Bölüm 2022 - Ni Xuan'ın Gölgesi

SEFIX

Siluet giderek belirginleşiyordu. Sonunda yaşlı bir adamın şeklini aldı.

Bekle. Yaşlı bir adam mı?

Bu, Yun Che'nin Kötü Tanrı Ni Xuan ile temas kurduğu ilk zaman değildi.

Su tohumu, Kötü Tanrı'nın ruhunun soluk bir parçasıyla doluydu ve daha önce ruh kalıntısıyla kısa bir süre konuşmuştu. Ancak ruh kalıntısı o kadar zayıftı ki bir silueti bile ortaya çıkaramamıştı. Yun Che, yalnızca ölüm döşeğindeki bir adamın sesinden gelebilecekmiş gibi görünen yaşlı bir ses olduğunu söyleyebilirdi.

Jie Yuan dönene kadar gerçek anlamını öğrenmese de, ona “görev” kelimesinin öğretildiği zamandı.

Abis'e gelmeden ve son Kötü Tanrı Tohumu ile temas kurmadan önce Yun Che bir iki şeyin çoktan farkına varmıştı. Jie Yuan, karanlık kaynak enerjinin sıradışı akışıyla Uçurum'da bir şeylerin ters gittiğini hissedebiliyorsa, özellikle tanrılar ve iblisler öldükten sonra enerji değişiminin giderek daha büyük ve belirgin hale geldiği düşünüldüğünde Kötü Tanrı'nın da bunu fark etmesi şaşılası olmazdı.

Aslında, o da Uçurum'a inmeye çalışmış olabilir ancak muhtemeldir ki Jie Yuan ile aynı sebepten geri dönmek zorunda kaldı.

Böylece, Kötü Tanrı Uçurum'da neler olup bittiğini bizzat kontrol edemedi ama Uçuruma bir tohum attı. Uçurum'da gerçekte neler olduğunu öğrenmek için... bir ihtimal aşağıya gönderdiği tohuma ruhunun bir parçasıyla aşılamış olabilir miydi.

Haklıydı. Toprak tohumu Kötü Tanrı Kaynak Damarına geri döndüğünde, uykusundan uyanan bir ruh parçasını hemen hissetti.

Ancak Kötü Tanrının gerçek görüntüsü, Yun Che'nin hayal gücüne pek uymuyordu. Paçavralara benzeyen eski püskü beyaz bir elbise giymişti. Uzun saçları grimsi bir renkte ve dağınıktı, sakalı tamamen beyazdı ve yere dokunacak kadar uzundu. Sanki çok ama çok uzun bir süre kendine bakmamış gibiydi.

Kırışıkların arkasına gömülmüş çökmüş gözleri vardı. O kadar karanlıktılar ki, sadece bir ruh olsa bile Kötü Tanrıya ait olmaları düşünülemezdi. Bu kırışıklıkların yaşlılıktan mı yoksa zehirden mi kaynaklandığını söylemek imkansızdı.

Kötü Tanrı tohumlarını saçtıktan ve ölümün eşiğine geldikten sonra böyle mi görünüyordu?

Yun Che yavaşça dizlerine çöktü ve siluetin önünde başını eğdi.

Kötü Tanrı, ailesi dışında Yun Che'nin tamamen boyun eğmeye istekli olduğu tek ve son kişiydi. Neden mi? Çünkü o, onun hayırseveri, ustası ve bütün dünyayı kurtaran antik tanrıydı. Eğer o saygıyı hak etmeyecekse, kim edecekti?

"Fani Yun Che kıdemli Kötü Tanrı'yı selamlıyor. On altı yaşımdayken, sizin mirasınızı alacak kadar şanslıydım ve bu tüm hayatımı değiştirdi. O zamandan beri, bu güne kadar sizin kutsamanızı almaya devam ettim. Gerçek görünüşünüze tanık olma lüks arzumun sonunda gerçekleşmiş olmasından çok memnunum.”

