Bölüm 2013 - Dipsiz Öfke

SEFIX

Ku Xian kaşlarını çattı. Long Jiang'ın mırıltılarına anlam veremedi.

Ku Xian ömrünün sonuna yaklaşıyordu, bu yüzden bilgisi ve deneyimi orada bulunan herkesi aşıyordu. Long Jiang kendini sadece bir Atasal Ejderha olarak göstermemişti, yeteneğinin herhangi bir Atasal Ejderhadan veya daha önce okuduğu Atasal Ejderha kayıtlarını bile aştığını göstermişti.

İmparatoru, tarikat ustaları ve birlik efendisi, Long Jiang'ı öldürmenin sonuçlarının hayal ettiklerinden çok daha büyük olduğunun farkında değillerdi. Ne yazık ki, "Yarı Tanrı" kelimesiyle mantıkları tamamen ortadan kaybolmuştu.

Buna ek olarak, Long Jiang gibi ömürde bir görülebilecek bir dahinin neden korumasız ve gizli bir şekilde Qilin Tanrı Aleminde bulunduğuna anlam veremiyordu. Onun gibi birine prenses muamelesi yapılmalıydı ama hiç de öyle davranmıyordu. Qilin Kemik Ruhu Orkidesi'nin peşinden bile gitmişti ki bir ejderha için ne kadar etkileyici olursa olsun, gerçekten pek bir şey ifade etmiyordu.

Sonunda, yapılacak tek şey vardı. Ku Xuan içten içe iç çekti ve ölümcül bir kaynak enerji topu oluşturdu. Sonra, onu Long Jiang'ın başına indirdi.

Ancak Long Jiang'a yaklaşamadan, şiddetli bir rüzgar ansızın onu uçurdu ve ölümcül enerjiyi bile dağıttı.

“...!?” Ku Xuan şaşkın bir şekilde döndüğünde Yun Che'nin bir an önce durduğu yerde olduğunu gördü. Tam soru sormak üzereyken ağardı.

Tanıdığı Yun Che, yaşına uymayan bir dinginlik ve kibir seviyesine sahipti ve hatta bir Abisal Şövalyeyle bile korkusuzca yüzleşebilirdi. Sanki dünyadaki hiçbir şey onun duygularını bir nebze olsun hak etmiyormuş gibiydi. Ama şimdi, kaotik aurası öyle bir haldeydi ki etrafındaki uzay bile dengesiz bir şekilde titriyordu. Ayrıca, bir şeyi... antik ruhunu bile korkutan bir şeyi hissetti.

"Ne yapıyorsun, Yun Che!" Ximen Borong karanlık bir şekilde hırladı.

"Yeğenim Yun?" Helian Jue de derin bir şekilde kaşlarını çattı.

Bunu kimse beklememişti ama Yun Che hiçbir şeyi değiştiremezdi. Bu yüzden grup sadece şaşkın, öfkeli ve biraz da temkinliydi.

"Kardeş Yun?" Mo Cangying hızla yanına geldi, "Ne... yapıyorsun?"

Yun Che kimsenin sorularına cevap vermedi. Zaten kendini sakinleştirmek için elinden geleni yapıyordu ama işe yaramıyordu. Kan lekesi bulanmış kumun üzerine eğilerek çöktü, Long Jiang'ın kırık sol kolunu sıkıca tuttu ve aceleyle boğuk bir sesle sordu, "Kimsin sen? Bunu... bunu nereden duydun?"

"O

Garip bir bulut

Parlak bir dumanla karşılaşır ve ışığı görür

O

Şafağın ilk ışığı

Kaos rüzgarını kovalar ve garip bulutu besler

Birlikte

Bir çiçek yatağının üstünde tek olarak uyurlar.”

Onunla birlikteyken bir ilham gelmişti ve Shen Xi'yi tutarken çiçek yatağının üstünde yattıkları sırada onu kızdırmak için o zamanlar şiiri sık sık kullanmıştı.

Bağlamı dikkate alındığında, bu utanç verici bir şiirdi. Şiiri bilen tek üç kişi Shen Xi, kendisi ve He Ling idi. Yun Wuxin'in de dahil olduğunu düşündü, çünkü onu Samsara'nın Yasak Toprağı'na götürdüğünde Shen Xi'nin mezarının önünde şiiri okumuştu ancak gerçek hikayeyi bilmiyordu. Ama burası Abis'ti! Bu, diğer dünyadan tamamen ayrı bir dünyaydı! Peki, Long Jiang adındaki bu Atasal Ejdera bunu nasıl biliyordu!?

Shen Xi ile tanışmış mıydı?

Shen Xi hala yaşıyor muydu?

O burada mıydı?

