Bölüm 556: Elmas Sazan ile Başka Bir Buluşma

Li Qiye ve Lan Yunzhu bu geniş boşluğa girdi. Şu anki gelişimleri onların bu boşluğu kolaylıkla geçmesini sağlıyordu. Üstelik bu dokuz göğün üzerindeki sıradan bir alan da değildi.

Bilinmeyen bir mesafeyi geçtikten sonra kör edici olmasa da çekici olan parlak ve gümüş bir ışık gördüler.

Lan Yunzhu önündeki bu manzara karşısında yok oldu. Farklı galaksiler şelaleler gibi dökülüyordu. Ardından birleşerek sonu olmayan sonsuz bir kozmos oluşturmuşlardı.

Bu göksel nehirler parlak gümüş dalgalarına sahipti ve bunlar da uhrevi olsa da somut olan bir gümüş deniz görüntüsü yaratıyordu. Sınırsız yıldız ışığı bir araya gelerek rüya gibi bir his veriyordu.

“Burası da neresi?” Lan Yunzhu yıldızların gümüş denizine baktı ve şaşkınca sordu. Böyle bir yerin bu dünyada olduğuna inanmak zordu.

“Ben de bilmiyorum.” Li Qiye cevap verdi: Gözleri parlak bir parıltıya sahipken yıldız denizinin içindeki dalgalara bakıyordu.

Bu sonsuz yıldız denizi doğal şekilde oluşturulmuş olabileceği gibi biri tarafından yapılmış da olabilirdi. Kimse onun nasıl yapıldığını bilmiyordu.

“Şimdi nereye gidiyoruz?” Bu galaksi sonu yokmuş gibi büyük olduğundan nereye gideceğini bilmiyordu.

“Splahsh” Sorusunun hemen ardından bir su sıçrama sesi duydu ve büyük bir sazan aniden sıçradı. Galaksi boyunca dalgalanmalar oluştururken yıldızlar düşmeye başladı. Herhangi birisi dalgalanma seslerini duyabilirdi.

“Elmas Sazan!” Lan Yunzhu bu sıçrayan sazanı gördükten sonra şok içinde haykırdı. Burada görmeyi beklemiyordu.

Su Âlemi'ndeyken Nehir Tarikatı'nın elderleri onu yuvasına kadar takip ettikten sonra kaybolmuştu. Elderler onun izini bile bulamamıştı. Demek aslında sırlar arasındaki sır âleminin içindeydi.

“Splashh!” Sazan mutlu şekilde yıldız denizinde yüzdü. Atlayıp geri dalıyordu ve aşırı yüksek hızda hareket ediyordu.

“Takip et onu.” Li Qiye Tetra Bronz Savaş Arabası'nı çıkardı ve onu sürerken Lan Yunzhu ile birlikte sazanı takip etti.

Sazan yıldızların arasında hızlıca yüzüyordu, ama Li Qiye'nin arabası geri kalmadı ve ona anında yetişti. Li Qiye ardından emretti: “Takip etmeye devam et!”

Dört bronz at onun hemen arkasından takip etmeye devam etti. Nereye giderse gitsin arabadan kurtulamıyordu.

“Sazan bizi arzu ettiğimiz yere götürebilir mi?” Lan Yunzhu ona baktıktan sonra sordu.

Li Qiye gülümseyerek yanıtladı. “Kesinlikle. Bu basit bir sazan değil. Her ne kadar nadiren başkalarına saldırsa da onu küçümseme.”

Yıldız denizinin içinde hareket etmeye devam ederken bronz at arabası ona kurtulma şansı vermiyordu. Her ne kadar balığın aşırı yüksek bir hızı olsa da arabadan kaçamıyordu.

İkisi sazanı takip ederken göletin dışında çok sayıda kişi öfkeliydi.

Bir haykırış göletten yankılandı: “Küçük hayvan, asla dışarı çıkma, aksi halde seni asla bırakmayacağım!” Titanik Hilal Atası pes etti. İmparator silahı ile bile göletin merkezine gidemiyordu.

Ancak bunu yapamayan tek kişi o değildi. Diğer uzmanlar da merkeze ulaşmakta başarısız olduktan sonra pes etmek zorunda kalmışlardı. Çok az kişi yüz adım sınırına ulaşmıştı, ancak bunu yapabilenlerin sayısı bir elin parmakları ile sayılabilirdi.

Atalar bile bu sınırı aşamamıştı. Altmış adım atmak bile yeterince harika bir başarıydı.

Bu sadece Li Qiye'nin şeytaniliğini değil ayrıca Tian Lunhui'nin eşsiz yeteneklerini de gösteriyordu. Bir dâhi gerçekten bir dâhiydi, özellikle de şeytani olanlar gerçekten farklıydı. Ataların ikna olmaktan başka seçeneği yoktu.

Bir kişi nazikçe iç çekerken göletteki girdaba baktı: “Efsanevi usta olmadığı sürece kimsenin şansı yok.”

Ancak bu karakterler kolayca harekete geçmezlerdi. Atalar bile ortaya çıkmak istemezken bir çağ boyunca hüküm sürmüş efsanevi ustalardan bahsetmeye bile gerek yoktu.

Herkes dikkatini tablete sahip kaplumbağayı çevreleyen sudan yapılmış balığa kaydırdı: “Bu balıklar ve su kaplumbağası kesinlikle büyük bir sırra sahip!”

Her ne kadar göletin merkezine ulaşamasalar da su kaplumbağası su tableti ile birlikte her yere gidiyordu. Bu nedenle yakınlaştığında birisi büyük bir sanat ile onu yakalamayı deneyebilirdi.