Ruh kalıntıları temelde bağımsız varlıklardı. Su tohumundaki ruh kalıntısı Yun Che'nin varlığının farkındaydı ancak toprak tohumundaki ruh kalıntısı Yun Che ile ilk kez buluştu.

Yaşlı adamın yüzünde sıcak, nazik bir gülümseme belirdi. "Ölümlü olabilirsin, ama hiç de sıradan değilsin. Aksi takdirde tohumları birleştirip bu dünyayı yeniden yaratamazdın."

"Bana gelince, Kötü Tanrı mevcudiyetimi bırakalı uzun zaman oldu," Kötü Tanrı, tanıdık ama uzak olan kaynak damar dünyasına bakarken iç çekti. “Bu unvanı hak eden tek kişi sensin.”

Yun Che başını salladı. "Siz hâlâ var olduğunuz sürece bu unvanı hak etmiyorum, kıdemli.”

Ni Xuan gülümsedi ama ona bir cevap vermedi. Sadece etrafındaki dünyayı tekrar tekrar hayranlıkla izledi. Ancak bakışlarında ne özlem ne de şaşkınlık vardı. Sadece... ölmekte olan yaşlı bir adamın kasvetli duyguları vardı.

O anda Yun Che aniden gerçeği anladı. Ni Xuan eski gücünü hissetmeye çalışmıyordu. Hissetmeye çalıştığı şey... Cennet Cezalandıran İblis İmparatoru'nun aurasıydı. Ne de olsa şimdi Jie Yuan'ın kanına ve onun Ebedi Karanlığın Felaketine sahipti.

Yun Che'nin kalbi aniden kederle doldu. Sormak istediği sayısız soru vardı; Ni Xuan ile paylaşmak istediği sayısız şey vardı, ama... şu anda Ni Xuan'ı bölmeye cesaret edemedi.

"Jie Yuan... geri mi döndü?" Kadim ses, hışırdayan rüzgâr gibi titriyordu.

"Döndü," Yun Che usulca cevap verdi, "Jie Yuan, Evren Delen ile duvarı aşarak İlkel Kaos'a geri döndü... O günden bu yana on yıl bile geçmedi."

"O... iyi mi?"

Döndükten sonra ne olduğunu sormadı. Tek öğrenmek istediği... güvende olup olmadığıydı.

"... Kıdemli Jie Yuan, hem fiziksel hem de ruhsal açıdan iyi durumda," Yun Che, Ni Xuan'a samimiyetini görebilmesi için doğrudan bakarak söyledi. "Görünüşü İlkel Kaos'un ötesindeki güçler tarafından yaralanmış olsa da çok sağlıklıydı. Güçleri eksikti ancak yine de İlkel Kaos içindeki tüm yaşamı tek bir parmak şıklatmasıyla bastırabilirdi.”

Jie Yuan'ın yaralı olduğu gerçeğini gizlemedi çünkü ikilinin ilişkisi o kadar derindi ki ırk, yasalar ve önyargıları çoktan aşmıştı. Sıradan bir ölümlüyü ürkütebilecek şey, onlar için hiçbir şeydi. Bu gerçeği Ni Xuan'dan gizlemek, ilişkilerine bir hakaret olurdu.

"Ruhuna gelince, görkemli olduğu kadar zarar görmemişti. Döndüğünde, nefreti tüm İlkel Kaosu tüketebilirdi. Cennet Cezalandıran İlahi İmparator'un soyundan gelenleri gördüğünde öfkeyle doluydu. Ve sizin öldüğünüzü duyduğunda, kendini geçici olarak kaybetti."

“Dünyaya ne zaman baksa sesi her zaman öfke ve nefretle doluydu ancak yine de o, kendini ve İblis Tanrılarını sürgüne göndermeyi seçti ve bize sonsuz bir huzur bahşetti.”

“İlkel Kaos dışında geçirdiği milyonlarca yıl ne ruhunu aşındırmış ne de sert görünüşünün arkasına gizlenmiş gerçek iyilikseverliğini yok etmişti. O, İlkel Kaos içindeki herkesin en çok saygı gösterdiği iblis ve tüm İlkel Kaos'un en görkemli iblisidir.”

