Bölüm 503: Asal Uğursuz Mezar'ın Açılışı

Bazı kişiler Li Qiye'nin hareketlerini gördüğünde titredi. Hızlıca tarikat büyüklerine haber verdiler. “Asal Uğursuz Mezar'ı açmak üzere!”

Herkes anahtarın onda olduğunu bildiğinden Li Qiye'ni mezara ilerleyişi birçok kişiyi heyecanlanmıştı. Mezarın açılma zamanı gelmiş miydi?

“Çabuk toplanın ve Asal Uğursuz Mezar'a girmeye hazır olun!” Aniden kaos orman yangını gibi yayıldı. On bin mil çevredeki atmosfer alevlenirken ordular hazırlanmaya başladı.

Çok sayıda büyük güç hızlıca Li Qiye'yi takip edip Asal Uğursuz Mezar'a ilerledi ve aşırı gösterişli bir manzara oluşturdu. Arkasında dalgalar halinde ilerleyen canlı denizi vardı. Birçoğu aşırı hevesliydi. Ellerini ovarlarken anında mezara girmek istiyorlardı.

“Neredeyse zamanı geldi. Sonunda Asal Uğursuz Mezar'a gireceğiz!” Son açılmasından bu yana kaç nesil geçti.” Sonsuz Kemik Tahtı ve Tüm Çağ Antik Krallığı gibi büyük güçer de onları izledi. Herkes mezar için geldiğinden açılma zamanı yaklaşırken kimse hayatta bir kere gleen bu fırsattan vazgeçmek istemiyordu.

“Amitabha...” Bir budist ilahisi duyuldu. Keşiş Dazhi bir anda ortaya çıkıp Li Qiye'nin hemen arkasından ilerledi. Ardından neşeyle gülümseyerek konuştu: “Hayırsever Li... Hayır, Kardeş Li, mezarı açacağınıza göre benim için iyi bir şeyiniz var mı? Belki bana büyük bir yaratılış verebilirsiniz.”

“Senin için güzel bir şey mi?” Ancak daha Li Qiye cevap vermeden önce onun yanındaki Lan Yunzhu keşişe şiddetle bakıp belirtti: “Jian Xuan, Yükselen Anı Köyü'nün çevresinde dolaşıyormuşsun ve duyduğuma göre beleş yemek için köylüleri kandırıyormuşsun! Bin Sazan Nehri'mize bu şekilde zorbalık yaptıktan sonra bizim sana iyi davranmamızı mı istiyorsun?”

“Hayır... Hayır, hayır, Peri Lan yanlış anlamış...” Keşiş Dazhi ürktü ve hızlıca açıkladı: “Peri Lan, bu küçük keşiş merhametli bir kalp ile kötülükleri yok eden biri. Kesinlikle köydeki iyi abla ve abilerimden tek bir sikke bile almam. Kalbim sadece diğerlerini aydınlatıp dünyayı kurtarmak ister. Ben sadece gelişimciler için mutluluk verici ve huzurlu bir dünya istiyorum...”

“Başkalarını aydınlatmak bir keşiş olarak yiyip içmek mi oluyor?” Lan Yunzhu ona baktı ve kızgınca belirtti: “Sakın bana evimde tıka basa yedikten sonra bir şey yemediğini söyleme!”

“Umm...” Keşiş Dazhi hızla cevap verdi: “Amitabha... Peri Lan, bir atasözü vardır: Boş çuval dik durmaz. Bu keşiş kötülüğü yok ederken bazen acıktığı zamanlar da olur, haksız mıyım? Hehe, ayrıca, bu keşiş çok fazla yemek yemez, kesinlikle yanılıyorsunuz. Çok yiyen kişi Kardeş Li'ydi. Evinizde konuk iken oldukça iyi karşılandı. Amca ve teyze ona iyi yemekler ve şaraplar verdiler. Nedenini ise... Eminim ki Peri Lan zaten biliyordur.” Keşis Li Qiye ve Lan Yunzhu'ya doğru göz kırptı.

