Bölüm 1994 - İlahi Vekilin Kızı

SEFIX

Bir kahramanın başı dertte olan bir kadını kurtarması, son derece klişe ve düşünülmüş bir senaryo olabilirdi ancak özellikle dünyayı hiç tecrübe etmemiş masum bir kız karşısında kullanışlılığı inkâr edilemezdi.

Ruh ne kadar safsa, bir izlenim bırakmak o kadar kolaydı ve ilk izlenimler hepsi arasından kaldırılması en zor olanlardır.

Bu sırada, gümüş adam bunu eğlenceli bir gösteri olarak görüyordu. Genç adam, zirve İlahi Egemendi ve muhtemelen bir Qilin Abis Alemi uzmanıydı ama onun önünde? Yüzünün tokatlanması için yalvaran bir palyaçodan başka bir şey değildi. Kiminle karşı karşıya olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu.

Dış dünya gerçekten eğlenceli ve ilginçti.

"Ve sen nereden geldin, solucan?" Gümüş adam sordu. Genç adamı aşağılamak için hiçbir şey yapmasına gerek yoktu.

"Solucan mı?" Ancak Yun Che'nin sırıtışı onunkinden bile daha küçümseyiciydi. "Beklendiği gibi, sadece bir solucan başkalarını solucan gibi görür. O kadar kötü kokuyorsun ki beş kilometre öteden kokunu alabiliyorum."

"..." Kızın dudaklarının köşesi bir an için kıvrıldı.

Yun Che hiçbir zaman sözlü savaşı kaybetmemişti ve insanları aşağılamak ona nefes almak kadar doğal geliyordu. Ancak tamamen izole bir ortamda büyüyen kız için, daha önce deneyimlemediği bir şeydi.

İnsanları bu şekilde azarlayabileceği hakkında hiçbir fikri yoktu!

Gümüş adamın yüzü biraz karardı. Bir şey söylemeden önce, Yun Che alevlerin şiddetini artırdı ve şunları söyledi, "Şimdi kaybol! Kalbin kötü, gücünü kullanarak başkalarına zulmediyorsun. Eğer Abis'ten çıkarılması gereken bir kişi varsa, o da senin gibi biri olacaktır; kalbi pislikle dolup taşan bir kişi.”

Kızın hala arkasında durduğunu fark edercesine, Yun Che dönüp ona bakarak sesine biraz aciliyet kattı, "Ne bekliyorsun? Git!"

"Ha! Hahahaha!” Gümüş adam güldü. "Kiminle konuştuğunu biliyor musun?”

"..." Yun Che gözlerini yuvarlama dürtüsünü zar zor bastırdı. Söylemleri bile tamamen aynıydı.

"Bana kaybolmamı mı söylüyorsun?” Gümüş adam yelpazesini katladığında, yüzünde garip dalgalanmalar belirmeye başladı. "Ölene kadar beş parmağın üzerinde diz çökmeni sağlamak için tek ihtiyacım olanın tek parmağım olduğunu söylesem, bana inanır mıydın?”

“Öyle mi olmuş?” Yun Che'nin elindeki alev üç metre uzunluğa ulaştı. "Ve eğer kaybolmazsan, korkarım ki artık diz çökme şansın bile olmayacak!"

Kız gizlice dilini çıkardı ancak bunun nereye gideceğini açıkça görmek istedi.

"Çok iyi!” Gümüş adam bir parmağını kaldırdı ve eğdi.

Yun Che'nin dizleri hemen yere düştü.

"..." Kız kaşlarını çattı ve parmak ucunda bir kılıç oluşturdu. Ama bitirmeden aniden Yun Che'nin bir şekilde dizlerinin bükülmesini engellediğini keşfetti. Sadece bu da değil, yavaş yavaş eski duruşuna dönüyordu.

Kızın yüzünde şaşkınlık çiçek açtı.

Bir İlahi Egemen olan o... bu ruh baskısına direnebiliyor muydu?

Aynı şaşkınlık, yerini bir kaş çatmaya bırakmadan önce gümüş adamın yüz hatlarında da parıldıyordu. Bu sefer gözlerindeki garip ışık öncekinden birkaç kat daha büyüktü.

"Diz çök!”

Çatırt!!

Ancak korkunç ses Yun Che'nin dizlerinden gelmedi. Dişlerini bükmekten kaynaklanan bir sesti.

Vücudu titriyordu, yüzü çarpıktı ve bir şelale gibi başından aşağı ter akıyordu. Derin bir acı içinde olduğu açıktı. Ancak hem bacakları hem de omurgası dümdüz duruyordu. Kızıl alevleri de yanmaya devam etti.

