Dimensional Sovereign - Bölüm 178: Büyüyen Güç(1)

---

 

 

Düzenleme: LordVioleGrace

 

'Bir de engel var.'

 

Çok katmanlı bir bariyerdi.

 

Eğer sadece bir Kaos olsaydı, içinden geçmek imkansız olurdu.

 

Boyutsal Sistemde gerçekten şaşırtıcı şeyler vardı.

 

'Yoksa bu?'

 

Şaşırtıcı bir şekilde, sadece bir Hwanmong Hükümdarı'nın geçebileceği gizemli bir bariyer vardı.

 

Bu bariyerin arkasında ne vardı?

 

Shuuuuok!

 

Kang-jun sonunda bariyerden geçti ve bilinmeyen bir ucu olan bir tünel ortaya çıktı.

 

'Bu tünel de ne?'

 

Sonunda ne vardı?

 

Endişelenmesine gerek yoktu çünkü sonunda görecekti.

 

Bir Hwangmong Hükümdarı olarak, neden korkmak zorundaydı?

 

Shuuuuu-

 

Kang-jun tünelden uçtu. Yavaş yavaş hareket ediyor gibiydi, ama aslında bir dizi uzay sıçraması yapıyordu.

 

'Böyle bir tünelde Kaos bile bozulur.'

 

Tünelin her tarafına dağılmış boyutsal tuzaklar vardı, sadece bir Hwanmong Hükümdarı veya Üstün Şeytani Tanrı dayanabilirdi.

 

Tuzağa yakalandıkları an, uçuruma benzer bilinmeyen bir alana çarpılacaklardı.

 

Elbette, tek yönlü bir yolculuktu, ama bir Hwanmong Hükümdarı tuzağa yakalanmazdı.

 

Kaosun veya yıkımın doğasını anlayanlar için imkansızdı.

 

Boyutsal bir tuzağa yakalanacak ve bilinmeyen bir yere ışınlanacaklardı.

 

Tünele dönmeleri imkansız olurdu.

 

Birçok uzak boyuttan geçerek geri gelmek mümkün olabilirdi, ancak bu noktada tekrar sıkışıp kalırlar ve başka bir yere ışınlanırlardı.

 

Yani, Kang-jun tünelin onu nereye götüreceği konusunda daha meraklı hale gelmişti.

 

Bu, Hwanmong Hükümdarı olmadıkça kimsenin bu tünelin sonuna ulaşamayacağı anlamına geliyordu.

 

Shuuuuu-

 

Ne zamandır ilerlediğini bilmiyordu.

 

Kang-jun gergindi çünkü yaklaşırken güçlü bir varlığı hissetmeye başlıyordu.

 

'Burada başka biri var.’

 

Kimdi bu? Dahası, bilinmeyen varlık muazzam bir düşmanlık yayıyor gibiydi.

 

"Kukukuku!”

 

Bir süre sonra, bilinmeyen varlık ortaya çıktı - tüm vücudu siyah bir başlık ve bir cüppe tarafından gizlenmişti.

 

Gölgelere benziyordu ve ondan akan güç, Büyük Şeytani Tanrılara benziyordu.

 

"Kimsin sen?"

 

Kang-jun gölgeye sordu, ancak gölge cevaplamak yerine Kang-jun'a saldırdı.

 

Hwaaack!

 

Nihai yıkım ışığı! Uçurumu dolduran enerji gibiydi.

 

Bununla birlikte, bu enerji Kang-jun'un ellerinden gelen ışık nedeniyle dağılmıştı ve önündeki gölge iz bırakmadan kayboldu.

 

'Kabaca Thanatos'un seviyesindeydi.'

 

Baş Tanrılar ve Büyük Şeytani Tanrılar bile başa çıkmakta zorlanırdı.

 

Bu tünele gelselerdi, Kang-jun'un yeni tanıştığı gölge tarafından öldürülürlerdi.

 

Tabii ki, Kang-jun için, elinin hızlı bir hareketiyle rakibinin icabına bakabilirdi.

 

"Kikikiki!”

 

"Kukukuku!”

 

İlk gölgeden sonra, ikisi öldürüldü, sonra dört tane daha ortaya çıktı.

 

Gölgeler katlanarak büyüdü.

 

Ancak, göründükleri anda Kang-jun tarafından dağıtıldılar.

 

Yüzlerce gölge Kang-jun tarafından öldürüldükten sonra görünmeyi bıraktılar.

 

Artık gölgeler gözükmüyordu.

 

'Bu yer?'

 

Gölgelerle savaştıktan sonra, her şey geniş bir alana dönüştü. Tünelin sonu Kang-jun'un arkasındaydı.

 

'Bu geniş alan da nedir?'

 

Kang-jun tünelden bilinmeyen bir yere ulaştığını fark etti.

 

Gölgeler umutsuzca Kang-jun'un buraya gelmesini engellemeye çalışmıştı.