Bu suçlama karşısında Li Qiye ona baktı ve konuştu: “Sahte Keşiş, bir şeyler uydurma yoksa nişanlına nerede olduğunu söylerim. Ardından nereye kaçacağına bakarız.”

Bundan önce Keşiş Dazhi karısından korktuğu için kendini gösteremiyordu, bu nedenle göğsünü dikleştirdi ve kendine vurduktan sonra ilan etti: “Kardeş Li beni çok fazla küçümsüyor. Ne zamandır bir kadından korkuyorum?”

O anda kırmızı kıyafetli bir kadın keşişin arkasında ortaya çıktı ve soğukça konuştu: “Ne zamandan beri bu kadar cesursun?” Bu kişi Keşiş Dazhi'nin kıdemli kardeşi ve aynı zamanda nişanlısıydı.

Kırmızılı kadını gören Jian Xuan'ın ifadesi anında değişirken kaçmak için döndü. Ancak Li Qiye anında bir hamle yaptı. Keşiş Dazhi hazır olmadığından Li Qiye tarafından tuzağa düşürüldü.

“Hey, hey, hey, hey, Kardeş... Ne... Ne yapıyorsun?!” Keşiş Dazhi korkuyla haykırdı. Kaçmak istese de Li Qiye onu hareketsiz bırakmıştı.

“Çok fazla bir şey yok, sadece tüm gün kaçmak yerine düzgünce onunla yüzleşmen gerek.” Li Qiye gülümsedi ve keşişi kırmızılı kadına doğru attı.

“Kardeş Li, bana bu şekilde davranamazsın! Biz kardeşiz, nasıl beni bu şekilde satabilirsin.” Keşiş çığlık atmaya başladı.

Ancak Li Qiye onu görmezden geldi ve diğerleri ile dağları geçti. Keşiş'in isteksiz haykırışları uzaktan duyulurken Lan Yunzhu kafasını salladı ve konuştu: “Bunu hak ediyor. Yeraltı Dünyası Geçiş varisi olmak istemeyip bir keşiş olarak kaçmak... Yakalandığı için iyi bir ders alacaktır.”

Keşiş Dazhi ilginç biriydi. Yer Altı Dünyası Geçiş Bataklığı bir imparator mirasıydı. Böyle bir tarikatın lideri olmak çok sayıda kişinin arzuladığı bir şeydi. Ancak o bunu umursamamış ve gizlice bataklıktan kaçarak tarikat içinde bir kargaşa yaratmıştı.

***

Büyük anıt gururla bir dağ sırasının tepesinde duruyor ve arkasındaki tepelere koruyuculuk yapan bir kapı gibi bulutlara doğru ilerliyordu.

Bu anıtı açarak mezara girilebiliyordu ve bunun için Nekropolisten bir anahtar gerekiyordu.

Mezar kapandıktan sonra anahtar kaybolduğundan kimse onu elinde tutamıyordu. Cennete karşı gelen Ölümsüz İmparatorlar bile bu gerçeği değiştiremezdi. Ve bu nedenle mezarı bir kez daha açmak için birinin anahtarı bulmak adına Nekropolise gitmesi gerekiyordu.

Bu anıtın önünde duran herkes istisnasız bir şekilde görkemli bir atmosfer hissederdi. Sanki bu yer çağ fark etmeksizin üstün olan bir varlığın gömüldüğü bir yerdi. Ancak kimse böyle bir varlığın burada gömülü olup olmadığını bilmiyordu.

Anıtta bir isim yoktu ve o devasa bir kayadan oyulmuştu. Dikkatli bakıldığında insanlar tarafından yapılmış gibi gözükmüyordu. Bunun yerine sanki gökler tarafından verilen doğal görüntüsü buydu.

