Bölüm 1981 - Beyaz Büyük Kız Kardeş

SEFIX

Kalın kumların arasından zarif bir figür geçti ve ciddi şekilde yaralanmış adamın önüne indi.  Ona destek olmak için uzandı ama yardım etmek istediği için değil, yardım ederse öleceğinden endişelendiği için tereddüt ett. Rüzgar, pelerinini savururken onun kalbini de acıtıyormuş gibi görünüyordu.

"Küçük Kız Kardeş Lingzhu!” Tam o anda Mo Cangying onun yanında belirdi ve kolunu tuttu. "Giyiminden belli ki o, öteden geldiği açık. Burada gereksiz bir risk alıyoruz."

"Ayrıca," bilincini yitirmiş adama bakış attıktan sonra dedi ki, "Onu kurtarmaya çalışmak zaman ve enerji kaybı olurdu. Belli ki ölecek. Daha önce yürüyordu belki ama bunun nedeni ölümün kıyısında iradesiyle hareket ediyor olmasıydı. Birkaç saniye içinde ölürse şaşırmam."

Mo Cangying, genç kız kardeşini bu aptallıktan vazgeçirmeye çalışsa da şaşkın bir şekilde bakıyordu.  Helian Lingzhu'yu karakter bakımından oldukça iyi tanıdığını düşünüyordu. Ayrıca onun kalbindeki iyiliğe körü körüne yenik düşecek biri olmadığını da biliyordu. Sonuçta, sürekli çekişme ve politikanın hüküm sürdüğü bir kraliyet ailesinde doğmuştu.

Helian Lingzhu kendisinin düşüncesizce davrandığını düşündü.  Kendi eylemleri karşısında bile şaşkına dönmüştü.  Buna rağmen kendini açıklamaya çalıştı, "Az önce ona meraktan bir göz attığımda korkunç durumuna rağmen gözlerinin gurur içinde durduğunu fark ettim. Yıllarca süren deneyimimden eminim ki o sıradan biri değil."

"Ayrıca, bu kadar genç olmasına rağmen zirve İlahi Egemen... demek istediğim, ya Tanrılar Krallığı'nın bir sakiniyse? Onu kurtarırsak, bize büyük bir fayda sağlar, değil mi?"

"Onu burada bırakırsak, yaraları göz önüne alındığında mutlaka abisal tozdan ölecektir."

Mo Cangying kaşlarını çattı ve bir şeyler söylemeye çalıştı, ancak Helian Lingzhu, bilincini yitirmiş adamı hemen ayağa kaldırdı. Ellerini ve gömleğini kirleten kuru kanı hiç umursamadı.

Mo Cangying, Helian Lingzhu'nun buna mecbur kalmaması için bilinçsiz adamı hemen kaldırdı. Konuştuğu gibi bakışları yumuşadı, "Ne tür fırtınalar yaşarsan yaşa, nazik doğan asla değişmeyecek gibi görünüyor. Pekâlâ. Onu da yanımıza alacağız.”

Bir anlık duraklamadan sonra ekledi, "Umarım, ona yardım edene kadar ölmez ve iyiliğini ziyan etmez."

Helian Lingzhu, bilincini yitirmiş adama bir saniye kadar baktı, sanki yüzünü iyi bir şekilde görmek istiyormuş gibi ama hızla başını çevirdi ve yüzündeki ifadeyi bir gülümsemeye dönüştürdü. "Sen de aynısın, Dokuzuncu Büyük Kardeş. Ne kadar katı davranırsan davran, her zaman benim saçmalıklarıma katlanırsın."

Bir kadının sezgisi çok tuhaf bir şeydi. Örneğin, Helian Lingzhu, bu ciddi şekilde yaralanmış adamın sıradan biri olmadığını sadece bir kez uzaktan görmesine rağmen güçlü bir şekilde hissetti.

Böylece, Mo Cangying ve Helian Lingzhu, bilincini yitirmiş adamı taşırken "başkent"e doğru yolculuklarına devam ettiler.

Çölün merkezinden ayrılırken kum fırtınaları yavaş ama emin adımlarla dindi. Ara sıra Helian Lingzhu, yaralı adamın ruh halini kontrol etti.

