Bölüm 264: Çürümüş Bir Şeyi Büyülü Bir Şeye Dönüştürmek

Mezatçı inatçıydı çünkü değer biçicileri zamanında bu kutunun muhteşem bir antik ilaç için mühürlendiğine karar vermişti. Ne yazık ki doğru şekilde mühürlenmemişti ve çürümüştü.

“300 Kraliyet Asili Arıtılmış Yeşimi ile başlayacağız.” Mezatçı son noktayı koydu. Kimse teklif yapmamıştı. İkinci kez duyurduktan sonra yine kimse teklif vermemişti.

“İşe yaramaz bir tortuya dönüşmüş; kesinlikle 300 Kraliyet Asili Arıtılmış Yeşimi etmez.” Bir simyacı başını iki yana sallayarak konuşmuştu. Oradaki alıcılar için 300 Kraliyet Asili Arıtılmış Yeşimi çok uçuk bir fiyat değildi ama bir çamur parçasını almanın da mantığı yoktu.

“300, son kez söylüyorum.” Son kez çekicini vurduktan sonra mezatçı yüksek sesle duyurdu.

“300 Kraliyet Asili Arıtılmış Yeşim Taşına alacağım.” Li Qiye son saniyede seslenmişti.

Herkesin gözü Li Qiye’ye dönmüştü. Bu fiyatı bir çamur levhası için vermek… Bu çok parası olup da nereye harcayacağını bilmemek gibi bir şeydi. Biri başını iki yana salladı ve konuştu: “Bu velet gerçekten kumarı seviyor.”

“300’e satıyorum, var mı başka teklif?” Mezatçı haykırarak sordu ama kimse çamur levhası ile ilgilenmiyordu. Sonunda eşya 300 Kraliyet Asili Arıtılmış Yeşim Taşına Li Qiye’nin olmuştu.

Li Qiye’nin kazandığını görünce Sima Longyun küçümseyici ve alaycı şekilde konuştu: “Aslında fena da olmadı. Bir çamur plakasını alıp eve gittiğinde, bir kabir müzayedesine katıldığının hatırası olur. Senin gibi fakir bir velet için bu fiyata gösteriş yapmak için bir şey almak iyi bir şey.”

Li Qiye aslında eşyayı kazandıktan sonraya saklamak istiyordu ama Sima Longyun kafasına basmıştı. Gülümseyerek Sima Longyun’a döndü: “Senin gibi bir ahmak antik ilaçlar konusunda ne bilir ki? Anca bir gerizekalı 10 milyon Kraliyet Asili Arıtılmış Yeşimini işe yaramaz fasulyelere verir!”

Bu küçük düşürücü olayı bir kez daha hatırlayınca, Sima Longyun’un yüz ifadesi tekrar batmıştı. Sonrasında soğukça konuştu: “10 milyonu harcadığıma kafayı takmıyorum. İşin sonunda çamur levhasına 300 veren kafadan çatlak bir fakirden daha fazla yüzüm var.”

Li Qiye sakince Sima Longyun’a baktı ve güldükten sonra konuştu: “Sadece bir aptal bunun bir çamur plakası olduğunu düşünür! Bir ahmağa neyin gerçekten antik bir ilaç olduğunu göstereyim!” Lafını bitirdikten sonra çamuru çekti ve çürümüş kısım yere düştü.

Çamur ayrıldıktan sonra, birbiri ardına Çürümüş Yer altı Fasulyeleri yuvarlandı. Oldukça büyüktüler ve içleri çamur rengi ile zayıf bir sarı rengin karışımıydı. Fasulyeler yuvarlandıkça rahatlatıcı ve dinlendirici bir tıbbi koku diğerlerinin ruhuna sızıyordu.

“Çürümüş Yer altı Fasulyeleri…” Fasulyeleri gören birçok alıcı şaşırmıştı. Yaşlı bir simyacı afallamış şekilde konuştu: “Bunlar en kaliteli Çürümüş Yer altı Fasulyeleri; altın bir gölgenin izine sahipler! Şu anki market fiyatıyla her biri on bin Kraliyet Asili Arıtılmış Yeşim Taşı’ndan fazla eder! Bunlar en iyilerin de en iyileri!”

“Bir milyon yıllık tıbbi ruhlu en kaliteli Çürümüş Yer altı Fasulyeleri!” Köşkün bir değer biçicisi bile yerinde duramıyordu. Li Qiye’nin elindekileri görünce tamamen donup kalmıştı, tamamıyla dolu bir çömlek Çürümüş Yer altı Fasulyesi!

