Bölüm 2025 - Renksiz Kaynak Kolu

SEFIX

"Ne gördün?" Li Suo, Yun Che'nin bilinci ruh gölgesinden ayrılır ayrılmaz sordu.

Ni Xuan hatıra parçalarını Yun Che'nin ruh denizine gömmüştü, bu yüzden Li Suo manzarayı paylaşamıyordu.

“Kıdemli Ni Xuan'ın bana bıraktığı hatıra parçaları,” Yun Che ağır bir tonla cevapladı.

Mo Su…

Bu, ismiyle ilk karşılaşması değildi ve ona dairki izlenimi oldukça soluktu. Öyle olsa bile, tüm evrende soyadı "Mo" olan sadece iki kişiyi biliyordu; dört Yaratılış Tanrısının lideri olan Mo E ve Ejderha Tanrısı'nın Antik Kayıtları'nda adı geçen Mo Su idi!

"Cennet Cezalandıran Veliaht Prens" [Mo Su], görünüş, karakter ve yetenek bakımından olağanüstüydü. Evrendeki tanrı çocukları arasında onunla eş değer kimse yoktu ve Cennet Cezalandıran İlahi İmparator onu derinden seviyordu. Ancak Mo Su, asla ihlal edilmemesi gereken bir tabuyu çiğnediği için Mo E tarafından bizzat Hiçlik Uçurumu'na gömüldü."

"Doğruluğa olan acımasız bağlılığı tüm evreni şok etti ama bu ona aynı zamanda evrensel övgü ve hayranlık kazandırdı.”

"..." Yun Che, Mo Su ile ilgili kısa alıntıyı hatırladı ve derin düşüncelere daldı.

Anılarında, Ni Xuan'ın gücü, statüsü, görünüşü, kişiliği, ruhu ve daha fazlası erkekliğin zirvesindeydi ve yine de tüm yaşama eşit davranmış ve hiçbir norm veya kural tarafından kısıtlanmamıştı.

Onun gibi bir adam, eğer öldüyse, yaşadığı gibi ölmeliydi.

Ve yine de, Yun Che'nin tanıştığı Ni Xuan çok yaşlıydı, çok depresifti…

Aradaki fark o kadar büyüktü ki, hiç kimse aynı kişi olduklarına inanmazdı.

Artık Yun Che, Ni Xuan'ın ölmeden önceki halinin Sayısız Musibet'in aşındırmasından kaynaklanmadığını söyleyebilirdi. Bu, kendini terk etme ve kendi kendine işkence yapmanın sonucuydu.

Mo Su'ya gelince…

Ejderha Tanrısı Antik Kayıtları'nda bahsedilen Cennet Cezalandıran Veliaht Prensi şüphesiz Cennet Cezalandıran İlahi İmparatorun en değerli oğluydu.

Hatıra parçalarında, Mo E, oğlunun eğitimi için inançlarını büyük ölçüde paylaşmasa da, değerli oğlunu Ni Xuan'a emanet etmeye karar vermeyi seçti. Temelde eski aşk rakibinden bir iyilik istemek için kendini alçaltıyordu ve yine de bunu oğlunun ilerlemesi uğruna yaptı.

Bu, oğlunu ne kadar değer verdiğini ve sevdiğini gösteriyordu.

O zaman neden Mo E, kendi elleriyle onu Hiçlik Uçurumuna atmıştı?

Hatıra parçasındaki genç adam asil ama aptaldı. Daha doğrusu, her türden yasa, kural ve geleneğe saygı duyması için yetiştirildiği için boş bir kabuk gibiydi. Temel arzulara karşı duyarsızdı ve konuşurken bile ortada olmayan bir kuralı çiğnemekten korkuyordu.

Mo Su, en çok hayranlık duyduğu kişi olan Ni Xuan için neredeyse kendi kendine bir "ihlal" yapmaktan kaçınacak kadar kısıtlıydı. Böyle biri nasıl olur da, babasının sevgiyle büyüttüğü oğlunu infaz etmekten başka çaresi olmayan bir tabuyu ihlal edebilirdi?

