Bölüm 2018 - Yaratılış Tanrısının Adı

SEFIX

Issız ve solgun topraklar, bir hayalet kasaba kadar sessizdi; uğursuz bir kuzgunun bile sesi duyulmuyordu.

Yun Che, Tanrı Külü'nün geri tepmesi altında felç olmuş bir şekilde sessizce yerde yatıyordu. Ne kadar zamandır bilinçsiz halde olduğu meçhuldü.

Tüm Abis sakinleri, Sonsuz Sis'in içinde veya yakınında bilincini kaybetmenin son derece tehlikeli olduğunu biliyorlardı. Bunun nedeni, savunmasız bir bedenin abisal toz tarafından yutulacağı ve ardından sessizce ölüm uçurumuna sürükleneceğiydi.

Neyse ki, yüzen abisal toz Yun Che'nin bedeninde oyalanmadı. Ne zaman yaklaşsa, ondan kaçınıyormuş gibi görünüyordu.

Bilinci olmayan saf bir yıkım enerjisi olarak, Yun Che'ye karşı garip bir korku sergiliyor gibiydi.  

Yun Che'nin bedeni abisal tozla temas ettiği günden bu yana sadece bir ay geçmişti.

Abisal toz, abisal tozdu. Abisal tozunda değişiklik diye bir şey yoktu ancak açıkça görülüyordu ki abisal tozun ona tepkisi, ilk kez Abis'e girdiğindeki tepkisinden çok farklıydı.

Vücudu, abisal tozla temas ettikten sonra ince bir dönüşüm geçirmiş gibiydi.

Sonuçta, o, Atasal Tanrı'nın Kutsal Hiçlik Bedenine sahipti.

O anda, bu karanlık dünyada aniden beyaz bir parlaklık belirdi.

Beyaz ışık yoğun değildi, ama son derece saf ve duru idi; varlığıyla tarifsiz bir kutsallık getiriyordu.

Parladığı an, çevredeki tüm alanın dünyadan ayrıldığı andı ve bu ışığın Abis'in içinde bile olmaması gerektiği izlenimini verdi.

Beyaz ışığın içinde yeşim kadar narin ve bir rüya kadar ruhani bir kadının silueti vardı.

Yavaşça elini kaldırdı ve ince parmaklarını oynattı. Kutsal beyaz ışık demetleri Yun Che'nin vücudunu nazikçe kapladı.

Yun Che'nin tüm bedenini dolaşan yaralar hemen gözle görülür bir hızda daralmaya ve iyileşmeye başladı. Vücudunu lekeleyen kir bile tamamen kaybolmadan önce hızla arındı.

O anda, "bilinçsiz" Yun Che aniden gözlerini açtı ve önündeki beyaz figürü hızla yakalamaya çalıştı.

Beyaz figür hareketsiz kaldı ve aniden uzayan elinin parmaklarına dokunmasına izin verdi. Ancak eli, saf ışığın içinden beyaz bir dalgalanma oluşturarak geçti.

Bir ruh mu?

Eli ince boşluğu kavradığında, Yun Che yavaşça ayağa kalktı ve önündeki beyaz figüre baktı. "Kimsin sen?" 

Beyaz ışığın içindeki figür solgun ve belirsizdi. Yüzünü net bir şekilde göremedi ve sadece saçlarıyla rüyalar örülebilecek kadar uzun bir kadın olduğunu seçebildi.

Yun Che, bedeninin içinde dolaşan saf beyaz kaynak enerjiyi fark ettiğinde neredeyse kalbi göğsünden fırlıyordu. Bir Ejderha Tanrısının bedeni, Buda'nın Büyük Yolu ve Yaşamın İlahi Mucizesi ile birleştiğinde, dünyadaki her iyileştirme sanatını aşan eşsiz bir iyileştirme yeteneği verdi. Ancak, içsel ve dışsal yaralanmalarının ne kadar hızlı iyileştiğine inanamayacak kadar şok oldu.

Kendi kendini iyileştirmesinden birkaç kat daha hızlıydı!

