sadece intikam kalmışken, senin mümkün olan en hızlı şekilde gelişip büyüyeceğinden emindi.”

"Her şey tam olarak Kız Kardeş Qingyue'nin umduğu gibi gitti ve bir kez daha, o...”

Mu Xuanyin sonunda gizliliğini kırmış ve Xia Qingyue'yi işini bitirmeden hemen önce durdurmuştu.

Sonunda kaçmayı başardı ama sonuç olarak Mu Xuanyin öldü.

"Kader miydi?” Xia Qingyue, İlahi Mor Pilon Kılıcını güçsüz bir şekilde indirdiğinde bir iç çekişle mırıldandı ve “Mavi Kutup Yıldızı”nın sıcak kalıntıları hatlarını aydınlattı.

"Bundan sonra Kız Kardeş Qingyue, Tanrı Alemine döndüğün günü beklerken birçok şeyi gizli gizli yaptı. Dahası—” 

"Meiyin," Yun Che nihayet uzun süredir devam eden sessizliğini bozdu çünkü daha fazla bu soruyu sormak için yanan dürtüsünü bastıramadı, "ondan önce, döndükten sonra neden bana her şeyi anlatmaya istekli olmadığını söyle. Neden... neden her şeyi senin omuzlarına bırakmaya karar verdi!?”

Yoğun bir istekle Shui Meiyin'in gözlerine baktı.

Ancak, Shui Meiyin düşünülemez olanı yaptı ve başını salladı.

Sanki halüsinasyon görmediğini doğrulamak için güçsüz bir sesle mırıldandı, "Bilmiyorum.”

“...bilmiyor musun?” Yun Che'nin göz bebekleri genişledi ve sesi bir kez daha sabırsızlandı. "Ne demek bilmiyorsun?? Sana her şeyi anlattığını söylemiştin!”

Shui Meiyin başını tekrar salladı. O ve Xia Qingyue, Ay Hapishanesinde geçirdikleri süre boyunca birbirlerini oldukça sık gördüler. Tüm gerçeği Yun Che'den çok daha önce biliyordu, bu yüzden asla cevaplanmayacak lanet soru ona bu kadar uzun süre işkence etmişti.

…………

Ay Tanrı Alemi'nin Ay Hapishanesinin en alt katında, Xia Qingyue Evren Deleni ellerine yerleştirdi, böylece uyuyan ruhunu İlahi Paslanmaz Ruhuyla besleyebildi.

“... Çok bencilce davrandığımı biliyorum. Senden çok acımasız bir şey istediğimi biliyorum ama bunu isteyebileceğim dünyadaki tek kişi sensin.”

"Anlamıyorum. Hiç anlamıyorum.” Kafasını karışıklıkla salladı. “Eğer geri dönüp İlkel Kaosun gerçek kralı olacağından o kadar eminsen, neden onu gördüğünde ona her şeyi doğrudan söylemiyorsun? Neden ona her şeyin benim işim olduğunu söylememi istediğini anlamıyorum, gerçekten anlamıyorum. ”

“Çünkü önündeki Mavi Kutup Yıldızını yok ettiğim zaman kadar benden nefret etmesini istiyorum,” Xia Qingyue usulca söyledi.  Gözleri bir çift ay kadar sakin görünüyordu. “Sadece benden nefret ederek beni karısı yerine kendi gezegenini yok eden aşağılık, acımasız kadın olarak hatırlayacak. O zaman ben öldükten sonra sonsuza dek aklından çıkmayacak bir ebedi pişman olmak istemiyorum.”

"Ölmek?" Yine başını iki yana salladı. "Sen Ay Tanrı İmparatorusun. İkiniz de inanılmaz derecede zeki ve güçlüsünüz. Nasıl ölebilirsin? Seni kim öldürebilir ki? Ben... ben tam olarak ne dediğini anlamıyorum.”

"Anlamanı sağlayamam," Xia Qingyue sessizce söyledi. “Söyleyebileceğim tek şey, bu dünyada asla meydan okunamayacak birçok şey olduğu.”

"Zirveye çıktığında, ölüm benim en iyi seçimim ve sonum olacak.”

“...” Yine başını iki yana salladı. Duyduklarının tek bir kelimesini bile anlamadığı halde nasıl anlamadı?

"Onu çok seviyorsun, Meiyin. Hayatının geri kalanını benim ölümüme pişman olarak geçirmesini istemezsin, değil mi? Kötü bir insan olarak öleceğim ve intikamını alacak ve... kaybettiğini düşündüğü her şeyin bundan daha iyi bir sonu yok.”

“Biz karı kocayız ve bir eşin sorumluluklarını en iyi şekilde yerine getirdiğimi söylemeye cüret ediyorum.”

“Sana haksızlık ettim, bu hayatta iyiliğinin karşılığını alamayacağını söylediğim için üzgünüm. Belki bir sonraki hayatta... "

"Bir sonraki hayat..." Xia Qingyue'nin sesi aniden durdu ve bu üç kelimeyi odaklanmamış, kederli gözlerle tekrarlamaya devam etti…

…………

Bundan sonra, Shui Meiyin'in İlahi Paslanmaz Ruhu ile Evren Delen arasında yavaş yavaş bir ruh bağlantısı ortaya çıktı. Xia Qingyue kendini ondan ayırdıktan sonra hemen Evren Delen'in yeni ustası olabilirdi.

Ancak, Yun Che Doğu İlahi Bölgesine döndükten sonra bile Xia Qingyue'nin neden bu seçimi yaptığını asla öğrenemedi ve Evren Delen ile Ay Tanrı Aleminden “kaçtı”.