Bekle...

Ni Xuan neden bu anıyı bana bıraktı?

Mo Su...

Olabilir miydi...

"Ruhunun bir deprem gibi titrediğini hissedebiliyorum.”

Tam o anda Li Suo düşünce silsilesini bir kez daha bozdu. “Ni Xuan'ın sana bıraktığı hatıralar oldukça sıradışı olmalı.”

Yun Che yavaşça nefes verdi ve şöyle dedi, “Bana direkt olarak söylemeyeceği bir şeyi söyledi... Muhtemelen Hong'er ve You'er'i gözettiğim için bana teşekkür etmek istedi.”

Ni Xuan, ruh denizine toplam beş hafıza parçası bırakmıştı.

Sadece ikisini görmüştü çünkü diğer üçü mühürlenmişti. Mühür inanılmaz derecede zayıf olmasına rağmen zorla okumaya kalkışırsa hafıza parçaları kendiliğinden yok olacaktı.

Bu, gelecekte kendileri mühürlerini açmalarını beklemekten başka bir şey yapamayacağı anlamına geliyordu. Belki de Ni Xuan, son anında bile bu hatıra parçalarını aktarmanın doğru olup olmadığını bilmiyordu.

Yine de, iki sahne tek başına pek çok şeyi netleştirmek için yeterliydi.

Hong'er ve You'er'i teselli etmesi bir süre aldı. Ancak o zaman Yun Che nihayet gerçek dünyada gözlerini açtı.

Çevresi hala ölü bir sessizlik içindeydi ancak öncekinden oldukça farklıydı.

Oturduğu zemin, derin, devasa bir çukur haline gelmişti.  Aslında, çukur o kadar büyüktü ki en az on kilometre yarıçapındaydı.

Garip bir şekilde, çukurun dibi ayna kadar pürüzsüz ve düzdü.

Kaynak damarlarının yeniden doğuşunun böyle bir doğal felaketi tetikleyeceğini tahmin etmemişti.

“Bu gürültü, insanları... ya da daha olası, abis canavarlarını bölgeye çekecek kadar büyük.  Hemen ayrılmalıyım.”

Yun Che kendi kendine mırıldandı ve gökyüzüne atıldı. Ancak ansızın durdu ve yavaşça ellerine baktı.

Çünkü kaynak enerjisi, iradesine eskisinden çok daha hızlı tepki vermişti.

Kendi kendine mırıldandı, "İlahi Usta Alemi..."

O zamanlar, Yun Che İlahi Usta Alemine girmek için çok uğraşmış ancak başarılı olamamıştı. İlahi Egemen Alemi'nin zirvesine ulaşıncaya kadar darboğaza benzeyen hiçbir engelle karşılaşmamıştı. O günden beri, sanki İlkel Kaos Duvarına çarpmış gibiydi. Ne denerse denesin veya kendini ne kadar zorlarsa zorlasın bir ilerleme kaydedemiyordu.

Ebedi Cennet İlahi Alemine girene kadar, bunun Kötü Tanrı Kaynak Damarlarının tamamlanmamış olmasından kaynaklandığını fark etmedi. Steli aldığında, İlkel Kaos'un düzenini korumak için limitörün Kötü Tanrı Ni Xuan tarafından geride bırakıldığını öğrendi.

Bugün, Abis'e girdikten ve son Kötü Tanrı Tohumunu elde ettikten sonra, Kötü Tanrı Kaynak Damarları nihayet yeniden doğduğunda, yıllarca İlahi Egemen Alemine zorla sınırlanan güç, kırık bir barajdan sızan su gibi nihayet patlamıştı.

Yun Che, kaynak damarları evren haline geldiği anda atılımını gerçekleştirmişti ve süreç o kadar düzgündü ki, gerçekleştikten sonra fark etmemişti.

