Kitap 11 (Tanrıların Mezarlığı)  Bölüm  24  – On Bin Kılıcın Odağı, Yaşam İncisi!

Çeviri: Gin   Düzenleme: Kuroiteiken

Ana Kraliçe Lachapaelle gökte gerçek bir kraliçe edasıyla süzülürken, neredeyse transparan yeşil filizleri şeytani vücudunun etrafında kıvrılıp bükülüyordu.

O sırada, onun altında…

Sayısız filiz ve sarmaşık havaya yükselip, çılgınca sallanmaya başladı. Kumların altından gümbürtü sesleri duyuluyordu. Ana Kraliçe Lachapaelle’in kontrolündeki çok sayıda ‘çocuk’ kısım siyah piramidi kuşatmış, kimsenin ona yaklaşmasına izin vermiyordu.

Linley yakınındaki Rosaie ve Desri’ye bir bakış attı. Bu iki Aziz Baş Büyücü çoktan büyülü sözler mırıldanmaya başlamışlardı ve büyüleri tamamlanmak üzereydi.

Rosarie’nin uzun, yeşim rengi saçları birden havaya dikildi, su tipi elemental özler vücudundan dışarı akıyordu. Sayısız miktarda kar ve buz ortaya çıktı ve sıcaklık birden inanılmaz azalmıştı. Sayısız filiz ve onların altındaki sarmaşıklar bile donup kalmıştı.

Su stili yasaklı seviye büyü: Mutlak Sıfır.

Aynı anda görünmez, dalgayı andıran bir enerji Desri’nin vücudundan çıkıp doğruca havadaki Ana Kraliçeye saldırdı. Ana Kraliçe’nin vücudu sadece biraz titredi, ancak fazla etkilenmemişti.

“Çatır. Bam.”

Pek çok filiz soğuktan dolayı çatırdıyordu.

Ana Kraliçe Lachapalle’in vücudu da ince bir buz tabakasıyla kaplanmıştı.

“Planladığınız saldırı bu muydu?” Ana Kraliçe Lachapalle yüksek sesle kahkaha attı. “Sizin gibiler ruhsal enerji konusunda benimle aşık atmayı nasıl hayal edebilir? Su stili büyüye gelince… haha, o çok daha komik. Ben, Lachapalle, rüzgarın ve suyun elemental yasalarının bir uygulayıcısıyım.”

“Bu ne büyük bir güç!” Linley’in grubundakiler iç çekmişlerdi.

Bitki tipi yaratıklar genelde devasa vücutlarına denk güçte ruhlara sahip olurlardı. Ana Kraliçe’nin gerçek vücudu normalde çok daha büyüktü, ancak eğitim yaptıkça, boyutlarını küçültmeye başlamıştı, ancak ruhu giderek daha da güçlenmişti.

Her iki taraf da en üst düzey azizlerdi.

Ancak insan azizler böyle korkunç bir bitki yaratığa karşı çok daha güçsüzdü.

Ana Kraliçe Lachapalle’in sözleri ağzından çıkmıştı ki…

“Fiuuu!”

On sekiz siyah ışık huzmesi Altı Gözlü Altın Ni Aslanı kardeşlerin gözlerinden fırladı. O on sekiz ışık huzmesi Ana Kraliçe Lachapalle’in vücudunu anında kuşatmıştı. Sanki devasa vücudu ve filizleri birden siyah bir deri tabakasıyla kaplanmış gibiydi.

Ana Kraliçe Lachapalle’in gözleri anında büyüdü ve narin yüzü birden değişti.

O… hareket edemiyordu!

“Vızzz!” Mükemmel zamanlamayla, o on sekiz ışık huzmesi fırladığında, Linley çoktan Ana Kraliçe’ye doğru son hız saldırıya geçmişti.

“Graaaaav!”

“Öldür onu!”

---

Kumun altındaki sayısız ‘çocuk’ kısım sağır edici bir şekilde kükredi, Ana Kraliçelerinin bu insanları katledişini seyretmek istiyorlardı. Ancak o sırada, hiç birinin fark etmediği bir şey vardı… Kraliçeleri kıpırdayamıyordu.