Tek yapabileceği her şeye katlanmak ve son isteğini yerine getirmekti.

Ve o yaptı, ta ki...

“...ölümünden dolayı üzülmemek için ondan nefret etmeni tercih edeceğini söyledi. Onu zamanla unutacağını ve ona uzak bir anıdan başka bir şey gibi davranmayacağını umuyordu.”

"Ama neden ölmeyi seçti? NEDEN!?!" Yun Che kanlı gözlerle kükredi. Shui Meiyin'in bile cevaplayamadığı bir soruydu ve kalbi her an patlayacakmış gibi hissediyordu. “Beni her şeye ikna etmek için sadece birkaç kelime açıklaması gerekiyordu... neden ölmeyi seçmesi gerekti...”

“Ona aynı soruyu defalarca sordum ve fikrini sık sık değiştirmeye çalıştım, ama...” Shui Meiyin hıçkırdı. “Her zaman bana bir cevap veremeyeceğini söyledi. Seçmesi gereken sonun ölüm olduğunu ve... "

“...ona boyun eğdikten sonra kadere karşı son isyanı olduğunu söyledi.”

Yun Che irkildi. "Boyun eğdikten sonra... kadere karşı... son isyanı mı?"

"Kız Kardeş Qingyue bana ne anlama geldiğini açıklamadı. Ayrıca, kendi zihninde kaybolduğunda sık sık çok garip şeyler mırıldandı,” Shui Meiyin mırıldandı. ”Affedilmez bir günahkâr olduğunu... küçük kardeşine, babasına ve annesine ölüm getirdiğini söylediğini hatırlıyorum..."

“!?” Yun Che aniden başını kaldırdı ve kısık bir sesle geri döndü, “Yuanba, onu ölümün kıyısındaki musibetten kurtardığımdan beri iyi gidiyor! Sadece kutsal alanın efendisi olmakla kalmadı, şu anda Tanrı Aleminde bir maceraya atılıyor. Küçük kardeşine ölüm getirdi de ne demek??”

“Babası Kara Ay Tüccarları Birliği'nde güvende ve sağlıklı. Yalnız olabilir ama başına hiçbir tehlike gelmedi... Annesine gelince, onu mahkûm eden Qianying'di, bu yüzden neden bahsediyor ki!?”

"Bilmiyorum." Shui Meiyin başını salladı ve bu konuşma boyunca çok fazla tekrarladığı üç kelimeyi tekrarladı. “Ayrıca ölümünün Ay Tanrı Alemini güvende tutmak için yeterli olduğunu söyledi.”

"Ancak..."

“...” Yun Che'nin gözleri rengini kaybetti ve tüm vücudu bir yaprak gibi titredi.

Ay Tanrı Alemi, tamamen yok ettiği ilk ve tek yıldız alemiydi.

Başka hiçbir yıldız alemi aynı acımasızlığa maruz kalmaya bile yaklaşmamıştı.

Xia Qingyue'den o kadar nefret etmişti ki, onunla karşılaştığı an, Ebedi Karanlığın Kemik Denizinden elde ettiği tüm Şeytan Kristallerini patlattı ve Ay Tanrı Alemini kozmik toza çevirdi...

Oh, o zaman çok memnun olmuştu.

Daha da keyifli olanı, gözlerindeki mor ışığın son ışınlarının, arka plan olarak ufalanan Ay Tanrı Alemiyle tamamen boşluğa dönüşmesini izlemekti.

Ruhsuzca kendi kendine mırıldandığını bile duydu,

"Kader... gerçekten bu kadar... amansız mı...”

…………

Ne...

Ne... yaptım... ben...

Göğsü sayısız dağın üzerinde oturuyormuş ya da sayısız buzlu bıçakla oyulmuş gibi hissediyordu. Farkına varmadan elleri kafatasına tutunmuştu ve maruz kaldıkları muazzam güç altında kırılmakla tehdit ediyorlardı.

Kendini kontrol etmek ve sakin kalmak için elinden geleni yapıyordu ama Shui Meiyin'in son sözleri bu çabayı tamamen yok etmişti.

Göz bebeklerindeki ufalanan ışık ve aniden çöken aurası Shui Meiyin'i çok korkuttu. Aceleyle Yun Che'ye sarıldı ve panik içinde dedi ki, "Büyük Kardeş Yun Che, beni... beni korkutuyorsun. Bu senin suçun değil, gerçekten senin suçun değil. Kız Kardeş Qingyue'nin son dileği için, sen... parçalanmana izin veremezsin...”

Yun Che titreyen kolunu uzattı ve Shui Meiyin'i yavaşça ama sertçe ondan uzaklaştırdı.

Sonra ayağa kalktı ve boş boş öne baktı.

"Lütfen... beni biraz yalnız bırak.”

Bir yabancıyı bile endişelendirecek kadar hissiz bir ses çıkarttıktan sonra, Yun Che ruhsuzca ondan uzaklaştı.

“Büyük Kardeş Yun Che!"

Shui Meiyin aceleyle ayağa kalktı ve onu takip etmeye çalıştı ama bir el omzunu yakaladı ve onu durdurdu.

Shui Meiyin ağlamadan önce kim olduğunu görmek için döndü, "Kız Kardeş Xuanyin...”

"Ona ihtiyacı olan zamanı ver.” Mu Xuanyin, Yun Che'nin onlardan daha da uzaklaşmasını izlerken başını salladı.