Hala yaşıyor muydu?

O... o...

Yun Che dilini ısırdı ve sonunda biraz netlik kazandı ancak Long Jiang'ın sol kolunu tutmak için kullandığı eli hala kontrolsüzce titriyordu.

Mental dayanıklılığı eskisinden çok daha fazlaydı ve Abis'e girdiğinden beri zihninin durumu sürekli bir sakinlik halindeydi. Birdenbire Shen Xi'nin hala hayatta olduğunu öğrense bile soğukkanlılığını bu şekilde kaybetmemeliydi.

Peki neden kalbi bu kadar ağrıyordu? Neden kendini tamamen kaybetmişti? Sadece neden...?

Yun Che'nin sesi Long Jiang'ın başını kaldırmasına neden oldu. Yüzü nihayet tam olarak göründüğünde, gözleri aniden donup kaldı.

Hayır, yüzündeki iki korkunç yara yüzünden değildi. Onun... gözleriydi.

Gözleri odaklanmamış olsa da, hala binlerce hayal ve arzuyu yansıtıyordu.

“Shen… Xi…” Shen Xi ile ilk tanıştığı zamanki gibi boş boş mırıldandı.

Gözleri, hayatında gördüğü en güzel yıldız göletiydi. Birer uçurum olsalar bile sonsuza dek içinde kaybolmaya razıydı. Bu, Long Bai'nin yüz bin yıl boyunca sahte bir rüya görmesine neden olan aynı gözlerdi.

Long Jiang'ın böyle benzer gözlere sahip olduğunu düşünmek...

O...

Yoksa o...?

"Heh..." Long Jiang, Yun Che'nin daralan göz bebeklerini görünce gülümsedi. Ancak nazik bir gülümseme değildi. Küçümseme ve kederle dolu kanlı bir gülümsemeydi, "Annemin adını hatırlayacağını düşünmemiştim..."

Yun Che'nin kanı bir an için dondu ve hepsi kafasına hücum etti. "Annen... annen..."

"Shen Xi... senin annen mi?"

Kendini o kadar kontrol altında tutamıyordu ki sorduğu cümleyi ancak zorlukla söyleyebildi.

Shen Xi...

Annesi...

Doksan yaşın altında...

Zamanın Kara Gelgiti...

Dokuz yıl önce...

Düşünceleri şu anda kaotik bir karmaşaydı ve yine de bu belirli bilgi parçaları hiç çaba harcamadan ortaya çıktı ve kendilerini buldu. O anda, bir milyon yıldırım çarpmış gibi hissetti.

Aniden öne eğildi ve kontrolsüzce bağırdı, "Baban... baban kim!? Olabilir mi... sen..."

Long Jiang'ın gülümsemesi kan dondurucu soğukluğunu ve küçümseyici havasını korudu. "Benim babam yok. O adam... babam olmayı hak etmiyor!"

Tam karşısındaydı ve gözleri neredeyse Shen Xi'ninkiyle aynı görünüyordu. Ancak, yürek parçalayan kabul etmeme ve yabancılaşma ile doluydu, "Annemin bana uzun zaman önce verdiği adı bile terk ettim... Yun Xi!"

Yun Che'nin göz bebekleri bir anda genişledi.

Yun... Xi...?

Donuk bir şekilde, Samsara'nın Yasaklı Topraklarında gömülü bulduğu iki bambu tableti hatırladı.

Biri "Yun" karakteri ile oyuluydu, diğeri ise "Xi" ile kazınmıştı.

Sonuçta, düşündüğü "Xi Yun" (Bulut için Umut) değildi.

Bu...

Yun Xi idi!

Dünya altında sallanmaya başlasa da, yaşamındaki en büyük sorulardan biri... Long Bai'nin yüz binlerce yıldır sevdiği ve koruduğu kadını öldürecek kadar kontrolünü kaybettiği sorusu... ruhunu delip geçti.

Anlaşıldığı üzere, Shen Xi, Samsara'nın Yasaklı Topraklarından ayrıldığında ve bir intihar görevi için Yıldız Tanrı Alemine gittiğinde zaten hamileydi.

Ve çocuğun adı... Yun Xi'ydi.

Benzer gözleri...

Aşina ruhu...

Aniden gelen kalp sızısı...

Akıl sağlığını tamamen ve şiddetle kaybetmesi...

Şaşmamalı...

O Shen Xi'nin kızı!

O Shen Xi ve benim kızım!

O benim kızım!

…

Başka bir kanıta ihtiyacı yoktu, yalnızca o gözler bile ihtiyacı olan kanıtı sağlıyordu.