"Nihayet..." Yun Che sersemlemiş bir halde kendi parmaklarına bakarken mırıldandı. Bu onun için sadece bir atılım değildi. Bu, onun Abis'teki ilk gerçek adımını atmasıydı.

Ellerini uzattı. Her parmağında ateş, buz, rüzgar ve şimşek belirdi. Sonunda, serçe parmağının ucunda sarı, toprak renginde bir kaynak ışık belirdi.

Aynı anda beş elementi açığa çıkarıyor ve sürdürüyordu ve hiçbir zorluk hissetmiyordu.

Avucunu kapattı ve tüm kaynak ışıkları bir anda söndürdü. Etrafındaki uzayda net dalgalanmalar belirdi.

Yani bu... bir İlahi Usta olarak benim gücüm!

Daha öncesinde bu güce sahip olsaydım, Qilin Tanrı Aleminde on bir Yarım Adım İlahi Yok Oluş Alemi kaynak yetişimcisiyle Tanrı Külüne başvurmadan savaşabilirdim!

Yun Che'yi gerçekten şaşırtan şey, büyük ölçüde artan kaynak enerjisi değil, gelişmiş duyularıydı.

Daha öncesinde, abisal tozun varlığını ve hareketini algılayabiliyordu ancak bir bakıma nispeten bulanıktı.

Şimdi... etrafındaki uzaydaki her bir abisal tozu hissedebiliyordu, hayır, her bir tanesini net bir şekilde hissedebiliyordu.

Ruhsal algısının menzilini geri çekip duyularına odaklansaydı, abisal tozun yörüngesini bile net bir şekilde hissedebilirdi.

Yun Che gitmeyi düşünüyordu ama ansızın fikrini değiştirdi ve gözlerini kapattı. Çok uzun bir süre hiçbir kasını oynatmadan hareket etmeyecek şekilde durdu. Sanki garip bir aydınlanma durumuna giriyormuş gibi konsantre oluyordu. Öyle ki Li Suo bile konsantrasyonunu bozmaya cesaret edemedi.

O anda bir yerden bir yırtılma sesi geldi. Gri bir siluet, gri sisin içinden sıçradı, tuhaf bir çığlık attı ve doğrudan Yun Che'nin sırtına atıldı. Hedefi kalbiydi.

Yun Che, saldırıyı algılayamıyormuş gibi olduğu yerde kaldı.

Gri siluet, Yun Che'nin sırtından bir karış uzaklıktayken, bir el aniden kafatasını yakaladı.

El o kadar hızlı görünmüştü ki neredeyse o anda var olmuş gibiydi.

Gri siluet, zamanının kendisi donmuş gibi havada asılı kaldı. Durumun böyle olmadığını gösteren tek şey, vücudundan yükselen gri sisti.

Yun Che az önce yakaladığı yaratıkla yüzleşmek için yavaşça arkasını döndü.

Yani bu... bir abis canavarı mı?

Abis canavar, kurt şeklinde ve sadece 1.7 metre uzunluğundaydı. Tamamen gri sisle kaplı olduğu için, gri araf alevlerini yakan bir hayalet kurtunu andırıyordu.

Abis canavarının tanımlanabilir tek kısmı silueti... ve dehşet verici, grimis bir ışıkla dans eden gözleriydi.

Yıkıcı aurasından yola çıkarak, bu abis canavarının muhtemelen orta aşama İlahi Egemen'e eşit olduğu söylenebilirdi. Şu anki gücüyle, abis canavarı cildine bir diş geçirebilse bile şaşırırdı.

Abis canavarının kafatasını hala kavradığı sırada, tüm vücuduna kaynak enerjisini ve ruh enerjisini enjekte etti.

Bir süre sonra, parlayan gözlerini yavaşça daralttı.

Bam!