Bunun ışık kaynak enerjisi olduğunu anında anladı.

Bu hayatta üç ışık kaynak yetişimcisi biliyordu. Kendisi, Shen Xi ve kızları Yun Xi idi.  Şüphesiz, Shen Xi aralarındaki en güçlü olanıydı.

Öyle olsa bile, bedenini kaplayan ışık kaynak enerjisi, Shen Xi'ninkinden en az on kat daha saf ve zengindi!

Üstelik, bu beyaz ışığın kullandığı ilahi güç açıkça... Yaşamın İlahi Mucizesi'ydi!

"Ben... kimim..."

Usulca tekrarladı. Ses, Yun Che'nin önünden değil, ruh denizinde çınladı.

Ses, berrak suyun buğusuz buharı kadar yumuşak, bulutların ötesindeki peri sesleri kadar narindi... Duyması o kadar keyifliydi ki, sadece mümkün olan her dileği yerine getirebilecek bir hayal dünyasından çıkmış gibi görünüyordu. Adeta kirli insan dünyasına ait değilmiş gibi hissettirdi.

"Hep aynı şeyi merak ederdim. İlk uyanışımda dünyam sayısız boş parçayla doluydu. Birçok isim, birçok net ve birçok bulanık anı vardı ancak hepsi yıldızlar gibi paramparça oldu. Onları birleştiremezdim, üzerlerini örten sisi silemezdim, kim olduğumu bile... söyleyemezdim."

Yun Che bir an için dondu. Ruh denizindeki ses, birini rüyaya daldırabilecek sihirli bir güce sahip gibi görünüyordu. Ayrıca, bu sesin Yaşamın İlahi Mucizesinin gücünü taşıdığı ve Yun Xi tarafından getirilen kalbindeki ağır baskıyı biraz hafiflettiği de açıktı. 

"Öyleyse, tam olarak kimsin sen?" Sordu.

Önünde, şüphesiz Mavi Ejderha İmparatoru'nun halüsinasyon gördüğü "beyaz siluet" ve Hong'er'ın bahsettiği "büyük beyaz abla" vardı.

Ölmesi gereken Mavi Ejderha İmparatoru'nu kurtaran, Mo Beichen ile yaptığı savaşın ardından neredeyse ölüm sınırındaki vaziyetinde hızla uyandıran, Abis'e çakılmasının ardından içsel yaralarının en az yüzde seksenini iyileştiren kişi.

Ancak şimdi aklı başında olduğu zaman bu iyileştirici gücün ne kadar korkunç olduğunu fark etti. Beyaz figür yavaşça cevap verdi, “Uyanmamla birlikte zaten seninleydim. Bu geçen birkaç yıl içinde, edindiğin bilgilere dayanarak kendi bilgi birikimimi yeniden inşa ettim ve parçalanmış anıları yavaş yavaş bir araya getirerek, adımı geri kazandım.”

"Li... Suo."

Beyaz ışık aktı ve Yun Che'nin tüm dış yaraları anında iz bırakmadan kayboldu.

Ancak Yun Che, bunu hiç fark etmiyor gibiydi. Sanki gerçekten bir hayal dünyasına çekilmiş gibi boş gözlerle önündeki fantastik beyaz figüre baktı.

Çünkü ruhunda yankılanan, bir Yaratılış Tanrısının adıydı.

 …………

Bu, sürekli olarak beş milyon kilometre boyunca uzanan devasa bir dağ silsilesiydi. Yüz binlerce dağ gökyüzüne saplanmış ve devasa yaratıklar gibi dünyayı gözetliyordu.

Bir dağ kümesi, sayısız yıldır var olan devasa bir bariyeri çevreledi. Bu, abisal tozu ve herhangi bir yabancı ırkın istilasını izole etti.

Gri cübbe içindeki minik bir figür, bariyerin içinden uçtu ve doğrudan indi.

İndiğinde, nazik bir ses adımlarını durdurdu. 

"Long Xi, geri döndün.”