Ancak sudan yapıldığından onu yakalamayı dendiklerinde sıvı hale gelip bir su sıçrama sesi oluşturuyor ve gölete dönüşüyordu. Bir süre sonra su kaplumbağası bir kez daha farklı bir konumda ortaya çıkıyor ve hiç etkilenmemiş gibi yüzmeye devam ediyordu.

Münzevi bir aileden gelen bir klan lideri bu kaplumbağaya baktı ve klanında yazılı olan bir hikâyeyi hatırladı. “Bu yaşayan bir varlık değil. Onlar göletin parçası.”

“Belki de göleti açmak için anahtarlardır ancak onları yakalamak için Asal Uğursuz Anahtar gerekiyordur.” Her ne kadar bunlar sadece düşünce olsa da birçok büyük güç buna inandı. Daha bilgili olan imparator mirasları bile bu teorinin oldukça akla yatkın olduğunu hissetti.

Ancak haklı olsalar bile anahtar Li Qiye'de olduğundan bir işe yaramazdı. Bunu hatırlayanlar dişlerini kızgınlık ile sıktı. Dişleri sıkmaktan kırılma noktasına gelirken ilan ettiler: “Li, aramızdaki olay bitmedi!”

Kutsal bölge arzuladığından çok daha fazlasını kaybetmişti. Eğittikleri varis Li Qiye'nin ellerinde can vermişti. Ancak onların asıl canını yakan şey Dağ Çanı'ydı. Bir Erdemli Örnek bile hazine ile dağın arasındaki bağı koparamadığından bu olmamalıydı. Ancak yine de Li Qiye bunu yapabilmişti ve bu nedenle de kutsal bölgenin çılgınca öfkesi anlaşılabilirdi.

Herkes gölette bir hazine olduğunu biliyordu ama derinlere gidilmediği sürece o elde edilemezdi. Bu ataların bile yapamadığı bir şeyken diğer kişilerden bahsetmeye bile gerek yoktu.

Bir kişi yaklaşabilmişti ve bu kişi daha önce Li Qiye ile rekabet eden Tian Lunhui'ydi. Herkes onun performansını görmüştü, bu nedenle kaybetmesine rağmen herkes onun çok daha derinlere gidebileceğini biliyordu.

Tesadüfen hala buradaydı ve uzaktan izliyordu. Hayalet ırkından olan birkaç büyük karakter onu teşvik etmek istedi.

“Erdemli yeğenim, sen eşsizsin! Neden açabilecek misin diye bakmak için gölete girmeyi denemiyorsun?” Önceki nesilden bir büyük karakter konuştu.

Gizemli aurası ile çevrelenmiş olan Tian Lunhui sadece gülümsedi ve konuştu: “Kardeş Li ve ben bir anlaşma yaptık, bu nedenle bu göletin benimle bir ilgisi yok.”

“Erdemli yeğenim, bu konuda yanılıyorsun.” Büyük karakter hızla ikna etmeye çalıştı. “Bu anlaşma prenses nedeniyle geçersiz kılındı. Li Qiy kötü niyetli ve hayalet ırkını yok etmek istiyor. Erdemli yeğenim ırkımızın bir kahramanıdır, genç neslin lideri olarak yeteneklerinle...”

“Özür dilerim.” Tian Lunhui onun sözünü bölüp konuştu: “Anlaşmanın geçersiz olup olmamasının benimle ilgisi yok. Sözlerim söylendiğinde geri alınamaz, gölete girmeyeceğim!”

Hassas bir şekilde konuştuğundan büyük karakter daha fazla onu ikna etmeye çalışmadı.

Ancak bu büyük karakterler hayal kırıklığına uğramışken Tian Lunhui gizemli bir şekilde gülümsedi ve ekledi: “Ama Di Zuo İlahi Mezarlıktan ayrıldı, bu nedenle belki de Kemik Tahtı'nın atasal dağı buraya kısa süre içinde gelir.”

Bunu duyan büyük karakterler kendilerine geldi.

Li Qiye onları akıl almaz bir şekilde utandırmıştı. Eğer Di Zuo ve Sonsuz Kemik Tahtı buraya gelirse Li Qiye ne kadar güçlü olursa olsun ölümü kesin olurdu.

Büyük karakterler giderken gizemli gülümsemesi ile Tian Lunhui de gölete uzaktan bakmaya devam etti. O anda Li Qiye'yi kışkırtmak istemiyordu, ama diğerlerinin onunla uğraşmasını izlemekten olukça keyif alıyordu. Üstelik Li Qiye ve Di Zuo ölümüne bir düşmanlığa sahiplerdi.

“Ormandaki en büyük ağaç çoğu rüzgârdan zarar görür.” Tian Lunhui mırıldandı. Ancak ifadesi Li Qiye'nin göletteki büyük daosunu hatırladıktan sonra karardı. Daha fazla gülümseyemiyordu ve kendi büyük daosuna güvenine rağmen huzurlu değildi. Gelecekte Cennet'in İradesi sadece bir büyük daoyu kabul edecekse Tian Lunhui kesinlikle bunun kendisininki değil Li Qiye'ninki olacağını biliyordu.

Gelişimci dalgaları ataların bile şansı olmadığından azalmaya başladı. Ancak bazıları geride kalıp birinin göleti açmasını bekledi. Belki de bu kişinin arkasından gölete girebilirlerdi.

Birçok gelişimci gölete girip geri döndüğünde onların çoğunun kaybolduğu da fark edildi. Bu sonuç tıpkı önceki gibiydi; birçoğu cesedi bile olmadan ölmüştü.