Roy karanlıkta ve siste hiç bitmeyen bir rüya görüyor gibiydi.

 Rüya tuhaf ve gülünç görünüyordu ve onu tanımlamak için 'göründü' kelmesinin kullanılmasının nedeni,üzerine bir zonklama dalgası geldiğinde rüya ülkesinin hemen dağılmasıydı.

 Roy uyandı. Uyandığı anda rüyasıyla ilgili hiçbir şey hatırlayamıyordu.

 Uyandıktan sonra Roy, çevresi hakkında yanlış bir şeyler hissetti. Tüm vücudunun bir topa dönüştüğünü ve biraz yapışkan olan kokmuş vücut sıvısı kokan hava ile küçük bir alana hapsolduğunu hissetti.

 Roy, etrafında ışık olmadığı için hiçbir şey çözemedi. İçgüdüsel korkudan, bilinç altında bağırmaiçinçn ağzını açtı. Ancak, soluduğu sıvı yüzünden neredeyse boğuluyordu.

 Roy boğuluyormuş gb ellerini panik içinde körü körüne savurdu. Sonunda eller bir 'duvar' tabakası gibi görünen bir şeye dokundu. Uzandı ve dokundu. İnce ve sıcaktı.

 Çok düşünmek için çok geçti. Roy bilinç altında yumruğunu bu 'duvar' katmanına vurdu, ancak bir şeylerin yanlış olduğunu anladı. Gücü çok daha düşük görünüyordu ve vücudu bile olması gerektiği gibi değildi.

 Neyse ki, bu 'duvar' tabakası sonunda yumruğunu arka arkaya ona vurduktan sonra kırıldı. Bir çatırtı duydu ve duvarda br çatlak belirdi. Soluk ışık geldi.

 İşe yaradı! Roy'un ruhu hemen canlandı ve parçalanmaya devam etti.

 Roy, duvardan bir parça uçurmayı başardıktan sonra, etrafındaki viskoz sıvı nihayet br çıkış yeri buldu. Boşluktan dışarı fırladı ve dış dünyadan gelen hava içeri girerek Roy'un nihayet iç güdüsel nefes alışıyla tatmin olmasını sağladı. Uzun, derin br nefes aldı ve ciğerlerindeki dolgunluk ona sonunda kurtarıldığına dan memnuniyet duygusu verdi.

 Ancak Roy, nefes verdikten sonra çıkardığı garip sesler karşısında şaşkına döndü. Ses tellerinin uzun süredir kullanılmadığı için mi olduğunu bilmiyordu ama çıkardığı ses şöyleydi:

 Tweet ~~ ( şey gibi boğazınızdan nefes almaya çalışmak gibi)

 Bok! İnleyen br canavara mı dönüştüm?! Roy, çatlak duvarın ger kalanını çabucak soyup boşluğu büyütmeden önce kendisiyle alay etti. Kenarı kavradı ve vücudunu boşluktan çıkardı.

 Roy'un kendini dışarı çıkardıktan sonra yaptığı ilk şey başını kaldırmak ve gökyüzüne bakmaktı. Şaşkına döndü!

 Mor ... ay mı ?!

 Roy ona bir süre baktıktan sonra, sonunda morumsu bir ışıltı yayan ve gökyüzünde asılı duran yuvarlak şeyin br ay olduğundan emindi. Sonra panik içinde başını eğdi ve yeni çıktığı yere baktı.

 Ne boktan! Bu gerçekten bir yumurta!

 Roy bir dakika önce çatlaktan kurtulurken kötü bir önsezisi vardı.Gerçekten siyah bir yumurtadan çıktığını anladıktan sonra bir daha asla sevmeyecekmiş gibi umutsuz hissediyordu.

 Aslında bir yumurtadan çıkmış ...

 Herkese merhaba. Bundan böyle, lütfen bana Kuluçkalık deyin,Taranmış Roy...

İçinde bulunduğu çaresiz duruma ışık tuttuktan sonra Roy iki elini uzattı. Onun düşündüğü gibi, nasırlı bir çift insan eli olması gereken şey artık bebek büyüklüğünde br çift avuç içiydi. Ders sadece garip bir şekilde koyu kırmızı değildi, aynı zamanda üzerinde bazı garip siyah çizgiler vardı. Sivri tırnakları vardı ve ayakları bile pençe gibiydi.