Konuşan orta yaşlı adam açık tenliydi ve yiğitlikten yoksun zarif bir görünüme sahipti. Ancak ejder gözleri, tüm yaratılışı korkutabilecek ilahi bir ışık içeriyordu.

Long Xi'yi süzdü ve aniden kaşlarını çattı. "Yaralandın mı?"

“Mn.” Yun Xi, yanından geçmeden önce ona son derece soğuk bir cevap verdi.

Orta yaşlı adam belli ki buna alışmıştı çünkü arkasını dönüp onunla tekrar konuşmaya çalışırken sinirlenmedi, “Long Xi, neden kendini bu kadar zorluyorsun? 'Ebedi Saf Topraklar' hakkında zaten bilgi sahibisin. Ejderha lordunun isteğini yerine getirir ve onu baban olarak kabul edersen, sen…" 

“Defol!”

Bağırış, orta yaşlı adamın cümlesinin geri kalanını yutmasına neden oldu. Long Xi'nin uzaklaşmasını izlerken çaresizce başını acıyarak salladı.

Dağ bölgesine geri döndüğünde ve küçük bir bariyerden geçtiğinde, Yun Xi'nin adımları hafifledi ve yüzündeki soğukluk anında dağıldı.

Dik duran bir mezar taşının önüne geldi ve yavaşça diz çöktü. Ancak bu yeni başlamış huzurlu anı, kaba bir ses tarafından bozuldu.

Bang bang bang!

Bariyere bir vurma sesi ardından bir adamın sabırsız kükremesi geldi, “Long Xi, defol git buradan!”

Yun Xi'nin kapalı gözleri açıldı, yüzü ifadesizdi.

Figürü parladı ve anında bariyerin önünde belirdi. Bariyerde bir boşluk açıldığında, bağıran adam Yun Xi'nin gözleri önünde belirdi.

O, hain bakışlara sahip uzun boylu bir adamdı. Görünüşü ya da adı olsun, bu dağ silsilesinde onu tanımayacak hiçbir ejderha yoktu.

O, bu neslin Atasal Ejderha soyunun tek varisiydi. 

Yakında Abis'te her ejderha klanına liderlik edecek olan genç ejderha lorduydu.

Long Wangchu, Yun Xi'yi gördüğünde gözlerini daralttı... Onu kaç kez görse de yüzündeki kıyaslanamayacak kadar itici iki siyah yara izi ona her zaman aşırı rahatsızlık verirdi. Adeta dünyadaki en saf yeşimin en kirli pislikle lekelendiğini görmek gibiydi.

"Hey! Geldin demek. Neredeyse kaçtığını ve dışarıda rastgele bir yerde öldüğünü düşünüyordum.” Sabırsız bakışı ve alaycı sözleri karşısında Yun Xi parmağını kalbine doğru yönlendirdi... Yüzü aniden tüm rengini kaybetti ve parmak ucunda yoğunlaşan bir damla sonunda soluk soluğa bir renk aldı. Sonra onu Long Wangchu'ya doğru itti.

"Al ve git!"

Ona ikinci bir bakış atmaya bile zahmet etmeyerek arkasını döndü ve arkasındaki bariyer de yavaşça kapanarak oradan ayrıldı.

Küçük kan damlası anında Long Wangchu'nun gözlerini çekti. Hevesle onu kaptı ama ayrılmak yerine, henüz tamamen kapanmayan bariyere ışınlandı. 

Kemik dondurucu soğuk bir ışık, Yun Xi'nin gözlerinin içinde anında katılaştı. "Anlarsın ya, Long Xi. Bu kan özü tam otuz sekiz saat gecikti, bu da beni o saatlerin otuz sekizinde de beklettiğin anlamına geliyor.” Long Wangchu'nun ses tonu yavaş yavaş battı, "Her geçen gün daha da kibirleniyorsun. Bu bir daha olursa..."

"Bu bariyere kimse, ejderha lordu dahil giremez.” Yun Xi kayıtsızca söyledi. “Bu, o zamanlar ejderha lordu tarafından kişisel olarak konulmuş bir yasa. Unuttun mu?"