Tüm alıcılar hayrete düşmüştü. Bir simyacı mırıldandı: “Bu nasıl mümkün olabiliyor? O derece çürüme ile diğer ilaçlar bile çürürdü. Bu Çürümüş Yer altı Fasulyeleri sadece çürümemiş aynı zamanda tıbbi ruhları da daha fazla arınmış ve saflaşmış! Yoksa burada yatan Efsanevi Simyacı bilerek mi bu şekilde gömmüştü?”

“Eğer önceden bilseydim kesinlikle bir şeyler yapardım. Markette bu Çürümüş Yer altı Fasulyeleriyle dolu çömlek milyonlarca Kraliyet Asili Arıtılmış Yeşim eder! En kalite fasulyeler kesinlikle kapış kapış gider!” Kesesi derin diğer bir Antik Aziz pişmanlıkla ayağını yere vurmuştu.

Chi Xiaodao gördükleri karşısında iyiden iyiye heyecanlanmıştı. Bu fasulyelere ihtiyacı vardı ve Li Qiye’nin bu kadarını kolayca ve ucuza alabileceğini düşünmemişti bile. Zaten düşünülemezdi de!

Chi Xiaodie de aynı şekilde hissediyordu ve yoğun bir şekilde Li Qiye’ye bakıyordu. Artık Li Qiye’nin şanslı biri olduğunu düşünmüyordu; onun yerine dolandırıcı olarak gördüğü bu küçük şeytan git gide daha akıl ermez ve gizemli biri haline geliyordu!

“Sevgili Daoist, bunun arkasındaki prensip nedir?” Bu sefer, Miras Antik Köşkü’nden antik ilaçlara değer biçenlerden biri gelmişti ve Li Qiye’nin önünde bir kez eğilmişti. O bile bunun imkansız olduğunu düşünmüştü. Tamamen çürümüş antik bir kutuydu bu ama içindeki fasulyeler bulunabilecek en kaliteli fasulyelerdi! Bunun arkasında yabancıların bilmediği bir şey yatıyor olmalıydı.

“Bu başka bir yaygın prensiptir, ama ne yazık ki bunu size söylemem.” dedi Li Qiye.

Değer biçicinin yapacak bir şeyi yoktu, elinden bir şey gelmez şekilde iç geçirmişti. Bu durumun arkasında yatanları açıklamaması anlaşılabilir bir şeydi. Değer biçici tekrar Li Qiye’nin önünde eğildi ve başka bir şey söylemedi.

“Ne oldu şimdi? 300 ile bu çamur plakasını aldım ama benim tersime sen 10 milyon ile işe yaramaz fasulyeleri aldın.” Li Qiye aylak aylak konuşurken Sima Longyun’a dönmüştü.

Eğer biri kendisini ezmeye kalkarsa, Li Qiye onlara laflarıyla şöyle okkalı bir tokadı yedirmeyi bilirdi.

Sima Longyun tamamen mosmor kesilmişti ve yüzü iyice çirkinleşmişti. Bugün iki kez başarısız olmuştu. İlki bunca parayı işe yaramaz fasulyelere vermesiydi, ikincisi de Li Qiye ile dalga geçme çabasıydı. Vahşice ağzının payını alacağını hiç beklememişti!

“Pekala, sıradaki eşya bir antik ilaç kavanozu. Değer biçmek zor olduğundan 700 Aydınlanmış Varlık Arıtılmış Yeşim ile başlayacağız.” Bu noktada mezatçı elindeki kavanozun tam olarak neyden oluştuğunu bulma konusunda sıkıntı çekmişti.

Bu antik ilaç kavanozu nasıl olduğu bilinmez bir şekilde bir tıbbi zımbırtıya dönüşmüştü ve kimse ne tür bir şey olduğunu söyleyememişti.

“1.000 vereceğim.” Yaşlı bir simyacı mezatçının tanıtımı bitirmesiyle teklifini yapmıştı.

“1.500 veriyorum.” Farklı bir Antik Aziz hemen arttırdı.

“2.000 yapın.” Birden birçok insan teklif vermeye başlamıştı, hatta rekabete girişmişti.

Düşük bir ücret ile harika bir alışveriş yapmış olan Li Qiye’nin ayak izlerini takip ediyorlardı. 300 arıtılmış yeşim taşı ile, ederi bir milyondan fazla olan en kaliteli Çürümüş Yer altı Fasulyeleri almıştı – bu olay birçoğunun köşk tarafından değer biçilemeyen antik ilaçlara  ilgisinin artmasına neden olmuştu. Hepsi Li Qiye gibi müthiş karlı bir alışveriş yapma peşindeydi.

