Dimensional Sovereign - Bölüm 63: Kötü Ruh Ele Geçirmesi (3)

---

 

Çeviri: Masqurade Düzenleme: Kharsmi

 

Kang-jun şaşırdı. Ordudan birisiyle otomatik olarak beraber katılması şaşırtıcıydı, ama bu kişinin Hükümdar Avia olması çok daha şaşırtıcıydı. 

 

Ancak, onun şaşkınlığı Jang Seo-yeon’unkiyle kıyaslanamazdı.

 

Savaş alanı aktive edilmeden hemen önce, bu mesaj onun önünde ortaya çıktı.

 

[Hwanmong Savunma Birlikleri 439. Ordusundan müttefik, Hükümdar Lucan ile birlikte savaş.]

 

Hükümdar Lucan! O ismi asla unutamazdı.

 

Kızıl Ay yüksekliğinden beri, o 439. Ordu’da en çok nefret ettiği varlıktı. 

 

İlk antrenman yaptıkları odada Lucan’ın kılıcının anısını unutmamıştı.

 

O zamandan beri, Lucan hayal gücünün ötesine ilerlemişti.

 

Hortlak Kralı görevinin imkansız olduğunu düşünürken mesajı görünce, gerçekten kudurmuştu.

 

Bu yüzden kötü ruhların gerçek zamanlı raporlarına bakıyordu. 

 

Lucan'a karşı kazanmak istiyordu. Bir şekilde deneyim kazanıp, seviyesini yükseltmek zorundaydı. Ama burada da Lucan onu bulmuştu.

 

“Sen Avia mısın?”

 

“Sen Lucan mısın?”

 

Kang-jun kayıtsızca sordu, ama Jang Seo-yeon meydan okuyan gözlerle ona baktı.

 

Ancak, bakışlarını tekrar önlerine çevirmek zorunda kaldılar.

 

“Kikikiki!”

 

"Kukukuk!”

 

Her ne kadar çok sayıda düşmana saldırdığına dair bir mesaj görse de, 50 dokungaçlı canavar vardı.

 

Dahası, bunlardan biri diğerlerinden iki ila üç kat daha büyüktü ve oldukça güçlü görünüyordu.

 

Kızıl Ayın ilk savaş alanında, 100 dokungaçlı canavardan oluşan bir savaş vardı. Ancak, 40 hükümdar mevcuttu.

 

Şimdi Kang-jun ve Jang Seo-yeon, 50'sinin yanı sıra bir patron canavarı ile uğraşmak zorundaydılar. 

 

Bu nedenle, Jang Seo-yeon'un yüzü birdenbire perişan hale geldi.

 

'Aman Tanrım! Neden bu kadar çok var?’

 

Şimdi deneyim dağıtımıyla ilgili bir sorun yoktu.

 

Bu savaşı kazanıp kazanamayacakları belli değildi. Onlar yenilirse, korkunç şeyler olabilirdi. 

 

Neyse ki, onların astlarını buraya çağırması mümkündü.

 

Avia bunu fark ettikten sonra aşırı derecede rahatladı.

 

'Tamam. Hepsini temizleyeceğim.”

 

Avia hemen astlarını çağırdı.

 

Susu! Sususu.

 

Mavi deri. Yüzü bir kertenkeleninki gibi. Vücudu ise bir insanınki gibi görünüyordu.

 

Lizardman* denilen bir canavardı. 

M.N; *Kertenkele Adam, örümcek adamda vardı ya onun gibi bir şey işte

 

Jang Seo-yeon tarafından çağrılan beş canavar dev lizardmenlerdi. Normal lizardmenlerin iki katı büyüklüğündelerdi ve binaları ele geçirirken bunlar onun ana birlikleriydi.

 

"Çağırdınız mı, Efendim?”

 

“Efendim! Bizi çağırdın.”

 

Jang Seo-yeon başını salladı. Beyaz zırh giydi ve sağ elinde mavi bir mızrak vardı.