İki saat geçti, dört saat geçti... Adamın aurası bir yenidoğan kadar zayıf olsa da yanmayı asla tamamen bırakmadı.

Mo Cangying bilincini yitirmiş adamın en fazla bir saat içinde öleceğini düşünmüştü. Doğal olarak, elbette şaşkındı.

Mo Cangying veya Helian Lingzhu'nun bilmediği şey, "bilincini yitirmiş" adamın aslında bilincini yitirmemiş olduğuydu.  Tüm bu süre boyunca uyanıktı.

Tanıdık olmayan bir dünya, daha önce deneyimlemediğim bir çevre...

Yani burası Uçurum olarak bilinen dünya.

Başardım.

Bu ilk adım çok pahalıya mal oldu, ama yine de başardım.

Yun Che, iç organlarında ki kaynak enerjiyi yavaşça dolaştırmaya başladığı gibi duygularını sıkı bir şekilde kontrol altına aldı.

Bu cansız çölde inanılmaz güçlü kum fırtınalarıyla uyanmıştı. Adeta çöl kendisini sonsuza kadar kumun içine gömmeye çalışıyormuş gibiydi.

Dışarıdan bakıldığında yaraları korkunç görünebilirdi ancak sadece dışarıdan böyleydi. İç yaraları dış yaralarından çok daha hafiftiler.

Ancak dış yaralarını iyileştirmeye çalışmadı. Sakat bir görünüm, birinin acımasını kazanmak için yeterli olmayabilirdi ama kesinlikle onların savunma mekanizmasını düşürebilirdi.

Şimdi ihtiyacı olan şey yardım değil, bu dünyaya sorunsuz bir şekilde uyum sağlama şansıydı.

Ancak…

Yun Che hala gözlerini açmadı. Sadece kurtarıcılarının auralarını pasif bir şekilde hissetti ve konuşmalarını gözetledi.

Ben bir istilacıyım.

Bu dünyadaki herkes ve her şey benim yeminli düşmanım!

Eğer bu dünyayı yok edemezsem, o zaman yok edilecek olan benim dünyam olacaktır!

Bu dünyada kiminle ya da neyle karşılaşırsa karşılaşsın asla unutmaması gereken tek şey buydu.

Bilinci Gökyüzü Zehir Sedefi'nin alanına girdi.

He Ling olmadan, Gökyüzü Zehir Sedefi sadece solgun ve cansız bir dünyaydı.

“Aiya! Usta, nihayet uyanmışsın. Bu tuhaf dünya, 'Abis' dediğin dünya mı?"

Şükrettiği bir şey varsa o da Hong'er'in hala eskisi gibi olmasıydı. Hiçbir şey onu alaşağı edemiyor gibiydi.

“Bu doğru.” Yun Che gidip Hong'er ve You'er'ın başını okşadı. "Bu, Abis, bildiğimiz dünyadan tamamen farklı bir dünya."

Gözleri hüzünle karışmıştı. "Burada bana eşlik edecek sadece siz ikiniz varsınız.”

You'er elini yakaladı ve ipeksi beyaz yanağını avucuna sürttü.

Yun Che, onun yaralarından endişeli olduğunu düşündü, bu yüzden onu teselli etti, "Merak etmeyin.  Ben tamamen iyiyim.  Dış yaralarımı tedavi edemediğim için değil, bu şekilde kalmasını istediğim için böyleyim.”

"Biliyoruz.” Hong'er kızıl gözleriyle tatlı bir şekilde yanıtladı. "Beyaz Büyük Kız Kardeş seni çoktan tedavi etti. Bu yüzden You'er ve ben hiç endişelenmiyoruz."

“... !?” Şaşkınlık Yun Che'nin yüzünü kapladı, sonra bir şeyin farkına vardı. "Beyaz Büyük Kız Kardeş?"

Mo Beichen'a karşı son savaş sırasında, muazzam yaralar almış ama sadece birkaç günde uyanmıştı. Yaralarının dışarıdan bakıldığında olması gerekenden daha fazla iyileştiğini fark etti.

Bu sefer de aynıydı!

Yun Che çömelip sabırlı bir şekilde sordu, "Hong'er, bu 'Beyaz Büyük Kız Kardeş' kim?"