Kanı kaotik bir şekilde dolaşıyordu ve zihni puslu, çalkantılı bir deniz gibiydi... tüm ağzı demirimsi tatla dolana kadar dudaklarını tekrar ve tekrar ısırdı.

Gözleri ve düşünceleri yavaşça aydınlanırken, dudakları yanındaki kan lekesini, kanla sırılsıklam olmuş gömleğini, delinmiş bedenini ve altında büyüyen kan gölünü gördü...

Kalbi milyonlarca küçük parçaya bölünmüş gibi hissediyordu. Kırık kolunu tuttuğunu fark edince aceleyle elini çekti.

Başka bir şey söylemedi. Gözlerini kapattı, akciğerlerindeki tüm havayı dışarı üfledi... ve gözlerini tekrar açtığında, onlar uçurumun derinlikleri gibiydiler.

Herkes ona tuhaf bakışlar atarken, Yun Che yavaşça Long Jiang'ı sol koluna aldı ve onu sıkıca göğsüne bastırdı. Ardından sessizce ve yavaşça onu kaynak enerjiyle sardı.

Kanları bir ahenk içinde şarkı söylüyordu. Tıpkı Yun Wuxin'e sarıldığı zamanki gibiydi.

Bir kızım daha var...

Başka bir kızım olduğunu bilmiyordum...

Sadece... o zamanlar Shen Xi ne kadar umutsuz hissetmişti...

Long Jiang direnmedi veya karşı koymadı ancak odağını kaybetmiş gözleri sıcaklıktan yoksundu.

"Ne yaptığını sanıyorsun, Yun Che?" Ximen Borong gözlerini yarı yarıya daralttı.

Ona cevap veren şey milyonlarca ateş kırmızısı parıltıydı.

Cennet Cezalandıran Kılıç ortaya çıktı ve muazzam bir baskı rüzgarı ve kumu yok edip herkesin üzerine çöktü.

"Defolun," Sol kolunda Long Jiang'ı, sağ eliyle de kılıcını tutarken duygudan yoksun sesle söyledi, "Yolumda duran herkes ölecek."

Sözleri herkesi bir an için dondurdu. Ardından, alçak ve karanlık bir şekilde gülümsemeye başladılar.

"Hehehehe, ne kadar ilginç," Zhai Kexie aslında öfkeli olmak yerine memnun görünüyordu, "İmparator Helian, görünüşe göre ’Yeğenin Yun' bize hoş bir sürpriz yapmaya çalışıyor.”

Herkes, Zhai Kexie'nin Zhai Liancheng'den sonra Yun Che'yi milyonlarca parçaya ayırabilmeyi dilediğini biliyordu.

Daha önce, başını belaya sokmadan Yun Che'ye zarar vermenin bir yolu yoktu, ama şimdi? Yun Che'nin intihar ettiği belliydi!

Yun Che'nin geçmişi bu noktada önemli değildi. Long Jiang bir Atasal Ejderha'ydı ve onu zaten öldüreceklerdi. Yani bu durumda Yun Che'den neden korksunlar ki?

Eğer bir şey olsaydı, bir taşla iki kuşu vurmak için mükemmel bir fırsat olurdu!

"Yeğenim Yun, sen..." Helian Jue'nin kafası karışmıştı, "Babasını bir şekilde tanıyor olabilir misin? Yoksa Atasal Ejderha ile bir bağlantın mı var?"

Helian Jue elbette Yun Che'yi kaybetmek istemiyordu. Tanrı bilir, Helian Lingzhu'nun milyonlarca kez Tanrı Krallığı'ndan biri ile evlendiğini hayal etmişti. Ancak gerçekten Long Jiang ile bağlantılıysa ve onu götürmeye çalışırsa, o zaman...

Yun Che sorularına cevap vermedi. Bunun yerine, devasa kırmızı kılıç giderek daha da ağırlaşırken gruba doğru yavaşça adım attı.

"Hahahaha! Bu ilginç," Wan Lei nahoş bir kahkaha attı. "Arka planının ne olduğu önemli değil, sonunda o sadece bir genç. Hala Qilin Tanrı Alemi'nin dışındayken istediği her şeyi yapabileceğini düşündü. Koşulları ayırt edemeyen ve ona göre davranmayan insanlar genç yaşta ölürler, bilir misin?”

"Yun Che!" Helian Jue'nin sesi de sanki ona son uyarısını veriyormuş gibi kararmıştı.

Bam!

Bam!!

Bam!!!

Yun Che kumun üzerinde adım atıyordu ancak sanki dev bir çekiç taşa vuruyormuş gibi duyuluyordu. Herkesin kalbini deli gibi sarstı.

