Şaşkınlık'la etrafa bakan Yoshio anlam veremez neler olduğunu ve ileri doğru ormanın içine ilerlemeye başlar. Ormanın içinden garip sesler soğuk kanlı Yoshio tedirgin etmeye başlar ama bu evine dönmesi için güçlenmesi gerektiğini unutturmuyorydu. Yoshio sık ve gökyüzü kapatan ağaçların arasından bir ışık fark etti sessizce ışığa doğru ilerlemeye başladı. Işık ormanın ortasından bir kapının içinden geliyordu. Yoshio tedirgin bir şekilde kapıyı yavaşça açmaya başladı ışık gözlerin almıştı. Işık kaybolmaya başladıktan sonra gözleri yavaşça açan Yoshio.

Yoshio : Neredeyim ben? Burası'da neresi?

Yoshio etrafına baktın da sonra hala anlam veremiyordu ama bir ses anlamasını sağlamıştı. Yoshio kendi dünyasına dönmüştü, duyduğu ses arabanın kornosun sesiydi Yoshio anlam veremese'de hala.

Yoshio: Bu nasıl Olabilir?

Diye içinden geçiriyordu öbür Dünya'da 3 ay kadar bir zaman geçiren, Yoshio etrafa bakarak evinin yolunu tuttu, biraz tanıdık gelen bu sokaklar kendi köyüne yakın Osaka-y'dı bir otobüs bulup köyünün yolunu tutarak etrafa bakıyordu.

Yoshio anlam veremese'de mutluydu güvendeydi ama huzursuzdu bu huzursuzluk geride bıraktığı arkadaşlarının verdiği bir huzursuzluktu onların güvenin kırdığı düşünmeye başlamıştı.

Yoshio : Hala anlam veremiyorum, bu nasıl olabilir?

Yoshio sonunda köyüne gelmişti herkes huzurlu gözüküyor du kendi evinin yolunu tutmaya başladı ama acaba ailesi onu nasıl karşılıcakdı, ya ailem yoksa gibi düşünceler kendisini tedirgin ediyordu.

Yoshio evine vardıktan sonra biraz tedirginlikle kapıyı çaldı bir kadın sesi duyuldu.

Ses: Geldim. Kim o?

Yoshio ses vermedi, kapı açıldığında bu ses, annesinin sesiydi Yoshio nedense içinde kalbî sızlamıştı buna anlam veremiyordu. O an onu gören annesi.

Annesi : Yoshio. Bu Yoshio. Hayatım Koş Yoshio dönmüş.

Babası ve annesi Yoshio kapıda sımsıkı sarılarak ağlamaya başladılar, Yoshio bir gülümsemeyle.

Yoshio : Eve döndüm. Anne. Baba.

Donuk bir sesle.

Yoshio : Karnım acıktı anne yemek var mı.

Sanırım ne diyeceğini bilemeyen Yoshio annesi sofra kurmasında yardım ederek yemeğe oturdular. Yemek masasında Babası, Yoshio'ya

Babası : Bunca zaman nerdeydin?

Yoshio, gerçekleri söylemiyeceğini biliyordu, bu yüzden onlara.

Yoshio : Sadece gitmem gerekti.

Demekte buldu. Ailesi cevap beğenmese'de.

Babası : Tamam.

Kısa bir cevapla konuşmayı sonlandırdı.

Annesi: Yoshio yemeğeni ye çok zayıflamışsın 

Yoshio : aa tamam anne. 

Mutlu bir şekilde gülmeye başladılar Yoshio yemeği yedikten sonra odasına doğru ilerledi ama önce duş alması gerektiğini anladı, yatağına doğru sırt üstü uzandı ve düşünmeye başladı. Gözlerin ufak ufak kapatmaya başlarken birden etraf iyice karardı burası daha önce geldiği bir yerdi, o büyük gözlerin ona baktığı yer ince ve iç titreten bir sesle...

Ses: Uyan, kendine gel burası olman gerekn yer değil.

Yoshio kafası karışmış bir şekilde içinden kendisiyle konuşuyor du.

Yoshio (içinden) : Ne diyor bu? Anlamıyorum.

Kendi kendine kafası kurcalanmış bir şekilde tekrar aynı sesin başka sözleri duymaya başlamıştı.