"Ne demek istiyorsun? Beyaz Büyük Kız Kardeş Beyaz Büyük Kız Kardeştir!"  Hong'er ciddi bir şekilde yanıtladı, "Giysileri beyaz, cildi beyaz, hatta oldukça güzel beyaz bir renk parlıyor... işte bu yüzden Beyaz Büyük Kız Kardeş!"

You'er, Hong'er'ın yanında başını salladı.

"Kime benziyordu? Geçmişte karşılaştığım biri mi?” Yun Che sormaya devam etti.

"Kime benziyordu? Um..." Hong'er kafasını sallamadan önce kaşlarını çattı. "Onu net bir şekilde göremedim, sadece gerçekten beyaz olduğunu biliyorum. Sesi inanılmaz derecede hoş. Sana varlığından bahsetmememizi bile söyledi... Eh?”

Hong'er aniden bir şey fark etti ve ağzını iki eliyle kapattı. Genişlemiş gözlerinden her şeyi batırdığını bildiği anlaşılıyordu.

Yun Che duyduklarından şok olmuştu. "Sana mı söyledi? Gökyüzü Zehir Sedefi'nin alanına girebiliyor mu?"

Neler oluyor? Bu Gökyüzü Zehir Sedefi. Benim iznim olmadan buraya He Ling, Hong'er, You'er ve benden başka kimse giremez.

“... Sana başka ne söyledi?” Yun Che bir parmağını uzattı ve Hong’er’in sevimli küçük burnuna soktu. "Bana söylersen, Vermillion Gölge Şeytan Gökkuşağı Kılıcını yemene izin veririm. Uzun zamandır ona göz diktiğini biliyorum."

Hong'er'in gözleri hemen değerli taşlar gibi parladı. You’er'ın göz kırpmasından daha hızlı bir şekilde ellerini çekti ve dedi ki, "G-gerçekten mi!? Sözünü bozmasan iyi olur, usta! Erm... Beyaz Büyük Kız Kardeş bizimle o kadar sık konuşmazdı ama bakalım... ilk kez göründüğünde, sanırım şöyle bir şey dedi... 'o küçük mavi ejder sadık ve saf kalpli... onu hayatta tutmak iyi olur...' hum..."

You’er yanında tekrar başını salladı.

Yun Che: “!!”

"Oh doğru!” Hong’er aniden başka bir animasyonlu patlamasına girişti, "Beyaz Büyük Kız Kardeş bana çok net hatırladığımı söylediği bazı şeyler var! Hep çevremizdeymiş gibi davrandı ama Kız Kardeş He Ling yüzünden kendini gösteremediğini söyledi. Ama Kız Kardeş He Ling gittikten sonra ken... kendini gösteremez miydi? Sanırım söylediği buydu...”

“... !?” Bu sefer Yun Che çok uzun süre sessiz kaldı.

Birdenbire Yun Che ayağa kalktı ve ruhsal algısını tüm Gökyüzü Zehir Sedefine yaydı. Sonra sordu, "Kimsin sen? Lütfen kendini göster.”

Uzun süre beklemesine rağmen yanıt alamadı.

Mümkün olduğunca sakin ve samimi bir ses tonuyla devam ederken dedi ki, "Sen, Mavi Ejderha İmparatoru'nu kurtaran ve benim yaralarımı gizlice tedavi eden kişisin. Bana düşmanlık beslemediğin gibi ben de sana zarar vermek istemiyorum.  Kendini saklamak için bir sebebin olduğuna inanmıyorum. Lütfen en azından sana teşekkür edebilmem için kendini göster."

Mavi Ejderha İmparatoru ölmeliydi, ama o ışık kaynak enerjisini kullanan bilinmeyen bir kadın tarafından kurtarılmıştı!

Aşırı hızlı iyileşmesinin nedeni de buydu.

Ve şimdi Hong’er, bunu bilmeden hep Gökyüzü Zehir Sedefinde olduğunu söylüyordu!

Hong'er ne demişti? Her zaman buralarda mıydı? He Ling var olduğu sürece kendini gösteremez miydi?

