Bölüm 2010 - Qilin Kemik Ruhu Orkidesi

SEFIX

Yun Che geçmişte sayısız fırsat elde etmişti ancak hiçbiri bu kadar kolay ve aynı zamanda bu kadar ağır gelmemişti.

Sonuçta, bu hediye Qilin'lerin doğasının ve Kötü Tanrı Ni Xuan'a olan minnettarlığı ve saygısının bir yansımasıydı.

Yun Che, Qilin Tanrısını manipüle ettiği için biraz suçlu hissetti ancak hemen bu duyguyu bastırdı.

Abis'te olduğu sürece kimsenin etkisinde kalmamalıydı. Zihninin her zaman berraklığını koruması gerekiyordu.

"Vücudunun benim köken kanım ve köken iliğimle ne kadar uyumlu olduğu kadere bağlıdır. Sıradan bir insanın bunları rafine etmesi on yılı aşkın bir süre alabilirken, özellikle uyumlu bir kişi için bu süre birkaç yıla indirgenebilir. Ama sen, Elementlerin Yaratıcı Tanrısı'nın kaynak damarlarına sahip olduğun için birkaç ay yeterli olacaktır."

Bunu birkaç gün içinde arıtabilirim, diye kendi kendine düşündü Yun Che ve soluklaşan gözlere sıkı bir şekilde başını salladı. "Gözünüz arkada kalmasın, kıdemli Qilin. Qilin Tanrı soyunun İlkel Kaos'ta en parlak ışıltıyla parlamasını sağlayacağım."

Özellikle Abis yerine "İlkel Kaos" dedi.

"Çok iyi." Qilin Tanrısı, gözlerindeki ilahi ışık tamamen solarken gülümsedi ve arkasında sadece bir çift kayasal, antik göz bıraktı. "Bunun için pişman değilim... Ama sanırım bazı endişelerim var."

Yun Che başını kaldırdı. "Endişelerinizin ne olduğunu söylemekten çekinmeyin, kıdemli.”

Uzun bir sessizlikten sonra, Qilin Tanrısı sonunda konuştu. "Tanrılar ve İblisler arasındaki savaş sırasında, Qilin Tanrı Soyumun çoğu katledildi ve atam, gerçek Qilin Tanrısı, Mutlak Başlangıç Tanrı Alemine sürüldü. Köşeye sıkıştılar ama iblis tanrılarının ellerinde yok olmak istemediler, bu yüzden o ve ırkımdan geriye kalanlar uçuruma atladılar. İntihar ettiklerini düşünüyorlardı ama aslında Abisal Hükümdar tarafından kurtarıldılar."

Yun Che'nin zihnindeki cevap bekleyen bazı sorular o anda çözüldü. Sadece affedilmez bir suç işleyen Gerçek Tanrılar bu şekilde infaz edileceğinden, qilin'lerin neden Uçuruma sürüldüğünü merak ediyordu. Qilinlerin doğasını bildiğinden, onların böyle bir suç işlediklerini hayal bile edemezdi. Anlaşıldığı üzere, bu gönüllü bir intihar girişimiydi.

"Ancak, abisal tozun aşınımı kaçınılmaz bir kâbus oldu. Tamamen aşınmış olanlar yıkımdan başka bir şey bilmeyen abis yaratıklarına dönüştüler."

"Değer verdiklerim, ailem, kıdemlilerim ve soyum yavaşça canavarlara dönüşürken hissettiğim acı ve umutsuzluğu anlatmak için kelimeler yetmez. Tek söyleyebileceğim şey, ölmekten milyonlarca kat daha kötüydü. Şimdi bile, bu kâbus hala beni derinden rahatsız ediyor.”

"Eğer atam bana yaşamamı emretmeseydi, bir mucize uğruna küçük bir ihtimale tutunmasaydım, uzun zaman önce bu dünyadan göçerdim.”

