Bölüm 1979 - Wuyi, Wuqing

SEFIX

Hızla düşüyordu, ancak hiçbir ses yoktu.

Yok Oluşun gücü her yönden ona baskı yapıyor ve her şeyi toza indirgemeye çalışıyordu.

Ancak Jie Yuan'dan miras aldığı anılar ona yalan söylememişti. Bir zamanlar bir Gerçek Tanrıyı bile yok edecek kadar güçlü olan Yok Oluş gücü artık ona zarar veremezdi.

Atasal Tanrı, evreni yaratırken Yok Oluş gücünü Varlık gücünden ayırmıştı, ancak yasalarının bozulması ve zamanın geçişi onu ölçülemez bir şekilde zayıflatmıştı.

Bu yüzden Yok Oluş gücü Yun Che için hiçbir zaman endişe kaynağı olmadı. Hayır, o milyarlarca kez daha güçlü olan çekme kuvveti hakkında endişeliydi.

Hiçlik Uçurumu'na düştüğü andan itibaren, vücudunun normalden milyarlarca kez daha ağır olduğunu hissetmişti. Hayatında hiç deneyimlemediği bir hızla düşüyordu.

Bilinçsizce kaynak enerjisini kanalize etmeye çalıştı ve direnmeye çalıştı, ancak İlkel Kaos'ta neredeyse yenilmez olan güç, maksimum güçte bile düşüşünü biraz yavaşlatmaktan başka bir şey yapamadı. İstese bile düşüşünü tam anlamıyla durduramadı.

Dahası, Hiçlik Uçurumu'ndan düştükçe çekme kuvveti daha da artıyordu. Kendini sayısız İblis Tanrısı tarafından geri dönüşü olmayan siyah bir uçuruma sürükleniyor gibi hissetti.

Daha önce Jie Yuan'ın geride bıraktığı ruh parçasıyla bunu bir kez denemiş olsa da kendi eti ve kanıyla hissetmek hiç de korkutucu değildi.

Çekme kuvvetinin sonunda bir yoğunluğa ulaşacağının farkındaydı ki bu yoğunlukta Jie Yuan bile durmak zorunda kalacak veya yüzeye asla geri dönememe riskiyle karşı karşıya kalacaktı.

Milyon yıl boyunca, Hiçlik Uçurumu'na düşen her şey, canlı veya cansız, sonsuza dek kaybolurdu. Hiçbir zaman bir istisna olmamıştı.

Şimdi, bunun Yok Oluş gücünden kaynaklanmadığı ortaya çıktı. Bu dayanılmaz çekme kuvveti yüzündendi.

Bu muhtemelen Atasal Tanrının Uçurum için kurduğu, zamanla henüz bozulmamış olan kalıntı yasalardı.

Bu nedenle, en altta pusuya yatan gerçek tanrılar tarafından bile direnilemezdi.

Tüm vücudu sanki binlerce bıçak tarafından kesilmiş gibi ağrıyordu. Gücünü dağıtmak ve tüm vücudunu korumak için bir dakikasını ayırması gerekti.

Hiçlik Uçurumu ışıktan, sesten ve maddesel özelliklerden yoksundu. Bilinci ve zamanın geçişi bile bu tarif edilemez uzayda bulanıklaşıyor gibiydi.

Çekme kuvveti hala hızla artıyordu. Yok Oluş gücü de artıyordu. Yavaş yavaş, halihazırda kaotik olan uzayda girdaplar belirmeye başladı ve Yun Che'nin vücudunu durmadan parçaladı.

Daha sonra, vorteksler tamamen kaybolmuştu ve yerini tamamen yok edilmiş bir uzay almıştı. Hiçlik Uçurumu'ndaki hayal edilemeyecek kadar çok sayıda uzamsal parça çarpıklaşmış, sonsuza dek var olan her şeyi yok etmişti.    

Bu o kadar yıkıcıydı ki İlahi Usta Alemi'nin altındaki herkes sadece bir nefes kadar kısa bir süre içinde parçalanırdı.

Hiçlik Uçurumu'ndan düşerken Yun Che'nin bedeninin her santimi yırtılıyor, iyileşiyor ve tekrar yırtılıyordu, ancak zihni mükemmel bir şekilde sakin kaldı. Yavaşça daha fazla Kapı'yı açtı ve Kötü Tanrı Bariyeri ile kendini korumak için daha fazla kaynak enerji kanalize etti. Yine de kalbinde derin bir endişe büyüyordu.

Yok Oluş gücü, çekim kuvveti ve bu yıkıcı uzaysal fırtınalar...

Xia Qingyue Hiçlik Uçurumu'na vardığında ciddi şekilde yaralanmıştı. Neredeyse gücü de bitmek üzereydi.