Ni Xuan buna hiç şaşırmamış gibi gülümsedi. “Gerçekten de... sonuçta o Jie Yuan.”

Eğer o olmasaydı, nasıl olur da onun kalbini ele geçirebilirdi?

“Bunu bana anlattığın için teşekkür ederim, Yun Che. Uzun zaman önce yok olması gereken yalnız bir ruh olarak son anlarımda böylesine lüks bir sıcaklık ve nezaket alacağımı düşünmek...”

Yun Che hemen başını salladı. “Size sadece gerçeği söylüyorum. İlkel Kaos'taki tüm canlılar, size ve Jie Yuan'a asla geri ödenemeyecek bir iyilik borçlu. Teşekkürlerinizi hak etmemizin imkânı yok.”

Ni Xuan yavaşça başını kaldırdı ve sonsuz bir keder ve pişmanlıkla iç çekti, “Pişmanım, onu tekrar göremediğim için... pişmanım, ona olanlar adına özür dileyemediğim için...”

Yun Che yine başını salladı. "Ne özrü? Siz karı kocasınız. Kıdemli Jie Yuan hiçbir pişmanlık veya yakınma olmadan ayrıldı. Eğer bir tane olacaksa, o da sizi tekrar görememesi olurdu.”

“Evet…” Ni Xuan mırıldandı, “Eğer gerçekten ondan özür dilemiş olsaydım, beni paramparça ederdi, hahaha.”

Gülümsedi... ama bir daha asla sevgilisinden azar işitemeyeceğini biliyordu.

Biraz üzgün hisseden Yun Che, konuyu değiştirmeye karar verdi, “Kıdemli Ni Xuan… o zamanlar olanlardan ve her şeyin bu şekilde sona erdiğine hiç nefret ettiniz mi?”

"Nefret mi?" Sesi bir hayalet kadar geçiciydi. "Kimden... nefret?"

"Örneğin," Yun Che doğrudan söyledi, “bu trajedinin başlamasına neden olan adam–Cennet Cezalandıran İlahi İmparator, Mo E.”

Dünya sessizleşti ve Yun Che bekledi. Ancak, Ni Xuan'dan uzun, uzun bir süre cevap alamadı. Adamdan nefretin bir izini bile hissedemiyordu.

Sadece bu da değil, Yun Che, Ni Xuan'dan bir tür sessiz acı ve üzüntü hissi alıyordu. Ruhu zayıftı ama acısı o kadar derindi ki Yun Che neredeyse nefes almayı unutuyordu.

“Mo E…” Eski, acı ile dolu ismi fısıldadı, “Ondan nefret etmeye ne hakkım var…? Aksine, o benden nefret etme hakkına sahip…”

“…??” Bu en hafif tabirle Yun Che'yi şaşırttı. Cennet Cezalandıran İblis İmparatoru, ne zaman "Mo E" adından bahsedilse, onun cesedini eğer öyle bir şey hâlâ varsa kirletmek için yeterince öfkelenirdi. Nefreti öyle büyüktü ki, ast tanrıları ve çok uzak torunları bile onun nefretinden muaf değildi.

Mo E'nin ona neler yaptığını düşünürsek, nefreti tamamen anlaşılabilir bir şeydi. Eğer o olmasaydı, nefreti onu intikamdan başka bir şey bilmeyen bir iblis tanrısına sürükleyecek kadar yeterli olurdu.

Ni Xuan'ın da kesinlikle aynı duyguları paylaşacağını düşündü ama o bunun yerine adamdan yalnızca acı, üzüntü ve... suçluluk hissetti. Hiç mantıklı gelmedi.

Ondan nefret etmeye ne hakkı mı vardı? Aksine, onun ondan nefret etmeye mi hakkı vardı?

“Anlamıyorum,” Yun Che şaşkın bir şekilde sordu, "Kıdemli Jie Yuan'ı pusuya düşüren ve ikinizi ayıran Mo E idi. Milyonlarca yıldır İlkel Kaosun dışında acı çekmesine neden olan oydu. "Çocuğunuz bile... bu yüzden umudunu yitirdin ve unvanını terk ettin, öyle değil mi?"