Aslında, kızı geriye doğru itmeye ve bir hava akımı çağırmak için bile gücü vardı.  "Uzaklaş buradan... şimdi!" Bu adam... son derece tehlikeli!"

Kız: “…”

“… !?” Gümüş adam bir kez daha suskun kaldı ama bu sefer yüz hatlarını aşan öfkeydi. Gözlerinden şiddetli bir ışık parladı. Ancak ruh enerjisini yükseltmeden hemen önce, havayı yırtan bir ses işitti.

Shred!

Gümüş adam ile Yun Che arasında uzayın kendisini ve ruh baskısını kesen mavi bir çizgi belirdi.

Göğsünü tutup şiddetle titreyen Yun Che, gümüş adamdan uzaklaştı ve kızı "derin şok"la süzdü.

Gümüş adam da sendeleyerek geri döndü ve bir an için odağını kaybetti. Ancak kıza baktıktan sonra hemen oyunculuğunu çabucak toparladı, "Fena değil. Ruh ipliklerimi kılıç niyetinle kesebildiğini düşünmek. Hiç fena değil."

Bu sefer Yun Che'nin önüne çıkan kızdı. Parmak ucundan bir kılıç ışığı çıktı ve kendisine ve gümüş adama şunları mırıldandı, "Kötülüğü cezalandırmak da deneyimin bir parçası."

"Kötülük? Hehehe. Hahahaha!” Gümüş adam küstahça gülerken duruşunu düzeltti. "Kim olduğumu biliyor musun, kızım?”

Kız cevap verdi, "Soyadın Meng.”

Yun Che: “…”

Gümüş adamın gülümsemesi kaşlarını çatmadan önce bir an için sertleşti, “Nasıl bilebilirsin?"

"Ruh enerjini yönlendirme şeklin Meng Jianxi'ye çok benziyor. Dışsal auralarınız da oldukça benzer," Kız kayıtsızca doğrudan cevapladı, "Bu nedenle, ikiniz muhtemelen bir şekilde akraba olmalısınız."

İlk defa, gümüş adam donuklaştı. "Meng Jianxi" adını duyduğunda ifadesinin kontrolünü tamamen kaybetti.

"Sen..." Gümüş adamın sesi değişti. "Küçük kardeşimi tanıyor musun?"

"Küçük kardeş?" Kızın yıldızlı gözleri, gümüş adamı sözlü olarak nasıl hedef alabileceği konusunda düşünürken parladı. "Meng Jianxi, senin ona hitap şeklini duysaydı, bundan hoşnutsuz olurdu."

Dışarıdan bakıldığında, tehdidi tamamen güçsüz görünüyordu. Ancak gümüş adam, sözlerini duyduğunda gözle görülür bir şekilde titredi.

"Oh~~ Biliyorum!" Kız aniden bir şeyi hatırladı. "Eğer Meng Jianxi'nin büyük kardeşiysen, o zaman adın muhtemelen… Meng Jianzhou'dur!"

Kelimeler şu anda Meng Jianzhou'nun duygularını tarif edemezdi. Şehveti, küstahlığı, özgüveni; hepsi mutlak bir şok altında kayboldu. "Kimsin sen? Kimsin?!"

Bu sırada, gri bir siluet birdenbire gökyüzünden düştü ve doğrudan gümüş adamın yanına indi.  Aynı anda, tarif edilemez derecede korkunç bir aura hepsini sardı.

Yun Che hemen gri silüete baktı. Daha önce hissettiği korkunç aura ondan gelmişti!

Gri siluet, kısa saçlı, uzun sakallı ve sert yüzlü yaşlı bir adamdı. Gri bir cüppe giyiyordu. Gümüş adamın koruyucusundan başkası değildi. Ancak koruyucu burada görünmemeliydi. Dahası, bir şeyi veya birini rahatsız edeceğinden korkar gibi... baskısını elinden geldiğince bastırıyordu.

Meng Jianzhou yaşlı adamın ortaya çıkmasını beklemiyordu. Bir şey söylemeye hazırlanıyordu ki yaşlı adam onun kolunu kavradı ve "Gitmemiz gerekiyor!" dedi.

"Ne? N—”

"Kapa çeneni! Gidelim!"

Boom!

Bir kaynak enerji patlaması oldu ve ikili bir göz kırpması kadar hızlı gözden kayboldu.

Bir İlahi Yok Oluş Alemi kaynak gelişimcisi tarafından yaratılan şok dalgası onları devirmeliydi ancak Yun Che veya kızla hiç temas etmemiş gibiydi. Sanki yaşlı adam patlamasını dikkatlice kontrol etmiş gibiydi.