Bu yükseklikteki düşüşten kurtulması gerçekten mümkün müydü?

Şansımız neydi? Yüzde on mu? Bir mi? Belki de...

Aniden dilini ısırdı ve gereksiz düşünceleri aklından çıkardı. Kendini olabildiğince uyanık tutarken, mutlak sınırına ulaşana kadar kaynak enerjisini artırmaya devam etti.

İlgili bir notta, çekme kuvvetinin yoğunluğu, onun mümkün olduğunu düşündüğünün tamamen ötesine geçmişti. Karşı koyma konusundaki düşünceleri artık uzun zaman önce aklından kaçmıştı.      Uzamsal fırtınaların şiddeti arttıkça, uzamsal parçalar da toza indirgenmişti.

Şaşırtıcı bir şekilde—gerçekte değil ama yine de şaşırtıcı—Yok Oluş gücü saniyeler içinde yavaşça büyüyordu.

Zamanın geçişi bu noktada gerçekten bulanıklaşmıştı. Hiçlik Uçurumuna gireli saatler, günler hatta yıllar geçmiş olabilirdi.

Vücudu baştan aşağı parçalanmıştı, ancak yaralarından dökülecek zamanları bile yoktu ki boncuklar yaralarından dökülmeden önce yok ediliyordu. İç organlarının her bir kısmı yırtılmıştı ve ruhu tam anlamıyla şu anda bir deniz gibi çalkalanıyordu.

Birdenbire korkunç bir tehlike hissine kapıldı. Bildiği bir sonraki şey, acısı onlarca kez artmıştı. Sanki bin giyotinin vücudunu parçalara ayırdığını hissetti.

Yolculuk boyunca bilinçli kalmak için elinden geleni yapmıştı, bu yüzden bir uzamsal karadelik içine çekildiğini söyleyebilirdi.    

Yun Che gözlerini kapadı ve tamamen sessiz kaldı.

Evrenini kurtarmak için tüm Hiçlik Uçurumu'yla yüzleşmek zorundaydı ve bu sadece ilk adımdı.

O, bir evrenin imparatoruydu ve Kötü Tanrı ile Cennet Cezalandıran İblis İmparatorun gücünün mirasçısıydı. Tek umutları oydu!

İşte bu yüzden burada düşemezdi! Yapamazdı!

Cehennem Hükümdarını harekete geçirdi ve kaynak enerjisini ateşledi. Zifiri karanlık alevler gözeneklerinden anında kükredi.

Şeytani alevlerin korumasına rağmen bedeni hala neredeyse uzamsal kara delik tarafından yarıya kadar yırtıldı.

Sonunda kara delikten atıldı ama sefaleti daha yeni başlıyordu. Nefes bile almadan önce, başka bir uzaysal kara deliğe çekildi.

Ne zaman içine çekilip bir kara delikten dışarı atılsa sanki tam bir yer değiştirme yaşıyormuş gibiydi. Ölü bir yaprak gibi, devasa bir fırtınaya uçmaktan talihsizlik yaşayan bedeni ve ruhu, tekrar ve tekrar uzay tarafından tahrip ediliyordu.

Sonunda, kaç kere kara delikten fırlatıldı bilinmez, dünyası bir vızıltı içinde karardı ve bilinci tamamen karanlığa gömüldü.

……

Bilinmeyen bir alanda.

Gökyüzü grimsi karanlıktı ve altındaki tapınaklar daha da karanlıktı. Her santimetre korku ve karanlıkla dolup taşıyordu. Bu yere giren herkes kesinlikle bir şeytan tanrısının onları buz gibi parmaklarıyla boğduğunu hissederdi.

Kimse buraya ne yaklaşabilir ne de yaklaşmayı düşünebilirdi. Ne de olsa, orası bir tanrının mabediydi.

Aniden bir ses sessizliği bozdu. Bu, baskıcı alana nazaran yumuşak ancak inanılmaz derecede netti.      Ardından tapınağın kapıları ve bariyerleri muhteşem bir kadının siluetini ortaya çıkarmak için açıldı. Yine de sadece bir an sürdü. Bariyer hemen ardından kapandı ve dünyayı baskıcı bir karanlığa gömdü. Sanki daha önceki geçici rahatlama bir rüyadan başka bir şey değilmiş gibiydi.

Tarifsiz bir baskı her şeyi ölüm kadar hareketsiz tutuyordu. Havada veya hatta elementlerde bile hareket yoktu. Bu tür bir ortamda, kadının hafif ayak sesleri birinin kalplerine basılan veya ruhunu yırtan adımlar gibi duyuluyordu.

Kadın sonunda durdu. Karanlıkta dizlerinin üstüne çöktü ve dedi ki, “Seni selamlıyorum, Anne.”