 

"Jackel! Şimdi cesaretini kanıtlamanın zamanı geldi."

 

Jackel aralarında ki en güçlüydü. 

 

Dokungaçlılara gülümsedi.

 

"Bu adamlar?"

 

"Evet. Hizmetçilerini onlarla ilgilenmek için çağır."

 

Ondan sonra 100'den fazla lizardmen ortaya çıktı.

 

Onlar  mızrakçı lizardmenlerdi.

 

Sonrasında 200 lizardmen ağır zırhlı savaşçı ortaya çıktı.

 

Bunu 100 Kurmalı yaylı lizardmenler takip etti.

 

Jang Seo-yeon’un kara büyü enerjisi onları çağırdıktan sonra tükendi ve bir iksir içti. Bir kerede 150 kara kara büyü enerjisini geri kazandıran orta boy bir iksirdi.

 

Sususu! Susususu!

 

Ordusunu Kang-jun'a göstererek nispet yapmaya çalışıyor gibiydi. Lizardman şamanları, lizardman şifacıları ve 500'den fazla asker ortaya çıkardıktan sonra çağırmayı bıraktı.

 

Sadece iki siyah sihirli iksir içti. Bitirdi ve Kang-jun’a baktı.

 

"Bütün hükümdarların böyle şeylere karşı harekete geçmesi gerekmiyor, değil mi? Bana bırak.”

 

Kang-jun’un cevabını bile dinlemedi ve yüksek sesle bağırdı.

 

"Devam et ve onları temizle!"

 

"Evet efendim!"

 

"Herkes saldırsın!”

 

"Kukik! Wah! Onlardan kurtulun!"

 

"Kukik! Kukikik! Efendimiz için!"

 

Jackel'in emri altında, lizardmen ordusu canavarlara doğru koştu.

 

Bunlarla beraber, Kang-jun tek bir astını dahi çağırmadı.

 

İlk görevi, Kızıl Ay savaş alanında yaptığı zamandan çok daha güçlüydü.

 

O zamana göre yedi seviye yükselmişti!

 

Üstelik, efsane derece Hortlak Kralı’nın Ağır Zırhını donanmış ve Hortlak Kralı’nın Kalbi, Göksel Kesim’in hasarını büyük ölçüde artırmıştı.

 

Başka bir deyişle, onları tek başına süpürüp atacak kadar iyiydi.

 

Askerleri çağırarak kendini sıkıntıya sokmasına gerek yoktu.

 

Kara büyülü enerjisini Göksel Kesim için kullanmasının daha iyi olacağına kararına varmıştı.

 

Jang Seo-yeon'un momentumuna dokunmamaya karar verdi ve bir süre izledi. Gerçekten de iyi savaşıyorlardı.

 

“Kikikik!”

 

"Kukukuku!”

 

Chwack! Chwaack!

 

Lizardmenlerin kollarına ve bacaklarına uçan dokungaçlar onları ısırıyordu.

 

“Kuweek!”

 

“Kuwaaack!”

 

Düzinelerce silahı olan bir canavar. Bu Dokungaç canavarıydı. Eğer beden bir kerede ölmezse tekrar savaşmaları gerekecekti.

 

Neyse ki, lizardmen Jackel, dokungaçlarla nasıl başa çıkılacağını biliyordu. Adamlarına bedenlerine saldırmasını emretmişti. 

 

Tabii ki, birkaç lizardmen öldü.

 

Jang Seo-yeon da lizardmenlerle beraber şiddetle savaşıyordu. 

 

Kang-jun onu dikkatle izledi.

 

Jang Seo-yeon açıkçası bir altın kaşıktı. Bir eğitim kıyafeti giyse de, onunla ilgili her şey lükstü. 

 

Yine de, düşmanla doğrudan öncü olarak savaşması alışılmadık bir durumdu.

 

Buna ek olarak, mızrağı kullanma yeteneği olağanüstüydü. Herhangi bir zorluk çekmeden, birebirde canavarları indiriyordu.