Bir elinde Kanlı Menekşe, diğerinde adamantin ağır kılıç, Linley yüzlerce metre ilerleyip Lachapalle’den yüz metre uzağa kadar yaklaştı. Linley için yüz metre göz açıp kapayıncaya kadar aşılacak bir mesafeydi… ancak uzmanlar dövüşürken o göz kırpma anı zaferi belirleyen şeydi.

“Graaaaav!” Ana Kraliçe Lachapalle’in dudaklarından öfkeli bir kükreme yükseldi.

Ana Kraliçenin vücudunu çevreleyen sayısız filiz ve sarmaşık doğruca Linley’e doğru atıldı. Ana Kraliçenin gözleri dinmez bir öfkeyle yanıyordu ve kendi kendine, en yakınındakinden başlayarak buradaki bütün insanları öldürme sözü vermişti.

Ana Kraliçe ‘sersemlikten’ kurtulmuştu.

“Vaziyet kötü.” Desri, Rosarie ve diğerlerinin yüzleri değişti.

Bebe’nin küçük boncuk gözlerinin çevresinde birden kırmızı bir ışık belirdi, aynı zamanda vücudu zifir siyah bir ışıkla kaplanmıştı. Bebe siyah bir ışık huzmesine dönüşüp, karşısındaki ölümcül tehlikeye aldırmadan ileri atıldı. “Patron.” Bebe son derece endişelenmişti.

Büyük miktarda filiz ona doğru atıldı.

Linley ise son derece sakindi. Aslında bu duruma karşı hazırlıklıydı.

Elindeki Kanlı Menekşe birden on milyon şeytani mor ışığa dönüştü. Işıkların geçtiği her yerde uzay bulanıklaşıp katlanıyordu ve aynı zamanda, mor ışıklar garip bir şekilde kıvrılarak belli bir düzende ilerliyor ve tek bir noktada birleşiyorlardı.

Boyutsal donuk!

Ona doğru saldıran çok sayıda filizin hızı birden ciddi ölçüde azaldı, sanki çamurun içinden geçmeye başlamışlardı.

Linley’in on milyon kılıç darbesine gelince, tamamı tek bir noktaya odaklanmış, tek bir belli belirsiz, kan donduran mor ışığa dönüşmüştü. Bu mor ışık ileri atılan bir kuyruklu yıldız gibiydi, durdurulması imkansızdı.

“Bam!” Mor kılıç ışığı ileri atıldığında, o yarı saydam filizler anında paramparça oldular, sayısız filiz parçası her yere dağılmıştı.

Rüzgarın Engin Gerçekleri – On Bin Kılıcın Odağı!

Linley’in Rüzgarın Engin Gerçeklerini kullanarak gerçekleştirebildiği en güçlü kılıç saldırısı!

Linley hemen ‘On Bin Kılıcın Odağı’ saldırısıyla temizlenen bölgeden hızla fırlarken, Ana Kraliçe Lachapalle inanamayan gözlerle ona bakıyordu. “Bu nasıl mümkün olabilir?” Onun filizleri sıradan bir ‘çocuk’ kısma kıyasla çok daha güçlüydü.

O insan pek çok filizin kıskacındaydı, ancak neredeyse anında kurtulmuştu.

“Geber.” Filizlerin hapsinden kurtulan Linley çoktan Ana Kraliçe Lachapalle’in kafasının üzerine ulaşmıştı ve elindeki adamantin ağır kılıcı savurdu.

Lachapalle hemen son hız aşağıya doğru hamle yaptı.

Ancak vücudunun tepki hızı nasıl olur da bir silahın hızıyla yarışabilirdi? Ana Kraliçe Lachapalle aynı zamanda kendini savunmak için filizlerini kullanmaya çalıştı, ancak… çok geçti.

“Bam!” Linley’in adamantin ağır kılıcı Lachapalle’in kafasıyla buluştu.

Adamantin ağır kılıç Lachapalle’in kafasına yalnızca hafifçe dokunmuştu, ancak canavarın kocaman kafası birden titremeye başladı, ardından ağzından ve gözlerinden yeşil bir sıvı akmaya başladı. Şiddetle savrulan filizler çoktan cansız bir şekilde sallanmaya başlamıştı.

Linley’in öbür eli de boş durmadı; bir kez daha ‘On Bin Kılıcın Odağı’ saldırısını kullandı.