 Yüzüne dokundu. Gözler, burnu ve ağzı hâlâ oradaydı ama alnında iki çıkıntı var gibiydi. Bu bir çift boynuz mu?

 Arkasına dokundu ve ok şeklinde siyah bir kuyruk buldu ...

 "Kahretsin, ne tür br canavar oldum ben? Bir aynam olsaydı harika olurdu ... "

Roy aniden bir şeyler düşündü. Kasıklarına bakmak için başını eğdiğinde ifadesi değişti. Sonunda uzun bir rahat nefes aldı.

 Kıymetlim!

 Pantolonsuz biraz soğuk olmasına rağmen, hala oradaysanız her şey yolunda!

 Şanslı! Cinsiyetim değişmedi. Aksi takdirde çılgınca olurdu. Son yirmi küsur yıldır heteroseksüel bir erkek olduğuma dair hatıramı bir kenara koyarsak, bir yumurtadan nasıl çıktığıma bakarsak, eğer gerçekten bir kadın olsaydım, bu, ürememde yumurtalarımı patlatmam gerektiği anlamına gelmez miydi? gelecek? Bu sahne basitçe ...

 Kafasını salladı ve bu ürpertici görüntüyü zihninden uzaklaştırdı. Roy hâlâ kafası karışık olduğu için anılarını halletmeye başladı.

 Roy'un önceki hayatında özel bir şey yoktu. Huzurlu bir çağda kaygısız bir genç olarak büyüdü. Ünversiteden mezun olduktan sonra, bu pahalı ipoteği ödemek için şehirde çok çalıştı. En sevdiği hobileri oyun oynamak, roman ve çizgi roman okumak ve anime izlemekti. Ekonomik durumu elverirse ara sıra arkadaşlarıyla barbekü yapar ve ayrıca gece geç saatlerde arkadaş çevresine veda etme fırsatını kullanırdı. Zorluklardan neşe bulmada oldukça iyiydi. Hayattaki hedefi, yaklaşık dört yüz metrekarelik o evin bir kadını baştan çıkararak ipoteği alıp ger ödemesini sağlamak için sihirini kullanmaktı ...

 Bu şekilde düşündüyseniz, Roy aslında oldukça sıradandı. Onun hakkında övgüye değer tek şey, muhtemelen sahip olduğu son birkaç bellek parçası olacaktı.

 Roy bir anne ve çocuğunu hatırlıyor gibiydi. Kavşakta yaya geçidini geçerken bir çocuk aynı anda hem yürüyor hem de cep telefonuyla oyun oynuyor. Annesi kolunu çekerek ona ders veriyordu ve onlar trafiğe dikkat edemediler. Tam o anda kırmızı ışıkta bir araba hızla geçti. Şoförü sarhoş veya başka br şey olabilir. Roy bunu gördü ve kaçma şansı buldu, ama anne ve oğul bunun farkında değildi. Ne düşündüğü hakkında hiçbir fikir yoktu, ama kızdı, yolunun üzerinde durdu ve o çifti uzaklaştırdı. Sonra büyük bir darbe hissetti ve vücudunun gökyüzüne doğru döndüğünü hissetti.

 Hafızası orada durdu ve Roy muhtemelen öldüğünü bilyordu. Neden bu tuhaf yerde göründüğünü ve tuhaf br yaratık haline geldiğini düşünmek gerekli miydi? Söylemeye gerek yok, yenden doğdu!

 Bugünün gençler, göç ve yenden doğuş gibi terimler bilmeselerdi başkalarıyla sohbet etmekten utanırlardı.

 Roy, onları kurtardığı için hayatını kaybettği için hiçbir pişmanlık duymadı. İnsanların hayatını kurtardığı anda kimin düşünmeye vakti olabilir? İnsanlar yıllarca sıradan hayatlar sürdüler ve muhteşem bir an yeterliydi.

 Tek pişmanlığı ailesiydi. Acı çekmeleri gerekiyordu. Roy, düşünceler buna dönünce üzüldü ...

 Roy bir süre öncek hayatı için yas tuttuktan sonra iç çekti. Haraç ödedikten sonra fikrin düzeltti ve çevreyi araştırmak için başını kaldırdı.