"Bu pusu, aynı zamanda tanrıları ve iblisleri sona erdirecek savaşı başlatan kıvılcımdı. O olmasaydı, hiçbiri trajedi yaşanmaz, evren hâlâ tanrılar ve iblisler tarafından yönetiliyor olurdu."

Hatta tanrılar ve iblisler arasındaki savaşın İlkel Kaos'un değişmesine ve Abis yasalarının beklenenden çok daha hızlı bozulmasına neden olan şey olduğunu söylemek istedi. Bozulmanın savaşla hiçbir ilgisi olmadığını varsayarsa bile, tanrılar ve iblisler hâlâ var olsaydı İlkel Kaos güvende olacaktı. Onlar, bir istilayı kolayca engelleyebilirdi.

"Hayır, hayır, hayır," Ni Xuan üç kez reddetti ve her kelime bir öncekinden daha kalp kırıcı ve suçlu bir şekilde duyuldu, "Tüm suç bende, onda değil. Ben, ona haksızlık eden kişiyim."

"Unvanımı umudumu yitirdiğim için terk etmedim. Sadece artık bu unvanı hak etmediğim için terk ettim. Aynı şekilde, daha sonra kimseyle yüzleşemeyecek kadar mahcup olduğum için... inzivaya çekildim.”

“????” Eğer Yun Che'nin kafası daha önce karışmış olarak çağrılırsa, şimdi tamamen şaşkına dönmüştü.

Tanrı aşkına ne diyor?

Neden öğrendiklerimden tamamen farklı?

Cennet Cezalandıran İlahi İmparator'un Cennet Cezalandıran İblis İmparatoru'na olan pususunun arkasında başka bir sır mı vardı?

Cennet Cezalandıran Atasal Kılıç'ı etkinleştirmek ve Jie Yuan'ı sürgüne göndermek için ömrünün üçte birini feda etmesinin nedeni...

İki ırkın sayısız yıldır sürdürdüğü dengeyi yok edecek kadar ileri gitmesinin nedeni…

Kendi itibarını ve gücünü lekelemesinin nedeni…

Ve sırf Kötü Tanrıyı yenmek için ömrünün üçte birini daha feda etmesinin nedeni…

Bir Yaratılış Tanrısının bir İblis İmparatoruyla işbirliği yaptığı gerçeğini kabul edemediği için değil miydi? Yoksa bu sadece bir parçası mıydı?

Eğer gerçekten başka bir sebep varsa... o zaman neden Jie Yuan bunu bilmiyordu?

"Kıdemli, bana anlattıklarınız, bildiğim 'gerçek'ten büyük ölçüde farklı... bu durumda gerçek nedir?"

Doğrusu, Yun Che'nin ulaştığı "gerçek", çoğunlukla Buz Ankası İlahi Ruhundan ve Jie Yuan'dan aldığı ifadeler üzerine dayanan çıkarımların bir sonucuydu. Ancak şimdi düşündüğünde, Jie Yuan'ın bildiği tek şey Mo E'nin onu ve İblis Tanrılarını aniden nasıl pusuya düşürdüğüydü...

Ni Xuan yavaşça şöyle dedi, "Üzgünüm ancak geçmişi tekrarlamak istemiyorum. Mo E, o hayattayken bu konuda tek kelime bile etmek istemiyordu, ben de farklı değilim. Tarihin o kısmının sonsuza dek tanrılar ve iblisler gibi toprağa gömülmesine izin vermeyi tercih ederim.”

Boğulana kadar her türlü karmaşık duygu Yun Che'nin ruh denizine aktı.

Ni Xuan gerçekten geçmişi anlatmak istemedi.

Sadece düşüncesi bile ona tarif edilemez acı ve ıstırap getirdi.

--

SEFIX: Al bir de buradan yak, 2000 bölümlük plot-twist. Dumura uğradım.

Sonraki Bölüm: SİSİN GİZEMİ