On milyon kılıcın şeytani ışıkları bir kez daha o garip düzende hareket ederek ortaya çıktı, uzay bir kez daha donmuştu. On milyon kılıç tek bir noktada birleşip, bulanık, mor kılıç saldırısını oluşturdu; saldırı Ana Kraliçe Lachapalle’in kafasını ikiye yarıp geçti.

“Bam!”

Ana Kraliçe’nin tüm vücudu kafasından başlayarak parçalanıp yeşil bir yığına dönüştü. Linley, ancak vücudu ortadan yarıldığında, iç organlarının çoktan ‘Toprağın Engin Gerçekleri’ yüzünden çamur gibi yumuşak bir hale geldiğini görebilmişti. Ana Kraliçe’nin vücudu tamamen yığıldığında, Linley bir sürprizle karşılaştı… vücudun içinde çok küçük, ancak yeşil bir ışıkla parıldayan saydam bir inci vardı.

Linley inciyi elinin bir hareketiyle kavradı. Ana Kraliçe Lachapalle’e gelince, vücudunun geri kalanı ve çok sayıda cansız filizle birlikte düşüp, yerdeki sarmaşıkların üzerine çakıldı.

Altlarında vahşi bir şekilde çalkalanan ‘yeşil deniz’ birden donup kalmıştı.

Bu bitkilerin hiç biri olanlara inanamıyordu. Yüce ‘Ana Kraliçeleri’ havada süzülen bu Ejderhan tarafından katledilmişti.

Yenilmez Ana Kraliçe… ölmüştü!

“Beni dinleyin.” Linley altındaki yaşam formlarına doğru bağırdı. “Hepiniz siktir olup gitseniz iyi edersiniz! Aksi halde… her birinizi aynı Ana Kraliçeniz gibi öldürürüm.” Linley soğuk bakışlarını üzerlerinde gezdirdi.

“Hışır, hışır…”

Sayısız filiz ve sarmaşık telaşla kumun içine gömülmeye başladı, son derece büyük bir alan kaplayan ‘yeşil deniz’ birden tekrar çöle dönüşmüştü. O bitki yaratıklara gelince, hepsi dehşet içinde kaçışmıştı. Sonuçta onlardan yüzlerce kat güçlü olan Ana Kraliçe bile ölmüştü.

Sıradan birer ‘çocuk’ kısım olarak onlar ne yapabilirdi ki?

Sayısız filiz ve sarmaşığın altında gizlenmiş siyah piramit şimdi tekrar ortaya çıkmıştı.

“Patron, ödümü koparttın.” Bebe çoktan Linley’in yanına varmıştı ve o siyah ışık tabakasını vücuduna geri emmişti.

Linley ona sarılmadan edemedi.

Bebe duygusal olarak olgunlaşmamış olabilirdi, bazen haylaz ve arsız olabiliyordu, ve bazen de her sihirli canavar gibi vahşi yönü ortaya çıkıyordu, ancak Linley için canını bile vermeye razıydı. İkisi birlikte büyümüşlerdi ve kaderleri çok benziyordu. Birbirlerine karşı duydukları yakınlık o kadar derindi ki… ruhları birbirine bağlıydı ve bunu hissedebiliyorlardı.

“Ben iyiyim. Belli bir derecede kendimden emin olmadan, ben, senin Patronun, böyle bir şeye kalkışır mıyım?” Linley sırıttı.

O sırada Desri ve diğerleri de yanlarına uçmuştu. Talihlerindeki bu ani değişikliğe şahit olduklarından, yüzlerinde parlak birer gülümseme vardı.

“Linley, bu saldırıyı bize daha önce gösterdin, ancak yine de çok emin değildim.” Fain güldü. “Ancak şu an tekrar görünce, o kılıç saldırısının ne kadar güçlü olduğunu artık biliyorum. Karşıdakinin savunması ne kadar güçlü olursa olsun, bu saldırını karşılamayı başaramaz.”

Linley saldırıyı onlara gösterdiğinde, yalnızca havada uygulamıştı. Fain ve diğerleri gerçek gücünü nasıl anlayabilirdi ki?