Yumuşak bir patlama oldu ve abisal canavar aniden patladı. Çok miktarda abisal toz ve şaşırtıcı miktarda kokuşmuş kan ve et döküldü.

Bu, etinin ve kanının hala mevcut olduğunu kanıtladı. Abisal tozun aşındırması nedeniyle bir çeşit mutasyona uğramıştı.

Bir insanın eti ve kanı nihayetinde hiçliğe dönüşecekti.

Abisal tozun bir insan ve bir canavar üzerindeki etkisi açıkça farklıydı.

İnsanlar dönüşemezken neden canavarlar birer abis canavarlarına dönüştüğüne gelince...

Yun Che zifiri karanlık bir küreyi havadan kaydırdı.

Bu, bir abis canavarının çekirdeğinin karşılığıydı ve bir insanın kaynak damarlarına eşdeğerdi ama bu tamamen abisal toz tarafından aşındırılmıştı. Kaynak çekirdeğin etrafına tamamen sarılan siyah kıvrımlı teller gibi görünüyordu. Ondan yükselen gri sis o kadar kalındı ki neredeyse zifiri karanlıktı.

Yun Che'nin kaşları aniden şiddetli bir şekilde seğirdi.

Bu muhtemelen Yun Xi'nin bahsettiği "abisal çekirdek" idi.

Kendi yüzünü yok etmek için bu abisal tozla muamele etmişti.

Bir kez daha, Yun Che adımlarını durdurdu. Abisal çekirdeği kavradı ve çok uzun bir süre hareket etmedi. Li Suo bile ne hissettiğini bilmiyordu.

Shred!!

Başka bir gölge belirdi ve doğruca Yun Che'ye doğru atıldı.

Bu sefer Yun Che hızlı bir tepki verdi ancak abis canavarını öldürmek veya yakalamak yerine sadece ona bakmaya devam etti.

Bu abis canavarı, önceki öldürdüğüne çok benzeyen bir görünüme sahipti ancak yıkım aurası çok daha zayıftı. O sadece bir İlahi Kral'dı.

Yun Che, ona otuz metreye kadar yaklaştığında hala harekete geçmedi. Sadece hızla yaklaşan gölgeye baktı ve ilahi algısını onun abis çekirdeğine... ve içindeki her bir abisal toza kaydırmaya çalıştı.

Gölge aniden sert bir şekilde yavaşladı. Gözlerindeki korkunç alevler de doğal olmayan bir şekilde sallanmaya başladı. Vücudu etrafındaki gri sis bile bir fırtına tarafından üfleniyormuş gibi vahşi bir şekilde dalgalanıyordu.

Sadece yavaşlamakla kalmadı, hareketi de eskisinden daha az düşmancıldı. Yun Che'den bir metre uzaktayken, sonunda tamamen durdu.

Abis canavarlarının bir bilince sahip olmadığı gerçekti. Sahip oldukları tek şey yok etme içgüdüsüydü. Bu, doğduklarından beri Abis'teki herkese öğretilen sağduyuydu.

"Sen... gerçekten bunu..." Li Suo sessiz bir inançsızlıkla haykırdı.

Özünde, abisal toz bir Yok Oluş Gücü'ydü. Sağduyunun ötesinde var olan bir güçtü.

Ancak bu abis canavarı yok etme içgüdüsünü... Yun Che'nin önünde durdurmuştu.

O anda Yun Che yavaşça elini uzattı. Hareketi bir ölümlüye kıyasla bile inanılmaz derecede yavaş ve katıydı. Yüz kasları da sanki bir tür büyük direnişe veya acıya katlanıyormuş gibi birbirine yapışmıştı.

Neredeyse tüm ruh enerjisini abisal canavarın çekirdeğine odakladı. Sanki delirmiş gibi, içinde yoğun bir şekilde birikmiş gibi görünen sonsuz abisal toza dokunmak için elinden gelen her şeyi yapıyordu.

