Lucifer'ın kayıp olmasından sonra Yirmi Yıl geçmişti. Doraigu ve Kardeşleri o kayıp olduktan sonra her gün aramışlardı ama ondan bir iz bile bulamamışlardı.

"Lucifer'dan hala bir iz yok....Ölmediği halde neden bizlere haber vermiyor ?"Diye söylendi Uluqira.

Doraigu'da bunu düşünmeden edemiyordu Lucifer bulunmak isteseydi şimdiye kadar onu çoktan bulmuş olurlardı ama bir sebepten ötürü Lucifer arkasında hiçbir iz bırakmadan kayıp kalmaya devam ediyordu.

Herkes düşünceli bir şekilde etrafta dolaşırken İçeri giren bir İblis ,Doraigu'nun önünde diz çökmüştü."Kralım bir sorun var bazı İskelet Ejderhalar Ölü evrende belirdiler ve orayı yemeye başladılar."Dedi.

İskelet Ejderhalar öldükten sonra yeniden hayat bulmuş olan Ejderhalardı ama akıllarını tamamen kayıp ettikleri için sadece yemek yemek ve Güçlenmek için Ölü Evrenleri ve karşılarına çıkan her şeyi tüketirlerdi.

Tahtından kalkan Doraigu"Bunları bana bırakın biraz kafamı dinlemeye ihtiyacım var ayrıca."dedi ve İskelet Ejderhaların bulunduğu Ölü Evrene gitmeye başlamıştı.

Doraigu ve Kardeşleri Lucifer'ın kayıp olmasın'dan sonra eski hallerine Eğlence ve Güler yüzle dolu olan hallerine geri dönmeyi başarmışlardı ama her zaman Lucifer'ın eksikliği onların bir parçası haline gelmişti.

Doraigu bir süre sonra Ölü Evrene varmıştı etrafta Dört tane İskelet Ejderha vardı ve Evrenin yarısını yemişlerdi bile."Ejderhalar'ın ismine hakaret ediyorsunuz resmen gelin hadi şu işi hemen bitirelim."Dedi Doraigu.

İskelet Ejderhalar etraflarını her yönden tüketen Canavarlardı eğer hemen engel olunmazlarsa bir Tanrı kadar Güçlü olabilirlerdi.Doraigu karşısındaki İskelet Ejderhalar'dan en küçüğüne doğru atılmış ve göğüsün'deki kırmızı çekirdeği parçalamıştı.

İskelet Ejderler için Kırmızı çekirdekleri Güç kaynağıyla aynı işlevi görüyordu bir İskelet Ejderi durdurmak için kırmızı çekirdeği yok etmek yeterli olurdu.

Sırayla küçük Ejderhaları halleden Doraigu boyu Elli metreyi aşan İskelet Ejderine bakmaya başlamıştı. Karşısındaki İskelet Ejderha Gücünü neredeyse bir Tanrınınki kadar artırmayı başarmıştı ama hala eksik olan bir şey vardı o da bir Tanrı Ruhu.

İskelet Ejderhalar belli bir Güç seviyesine  geldiklerinde kendilerini güçlendirmek için daha büyük Güçte olan yerlere giderlerdi bu ya bir Tanrı olurdu yada Yaşayan bir Evren olurdu.

Sırtında asılı olan Kılıcını çeken Doraigu , İskelet Ejderin saldırmasına imkan vermeden hızlıca kılıcını savurmuştu olabildiğince Büyü kullanmaması gerekiyordu İskelet Ejderler her Gücü özümseyebilecek Varlıklardı.

İskelet Ejder Güçlü olsa da düşünecek bir beyni olmadığı için sadece iç güdüleriyle hareket ediyordu. Doraigu'nun Kılıcını pençeleriyle karşılık  veren İskelet Ejderha Doraigu'nun Gücünü emmeye çalışmıştı.

Doraigu Tanrısal bir Varlık olduğu için İskelet Ejderha için harika bir yemekti.

Gücünü olabildiğince İskelet Ejderden uzak tutmaya çalışan Doraigu elini kara bir sisin içine sokup üzerinde Kırmızı bir Taş bulunan Yüzüğü çıkartmıştı.Bu Yüzün Tanrısal Varlıklar için özel olarak yapılan bir Yüzüktü. Tanrısal Güçlerin tamamını Gizler ve hissedilemeyecek hale gelirdi.