“Millet, acele edip bir bakalım, yedinci katta hiç kutsal hazine bulabilecek miyiz?” Desri konuşmuştu. “Daha önce Ana Kraliçeyi kim öldürürse burada bulacağımız kutsal hazinelerin ona gideceği konusunda karara varmıştık. Herkes dikkatlice arasın.”

Linley aceleyle karşılık verdi, “O kadar çok zahmete girmenize gerek yok…”

“Sen sadece burada kal. Biz ararız.” Altı Gözlü Altın Ni Aslanlarından biri konuştu. Ana Kraliçenin gücünü azımsamışlardı. Üç kardeş yasaklı tekniklerini uygulamak için güçlerini birleştirdiklerinde bile, Ana Kraliçeyi sadece bir anlığına sersemletebilmişlerdi.

Linley Ana Kraliçeyi öldürme konusunda en büyük katkıyı sağlamıştı. Herkes aceleyle kutsal hazineleri bulmak için yardıma koştu, Oliver bile gönüllü olarak yere inmişti. Tüm uzmanlar dikkatle aramaya başladılar.

Linley’e gelince, o siyah piramidin yanındaki çıkış platformuna uçtu.

Bunun sebebi, altıncı katta kutsal hazineleri orada bulmuş olmalarıydı. Ancak bu sefer durum farklıydı.

“Burada hiçbir şey yok?” Linley kafasını salladı. Merdivenlerin çevresini bir süre boyunca aradı ancak hiçbir şey bulamadı.

Uzmanlar bir kilometre çapındaki alanı dikkatle aradılar. Sonunda hepsi siyah piramide geri döndü.

“Bir şey buldunuz mu?” Desri sordu.

Diğerleri kafalarını salladı.

Desri kaşlarını çattı. “Garip. Altıncı katta, Alev Tiranının elindeki baltayla birlikte toplamda üç kutsal hazine vardı. Yedinci kattaki Ana Kraliçe Lachapalle, Alev Tiranından daha güçlüydü. Ancak tek bir kutsal hazine bile bulamadık mı?”

Linley de bu konuda şaşkındı.

“Durum böyle olmamalı.” Fain de şaşırmıştı. “Nerede bu kutsal hazine?”

“Ah, doğru.” Rosarie’nin gözleri ışıldadı. “Altıncı katta, Alev Tiranın kendisi o büyük baltayı kullanıyordu. Lachapalle’in cesedinde bir kutsal hazine olabilir mi? Linley, sen bir şey gördün mü?”

“Cesedinde?” Linley irkildi.

Ardından hemen bulduğu ve çoktan boyutlar arası yüzüğüne depoladığı inci aklına geldi. Hemen elinin bir hareketiyle inciyi çıkardı. “Doğru. Ana Kraliçeyi öldürdüğümde, parçalanan cesedinin içinde bu garip inciyi fark ettim ve onu aldım. Bir bakın. Bu nedir?”

Linley bu incinin bir kutsal hazine olabileceğini düşünmemişti.

Ona göre… bu sihirli canavarların ‘sihir çekirdeklerine’ benzer bir şey olmalıydı, Ana Kraliçe’nin çekirdeği.

“Yaşam İncisi!” Linley’in elindekini görür görmez, Altı Gözlü Altın Ni Aslanlarının üçü de hayretle haykırmıştı.

Linley, Desri ve diğerleri Ni Aslanlarına şaşkın bakışlar attılar. İçlerinden biri hemen açıkladı. “Bu yaşam incisi babamızlayken bir keresinde gördüğümüz ruhsal inci türü bir hazine. Ana Kraliçe ‘Lachapaelle’in hasar gören filizlerini nasıl anında tekrar büyüttüğü şimdi anlaşıldı.”

“Eğer Yaşam İncisi birinin vücuduna girerse, o kişiyi içinde bulunan sınırsız yaşam enerjisiyle destekler. Vücudu sekiz parçaya bölünse bile, yalnızca bir iki saniye içinde normale döner. Başka bir deyişle… ruhu yok edilmediği sürece, ölmesi imkansızdır.” Altı Gözlü Altın Ni Aslanı heyecanla devam etti. “Aziz seviye uzmanlar için, Yaşam İncisi herhangi bir kutsal hazineden çok daha değerlidir!”