İstediği için kolunu kaldırmıyordu. İçgüdüsel bir hareketti.

Kolu tamamen kaldırıldığında, abisal canavar aniden etrafta dolaştı ve ters yönde kaçtı. Öndeki sisin içinde tamamen kaybolana kadar durmayacaktı.

Güm!

Yun Che'nin görüşü, yankılanan bir gümbürtü ile yere çarptığında aniden karardı.

Yüzü ölümcül derecede solgundu ve alnı soğuk ter içinde sırılsıklam olmuştu. Ancak kendini destekledi ve aniden zayıf, rahatsız edici bir kıkırdama çıkardı:

“Heh… hehehe… hahahaha…”

"Sen... iyi misin?" Li Suo biraz endişeyle sordu.

Yun Che ayaklanıp tekrar ayağa kalktığında dudakları hala bir gülümsemeyle kıvrılmıştı. "Sadece bir şey keşfettim... hepsi bu."

"Sen... abis canavarlarını kontrol edebiliyor musun?" En şok edici şeyi en yumuşak sesle söylemişti.

"Henüz değil." Yun Che başını salladı ama olasılığı inkar etmedi. "Ama o gün çok uzak değil.”

Li Suo uzun bir süre bir şey söyleyemedi.

"Phef... her seferinde bir adım." Yun Che mesafeye baktı ancak şimdi Sonsuz Sis'e bakma şekli öncekinden tamamen farklıydı. "Her şeyden önce, Qilin Tanrısı'nın bana bıraktığı ilahi kökeni, köken kanını ve köken iliğini rafine etmek için başka bir güvenli yer bulmalıyım."

"Ayrıca... Buda'nın Büyük Yolu nihayet bazı değişiklikler göstermeye başlıyor. Bedenimin bir dönüşüm geçirmesinin zamanı geldi."

Buda'nın Büyük Yolu'nun kayıtlarına göre, ilk altı alem ölümlüler tarafından yetiştirilebilirdi. Ancak yedinciden itibaren... yalnızca bir tanrının bedeni gücünü taşıyabilirdi!

"Görünüşe göre Sonsuz Sis'te çok uzun bir süre kalacağım."

Başlangıçta, bir süreliğine Sonsuz Sis'te kalmayı düşünüyordu. Toprak tohumunu özümsedikten sonra ayrılacaktı. Ancak şimdi, fikrini değiştirmişti.

Tükenmiş zihinsel enerjisini geri kazanmak için bir anını ayıran Yun Che, ayrılmaya hazırlandı. O anda aniden sol koluna baktı.

Nedense, kan soyundaki belirli bir gücün... bir tür dönüşüm geçirdiği hissine kapıldı.

Sol kolunu kaldırdı ve kaynak kolunu çağırdı.

Bir sonraki an, duraksadı.

Yun Ailesi'nde, en zayıf kaynak kolu kırmızı renkteydi ve en güçlüsü mor renkteydi. Kaynak kolu, güçlendikçe en zayıf kırmızıdan en güçlü mora dönüştüğü için hepsinin en eşsiziydi.

Aile kayıtlarına göre, morun üzerinde başka bir seviye daha vardı. Sahibinin gücünün yüzde yüzünü taşıma yeteneğine sahip olduğu söylenen altın renkli bir kaynak kolu'ydu! Ancak bu kaydı bırakan kişi, bunun sadece bir efsane olduğunu belirtmişti. Daha önce kimse bunu görmemişti.

Yun Che, kaynak kolunu çağırdığını biliyordu. Varlığını açıkça algılayabiliyordu. Ancak, gözleri kaynak kolunu göremiyordu.

Bir renksiz kaynak kolu mu!?

--

SEFIX: Tek kişilik ordu Sonsuz Sis’te yükseliyor! İlahi Egemen Alemi aşıldı. Ufukta büyük bir güç değişimi ve abis canavarlarından oluşan bir ordu...?