 

Ancak, aynı zamanda Kang-jun’un bu yere girme yeterliliklerinin bir sınavıydı.

 

Eğer Hwanmong Hükümdarı eşiğine yeni ulaşmış olsaydı, gölgeler tarafından vurulurdu.

 

'Bu, Hwanmong'da kendi varlığını sürdüren gizemli bir yer ’

 

Bir Hwanmong Hükümdarı'nın gücü tarafından tespit edilemeyen sonsuz bir alandı.

 

O zaman, Kang-jun ona doğru koşan başka bir varlık hissetti.

 

Daha önce karşılaştığı gölgelerden farklıydı.

 

Şaşırtıcı bir şekilde, bir Hwanmong Hükümdarı gücüne sahip bir kişiydi!

 

'Kim bu?'

 

Kang-jun gerginlikle doluydu. Şüphesiz başka bir Hwanmong Hükümdarı vardı.

 

Ancak, neden düşman olsundu?

 

Sebebi ne olursa olsun...

 

Eğer rakip düşmansa, o zaman Kang-jun'un savaşmaktan başka seçeneği olmazdı.

 

Chuoot!

 

Kang-jun'un elinde şeffaf ve parlayan bir kılıç ortaya çıktı.

 

Onun iradesiyle yaratılan Hwanmong Kılıcıydı.

 

Kang-jun, gözlerinde yoğun bir ışıkla önündeki şeye bakıyordu.

 

Hwanmong Hükümdarı olmaya başlamasından bu yana ilk defa, rakibiyle karşılaştığında yenilmeyeceğinden emin değildi.

 

Cardia durumunda, tüm gücüyle savaşmıştı, ama onun için denk olmamıştı.

 

Kang-jun o savaşta avantaja sahipti.

 

Ancak, mevcut rakibinin gücü nispeten eşitti.

 

Flash!Kwaang!Kwarurung!

 

Bu başka bir gölgeydi. Şaşırtıcı bir şekilde, Kang-jun'a saldırırken gölgenin elinde bir Hwanmong Kılıcı vardı.

 

Kwang!Kwakwang!Kwaaaaang!

 

Bu iki Hwanmong Kılıcı arasında bir çatışmaydı!

 

Boyutsal alan bölünmeye ve parçalanmaya başladı.

 

Neyse ki, burada küçük dünyalar yoktu.

 

Olsaydı, Kang-jun ile gölge arasındaki çarpışma çeşitli küçük dünyaları havaya uçururdu.

 

'Siktir! Bu adam da nereden geldi? Neden bu kadar güçlü?'

 

Kang-jun'un kullandığı saldırı ne olursa olsun, gölge hepsini engelledi.

 

Tabii ki, Kang-jun da gölgenin saldırılarına karşı savundu, ancak bunun sonsuza dek sürmesi pek mümkün değildi.

 

Ancak, yine de pes edemezdi.

 

Kang-jun kaçmaya çalışırsa, bu kadar düşmanlığı olan bir kişi onu Boyutsal Sistemin sonuna kadar kovalardı.

 

Bu nedenle, burada bitirmek daha iyi olurdu.

 

Aksi takdirde, Boyutsal Deniz ve küçük dünyalar harap olurdu.

 

Kwaang!Kwarururung!Kwa kwa kwa kwang!

 

Ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordu.

 

Uzun zamandır gölgeyle savaşan Kang-jun, aniden rakibinin artık bir gölge olmadığını ve bir insan yüzüne sahip olduğunu keşfetti.

 

Şok edici bir şekilde, ona bakan yüz Kang-jun'un yüzüydü.

 

"Kimsin sen?"

 

Gölge sırıttı ve Kang-jun'un sorusuna cevap verdi,

 

"Ben senim.”

 

"Ben mi?”

 

"Evet, ben senim —başka bir sen, yalnızlık ve boşluk duygularından doğan bir Hwanmong Hükümdarı. Ben senin gerçek benliğinim ve aynı zamanda seni öldüreceğim. Bu da senin isteğin.”

 

Gözleri karanlık ve yalnızlıkla doluydu.

 

Kang-jun aynaya baktığını hissetti.

 

"Beni öldürmek mi istiyorsun? Bu yüzden mi yaratıldın?”

 

"Huhu, bu doğru. Bunu kendinizden saklamaya çalıştınız, ancak bilinçaltınızın derinliklerinde, yalnızlık ve boşluk nedeniyle kendinizi öldürme arzusu var. Dürüstçe kabul et. Hala bunu yapmak istiyor musun?”

 

“......”

 

İstiyor muydu? Kang-jun aniden zihninin boş olduğunu hissetti.

 

Bir Hwangmong Hükümdarı olarak, sahip olamayacağı hiçbir şey yoktu.

 

Sonsuz bir hayat önünde uzanıyordu, ama yapmak istediği hiçbir şey yoktu. Her şeyi yapabileceği gerçeği ona hiçbir şey yapmak istetmedi.