 

Tabii ki, Kang-jun ile karşılaştırıldığında önemsizdi. Bununla birlikte, Heksia’nın sözlerine dayanarak, Jang Seo-yeon’un orta ya da ileri düzeyde bir mızrak yeteneği elde etmiş olması büyük bir olasılıktı.

 

Bu nedenle, Jang Seo-yeon ve askerlerinin zorlanmadan canavarları indirmesi mümkündü.

 

Ama sonrasında bir değişiklik oldu.

 

“Kuaaaah!”

 

Dev dokungaçlı canavar çok gürültülü bir şekilde kükredi. O anda canavarların büyüklüğü arttı.

 

Suok! Suuok!

 

Dokungaçlar kesilse bile, büyük balçıklara dönüştü.

 

Saldırılarının gücü arttıkça, Jang Seo-yeon ve lizardmenler geri çekilmeye başladı.

 

Ayrıca, Avia’nın vurulduğu yer olan alnından kanlar akıyordu.

 

Jang Seo-yeon kazansa bile, ordusundan önemli bir sayıyı kurban etmesini gerektirecekti. Uzun zaman alacaktı.

 

‘Gidip bitireceğim.’

 

Ne kadar iyi savaştığını kontrol etmek için bir süre izlemişti. 

 

Zaman önemli değildi çünkü gerçeklikte zaman yavaş akıyordu, ama Kang-jun seyretmekten sıkılmıştı. 

 

Susuk! Hwiririk!

 

Kang-jun hemen kertenkele ile dokungaçlıların arasına geçti.

 

“Kuaak!”

 

"Kuaaack!”

 

O geçerken, dokunaç canavarları çöktü.

 

[18 node kazanıldı.]

[16 node kazanıldı.]

[Orta kara büyü enerji iksiri kazanıldı.]

 

Kang-jun, dev dokungaçlıya doğru koştu. Yolundaki her şey çöküyordu.

 

“Kuaaaah!”

 

O anda dev dokungaçlı canavar ağzından dev bir ateş topu fırlattı.

 

Hwaruruk! Hwaruru!

 

Kajel'den daha güçlüydü!

 

'Bu!'

 

Kang-jun hızla yana kaçındı. Yine de, ateş topu yetişti ve Kang-jun'a yaklaştı.

 

Kwaang!

 

Bir el bombası patlamış gibiydi. Kang-jun refleks olarak uzağa zıplamıştı, ancak alevlerin bir kısmı vücudunu sarmıştı. 

 

'Çok fazla hasar yok. İyi bir zırh giydiğim için rahat olabilirim.’

 

Bunu bilseydi o zaman tereddüt etmeden koşardı.

 

“Kuaaaah!”

 

Kang-jun’un kılıcı, dev dokungaçlı canavar ağzını başka bir ateş topu fırlatmak için açtığı an parladı.

 

Flash!

 

O anda dev dokungaçlı canavar bir taş heykel gibi görünüyordu.

 

Kung! Kuuong!

 

Sonra iki parça halinde yere düştü.

 

[İki orta kara büyü enerji iksiri elde edildi.]

[Bir büyük ay taşı kazanıldı.]

 

Dokungaçlar ve balçıklar orijinal boyutlarına geri döndü.

 

Kang-jun’un kılıcı her yeri fırtına gibi süpürdü.

 

Papapat!

 

“Kuwaaack!”

 

“Keeeek.”

 

Kang-jun, kılıcını onu durdurmaya çalışan tüm nesnelere salladı. Onun önünde her şey ölü görünüyordu.

 

'İmkansız!'

 

Jang Seo-yeon, Kang-jun'a ruhunu kaybetmiş gibi boş bir şekilde baktı.

 

'O şimdi...'

 

Derin bir iç çekti.

 

Lizardmenler de onu izliyordu.

 

Cheok!

 

O sırada Kang-jun kılıcındaki kandan kurtuldu.

 

Durum sona ermişti.

 

Kang-jun hala şaşkın görünen Jang Seo-yeon'a doğru başını salladı.