He Ling'in de bu bilinmeyen kadının varlığından haberi olmadığı açıktı. Yoksa ona çoktan söylerdi. Bir kere hariç ondan hiçbir şey saklamamıştı.

Zihninde çeşitli tahminler ve olasılıklar karışıp, sonunda çözümsüz bir karmaşa haline bürünmüştü.

Işık kaynak enerjisi...

O ve Shen Xi dışında, ışık kaynak enerjisini kullanabilen üçüncü bir kişi olmamalıydı, ve o kişi Shen Xi olamazdı. Gökyüzü Zehir Sedefi'nin uzayına giremezdi ve girebilseydi bile, Hong’er'in onu tanımaması mümkün değildi.

Öyleyse kimdi? Kim olabilirdi ki!?

"Bağırmanın bir anlamı yok, usta. Beyaz Büyük Kız Kardeş seni duyamaz," Hong’er ağzının köşesinde büyüyen bir salya ile gülerek söyledi.

"Neden duyamazmış?" Yun Che kıza tepeden baktı.

“Slurp!” Hong’er surat asmadan önce salyasını ağzına geri çekti, "Beyaz Büyük Kız Kardeş, seni iyileştirdikten sonra uyumak zorunda olduğunu söyledi.  Aslında birkaç gün uyuması gerekecek... Aiya! Artık Beyaz Abladan bahsetmeyi bırakabilir miyiz? Kılıcı istiyorum! Bana kılıç ver, bana kılıç ver, bana kılıç ver, bana kılıç ver, bana kılıç ver, bana kılıç ver, bana kılıç ver, bana kılıç ver!"

Onu beslemesi için yalvarırken Yun Che'nin elini sıkmaya devam etti.

Yun Che bilincini geri çekti. Sonunda, Gökyüzü Zehir Sedefinde olağandışı bir varlık tespit edemedi.

Dış yaralarım ne kadar ciddi görünse de iç yaralarımın neden bu kadar hafif olduğuna şaşmamalı. Beni halihazırda birisi tedavi etmiş.

"Tamam, tamam.” Yun Che, Hong’er'in uzun süredir göz diktiği Vermillion Gölge Şeytan Gökkuşağı Kılıcı bir dalgayla çağırdı ve kız hemen sevinç çığlığı attı. Hemen kılıcı kucakladı ve yarını yokmuşcasına zevkle yemeye başladı.

Yan tarafta You’er, iki eli yanaklarında sessizce mutlu Hong'er'i izliyordu. Kılıç yemiyordu ama yediğinde ikizinin ne kadar mutlu göründüğünden zevk alıyordu.

Bu sırada Mo Cangying ve Helian Lingzhu çölden ayrılmışlardı. Yun Che'nin çevresinde insan auraları toplanmaya başlaması çok uzun sürmedi. Bir saat sonra ufuktan devasa bir şehir yükseldi.

"Önce tarikata dönelim," Helian Lingzhu büyük bir rahatlama dalgası hissederken Yun Che'ye baktı.

Her şeye rağmen, ağır yaralı adam yaralarından ve abisal tozun aşınmasından dokuz saat boyunca ölmeden kurtulmuştu. Tarikata vardıklarında hava çok daha temiz olacaktı ve bundan kurtulma şansını yükseltecekti.

"Çok iyi!” Mo Cangying itiraz etmedi. İkisi de şehrin en kalabalık bölgesine yol aldı.

Mo Cangying hala Yun Che'yi bir eliyle taşıyordu. Başından beri ne yaşarsa yaşasın, yaşayıp yaşamadığını ya da ölüp ölmediğiyle hiç ilgilenmemişti. Onu sadece Helian Lingzhu'nun hevesini kırmamak için kurtarmıştı.

Tabii ki ne Mo Cangying ne de Helian Lingzhu, "kurtardıkları" rastgele adamın, tüm dünyalarının kaderini parçalara ayıracak kişi olacağını hiçbir zaman hayal edemezdi...

--

SEFIX: Günün 3 ve benim için son bölümü. Beyaz Büyük Kız Kardeşin kim olduğu hakkında aklıma bir fikir gelmiyor. Sızma işlemi başarılı. Sonraki bölümde Abisle daha da kaynaşacağız gibi görünüyor.