“...” Yun Che teselli edici bir kelime söyleyemedi. Aynı tür acıyı hissetmiş biri olarak, yaşam isteğini tamamen yitirdiği bir dönemde bile, kesin olan bir şey vardı... Qilin Tanrısının umutsuzluğunun sadece daha da kötü olabileceğiydi. O seviyede bir acıyı anlayamayacağından teselli edebilecek bir hakkı olmadığının da farkındaydı.

“Sadece birkaç nesilde, Qilin Tanrı Irkı'nın sonu geldi ve geride sadece beni ve atamı bıraktı.”

"Atam çok güçlüydü. Günümüzdeki Altı Tanrı Krallığın Yedi Tanrısından daha güçlüydü. Ancak Abis o zamanda şu anda olduğundan çok daha ölümcüldü ve abisal toz bizi insanlardan çok daha hızlı aşınmaya uğratıyordu. Atam ne kadar güçlü olursa olsun, sürekli gücünü ve bedenini kaybetmeye başladı ve zirve Gerçek Tanrı Aleminden... İlahi Limit Alemine kadar düştü." 

"O dönemde vücudunun yüzde doksanı abisal toz tarafından bozundu."

Yun Che hayrete düşmüştü. Bilincini koruyabilmek ve hatta yüzde doksanından fazlasını abisal toza kaptırmasına rağmen İlahi Limit Aleminde kalabilmek için... o zamanlar atasal Qilin Tanrısı ne kadar güçlüydü?

Qilin Tanrısı'nın sözünü kesmedi. Yaşam aurası hala inanılmaz bir hızla dağılıyordu ve Qilin Kutsal Sarayı da yavaş yavaş soluyordu. Her şey Qilin Tanrısı'nın artık çok az bir zamanı kaldığını gösteriyordu.

"Elemental tohum ilk atam tarafından alındı. Eğer bunu kendi için saklamayı seçseydi, eminim uzun süre yaşayacaktı. Ama o bunu yapmak yerine bana vermeyi seçti."

"Atam, tohumun gücünün göklerden gelen bir armağan olduğunu ancak nihayetinde bu dünyaya ait olmadığını söyledi. Bir gün birinin onu geri alabileceğini umuyordu."

"Tohumu bulduğu andan itibaren, doğru kişi ortaya çıkana kadar onu korumanın son görevimiz olduğunu söyledi. Ne yaparsak yapalım, onun kötü niyetli bir varlığın eline geçmesine ve günahla lekelenmesine izin veremezdik.”

Yun Che bunun karşısında etkilenmeden edemedi.

Antik Qilin Tanrıları Tanrı Aleminde uzun zaman önce soyu tükenmişti. Bugüne kadar onların mirası veya soyu hiçbir şekilde korunmamıştı. Bu yüzden qilin'ler, Qi Tianli liderliğindeki Mürekkep Qilinlerine liderleri olarak tapıyorlardı. İlkel Kaos'taki diğer Qilin'ler sadece sıradan qilin'lerdi.

Qilin Tanrıları hakkında bazı kayıtlar vardı ancak neyin doğru neyin yanlış olduğunu söylemek zordu. Yine de hepsinin ortak bir özelliği vardı ve bu, hepsini korumak için var olan Qilin Tanrısıydı.

"Bu görev, atamın ne olursa olsun yaşamamı istemesinin nedenidir. Bunun dışında, bana son bir emir verdi. Abisal toz tarafından tamamen aşınmadan önce onu öldürmemi istedi.”

Yun Che iç çekti. "Sonunda yapamadın, değil mi?"

"Haklısın. Atam, onu öldürebilmem için tüm savunmasını indirdi, ama... yapamadım. ”

O günden beri yüz binlerce yıl geçmiş olmasına rağmen Qilin Tanrısı'nın sesi hâlâ derin acı ile doluydu. Bu kararından pişmanlık duymadığını iddia etti, ancak sadece kendisinin bu özel karardan pişmanlık duyup duymadığını biliyordu.

“Sonunda, atamın bilincini kaybetmesini sağladım ve onu Sonsuz Sis'e taşıdım.”