 

[Savaşı kazandın.]

[Kara büyü enerjisinin 40 puanı geri elde edildi.]

[Kara Büyü Enerji: 470/470]

 

Onun kara büyü enerjisi tekrar doluydu.

 

Aslında daha fazlasını alabilirdi, ancak Kang-jun sadece 40 kara büyü enerjisi tüketmişti. 

 

Bir kez Göksel Kesim'i ve iki kez Rüzgârın Aura'sını kullanmıştı. 

 

Bir süre sonra savaş alanı ortadan kayboldu.

 

Ele geçirilmiş öğrenciler aniden duraksadılar.

 

“Ohh! Neden buradayım!?"

 

"Ugh! Ne oldu?"

 

Ruhlardan kurtulduklarında çılgınca ağladılar.

 

"Öğretmenim! Çocuklar normale döndü!”

 

“Wah! Kötü ruhlar kovuldu!”

 

“İnanılmaz!”

 

"Onlar exorcists* olmalı!"

M.N: Cin, Şeytan, kötü ruhları vb şeyleri çıkaran kimse.

 

Ürkek öğrenciler ve öğretmenler Kang-jun ve Jang Seo-yeon'a yaklaştı.

 

"Kötü ruhların gitmiş olduğundan emin ol. Ben gidiyorum."

 

Kang-jun arka kapıya doğru ilerlemeden önce onlara gülümsedi. Polis ya da diğer insanlar tarafından yakalansaydı bu sıkıntı olurdu, bu yüzden mümkün olduğunca çabuk ayrılmak zorunda kalmıştı. 

 

Ve öğrenciler Jang Seo-yeon’un etrafına akın etti.

 

“Wah! Güzel Noona*! Gerçek bir exorcists misiniz?”

M.N: *yaşlı kadınlar için erkekler tarafından kullanılan onursal ifade

 

"Unni** alnına zarar vermiş. Kötü ruhlarla savaşmaktan yaralandın mı?"

M.N: **yaşlı kadınlar için kadınlar tarafından kullanılan onur kırıcı ifade

 

"Hayır bu o değil..."

 

Jang Seo-yeon öğrenciler tarafından kuşatıldı ve kaçması zordu.

 

Kang-jun'un ortadan kaybolduğu yöne baktı.

 

Bururung.

 

Kısa süre sonra Kang-jun arabasına bindi ve çalıştırdı.

 

Şimdilik bu durum çözülmüştü. Kang-jun gerçek zamandaki ipuçlarını izledi ve başka bir yere vardı. 

 

Akşam dokuzda. Yeşim Tütsü Restoranı, Cheongdam-dong.

 

Beyaz renkte güzel bir şekilde dekore edilmiş bir odada oturan 12 kişi vardı.

 

Üç kadın ve dokuz erkek vardı.

 

Yaşları 20'den 50'ye kadar değişiyordu.

 

Aralarında 50'li yaşlarında bir adam, toplantıya buradakileri çağıran Yoo Seung-hwan'dı.

 

Onun yanında otuzlu yaşlarında oturan adam, Zenith olarak da bilinen Kim Kun-woo'ydu.

 

Saat 7'de buluştular ve iki saat sonra bir ittifak kurmaya karar verdiler. Kızıl Ay sona erdikten sonra rakip Lucan ile ilgileneceklerine dair söz verdiler.

 

“Hahaha! Birbirimize böyle açılmamız güzel. Cheongma Grubunun en küçük oğlu Kim Kun-woo'nun Hükümdar Zenith olacağını kim düşünebilirdi?”

 

Kim Kun-Woo güldü.

 

"Bunu söylemeliyim. Hükümdar Hardis'in, hisse senetleri konusunda bir deha olan Yoo Seung-hwan olduğunu bilseydim yaklaşmaya çalışırdım."

 

“Hoho! Demek istediğim bu. Bu fırsatı hisse senetlerinde biraz para kazanmak için kullanmalıyım, temsilci Yoo-nim.”

