Zindanın derinliklerden bir inleme hayır haykırıştı bu. Canavar son yenilgisinden sonra oraya hapsedilmişti.

Zaaflarından dolayı demir prangaları takmışlardı ona. Zaafı düşmanı olmuştu. Yardım ettiği varlıklar insan olamazdı fakat

bedenleri insandı. Sırtında son kalan savaşından bıçak yaraları vardı. Tüm bedeni kanıyla kaplıydı. Yenilenmesinden 

dolayı kanı oluk oluk akıyordu adeta. Prangalarda etinin içinde kemiklerine bağlanmıştı iyileşmesi yüzünden. İhanet 

sebebiyle haykırışları git gide artıyor ve zindanı titretiyordu. Kimse yoktu, sıcaklık yoktu ve yüzü karanlığa batmıştı.

Bu son olmayacaktı. Beyni ve ruhu ona oyun oynuyordu, düşünmeye itiyordu ama acı içinde kıvranması bitmiyordu. 

Gücünü topluyordu. Konsantrasyonu hat safhadaydı. Onu görebilmiş biri olsa ruhu oracıkta hiçliğe gömülürdü.

Yavaşca ağzını açtı ve sessizce gülümseyerek şunu söyledi:

- Ödeyecekler. Canlarıyla değil her şeyleriyle ödeyecekler. Korkularına yem ediceğim hepsini. Akıllarını simsiyah boşluğa gömüceğim.

Gölge lordu olmayı reddetmişti ama gölge tekrar belirdi yanında ve isteyip istemediğini sordu.

Canavar bunun bedelsiz olmayacağını biliyordu fakat bunu ödemeliydi. Bedeli ise "insan" olmaktı. Bu imkansızdı nedeniyse

hiçbir canavar insana dönüşemezdi ve hiçbir canavarda istemezdi. Alttan gülümsemesiyle kabul etti. Canavarken son sözü

"Korkuyu tadacaksınız insanlar." oldu.

Kabusundan uyanarak kalktı. Şuan bir insandı ve geçmişi hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Güçleri yavaş yavaş uyanıyordu. Ölümsüz olduğunu bilseydi korkuyu tatmasına gerek kalmazdı. Asıl kimliği gölge lordu olan canavarın şuan insan olarak dünyaya gelmesi bir o kadar garipti. Onu öldürenler onun dünyaya düştüğünü hissetmişti ama o ona ihanet edenleri yada güçlerini bilmiyordu. Onlar ise onun bir insan olduğunu bilmiyorlardı. Hava gürledi ve deprem gibi yer titredi. Anılar silsilesi birbiri ardına geldi ve durmadı. Her şeyi hatırlamayı bitirmişti. Gözlerinde ki şaşkınlık, vücudundaki intikam hissi ve bitmeyen baş ağrısına sahip olmuştu. Bir anısına çok üzülmüştü. Sevdiğinin ellerinde can vermesiydi. Gerisi sadece acıydı. Yumruklarını sıkarak kahkaha atmaya başladı. "Sizi fani ölümlüler başınızı ezeceğim ve elinizde ne varsa hepsini alacağım, korkuyla öleceksiniz." İntikam yemini ettikten sonra güçlerini uyandırma ritüellerine başladı. Gücü içinde akıyordu ve korkunç aurası anbean artıyordu. Bir gece o insanların birini kendi tarzı işkencesiyle bağırta bağırta öldürmüştü. Ölen bir insanın güçlerini emebiliyordu. Normalde ölen varlıkları yer yüzüne çağırabiliyordu fakat o pisliğin bir daha yaşama hissini tatmasını istemedi zaten ruhu boşlukta ağır ıstırap çekecekti. O ona yeterdi. Bunu duyan insanlar irkildiler ve ruhları azda olsa korkuyu tattı ama bilmedikleri bu korku canavarın dişinin kabuğuna yetmezdi. Canavar korkuyu hissettiklerini algısıyla çok uzaktan izledi. "Ölmeyi dileyeceksiniz ama ölmeye layık olamayacaksınız. Ölüm her an ensenizde olacak ama ölmeyeceksiniz. Korkuyla titreyen ruhunuzu yavaş yavaş emerken hiç israf etmeyeceğim."