Yun Che artık Qilin Tanrısının son "endişesinin" ne olduğunu anlamıştı.

Qilin Tanrısının doğru seçimi yapıp yapmadığını bilmiyordu.

Mantıksal olarak Qilin Tanrısı, atasını öldürmeliydi ancak bu onun atasıydı, kendi yaşama şansını ona isteyerek vermiş olan kişiydi. Bu konuda nasıl mantıklı olabilirdi?

Bilincini kapatıp Sonsuz Sis'e taşıyarak... en azından Qilin Tanrısı, Qilin Tanrısının başka bir formda hâlâ hayatta olduğunu hayal edebilirdi.

Yun Che sordu, "Ata Qilin Tanrı, hâlâ Sonsuz Sis'te mi?"

"Evet," Qilin Tanrısı cevapladı, "Sonsuz Sis'te en güçlü abisal yaratıklardan biri."

Yun Che: “...”

"Atam, bütün yaşamı boyunca asla inandığı şeylerden sapmayan—koruma ve nezaket—büyük ve merhametli bir qilin'di. En güçlü olduğu zamanlarda bile, en küçük ve en güçsüz masumlara bile zarar vermek istemiyordu. Bugün, kim bilir, kaç masum kaynak yetişimcisini kendi isteği dışında öldürdü."

"O zamanlar, bu dünyada veya öteki dünyada, o dönemin en saygın qilin'iydi. Bugün, adından geriye kalan tek şey zalim şöhreti. Hepsi benim hatam. Atama karşı büyük bir günah işledim ve öbür dünyada onun yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum."

"Yani," dedi Yun Che, "Eğer Sonsuz Sis'te onunla karşılaşırsam... onu özgür bırakmamı ister misin?"

Bu noktada, Qilin Tanrısı'nın dev gözleri sadece ince yarıklar haline daralmıştı ve sesi sönen bir mum alevi gibi geliyordu. "Ben sadece borcumu ödedim. Bana hiçbir şey borçlu değilsin, bu yüzden bu görevi sana devretmeye hakkım yok. Sadece... sadece... yalvarabilirim..."

"Yapacağım." Yun Che sıkıca başını salladı. "Bir gün isteğini yerine getirecek kadar güçlü olursam, ona hak ettiği uykuyu vereceğime söz veriyorum."

Qilin Tanrısının gözleri tamamen kapandı ve yavaşça kayboldu. Son birkaç fısıltı, Yun Che'nin ruhuna girdi,

"Teşekkürlerimi iletebilmek için bir milyon kelime yetmez... Tohumu sana geri vermemiş olsam bile ömrümün sonuna yaklaşıyordum, bu yüzden Abisal Hükümdarın bundan şüphelenmesi konusunda endişelenmene gerek yok... daha doğrusu, beni çoktan unuttuğundan eminim."

"Unutma, bu saklı alem altı saat içinde çökecek. Şimdi git... geleceğin, atamın ışığı kadar parlak olsun."

Bir sonraki sarı ışık parlamasından sonra sesi sonsuza dek sessizliğe gömüldü.

Her şeyi izole eden Qilin Kutsal Sarayı da tamamen kayboldu.

Kum ve tozun hüküm sürdüğü dış dünyaya geri dönmüştü... ama aniden tüm alanda büyük bir değişiklik meydana geldi.

Kumda bulunan Toprak Ruhları aniden dans etmeyi bıraktı. Bunun yerine sanki bir şeyden korkmuş gibi panik içinde süzülmeye başladılar. 

Yun Che'nin ayaklarının altındaki akan hızlı kum da aniden yapışkanlığını kaybetti. Sonra aşağı doğru batmaya başladı.

İlk başta çok ama çok yavaş batıyordu. Ancak sanki altında tüm kumu tüketen devasa bir ağız varmış gibi yavaş yavaş hız kazandı.

Tanrı bilir kaç yıldır dikili kalmış taş sütunlar birer birer kırılmaya başladı. Bu bir felaketin başladığının yüksek sesli bir sinyaliydi.