Yun Che gizlice bakışlarını geri çekti.

Yaşlı adam, Mo Beichen'in bile ötesinde bir kaynak gelişimcisiydi ama o anda…

Kırbaçlanmış bir köpekten farkı yoktu!

Ondaki bakışı gizlice çaldı.

Durumun böyle olduğunu düşündü. Sadece kutsal bir güzelliğe sahip değildi, açıkça son derece mahfuz ve aşırı korunaklıydı. Bunu aklında tutarak, kendi koruyucusuna sahip olmasının imkânı yoktu.

Etrafında hiç kimseyi hissetmemiş olma nedeni, koruyucusunun ölçülemeyecek kadar güçlü olmasıydı.  Kelimenin tam anlamıyla onu hissedecek kadar güçlü değildi.

"İyi misin?" Kız, pervasız ancak kararlı adamı güzel gözleriyle izlerken sordu. Ruh yaralanmalarını tedavi etmesi gerekip gerekmediğini düşünüyordu.

Sonuçta, dayandığı ruh baskısı Meng Jianzhou'nun ruh baskısıydı. Bir şekilde karşı koymuştu ama yaralanmış da olmalıydı, değil mi?

Yun Che ayağa kalktı. Soluk tenine rağmen sakin bir şekilde yanıtladı, "Ben iyiyim eğer işine karışmasaydım bile iyi olacakmışsın gibi görünüyor. Yardımın için teşekkür ederim, büyük kız kardeş ve hoşça kal."

Son bir gülümseme atarak öylece ayrıldı.

Kız bilinçsizce elini biraz kaldırdı.

Öylece gidiyor mu?

Geri dönmediği gibi daha da hızlı hareket ediyordu. Kısa süre sonra birbirlerinin ruhlarını hissedemeyecekleri kadar uzaklaşmışlardı.

"Teyze, bu adam gerçekten... gerçekten... gerçekten... özel," Aradığı kelimeyi nihayet bulduktan sonra kız söyledi, "Çevremdeki herkese karşı dikkatli olmam için beni her zaman uyardın çünkü hepsinin gizli niyetler taşıdığından emindin ama o adam...”

"Ruhuna zarar verme pahasına kadar yardım etmek için elinden gelen her şeyi yaptı ve tehlike geçtikten sonra tek kelime etmeden gitti. Gizli amaçları unut, adımı bile sormadı."

"Hala dünyada iyi insanlar olduğunu biliyordum!"

Yüzünde parlak bir gülümsemeyle ilan etti. Olayla ilgili söyleyebileceği pek çok şey olabilirdi ama sanki onun için hiçbir şeyin önemi yokmuş gibi görünüyordu. Bunun yerine, Yun Che hakkında konuşmayı tercih etti.

"Dünyanın yüz cephesi, insanlığın bin yüzü vardır," Kalbinde geçici bir ses yankılandı, "Zaman zaman geleneksel bilgeliğe uymayan biriyle karşılaşman şaşırtıcı değil. Daha da önemlisi, tek bir buluşma bir sonuç çıkarmak için yeterli değildir."

"Anladım," Kız gülümseyerek söyledi.

"Burada kalman anlamsız. Gitmelisin.”

Kız bir an düşündü, "Ama teyze, son Qilin'in yaşadığı Qilin Tanrı Alemi yakında açılacak ve sadece altı yılda bir açılıyor. Onu kaçırırsak yazık olur."

"Ne istersen yap," Geçici ses dedi.

Bu onun sınavıydı, bu yüzden kendi kararlarını vermeliydi.

Şu anda, kız gördüğü her yeni şey tarafından her yönde çekiliyordu. Merakını bastırmak işe yaramazdı.

Tabii ki, eylemlerinin sonuçlarına katlanmak zorundaydı ve Qilin Tanrı Alemi etrafındaki kısıtlamanın Abisal Hükümdar'ın eseri olduğu hakkında onu çoktan uyarmıştı. Bu, Qilin Tanrı Alemine girmeye karar verirse ona yardım edemeyeceği anlamına geliyordu.

Yun Che çok ama çok uzakta olana kadar ifadesinin normale dönmesine izin vermedi. Hemen kaşları hafifçe çatıldı.

Meng.

Soyadı hemen ona soyadı Meng olan İlahi Vekili hatırlattı.

Rüyagezer Tanrı Krallığı, Rüyasız İlahi Vekil, Meng Kongchan!