“Heh. Hahahaha!” Long Wangchu delicesine güldü, "Ya buna uymak istemezsem, ne yapabilirsin bana? Aslında nasıl kırıldığını merak ediyorum... Uuaah!”

Boom!

Devasa solgun bir ejderha pençesi, Long Wangchu'yu bariyere şiddetle uçurdu.

"Sen..." Long Wangchu'nun gözleri genişledi. Karşı saldırısını gerçekleştirmeden önce şiddetle bastırıldı. Her iki kolu da pençe tarafından sert bir şekilde geriye doğru büküldü ve kemiklerin kırılma gürültüsü eşliğinde yerinden koparıldı.

“UUAAAAAAAAAHH!”

Long Wangchu'nun dudaklarından acılı bir inilti, mahzun bir ruhun acınası çığlığı gibi çıktı. Yun Xi'nin parmakları yavaşça kapandı ve parçalanmış kollarını birbirine sarmak için soluk ejderha pençesini kullandı.

"Long Wangchu, bana karşı ne kadar ukala davranırsan davran, seni hep zıplayan küçük bir palyaço olarak gördüm. Asla dikkatimi çekmeye değecek biri olmadın. Ama buraya girmeye cüret ettiğin anda sınırlarını aştın!”

"Sen... sen!" Long Wangchu'nun gözleri tamamen inançsızlıkla şişti.

Long Xi'den beş kat daha yaşlı olmasına rağmen ejderha ırkı içinde hala genç sayılıyordu ve yetişimi İlahi Usta Alemi'nin sekizinci seviyesindeydi. Ejderhalar için, onun yaşındaki bu tür bir yetişim seviyesi, aynı yaştaki akranlarına kıyasla eşsiz olarak kabul edilirdi.

Long Xi hariç!

Son yıllarda yaşça büyüklerini geride bırakan keskin ilerlemesi, Yun Xi'nin kan özü tarafından sağlanmıştı.

O, bu neslin tek Atasal Ejderhası, geleceğin ejderha lorduydu. Long Xi'nin doğuştan gelen yeteneği ne kadar yüksek olursa olsun, o, bilinmeyen kökenlere sahip dışarıdan gelen bir ejderhaydı. En üst düzey kaynakların hepsi ona ait olmalıydı ve tüm ejderhaların onun için kendilerini feda etmeleri doğaldı.

Onun için kendini feda etmesi gereken bu yara izli ejderha kızının, ona zarar vermeye cesaret edeceğini asla hayal edemezdi.

"Sen... beni incitmeye cüret mi ettin!?" Long Wangchu dişlerini gıcırdattığında bakışları kötü niyetliydi.

"İncitmek mi?" Yun Xi geniş bir şekilde gülümsedi, "Seni öldürmeye bile cüret edebilirim. Bana inanmıyor musun?"

"Heh, heh heh..." Long Wangchu'nun çarpık yüzü soğuk bir şekilde güldü. "Neyine güveniyor…”

Rip!!

Yun Xi'nin kollarından bir kılıç ışığı fırladı ve acımasızca Long Wangchu'nun boğazına doğru yönelerek, keskin uçları boynuna nüfuz etti.

“Urk… ahh, ahhh, ahh… ah…” Patlayan açık kan lekeleri anında Long Wangchu'nun gözlerini doldurdu. Soluk yüzünden kötü niyeti ve şoku tamamen kaybolarak yerini büyük bir dehşet bıraktı.

Yun Xi yavaşça yaklaştı. Korkunç siyah izlerle birleşen soluk gülümseme, görünmez bir korkunun, Long Wangchu'nun titreyen bedenine adeta sayısız şeytanın kemirmesi gibi bir his bıraktı. "Ya seni öldürürsem? En fazla göze göz dişe diş olur."

"Sen sınırsız bir geleceği olan genç ejderha lordusun. Ya ben? Hiçbir şeyim yok. Dünyada tek bir bağım yok ve en az korktuğum şey ölüm."

Rip!!