Yun Che, Toprak Tohumunu geri aldığından beri bu dünyadaki toprak elementi tamamen kaynağını ve düzenini kaybetmişti. Qilin Tanrısının yaşamı Qilin Tanrı Aleminin varlığına bağlıydı ve onun ölümü bu dünyanın ölümü anlamına geliyordu. Bununla birlikte, Yun Che'ye bıraktığı köken kanı ve köken iliği, hiçbir dağılma belirtisi göstermeyen yumuşak bir bariyerle kaplıydı.

Yun Che eşyaları dikkatlice Gökyüzü Zehir Sedefine yerleştirdi ve Qilin Tanrısının bir zamanlar olduğu yöne derin bir saygıyla eğildi. Sonra çıkışın bulunduğu batıya doğru uçtu.

Şu anda geriye sadece Qilin Tanrı Aleminin dışına çıkmak ve güvenli bir yer bulma görevi kalmıştı. Geldikten bir gün sonra bile ayrılışını nasıl açıklaması gerektiğine gelince, bu kolaydı.

Uzağa gitmemişti ki gözleri birdenbire bir şeyin parıltısına takıldı.

O nedir?

Çöküş sadece Qilin Tanrı Alemi'nin dinlenme yerinde olmuyordu. Qilin Tanrısı Alemi'nin her yerinde meydana geliyordu.

Uzak güneyde, Long Jiang kum ve toz tarafından savrulurken yavaşça doğuya doğru ilerliyordu. Tehlikeli denizde hayatta kalmaya çalışan bir tekneye benziyordu. Ancak ne yalnızlık ne de tehlikeler onun en ufak bir şekilde korkmasına neden olabilirdi.

Kuzeydoğudaki sarı qilin ışığı birdenbire daha zenginleşti ve ansızın devasa bir saray ortaya çıktı. Qilin Tanrısı tarafından keşfedildiğini düşünerek durdu ve çok uzun bir süre hareket etmedi. Ancak ona dokunmaya çalışan bir aura yoktu ve bir süre sonra yolculuğuna devam etmeye karar verdi. Bu sefer, daha yavaş ve daha dikkatliydi.

Saray bir süre daha parlayacaktı ki ışığı birdenbire solmaya başladı. Tamamen soluncaya kadar durmayacaktı.

Doğu gökyüzünü saran sarı qilin ışığı da kaybolmuştu.

Adımlarını durdurdu ve bu sefer hareket etmedi. Çünkü ışığın kaybolması... Qilin Tanrısının öldüğü anlamına geliyordu.

Toprak ruhlarının paniklemesi ve hızlı kumun yavaşça dibe batması sanki haklı olduğunu kanıtlamak istiyormuş gibiydi.  Ruhu toprak ruhları gibi bir ümitsizlik içindeydi ve kalbi hızla batan hızlı kum gibi çöktü. Derin bir acı, çaresizlik ve umutsuzluk yavaş yavaş tüm vücuduna yayıldı.

Neden…

Neden onca gün içinde bugün...

Çok yaklaşmıştım.…

Son umudumu da böylece kaybedecek miyim...

Tam o anda garip bir parıltı gördü. Long Jiang'a rüya görüyormuş gibi hissettiren bir aura eşlik ediyordu.

Parıltı yeraltının derinliklerine gizlenmişti. Işığı ve aurası zengin miktarda toprak elementi tarafından gizlenmişti. Ancak şimdi düzen çökmüştü ve kum hızla dibe çöküyordu, varlığı sonunda ortaya çıkmıştı.

Çok uzaktaydı ve yine de gözleri ilahi ışığı net bir şekilde yakaladı. Birinin görüşünü gizleyen sadece toz değildi. Ayrıca kişinin ruhsal algısını ve aurasını büyük ölçüde azaltan kalın abisal toz da vardı. Ancak tüm bunlara rağmen aurasını hissedebiliyor ve görebiliyordu.