"İndir onu, Kardeş Yun! Kardeş Yun!!" Mo Cangying panik içinde bağırdı ve Yun Che ile Yarım Adım İlahi Yok Oluş Alemi kaynak yetişimcileri arasındaki mesafe giderek kısalıyordu.

"Yani, ne pahasına olursa olsun, hayatına bile mal olsa onu kurtarmaya çalışacak. Hehe... İmparator Helian," Ximen Borong karanlık bir şekilde söyledi. "Eğer Long Jiang bu yeri canlı terk ederse ne tür sonuçları doğurabileceğini biliyorsun. Yun Che'nin de onunla özel bir ilişki paylaştığı açık. Long Jiang ölürse, Yun Che Qilin Tanrı Alemi'nden ayrıldığında ne yapacağını düşünüyorsun?"

"Gerçekten de aniden aptal olmaya karar verdiği için minnettar olmalıyız. Bilerek bilmezlikten gelseydi ve sessizliğini korusaydı... Tanrı bilir ne olurdu!"

Zhai Kexie'nin sesi arkasını döndüğünde daha da karardı, "Tavrı açık, İmparator Helian. Onu hala savunmayacaksın, değil mi?"

“...” Helian Jue büyük bir iç mücadele geçirdi. Sonunda, şöyle dedi, "Ku Xian, onu yakala!"

“Öldür” yerine “yakala” kelimesini kullandı. Açıkça Yun Che ile ilgili sanrılarını hala bırakamamıştı.

Ku Xian emri kabul etti ve kollarını kaldırdı... ama saldırısını serbest bırakmadan önce ani bir şekilde dondu.

Yun Che'ye en yakın olan kişi olduğundan, aurasını hissedebiliyor ve onun dehşet veren gözlerini mükemmel bir şekilde görebiliyordu.

Şu anda, Yun Che öncekinden tamamen farklı bir insana benziyordu. Gözlerindeki karanlık ve gaddarlık... sanki yaşamı boyunca ceset dağlarına tırmanmış ve kan denizlerinde yürümüş gibiydi!

Hayatında böylesine korkunç bir aura ve bakışla karşılaşmadığına yemin edebilirdi.

Ku Xian'ın dikkati dağıldığında, Mo Cangying aceleyle yaklaştı ve dedi ki, "Bekle! Ona saldırmayın, usta! Kardeş Yun kesinlikle onu tanımıyor. Öyle olsaydı, bizi durdurmak için şimdiye kadar bekler miydi?"

Ku Xuan ve Yun Che arasına girdikten sonra şöyle dedi, "Burada bir yanlış anlama olmalı. Lütfen bir karar vermeden önce Kardeş Yun ile konuşmama izin verin, olur mu?"

Kimse tepki vermeden önce Mo Cangying, Yun Che'ye döndü ve ciddiyetle şöyle dedi, "Kardeş Yun, tanıdığım en zeki adamsın. Long Jiang'ı kurtarmanın imkânsız olduğunu biliyorsun... şimdi onu bırakırsan henüz hiçbir şey için geç değil."

Bam!

Yun Che'nin cevabı bir adım daha ileri gitmekti. O kadar gürültülüydü ki, Mo Cangying sanki kalbi eziliyormuş gibi hissetti. O zifiri siyah dipsiz gözler özellikle kalbini deli gibi sıkıştırdı.

Mo Cangying dişlerini sıktı ve aniden kendini Yun Che'ye doğru fırlattı. Avucunda yıkıcı toprak enerjisini topladı ve Long Jiang'a doğru uzandı.

Ku Xuan bağırdı, "Ona yaklaşma!!"

Boom!

Mo Cangying havada aniden dondu. Gücü, Long Jiang'a temas etmeden çok önce hiçliğe karışmıştı.

İfadesi inançsızlık içinde donmuştu ve genişleyen gözleri yavaşça kendisini göğsünden delen devasa kızıl kılıcın içine doğru indi.

"Dedim ki... yoluma çıkan herkes... ölür..." Yun Che hırladı, zifiri siyah gözleri Mo Cangying'in aşina olduğu sıcaklık ve yumuşaklıktan tamamen yoksundu. Aslında, sanki bir karıncayı öldürüyormuş gibi kayıtsızca ona bakıyordu.

"SEN... SAĞIR MISIN!?"

BAM!!

Sadece bir an içinde, Mo Cangying milyonlarca parçaya bölündü.

--

SEFIX: Mahvoldum. Yun Wuxin ile ilk karşılaşmasında da böyle hissetmiştim. Yun Xi’yi yaklaşık altı yüz bölümdür bekliyordum. Görünüşe göre kimse Qilin Tanrı Aleminden canlı çıkamayacak.

Sonraki bölüm: ABİSAL TANRI KÜLÜ / ABİSAL HADES