Kılıcın başka bir bölümü, Long Wangchu'nun boğazına baskı uyguladı ve neredeyse boğazını kesiyordu. "Aklıma gelmişken, bu klan içinde en çok ölmememi isteyenler, aslında ben değil, senin baban, ejderha lordun ve büyüklerin." Yun Xi'nin kasvetli bakışları, sanki ölmekte olan aşağılık bir varlıkla ilgileniyormuş gibi görünüyordu. "Çünkü ben ölürsem, senin gibi sefil bir ucube gerçekten umutsuz olurdu. Eğer umutsuz olursan, Atasal Ejderha soyun da umutsuz olacak."

 "Bu yüzden pratikte hayatta kalmam için bana yalvarmak zorundalar. Kimsenin girmesine izin verilmeyen bu bariyer de anlaşmanın şartlarından biriydi. Ama ne yazık. Senin gibi çöpler her zaman bir hayal kırıklığı olmuştur. Gerçekten de tabuma dokunmaya cesaret ettin. Eğer durum buysa, seni öldürebilirim. Kim bilir? Belki ejderha lordu sen ölsen bile beni öldürmeye dayanamayabilir.”

Soğuk öldürme niyeti o kadar yoğundu ki, çılgınca titreyen sinirlerinin her birini delip geçmiş gibiydi.

"Be... B-bekle..." Long Wangchu'nun gözleri şişti boğuk kelimeler kırık boğazından zorla çıkarken bacakları yerinde sendeledi. "Ba-bağışla beni..."

Çünkü bu bir tehdit veya gözdağı değildi, daha da yaklaşan gerçek bir ölüm dehşetiydi.

“Huh?” Yun Xi gözlerini daralttı. "Ne dedin? Seni tam olarak duyamadım.”

"Bağışla beni... bağışla beni..." Hayatta kalma şansını gördükten sonra sesini tüm gücüyle zorladı, "Ben... büyük bir... hata yaptım... Ugh... Bağışla beni...”

"Öyleyse gelecekte buraya gelmeye cesaret edecek misin?" Yun Xi aşağı bakarken söyledi.

Long Wangchu'nun gözlerinde yalvaran bir ifade belirdi. "Hayır... bir daha asla... cesaret edemem."

"Pekâlâ." Yun Xi'nin kaşları hafifçe gevşedi. "Umarım bugünden sonra bir şeyi anlarsın... Kaybedecek bir şeyi olmayan bir deliye bulaşmaktan daha kötüsü yoktur!”   

Rip!

Kılıç Long Wangchu'nun boğazından çekildi ve vücudunu bastıran ejderha pençesi de ortadan kayboldu. Bariyer açıldı, sonra muazzam bir güç onu yıpranmış bir ayakkabı gibi dışarı attıktan sonra kapandı.

“Cough… cough, cough… Blargh… cough, cough…”

Long Wangchu çılgınca kanlı köpükler öksürdü ve ejderha enerjisini kırık kollarını zorla onarmak için kullandı. Bir kolu boğazındaki yarayı örtmek için mücadele ederken, diğeri panikle Yun Xi'den uzaklaşmaya çalışırken yeri çizdi.

Ölüm, ona bugünden daha yakın olmamıştı ve korku hiç bu kadar kemik dondurucu olmamıştı...Genç yaşından beri tapınmalarla beslenen o, bugün aklını yitirecek kadar korkmuştu.

"Bundan bahsetmişken, sana bir şey daha söylesem iyi olur.”

Bariyerin üzerinde Yun Xi'nin korkunç sesini taşıyan küçük bir çatlak açıldı. "Saf Topraklara gönderilen öncü, 'Ebedi Saf Topraklar'a başarıyla ulaştı. Bunun ne anlama geldiğini biliyor musun?"

“...” Long Wangchu acı ve korku içinde gözlerini kaldırdı, yüzü şok doluydu.

"'Ebedi Saf Toprakların' yerini doğruladıktan sonra ve geçit tekrar açıldığında, Abisal Hükümdar insanlarını Ebedi Saf Topraklara getirecek. O öncü şövalye Mo Beichen muhtemelen Ebedi Saf Topraklar üzerindeki kontrolü sağlamış ve Abisal Hükümdarın varışını bekliyor."