Li Qiye onun önünde dururken arkasındaki kalabalık da durdu. Herkes nefesini tutarak Asal Uğursuz Mezar'ın açılmasını bekliyordu.

Nehir Tarikatı'nın elderleri orada olduğundan kimse Li Qiye'den anahtarı çalmaya cüret edemiyordu. Bu zamanda harekete geçmek Nehir Tarikatı'na karşı gelmek anlamına gelecekti. Sadece ortalama büyük güçler değil imparator mirasları bile bir şey yapmak istemiyordu. Üstelik herkes içeri girebileceği için bir anahtara karşı Bin Sazan Nehri'ni düşman edinmeye gerek yoktu.

Herkes beklerken Li Qiye anahtarı çıkardı. Her ne kadar anahtar olarak adlandırılsa da bu daha çok eski bir parşömen gibiydi.

Li Qiye bu parşömeni açtı ve canlı bir parlaklık yayıldı. Dao rünleri ortaya çıktı ve ışıklar dalgalar gibi hareketlendi. Bu ışık ve rünler kısa sürede tüm anıtı sardı.

Herkes gerginleşirken anıtın ışıklarla dolduğunu gördüklerinden dolayı heyecanlandılar. Mezarın son açılışından bu yana olduklça uzun süre geçmişti. Burada olmak bile hayatlarındaki en şanslı an olarak düşünülebilirdi.

“Clang clank clank...” O anda devasa harfler antik parşömenden yükseldi ve anıta doğru uçarak kendilerini ona işlerken güçlü, ilahi çınlama sesleri oluşturdu. Anıta işlenen sözler oldukça antikti ve kurbağa yavrusu ve dalları andıran şekillere sahipti. Kemik tahtından olan büyük karakterler bile bu sözlerin anlamını bilmiyordu. Onlar izi sürülemez derecede antiklerdi ve en uzun yaşayan kişi bile onların içeriğini anlayamazdı.

Anıtın tamamı sözler ile işlendiğinde tamamen aydınlandı. Gümbürtü sesleri ile birlikte dev anıt yavaşça yere gömüldü.

Herkes gergince büyük taşın battığı konuma doğru baktı. Kimse tek bir ayrıntıyı bile kaçırmak istemiyordu.

“Gümbürtü!” Bir dizi sesin ardından kaya sonunda yere girdi ve arkasındaki dağ sırası açıldı. Giriş büyük bir geçit gibiydi, tıpkı girenleri yutmak için ağzını genişçe açan tarih öncesi bir canavar gibiydi.

“Açıldı!” Bu büyük geçidi gören biri heyecanla haykırdı.

“Şimdi gireceğiz.” Li Qiye daralmış gözleri ile büyük geçide baktı ve Lan Yunzhu'nun grubuna söyledi. Ardından onları bu dağ geçidine götürdü.

“Biz de içeri gireceğiz!” Arkasındaki gelişimciler de heyecanla haykırdı. Herkes dağ geçidine doğru akın etti.

Bu yer canlı hale gelirken birçok gelişimci bu dağ geçidine doğru ilerledi. Kimse geride kalmak istemiyordu, herkes büyük bir fırsatı veya efsanevi bir yaratılışı kaçırma korkusu ile doluydu.

Ancak içeri girdiklerinde aniden durdular ve kendilerini önlerinde bir uçurumun olduğu sarp bir kayalığın tepesinde buldular. Çevreye baktıklarında burada sonsuz boşluk hariç bir şeyin olmadığını fark ettiler.

Altlarında sonsuz abis vardı. Bir tek adım bile onları bilinmeyene düşürürdü.

Bu hayallerindeki Asal Uğursuz Mezar'dan tamamen farklıydı. Birçoğu Asal Uğursuz Mezar'ın bir mezarlık olduğunu düşünmüştü. Girdikten sonra devasa bir mağara veya bir çeşit yer altı mezarında olacaklarına inanmışlardı.