 

Hayır, hiçbir şey yapmak istemedi çünkü her şeyi yapabilirdi. Hiçbir şey için güçlü bir arzu hissetmedi.

 

Kang-jun'un ifadesi sertleştikçe, gölgenin gözleri aydınlandı.

 

“Şimdi farkında mısın? Kendi başına ölemezsin, bu yüzden seni öldürmek için yaratılmış bir varlığım. Tünelin sonundaki boşluk tanrıların mezarıdır. Tanrıların diriltilemeyeceği bir alan.”

 

"Diriliş imkansız mı?”

 

“Bu doğru. Sen bir istisna değilsin. Her şey bu yerin içinde kaybolacak. Bu henüz yaşamadığınız bir şey. Bu gerçek bir ölüm ve aynı zamanda tam bir yıkım demektir.”

 

"Gerçek bir ölüm.”

 

“Artık var olmayacağınızdan tam bir rahatlama. Yani, bunu reddetme ve ölümünü kabul et.”

 

Gölge öne çıktı ve Kang-jun'un boynunu hedef aldı.

 

Kang-jun kılıçla delinmiş olsaydı, Hwanmong Hükümdarı olarak hayatı burada sona erecekti ve diriltilmeyecekti.

 

“......”

 

Elbette, bundan kaçınmalıydı. Ancak, garip bir şekilde, vücudu onu reddetmek için hareket etmedi.

 

Aksine, ölmeyi umuyormuş gibiydi.

 

Aynı zamanda, derin bir yalnızlık ve boşluk zihnini deldi.

 

Basit bir ifadeyle, artık deneyim kazanamadığı bir oyunda oyuncu olmuştu. Sonunu görmüş gibiydi ve artık oyunla ilgilenmiyordu.

 

Artık hiçbir şey eğlenceli değildi; sadece sıkıcıydı.

 

Şimdi oyunu silmek için fırsatı vardı...

 

Hwanmong hakkında oyun.

 

Sadece kılıcın onu bıçaklamasını beklemek zorundaydı ve oyun bitecekti. Aynı zamanda, bir Hwanmong Hükümdarının zor hayatı ve yalnızlığı ortadan kalkacaktı.

 

Kakakaang!

 

Ancak, Kang-jun gölgenin kılıcını engelledi. Gölge kaşlarını çattı ve sordu,

 

"Hala yaşamaya istekli misin? Neden yaşamak istiyorsun? ”

 

Kang-jun'un gözleri yoğun bir şekilde parladı.

 

"Hala oynamadığım birçok oyun var.”

 

"Oyunlar?”

 

“Bir PC odasına gidersem, yeni çıkan birçok oyun var. Tekrar denemek istediğim birçok oyun var.”

 

"Bilgisayar odası?"

 

Gölgenin yüzü Kang-jun'un sözleriyle bozuldu.

 

O gerçek bir oyundan bahsediyordu, hayatın bir temsiliden değil?

 

"Bir PC odasına gidip oyun oynayabilmek için mi yaşamak istiyorsun? Bu yüzden mi?”

 

“Neden bu yeterli değil mi? Daha zorlayıcı bir sebep mi olmalı ? Ayrıca, Hayun ile Maldivler'e gitmedim. Yemediğim birçok yemek de var.”

 

Kang-jun'un bakışları daha da yoğunlaştı.

 

"Daha Hwanmong'a ait tüm Küçük Dünyalar'ı keşfetmem gerekiyor. Dahası, hanehalkı üyelerim var, bu yüzden yalnızlık ya da boşluk duygusu yok. Aksine, merak, macera ve sevinç var.”

 

"K-kapa çeneni! Bir Hwanmong Hükümdarı için hala önemsiz insan ihtiyaçlarına sahip olmak aptalca!”

 

Gölge gülünç gibi ileri koştu.

 

Kang-jun ona soğuk bir gülümseme verdi.

 

"İnsan arzuları önemsiz değildir. Onlar sayesinde kendimi canlı hissediyorum!”

 

Gerçek bir tanrı boş hissedebilir ve kendini yok etmek isteyebilirdi.

 

Ancak, Kang-jun'un insani arzuları sonsuzdu.

 

Bu nedenle, hayatta kalma arzusu da sonsuzdu.

 

Öyleyse neden şimdi ölsündü?

 

Gölge Kang-jun'un kalbini fark etti ve dişlerini gıcırdattı.

 

"Bu saçmalığı kes ve öl!”

 

Gölgenin saldırı gücü aniden azaldı.

 

'Neden bu kadar zayıf?'

 

Tabii ki, şimdi soruya cevap vermeye gerek yoktu.

 

Kang-jun hemen gölgenin vücuduna bir saldırı yaptı.

 

Flash!

 

Kang-jun'un Hwanmong Kılıcından bir ışık patlaması ortaya çıktı ve gölgenin gövdesi iz bırakmadan kayboldu.

 

Sonra o anda, Kang-jun bir şey fark etti.

 

Gölge zayıf değildi Kang-jun daha da güçlenmişti.