Ses: Sen zayıfsın, uyanamazsan başaramıyacaksın, aptal çocuk.

Yoshio iç tırmalayan ses yüzünden, aniden yatağında uyanarak ter içinde dışarı baktığın da sadece belli çevrelerin ışıkları yandığını farketmiştir, nolduğunu anlayamayıp, aşağı kata doğru sessizce inmeye başlarken adımların çok sessiz hareket ettirirken ufak tahta zemin gıcırdamaların duyar.

 Merdivenden aşağı doğru hafif bir adımdan daha sonra, salon görebilmek için kafası çevirip yavaşça bakar ama nedense bazı şeyler anlamsız ve saçma gelmeye başlıcak. Bir şekil alır gördüğü şey anne ve babasının hala sofra'da oturduğudur.

Yoshio : Haa!! Bu da ne böyle?

Diye yanlışlıkla hapşurur, Yoshio fark eden ailesi kafasını yavaşça ona döndürerek.

Ailesi: Yoshio acıktın mı? Yemeğe gel.

Yoshio anlam veremesede yavaş adımlarla sofra'ya doğru yaklaşır ve sandelye çekip istif bozmadan oturur ve sakin bir söz tonu ile ailesine.

Yoshio : Siz benim gerçek ailem değilsiniz değil mi?

Hafif bir sessizlik çöker ailesi yemek yemeğe devam eder, onlar yerken, Yoshio yemeğe dikkatle bakar aslında yedikleri, ceset parçalarından başka bir şey değildir.

Yoshio : Bu ses de ne?

Duyalan ses dışarda ki evlerin tek tek ışıklarının sönmesin'den başka bir şey değildir birden şehre karanlık çöker sıralı bir şekil de kırmızı ışıklar parlamaya başlar bunlar meşalerin ışığıdır. Yoshio Kendisine doğru gelen tuhaf canlı ordusunu fark eder.

Yoshio: sanırım bunu nasıl son bulduracağımı biliyorum.

Diye kısık sesle konuşur, konuşurken soğuk kanlı Yoshio içinde bir kıpırtı yüzünden ilk kez gözünden yaşlar akmaya başlarken bir yandan ailesine bir yandan dışardan üstüne doğru gelen değişik varlıklar ordusunu sezer, ince bakışlarla. 

O an biraz düşündükten sonra elleri titreyerek, korkak bir ses tonu ile ağzından şu iki kelime çıkar.

Yoshio : Özür dilerim.

Tekrardan korkak bir ses tonu ile.

Yoshio: Ö... Özür dilerim ailem sizi çok özlicem, sizi tekrardan görmek güzeldi.

Dedi hafif bir gülümseme ile. Eline aldığı sofradan yemek bıçağı ile gözlerinden akan yaşlar eşliğinde önce babasına sonra annesinin boynuna saplayarak, onları öldürmüştür, dışardan gelen varlıklar bu sırada evin kapısı kırıp içeri doğru ilerleliyip, Yoshio öldürecek'ken bir beyaz ışık görünür. Beyaz ışık Yoshio içine alarak geldiği ormana geri atar. Giriş yaptığı kapı bir iblise dönüşür ve bağırarak şu sözleri haykırır.

İblis: Bu. Nasıl olabilir? Sen benden düşük rütbe bir insansın bunu başarman imkansız, seni kendi ellerimle öldürüp kafatasını süs eşyam yapacağım.

Yoshio hafif bir sırıtışla, iblise doğru bakarak sağ elini kaldırıp ona bir şeyler söylemeye başlar.

Yoshio : Sen sadece aynı sınıfta olduğumuzu düşündün.

 Diyerek sağ eli daha önce anlaşma yaptığı kılıcı ile iblisi telekinezi gibj kılıcı yöneterek sol boyun tarafından kılıcı saplayarak sağ böbrekten keserek ikiye ayırır,  yere dağılmış organ parçaları yürüyerek üstünden ezerek geçer, iblisin fark etmedi ise  iblisin yarattığı boyutta Yoshionun bir üst sınıfa atlamasıdır bu sayede bronz 2 olan iblisden bir sınıf yüksek olarak bronz 3 olmuştur.  Biraz daha ilerledikten sonra sonunda korkunç ormandan çıkar ve ikinci şehir olan, "Zincir Vadisi Köyü'ne" varır.