 Gördükler onu biraz şaşırttı.

 Bir kumsalda gibiydi. Ancak, onun izlenimindeki mavi gökyüzü ve beyaz bulutların aksine, bu sahildeki kum siyahımsı kırmızıydı ve parçacıklar, üzerlerine su dökülmüş yanan kömürler gibi çok büyüktü. Sadece yeşil duman yaymakla kalmadılar, aynı zamanda çevredeki havanın kurumla dolu olmasına da neden oldular. Denizden uzaklaştıkça kırmızı 'kum' artar. Öte yandan, denize ne kadar yakınsa, o kadar çok siyah 'kum'. (kurum burda şu anlama geliyor yanık kokusu yada ateş kokusu diyebiliriz)

 Bu kum, taze magmadan oluşmuş gibiydi, sıcak ve nemli bu kumsalın en büyük özellikleri gibi görünüyordu. Şaşırtıcı bir şekilde, Roy'un doğduğu dışında, bu sahilde on binlerce yumurta vardı!

 Bu yumurtaların boyutları farklıydı, ancak en azından devekuşu yumurtası büyüklüğündeydi. Renkler de farklıydı, siyah, kırmızı ve hatta mor ve gümüş rengi vardı. Tek benzerlik, bu sessiz kumsalın sıcak ve nemli koşullarının bu yumurtalara kuluçka için uygun bir ortam sağlamasıydı.

 Doğal bir kuluçkahane gibi görünüyor. Pek bu yumurtalar nereden geldi?

 Roy başını çevirdi ve kumsalın kenarındaki dalgaları gördü. Deniz suyunun rengi ay ışığı altında çok rahatsız olmuştu. Kan kırmızıydı!

 Farklı büyüklükteki yumurtalar bu kan kırmızısı deniz suyunun üzerinde yüzdü ve gelgit yardımıyla sahile itildi. Bu tuhaf sahne Roy'un nihayet sahilde nasıl göründüğünü anlamasını sağladı.

 Her dalganın yoğunluğu düzenli değildi. Bazen büyük ve küçüktüler ve bazı yumurtaların sahile daha da itilmesne neden olurken, bazıları kenarlara dağılmıştı.

 Denize yakın sahilde, deniz suyu magma kumu üzerinde yıkanarak sıcaklığının hızla düşmesine neden oldu. Buna karşılık, daha uzaktaki kum ısıyı daha uzun süre tutabilir ve bu da yumurtaların çatlama hızında farklılıklara yol açar. Roy, önündeki yüksek sıcaklık bölgesiinde birçok yumurtanın hareket ettiğini ve titrediğini görebilirken, arkasındaki düşük sıcaklık bölgesi tamamen sessizdi.

 Şans, buradaki en uygun olanın hayatta kalmasında hayat ama acımasız bir rol oynadı. Aslında, sahile itlen yumurtaların şansı çoktan yaver gitti. Roy, bazı yumurtaların yere inemeden çarpıştığını ve parçalandığını gördü ve bu parçalanmış yumurtalardaki sıvının denize akmasına neden oldu!

 Söylemeye gerek yok, bunlar gerçekten kötü şansa sahip olanlardı! İçerdeki yaratıkların yumurtadan çıkma şansı bile yoktu ...

 Roy yardım edemedi ama sevindi. Neyse ki, karaya başarıyla inen bir yumurtanın içindeydi. Olmasaydı, muhtemelen şanssız olanlardan bir olurdu.

 Bu okyanus, bu kumsal ve önündeki tuhaf sahne Roy'un zihninde çılgınca soru işaretleir oluşturuyordu. Hangi cehenneme geldim ben ?! Bu baskıcı ve acımasız ortam Roy'a kötü bir his verdi.

 Ayrıca, bundan sonra ne yapmalıyım? Yumurtadan çıkalı yirmi ila otuz dakika oldu. Roy, gözlemlerinden çevre hakkında temel bir anlayışa sahipti, ancak bundan sonra ne yapacağı konusunda bir kayıp yaşıyordu.

 Tam o anda mideden yüksek bir homurtu geldi.

 Bu ses Roy'un kendisinden geldi.