 

Kim In-Hye, 30 yaşındaki bina sahibesi ve Park Chang-sup, 40'lı yaşlarındaki bir işadamı güldü.

 

“Hahahat! Doğru. Bana hisse senetleri hakkında bilgi verin, Temsilci Yoo-nim. Ben şahsen hayranınızım. Yazdığınız hisse senetleri ile ilgili kitapları okudum. Hahaha.”

 

Yoo Seung-hwan gülümsedi.

 

"Evet, lütfen şirketime her zaman gel."

 

"Lucan denen adamın aslında goshiwon'da yaşadığını söylememiş miydin? Kulağa gerçekten iyi şansı varmış gibi geliyor.”

 

“Hoho! O, beyaz yumurta yumurtlayan siyah tavuk değil.” 

M.N: Sıradan olarak doğmuş Büyük bir insanın atasözü.

 

Sonra Yoo Seung-hwan başını iki yana salladı.

 

"Ama onu hafife almamalıyız. O Korkunç bir adam.”

 

Kim Kun-woo da onayladı.

 

"Temsilci Yoo-nim haklı. Şu andan itibaren, onunla ilgili tetikte olmalıyız. Yeterli paranız olduğunda, Yugang ve Dafeng binalarının yakınlarındaki binaları satın almalısınız. Onu çevrelemeliyiz."

 

Kim In-hye güldü.

 

"Bunu yapabilir miyiz? Şu anda bir savaş yasağı var."

 

Kim Kun-woo gülümsedi.

 

"Sadece hükümdar tarafından sahip olunan ya da işgal edilen binalara bakın. Bir bölgenin işgal edilip edilmediğini Siyah Ejderha Hukuk Bürosundan öğrenemeyiz."

 

"Anlıyorum. O zaman yapacağım."

 

"Ben de katılacağım. Bir araya gelmeliyiz."

 

"Ben de. Hayatta kalmak ve ondan kurtulmak için birlikte çalışalım."

 

Herkes katılmak istiyordu. Yoo Seung-hwan bunu çarpık bir gülümsemeyle izledi.

 

‘Aptal piçler! Lucan'ı yendikten sonra hepiniz benim olacaksınız.’

 

Ancak, böyle gülümseyen sadece Yoo Seung-hwan değildi. Kim Kun-woo'nun da yüzünde tuhaf bir gülümseme vardı.

 

‘Hardis! Lucan'dan sonra seninle ilgileneceğim. O zamana kadar sizinle birlikte çalışacağım.'

 

Gözleri bir bardak şarabı içerken ürkütücü bir şekilde parladı.

 

Kang-jun arabasını Yugang binasının otoparkına park etti.

 

K Lisesindeki olayla hariç, başka yedi olayı daha çözmüştü.

 

Ne yazık ki, seviye atlamak için yeterli deneyimi kazanamamıştı ama yine de gururluydu. 

 

Bugün, ölecek onlarca insanı kurtarabilmişti. 

 

'Biraz ara vereceğim'

 

Hemen asansörle 5. kata çıktı.

 

Anahtar kartını kullanarak kapıyı açar açmaz, oturma odasında oturan dört kişiyi gördü.

 

Hayun, Kang-jun'u karşıladı.

 

"Geri döndün. Misafirler geldi."

 

"Misafirler? Bu insanlar?"

 

"Evet. Kötü insanlar gibi görünmüyorlardı, ben de onlara gelip beklemelerini söyledim. Ben ramyun eriştesi yaptım."

 

Kokusunu alabiliyordu. Kang-jun açtı, bu yüzden koku daha da lezzetli geliyordu. 

 

Ama şimdi ramyun yemenin zamanı değildi.

 

Neden onu aramaya geldiklerini bilmek istiyordu. 

 

Ding Dong.

 

Sonra kapı zili çaldı. Bu sefer kim gelmişti? Kang-jun kapıyı açtı.

 

“Kim?”

 

Jang Seo-yeon onun önünde duruyordu.