İşin sonunda tanımlanamamış antik ilaçlar oldukça iyi fiyatlara satılmıştı. Ne yazık ki bunları alarak şanslarını denemek isteyen müşterilerin sezgileri Li Qiye kadar iyi değildi ve pek bir şey kazanamamışlardı. Bu sonuçlar karşısında müşteriler bir şey diyemezdi çünkü bu başlamadan önce bu riski biliyorlardı.

“Tabutu açın; çabuk tabutu açın. Bakalım içinde en kaliteli tıbbi ilaçlar var mı yok mu!?” Lahitteki her şey satıldıktan sonra, alıcılar sabırsızlanmaya başlamıştı ve bağırıyorlardı.

İçlerinden biri heyecanla konuştu: “Bu doğru, hadi acele edin de açın şunu. Bir Efsanevi Simyacının lahiti olarak hala hiç Hükümdar İlacı ya da Yedi Dönüşümlü Ruh Çimi görmedik – bu biraz kabul edilemez bir şey.”

Üç milyon yıldan daha eski olan ilaçlar ve çimler Hükümdar İlaçları olarak bilinirdi. Tabii ki bunlar oldukça nadir rastlanır şeylerdi. Sayısız simyacı tüm hayatlarını gerçek bir Hükümdar İlacı görmek için harcıyordu.

“Güzel, tabutu açın!” Nihayet heyecanlı müşterilerin baskısıyla köşk tabutu açmaya karar verdi.

Hevesli gözlerin tamamı nefeslerini tutmuş içerdeki eşyaları bekliyordu.

Unutmayın, tüm büyük kişiler ölmeden önce en değerli ve iyi eşyalarını yanlarına gömerdi!

Bu noktada herkes bu Efsanevi Simyacının yanında neler gömdüğünü görmek istiyordu. Cennetsel Kazanlar, Ölümsüz Dan, antik ilaçlar ya da simya daosu ile ilgili kılavuzlar…

Bir çıtırdama sesiyle tabut sonunda açılmıştı. İçerde kalıntılara ait izler vardı. Mezarın sahibi yaşlı birine benziyordu ve kemikleri kambur birine aitmiş gibi eğimliydi. Sanki öldüğünde bedeni kıvrılmıştı; özel ya da resmi bir cenaze işleminden geçmiş gibi değildi.

Asıl tüyler ürpertici şey ise, bedenin tamamen siyah olmasıydı. Sanki zehirlenerek ölmüş biriydi. Siyah ve minik ceset dışında üç feet uzunluğunda başka bir eşya vardı. Sanki bir ölçüm sopasıydı bu.

Mürekkep karası ve kendine özgü hatlara sahip bu ölçüm çubuğu ahşaptan yapılmış gibiydi. Kimse bu özel ahşap türünün neyden yapılmış olduğunu söyleyemiyordu. Tabuttaki ceset bu sopayı sanki çok önemli bir şeymiş gibi sımsıkı tutmuştu.

Ancak müşteriler küçük ve kara cesedi görünce hayal kırıklığına uğraşmıştı. Yanında sadece bir ölçüm çubuğuyla gömülü olduğunu gördüklerinde hayal kırıklıkları daha da artmıştı.

“Görünüşe göre bu Efsanevi Simyacı tüm hazinelerini arkasında kalan soyuna bırakmış ve beraberinde müthiş şeyler gömmemiş.” Kırgın biri tabutun içindekileri görünce konuşmuştu.

“Bu simyacı bir kaza sonucu ölmüş olabilir.” Başka bir yaşlı simyacı kara cesedi görünce düşüncesini dile getirmişti: “Tüm bedeni abanoz siyahı; hap arıtma işlemi sırasında ölmüş olma ihtimali var.  Uğursuz bir ilaç olabilir ve bu tıbbi ruhun geri tepmesiyle acı çekerek ölmüş olabilir.”

Bir Antik Aziz de cesedi dikkatlice inceledikten sonra kabul eder gibi başını salladı: “Olası bir şey. Efsanevi bir simyacıya da ait olsa bu cesette bir ilahilik yok. Sıra dışı ölümün dışında daha iyi bir açıklama yok.”

Sadece uzmanların cesetlerinde ilahilik olur. Normalde, Cennetsel Egemen ya da Cennetsel Kral seviyesinde olanlarda ilahilik oluyor. Örneğin bir Cennetsel Kral öldüğünde, bedeni çürüse de here zaman çürümeyen bir parçası olurdu. Mesela bir parmak ya da kaşlarının arasındaki bir kemik ya da bir göz… Bu, o parçanın merhum hayattayken en güçlü yanı olduğu anlamına gelir!

İlahiliği olan kalıntılar yüksek bir fiyata satılabilirdi. Örneğin bir Cennetsel Kralın parmak kemiği, bir hazineye arıtıldığında mutlak bir güç açığa çıkabilirdi.