Ani sevinç bir anda acısının yerini aldı. Kendini artık gizlemeye aldırmadan tüm gücünü serbest bıraktı ve doğrudan ışığa doğru koştu.

Aynı anda, Helian İmparatorluğu, Qilin Tapınma Birliği, İri Kaya Kaynak Mezhebi ve Bin Kılıç Mezhebi de saklı alemin aniden çökmesiyle şaşkına dönmüştü. Çökmekte olduğunu bilmiyorlardı, sadece dünyanın aniden düzensiz hale geldiğini biliyorlardı. 

Değişikliğin kaynağını bulmaya çalışırken, doğudan gelen güçlü bir aura herkesin duyularını bıçak gibi deldi.

Aura vücutlarına girdiğinde, duyularının öncekinden birkaç kat daha net olduğunu hissettiler. Onları daha da şok eden şey, toprak kaynak enerjilerinin sanki sevinçlerini kontrol edemiyorlarmış gibi aniden kendi başlarına kanalize olmuş olmalarıydı.

"Bu.. nedir!?"

Helian Jue, Zhai Kexie, Wan Lei ve Ximen Borong derin bir şaşkınlık içindeydi. Doğuya baktıklarında, soluk ama belirgin bir sarı ışığın doğrudan ruhlarına saplandığını gördüler.

"Nasıl bu kadar saf ki onu bu kadar uzaktan bile hissedebiliyoruz!?" Ximen Borong inançsızlıkla bağırdı.

Bunu söyler söylemez, dört adam da aynı kelimeleri düşündü.

"Olabilir mi..."

Ku Xian yavaşça dedi ki, "Ruhu temizleyen ve binlerce kilometre uzaktaki kaynak damarları delirtebilecek... efsanevi olabilecek tek şey..."

"Qilin Kemik Ruhu Orkidesi!"

Boom!

Ximen Borong, Wan Lei ve Zhai Kexie doğuya doğru atılırken arkalarında gürültülü bir patlama sesi bıraktı.

Helian Jue yavaş kalmıştı ama ne olduğunu fark ettikten sonra tuhaf bir çığlık attı ve doğuya koştu.

"Onları takip etmeliyiz! Geri kalanlar, olduğunuz yerde kalın!” İri Kaya Kaynak Mezhebi'nin en güçlü üç kıdemlisi liderlerinin peşinden koşmadan önce emir verdi. Bin Kılıç Tarikatı ve Qilin Tapınma Birliği'nin en güçlüleri de aynı şeyi yapıyordu.

Helian İmparatorluğu için Ku Xian, Helian Jue'den sonra en güçlü kaynak yetişimcisiydi. İri Kaya Kaynak Mezhebi ve Bin Kılıç Mezhebi'nin üç Yarım-Adım İlahi Yokoluş Alemi kıdemlisi vardı ve Qilin Tapınma Birliği'nin efendisi de Yarım-Adım İalhi Yokoluş Alemi kaynak yetişimcisiydi. Helian Jue'nin Qilin Kemik Ruh Orkidesi'ne ulaşmayı başarsa bile, onu diğerlerinden uzak tutması pek olası değildi.

Bu yüzden takip etmekten başka seçeneği yoktu.

Tam Ku Xian harekete geçmek üzereyken Mo Cangying yanına belirdi ve dedi ki, “Sizinle geleceğim, usta.”

Ku Xuan bir saniyeliğine tereddüt etti ancak buna zaman yoktu. Başını salladı, Mo Cangying'i yakaladı ve doğuya doğru uçtu.

"Usta! Dokuzuncu Kardeş!"

Helian Lingzhu'nun sesi, bir düzineden fazla kaynak enerjinin patlamasıyla tamamen gölgelendi, bu yüzden diğer öğrencilerle birlikte çaresizce doğuya bakabildi. Batıda Yun Che yatıyordu, kuzeyde Long Jiang ve doğudan gelen dört büyük grup... ve hepsi sarı parıltıya doğru ilerliyordu.

--