Buzz!!

Uzayın bir köşesi aniden parçalandı. Boşluktan görünmez bir aura ortaya çıktı ve kadının üzerine şiddetle indi.

Kadın baskı altında görünür bir şekilde titredi, ancak kendisini hızla kontrol etti ve korkunç auranın kaynak damarlarına nüfuz etmesine izin verdi.

“Hmph!” Halihazırda karanlık olan uzayı daha da derin bir karanlığa gömmeye neden olan buz gibi bir ses havayı kesti. "Sonunda beni hayal kırıklığına uğratmaktan vazgeçtin. Doğrusu, gelişimin biraz beklentilerimi aştı."

Otoriter ses bir kadınınkine aitti. Sözleri övgü niteliğinde olsa da tonu, sesinin hırıltısı kadar soğuktu. Nedeni bilinmez bir şekilde, söylediği her kelime, birinin kulağına ve kalbine saplanmış zehirli bir bıçak gibi ses çıkarıyordu ve acıdan başka bir şey kalmayana kadar kıvrılıyordu.

Yerdeki kadın derinden eğildi. "Wuyi (Aymaz) seni hayal kırıklığına uğratmaya cesaret edemez, Anne."

Hırıltılı ses tekrar dedi ki, "Sen, o çöp Wuqing'den çok daha iyisin. Senin için onu sakatlamaya değdi."

Aniden, zaten korkunç olan sesi daha da karanlık bir hal aldı. "Saf Topraklara tekrar seyahat etmenin neredeyse zamanı geldi. O kemik torbasıyla karşılaştığımızda beni hayal kırıklığına uğratmayacaksın!”

Söylediği her kelime kemiklerine kadar işlemiş bir nefretle damlıyordu. Sanki dünyadaki her canlı kendisinin yeminli düşmanıymış gibiydi.

Bahsettiği “kemik torbası", Abisal Hükümdarın kendisiydi. Tüm Uçurumda ona böyle seslenmeye cesaret edebilecek tek kişi oydu.

"Evet, Anne," Adı "Wuyi" olan kadın itaatkâr bir şekilde yanıtladı.

"Tüm Tanrı Krallıkları altı Tanrı Taşıyıcılarını buldular, ama yedi kişiden beşinin erkek olacağını düşünmek! Daha da kötüsü, Cennet Kıran’dan gelen o kız, ilahi özü olan ve başka hiçbir şeyi olmayan işe yaramaz bir çöpten başka bir şey değil! Ne kadar üzücü! Ne kadar acınası! Ne kadar gülünç!”

"Bunu hatırla, Wuyi. Bu dünyadaki tüm erkekler, o kemik yığını Abisal Hükümdar da dahil olmak üzere, pis besi hayvanlarıdır! Saf Topraklara ulaştığında ve bu beş küçük şerefsizle karşılaştığında, onları ayaklarının altına almalı ve sözde unvanlarının ne kadar değersiz olduğunu göstermelisin!"

"Eğer başarısız olursan, seni on bin kemikle bir yüzyıl boyunca şişlenmek üzere Lânetli Tanrı Çukuruna atarım!"

Kadın kanlı tehdide rağmen sakin ve serin kaldı. Korku ve ürperme hisleri bir kenara, konuştuğunda sesinde en ufak bir kin bile yoktu, "Benim için annemi hayal kırıklığına uğratmaktan daha büyük bir suç yok. Eğer seni yüzüstü bırakırsam, cezanın on bin katını çekmeye hazırım!"    

"Lânetli Tanrı Çukurunda kemiklerle delinmek, adından da anlaşılacaği gibi kötü bir cezaydı, ancak kadın 'Anne'yi hayal kırıklığına uğratması durumunda on bin katını çekmeye hazır olduğunu taahhüt etmişti."

O kadar kararlıydı ki, tüyler ürperticiydi.

Gerçekten de "Anne"yi hayal kırıklığına uğratmanın evrendeki en büyük suç olduğuna inanıyormuş gibi görünüyordu.

"İyi."

Sadece bir kelimeydi, ama kelimenin tam anlamıyla “Anne” den alınabilecek en yüksek övgüydü. "Sadece kendilerine acımasız davrananlar, başkalarına acımasız olabilirler. Bu konuda zaten Wuqing'den daha iyisin. Tekrar düşünüyorum, ne bekliyordum ki? Bir çöp her zaman çöp olacaktır. Hmph.”

Kadın ekledi, "Çöp, Anne'nin gözleri önünden kaldırılmalı."

Wuyi hiçbir duyguya sahip görünmüyordu. "Anne" onun bu dünyadaki tek ve yegâne inancıydı.

"İyi dedin. Günün görevi bu olacak.”