Doraigu yüzüğünü taktıktan sonra İskelet Ejderha boş boş etrafına bakmaya başlamıştı etrafta daha önce hissettiği Güç olmadığı için Kanatlarını açmış ve Evrenin bütün Gücünü çekmeye başlamıştı.

Saniyeler içinde İskelet Ejderha bütün Ölü Evreni yutmuştu ardından Ağzını açarak mor bir Işın fırlatmış ve devasa bir Geçit açmıştı bu Geçit Yaşayan evrene açılıyordu.

Doraigu , İskelet Ejderhanın yaşayan bir Evrene geçmesine izin vermezdi eğer onun gibi bir Canavar yaşayan bir Evrene geçecek olursa karşısında durabilecek hiçbir şey olmazdı. İskelet Ejderha yavaşça geçitten  geçerken Doraigu onu kuyruğundan yakalayıp dışarı çekmeye çalışmıştı.

Ama İskelet Ejderha geçit kapısına girdiği için akıma kapılmıştı.Başka bir çaresi olmadığını fark eden Doraigu İskelet Ejderhayla birlikte geçit kapısından geçmişti.

Geçit kapısı kısa süre sonra yaşayan Evrene açılacaktı bu süre içerisinde İskelet Ejderhayı öldürmek zorundaydı.Kılıcını tekrardan savuran Doraigu İskelet Ejderin Göğüsüne saplamıştı ama İskelet Ejderhanın büyüklüğü yüzünden Kırmızı çekirdeğine yetişememişti.

Doraigu olabildiğince Gücünü kısıtlamaya çalışıyordu Geçit Kapısı kolaylıkla yıkıla bilen bir şeydir ama bunun sonucunda hem bağlı olduğu Evreni hem de açıldığı Evreni yok edebilecek bir Güç ortaya çıkardı.

İskelet  Ejderhanın  göğüsündeki Kılıcı çekmeye çalışan Doraigu kanatlarını Geçit kapısının duvarlarına geçirmiş olan İskelet Ejderhayı fark etmemişti.  İskelet Ejderha  geçit kapısının Gücünü emerek Bedeninin alabileceğinden daha fazla Enerji çekmeye başlamıştı.

Çektiği bütün Gücü göğüsünde toplayan İskelet Ejderha  Güçlü bir patlamaya yol açmıştı.Patlamanın gücüyle savrulan Doraigu geçit kapısından fırlayarak İnsanların ve birçok canlıya ev sahipliği yapan bir Dünyaya çarpmıştı.

Doraigu çarpmanın etkisiyle koca bir dağı param parça etmişti.Oluşan delikten çıkan Doraigu"Of ya Lanet İskelet Ejderhası...."Diye ayağını yere vurmuştu.

Etrafını dikkatlice izledikten sonra elini yıktığı Dağa doğru uzatan Doraigu yeşil bir çember ortaya çıkartmıştı bu yeşil çember Zaman büyüsüydü.Param parça olan Dağ tekrardan bir araya gelirken elini sırtına atan Doraigu Kılıcının patlamadan sonra başka bir yere düştüğünü hatırladı.

Doiragu Kılıcını çağıra bilirdi ama bu Dünya  için tehlikeli olabilirdi.

Derin bir Of çeken Doraigu"İlk önce Kılıcımı bulup yarım kalan İşimi halletmem gerekiyor eminim patlamadan önce Kırmızı Cevherini korumaya almış olması gerek yoksa bu kadar pervasızca bir şey yapmazdı ne kadar akılsız olsa da."Doraigu Milyarlarca Yıldır İnsanların Evreninde bulunmamıştı ama İnsanlar kendilerine verilen Güçlerden sonra daha aç gözlü ve kötü olduklarını biliyordu.

"Umarım İnsanlarla çok yüz göz olmam."Dedi Doraigu ,İnsanlar ve Tanrılar bir yönden çok benziyorlardı her biri En Güçlü olduklarına İnanırken Kibir ve Kıskançlık içinde yaşıyorlardı.