"Ancak her seferinde geçitten geçebilecek sınırlı sayıda insan var. Sence kim gitmeye daha layık? Sence kim ilk terk edilen olacak?"

"Cevap ortada... Çöpler, terk edilmeye mahkumdur. Hm? Yüz ifadene bakılırsa... belki de bunu henüz bilmiyorsun?"

“...” Long Wangchu'nun az önce küçülen gözleri tekrar genişledi.

"Saf Topraklar'ın yanı sıra, Altı Tanrı Krallığı ve ejderha klanının hepsi bunu biliyor. Ejderha lordu bana bundan bahsetti ama sana söylemedi mi... sence bu ne anlama geliyor?”

Long Wangchu yerinde durdu, kırık boğazından sürekli olarak anlamsız sesler çıkıyordu. Buna inanmak istemedi, inanmaya da cesaret edemedi.

"Ejderha lorduna gidip ona olduğun niteliksiz çöp gibi şikâyet ettiğinde tepkisini görmek için sabırsızlanıyorum.”

Bariyer kapandı ve sessizlik geri döndü.

Yun Xi arkasını döndü, artık Long Wangchu'nun intikam alıp almayacağından veya acısını yutmayacağından endişe etmiyordu.

Şimdi onu rahatsız edecek kimse olmadığından, bir kez daha mezar taşının önünde diz çöktü. Elini kalbinin üzerine koydu ve gözlerini kapattı.

Yaralıydı, kan özünü kaybetmişti ve Long Wangchu'ya saldırmak için enerji harcamıştı... Ama onun için, bu tür bir acı bahsetmeye değmezdi, burada en ufak bir acı bile değerli değildi.

"Anne, Qilin Kemik Ruhu Orkidesini aldım. Beş Ruh Hazinesinden çoktan dördüne sahibim. Sadece bir tanesi eksik... o zamana kadar ben... Hayır, seni kesinlikle geri getireceğim."

"Beni bekle, biraz daha bekle... Lütfen beni bekle... Gerçekten uzun sürmeyecek.”

Usulca mırıldandı ve sanki annesi önünde sessizce dinliyormuş gibi konuşmaya devam etti. "Anne, ben artık büyüdüm... Bu sığınak, kan özümle değiştirilmiş bir anlaşma. Duygusal bir bağ olmadan adil bir anlaşma oldu. Döndüğün zaman, kalmakta ya da gitmekte özgürsün ve kimse ya da hiçbir şey tarafından kontrol edilmek zorunda değilsin. Ejderha Tanrı Alemindeki gibi bağlar olmayacak... o günlerdeki olaylar da olmayacak..."

"Zamanı geldiğinde seni koruyacağım, sen de beni koruyacaksın. Nereye gitmek istiyorsak oraya gideceğiz... Tamam mı... ”

“...”

"Anne, ben... onu gördüm... O zamanlar söylediğin gibi o yaşıyor ve hatta Abis'e gelmiş..."

"Baba kelimesini hayatımdan çıkaralı çok oldu ama onu gördüğümde kendimi kontrol edemedim... Sertçe öfkelendim... çok çirkin bir şekilde öfkelendim... küçük bir çocuk gibi çirkin... Hah, ne kadar gülünç."

"Biliyorum, böyle bir talihsizlik olsa bile... hala onunla bir araya gelmek istersen... onu tekrar görmek için olsa bile, geri dönmelisin... lütfen... sana yalvarıyorum...”

"Lütfen... kaybolma..."

"Anne... Sahip olduğum tek şey sensin... Sen gerçekten... sahip olduğum tek şeysin...”

Eli mezar taşının üstünü okşadı. Mezar taşının önündeki toprak içinde neredeyse tüm yaşamının gözyaşları vardı.

    …………

Long Wangchu kollarını zorla düzeltti ve boğazındaki yarayı gömleğiyle sardı. Dağ bölgesine doğru sendeleyerek geri dönerken, güçlü ama sıradan bir ses yankılandı, "Wangchu, ne oldu?"