"Rüyagezer Tanrı Krallığı'nın kaynak gelişimcileri ruh yetişiminde uzmandır."

Chi Wuyao'nun Rüyagezer Tanrı Krallığı hakkındaki açıklamaları onun üzerinde oldukça etkili olmuştu.

Tüm ipuçlarını birleştirerek, Meng Jianzhou adındaki gümüş adamın... Rüyasız İlahi Vekilin oğlu olduğu anlaşılıyordu!

Bu, bir Yarı-Tanrı tarafından korunduğunu bilmek için mükemmel bir neden veriyordu.

Bu durumda, o kız...

Kuyruğunu bacaklarının arasına alarak kaçması için Yarı Tanrıyı korkutan o kız…

Kız başka bir isimden bahsetmişti, Meng Jianxi.

Meng Jianzhou, İlahi Vekilin oğluydu ve yine de “küçük kardeşinin” adını duyduğunda son derece ihtiyatlı görünüyordu.

Bu, Meng Jianxi'nin... Rüyagezer İlahi Oğlu'nun adı olduğu anlamına gelir!

Kız hiçbir endişe duymadan onun adını söylemişti. Sanki bir akranından bahsediyormuş gibiydi.

Bu durumda, o…

Chi Wuyao'nun ona daha önce anlattığı birini hatırladığında aniden adımlarını durdurdu.

"Yeri gelmişken, Mo Beichen'ın parçalanan ruhundan kopardığım bilgilerin çoğu ya en derin hatıralarıydı ya da bilinçaltına nüfuz eden yaygın bilgilerdi. Geriye kalan her şey o kadar bulanıktı ki dört Yüksek Rahip'in izini bile tanımlamak mümkün değildi. Bununla birlikte... Cennet Yaran İlahi Kızı hakkındaki hatırası özellikle derindi."

"Aslında, neredeyse belirgin bir şekilde tarif edebilirim."

"Bu onunla... İlahi Kızın birlikte olduğunu mu ima ediyorsun...

"Elbette hayır. Mo Beichen bir Abisal Şövalye olabilir ama bir Tanrı Kızı ile etkileşimde bulunma niteliğine sahip biri değil. Sadece Saf Topraklara yolculuk yaparken ona uzaktan bakabilmiş."

"Ruhuna kalıcı bir anı kazımak için gereken tek şey bu bakıştı.”

Yun Che'nin gözleri şok ve aydınlanma ile titredi.

Acaba...

O Cennet Yaran Tanrı Krallığı'nın İlahi Kızı olabilir miydi!?

Dönüp uzak gökyüzüne baktı.

Eğer haklıysa, kumarı tahmin edebileceğinden çok daha fazlasını getirmişti.

Yalnızca umut edebilirdi ki bu küçük tohum güzel bir çiçek verecekti.

Sarayın dışında, iki adam inanılmaz bir hızda uzayı yırtıyordu, öyle ki Meng Jianzhou'nun yüzü seğiriyordu. Kaynak enerjileri gök gürültüsü gibi gürlüyordu.

Sordu, "Neler oluy—”

"Kapa çeneni! Şimdi soru sorma zamanı değil!”

Yaşlı adamın yüzü inanılmaz derecede kasvetli görünüyordu. Aslında şu an boyutları aşma gücüne sahip olmasını diliyordu.

Birdenbire kulaklarındaki tüm sesler kayboldu.

Hatta önündeki manzara hızla renksizleşti ve geriye sadece koyu mavi kaldı.

Ani, tuhaf değişim Meng Jianzhou'yu tamamen gafil avladı. Burada neler olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu. Yaşlı adamın yüzü bir hayalet kadar beyazlaştı. Görünmez bir el onu aşağı sürüklüyormuş gibi hızla yavaşladı.

Dünya mavi bir deniz içinde kayboldu. Geriye sadece düşsel mavi ve... peri benzeri bir siluet kaldı.

Yaşlı adam ağzını açtı. Bir şey söylemek istedi ama bir neden dolayı tek bir şey bile çıkaramadı. Sanki biri onu boğazından yakalamış gibiydi.

"Meng Kongchan'ın oğulları gerçekten benzersizdir."

Mavi siluetin soğuk sesi kemiklerine sızdı.

"Eğer oğlunu düzgün bir şekilde yetiştiremediyse, onun yerine ben eğitirim!"

Bir mavi parlamanın ardından Meng Jianzhou'nun sol kolu omzundan ayrıldı... ve bağırdı.

 --

SEFIX: Bölümün destekçisi Medisafe'e teşekkürler! Seriye olan cömertliği için gün bitmeden bir bölüm daha gelecek!