"O çöpü öldür ve onu gözümün önünden çek.”

Emir, içinde biraz sadizm bulunan zalim bir şekilde verilmişti. Sanki emrettiği kişi, bin yıl boyunca büyüttüğü bir Tanrı Taşıyıcısı değil de her an yok edilebilecek bir çöp yığınıymış gibi davranıyordu.

Wuyi bundan sonra tapınaktan ayrıldı. Kapıdan çıktığında sanki bambaşka bir dünyaya girmiş gibiydi.

Yavaşça sokaklarda dolaştı. Siyah saçları ve kıyafetleri gösterişsiz ama kusursuzdu.

Gri gökyüzü her an çökebilir gibiydi. Bu o kadar baskıcıydı ki, ona bakmak akıl karışıklığına yol açıyordu.

Wuyi şu an bir Gerçek Tanrı alanının içinden geçiyordu, ama daha çok lanetlilerin yeri gibi hissediyordu. Attığı her adım, ruhu kemiren bir soğukluk taşıyordu.

Yıkık bir salonun altında, yüzlerinde siyah işaretler bulunan iki yaşlı kadın, Wuyi'ye eğilerek selam verdi. "Hanımefendi."

Cevap vermedi. İlerledikçe, kapılar içerideki yıkımı göstermek üzere açıldı.

Gri sisin içinde, saçları dağınık bir kadın oturuyordu ve gözleri öylesine donuktu ki neredeyse ışıksızdı.

Başını kaldırdığında yüzü ölüm kadar soluktu. Bir ceset kadar beyaz görünüyordu. Böyle görünmek için ne tür bir umutsuzluk ve acı çektiği düşünülemezdi.

“Shen… Wu… Yi…”

Kadın yavaşça Wuyi'nin adını mırıldandı. Sesinde hiç şaşkınlık, yalvarma veya hatta kin bile yoktu. Sadece yüreği sıkıştıran bir his vardı.

Yaşıyordu ama sanki çoktan ölmüş gibiydi.

Bam.

Kapılar Wuyi'nin arkasından kapandı ve dışarıdaki her şeyi kesti. Sonra bir elini kaldırdı ve odanın her köşesini aydınlatan bir kaynak ışık topu çağırdı.

"Shen Wuqing, bir atılım geçirmeyi daha başardım," Adeta ölü gibi duran kadına bakarken söyledi. "Bu, Annenin seçiminin bilgeliğin ötesinde olduğunu bilmen gereken son kanıt olmalı.”

"Heh.” Shen Wuqing soğuk, acınası bir kıkırdamayla karşılık verdi. "Peki, benim on bin katım daha iyi olman ne fark eder ki?" Konumumu elimden alabilirdi. Beni bu şekilde sakatlamasına ya da küçük düşürmesine gerek yoktu!”

Kadının adı Shen Wuqing'di ama onu şimdi görseler kimse o olduğuna inanmazdı.

Shen Wuqing, Ebedi Gece Krallığı'nın Tanrı Taşıyıcısı'nın adıydı!    

O, Ebedi Gece Tanrı Krallığı'nın Kutsal Kızı ve geleceğin yüce Gerçek Tanrısıydı!

Daha doğrusu öyleydi.

Bugün, Ebedi Gecenin İlahi Kızı Shen Wuyi adında bir kadındı.

Rakibi yüzünden Anne, sadece Shen Wuqing'in ünvanını almakla kalmadı, aynı zamanda onun yetişimini yok etti, alt vücudunu felç etti, vücudundaki her kaynak damarı kesti ve onu bu uçurum tozuyla dolu terk edilmiş salona attı. Abisal toz ona işkence ederken Wuqing'in yavaşça ölmesini istedi.

Sadece bir gecede, herkesin saygı duyduğu İlahi Kız, ona sahip çıkmak için ölümü bekleyen bir sakata dönüşmüştü.

--

SEFIX: Yun Che için düşüş devam ediyor. Artık sonraki bölümde bir şekilde, bir yere, herhangi bir zamanda ineceğimizi-daha doğrusu çakılacağımızı- umut ediyorum. Bilinmeyen bir alandaki konuşmalara gelecek olursak; güç için ki özellikle de Gerçek Tanrıya kadar yükselebilecek potansiyele sahip birini diğeri için sakatlamak, ürpertici bir Anneye sahipmişiz gibi görünüyor. Shen Wuqing, yetişimin sakatlandı diye üzülme, ilacın gökten geliyor. Az daha sabret...

Bir önceki bölümde bu bölümün gün içerisinde geleceğini söylemiştim ama akşam eve döndüğümde yorgunluktan uyuyakalmışım, başka bir bölüm için telafi edeceğim. İyi okumalar.