Long Wangchu'nun ayak sesleri durdu. Gözlerinde bir nefret parıltısı belirdi ve ardından yerini mücadeleye bıraktı. Sonunda arkasını döndü, sakin bir yüz takınmak için elinden geleni yaptı. "Pek bir şey değil. Yetişim yaparken kazara yaralandım. Benim için endişelendiğin için teşekkür ederim, büyük yaşlı."

Büyük yaşlı, boynunu süzerken hafifçe kaşlarını çattı ancak konuyu takip etmedi. Kayıtsız bir sesle dedi ki, "Tamam, yetişim yaparken yaralanmalar kaçınılmazdır, bu yüzden pek bir şey olmaması iyi."

Tam gitmek üzereyken Long Wangchu onu durdurdu. "Büyük yaşlı, size bir sorum var. Saf Toprakların gönderdiği Abisal Şövalye'nin 'Ebedi Saf Topraklar'a ulaştığını duydum, doğru mu?"

Büyük yaşlı birden bakışlarını çevirdi. "Nasıl bildin... Ah, anlaşılan ejderha lordu dayanamadı ve sana önceden söyledi. Önemli değil."

Long Wangchu'nun ağzının köşesi doğal olmayan bir şekilde kasıldı.

“Bu doğru. Öncü şövalyeler 'Ebedi Saf Topraklar'a başarıyla ulaştı ve geçiş kapısı kapanmadan önce bize bir mesaj gönderdiler. Bu bir yıl önceydi ancak Zamanın Kara Gelgiti nedeniyle 'Ebedi Saf Topraklar'da sadece bir ay geçmiş olmalı."

"Ancak 'Ebedi Saf Topraklar'daki güç seviyeleri gerçekten düşük. İlahi Usta Alemi oranın zirvesidir. Abisal Şövalyelerin durumu kontrol altına alması için bir ay yeterli olmalı.”

"Hmpf, o Abisal Şövalye Mo Beichen şanslıydı. Bir öncü olarak, sonsuza dek tarihte ölümsüzleştirilecek.”

Long Wangchu'nun kalbi kıpırdadı... Long Xi'nin söylediği doğruydu! Ve ejderha lordu aslında onun yerine önce ona bundan bahsetmişti.

Gizlice nefes aldı ve araştırmaya devam etti, "O zaman... eğer geçit tekrar açılırsa... kaç kişi geçebilir?"

Büyük yaşlı ona derin bir bakış attı ve şöyle dedi, "Sadece Abisal Hükümdar geçidi açabilir ve bu da elli yılda bir sadece bir kez olabilir.  İçinden geçebilecek insan sayısına gelince, bu aynı zamanda sadece Abisal Hükümdarın bilebileceği bir şeydir. Ancak... feragat etmek mecburidir."

Abis, Saf Topraklar'ı kaybettiğinde, Tanrı Krallıklarını kaybettiğinde...

Gerçekten bir ölüm uçurumu olacaktı.

"Geçidi açmak için Altı Krallığın yardımına ve bizim gücümüze ihtiyaç var, bu yüzden şu anda bunu bilen tek kişi biziz." Bunu başkalarına sızdırmamaya dikkat et, buna bizim dışımızdaki diğer ejderha klanları da dahil.” Büyük yaşlı, ejderha lordunun ona uzun zamandır aynı uyarıları yinelediği konusunda emindi.

"Endişelenme büyük yaşlı, anlıyorum.” Long Wangchu yanıt olarak hemen başını salladı ama arkasını döndüğü anda dişlerini gıcırdattı, kalbi kaosa sürüklendi.

--

SEFIX: Seri giderek daha da açılıyor ve derinleşiyor. Büyük beyaz ablanın Li Suo olduğu ortaya çıktı. Yun Xi ise bir şekilde Shen Xi’yi hayata döndürmeye çalışıyor.

Bölümün destekçisi EroSennin! Gecenin bir vakti tüm ATG okurlarına bölüm ısmarlamak istedi. 

Sonraki bölüm: Li Suo