Bölüm 597: Veda Sırasında Gözyaşı Dökmeyin

Atasal Âlemin altındaki korkutucu şey ne olursa olsun Li Qiye o yeri tersine çevirmeye kararlıydı. Bir şeyi öğrenmek istediğinden ne olursa olsun Atasal Âlemi yok edecekti!

Lan Yunzhu yavaşça iç çekti. İfadesinden onu ikna edemeyeceğini biliyordu.

Li Qiye onunla konuştu: “Git ve elderlere bu mesele hakkında endişelenmemelerini söyle. Çok daha fazla kişinin gelmesi daha fazla kişinin öleceği anlamına gelecektir. Ben tek başıma Atasal Âlem ile ilgilenmek için yeterliyim, endişelenmeye gerek yok.”

Onun alnını nazikçe öptü ve kalbinin çarpmasına neden oldu. Onu kaybedeceğini düşündüğünden uzandı ve boynundan yakaladı. Orada başka bir kişi daha olmasına rağmen ona tutkulu olsa da masum bir öpücük verdi. Cüretkâr şekilde ağzını kendi leylak kokulu dili ile defalarca araştırırken onu kendi duyguları ile sardı.

Xian Fan çarpık şekilde gülümsemeden edemedi. İkisi arasındaki sıcak öpüşmeyi izlerken tamamen kızarmıştı.

Büyük zorluk ile ikisi sonunda birbirinden ayrıldı. Li Qiye kızarmış Lan Yunzhu'ya baktı ve gülümseyerek konuştu: “Küçük Kız, gelecekte Yükselen Anı Köyüne geri dön, atan senin için oraya bir şey bıraktı.”

Onun kulağına köy hakkında birkaç sırrında içinde olduğu birçok şey fısıldadı. Eğer başkası olsaydı Li Qiye Fei Yang'ın doğrudan soyundan gelen biri bile olsa bunları ona söylemek istemezdi. Ancak Lan Yunzhu'ya bu sırları söylemişti. Bu onun zihnindeki yerini gösteriyordu.

Lan Yunzhu bunları duyduktan sonra sarsılmadan edemedi. En sonunda derin bir nefes aldı ve ona son bir kez daha baktı: “Ke... Kendine iyi bak ve Bin Sazan Nehri'ne geri dön!”

Ardından gitti. Arkasına bakmadan uzak bir mesafe gitti, arkasına dönerse gidemeyeceğinden korkuyordu.

Xian Fan da veda etti: “Umarım zaferle geri dönersin. Basit Dağ Ölümsüz Krallık’ının kapıları sana her zaman açık olacak.”

Li Qiye ikisinin gittiğini gördükten sonra sadece iç çekti. Ayağını kaldırdı ve gitmek üzereydi, ancak aniden fikrini değiştirdi ve Nekropolis’e doğru ilerledi.

Li Qiye şehre gitti ama girmek yerine sadece girişte kaldı. Adımları durdu ve sanki duygularının içinde boğulmuş gibiydi, birçok söze sahip olsa da nereden başlayacağını bilmiyordu. Atasal Akış Lideri’ni bir kez daha görmek istiyordu, ama ne diyeceğini bilmiyordu. Veda? Son sefer bunu zaten yapmışlardı.

Nekropolis’e Kara Karga olarak birçok kez gelmişti. Son ayrılışlarında on bin, yüz bin veya milyon yıl sonra bile dönebileceğinden duygu veya üzüntü hissetmemişti. Uzun ömrü nedeniyle bunu yapabilirdi.

Sonsuz zaman ne kadar uzun olursa olsun o ve lider bir gün tekrar karşılaşabilirdi! Ancak bu nesil farklıydı. Bundan sonra lideri bir kez daha görebilir mi bilmiyordu. Kendine inanıyordu ama hayatın değişikliklerini kim tahmin edebilirdi? Duygu ve düşüncelerindeki karmaşayla birlikte Li Qiye Nekropolis’e bakmaya devam etti. İkisi arasında geçmişte Ölümsüz İmparator Ming Du nedeniyle işler garipleşmişti. Lider Li Qiye'nin bencilce imparatoru götürmesi nedeniyle uzun süre ona kızgın kalmıştı.

Ancak bu geçmişte kalmıştı, bu sorundan çoktan vazgeçmişlerdi. Liderin onu her zaman destekleyeceğine inanırken o da her zaman lideri desteklerdi.

Nekropolis’in dışında sessizce beklerken taş tahtta uyuyan Atasal Akış Lideri aniden gözlerini açtı. Bakışları bu dünyadaki milyarlarca mili görebilecek kapasitedeydi.

Li Qiye uzun süre dışarıda durduktan sonra iç çekti ve uzağa bakmaya başladı.

Ama o anda arkasından bir ses geldi: “Veda etmeden ayrılmak mı istiyorsun?”

Li Qiye döndü ve şehir kapısının yanında duran hayali bir figür fark etti. Her ne kadar liderin gerçek bedeni burada olmasa da ilahi niyeti orada toplanmıştı.

Li Qiye soluk figüre baktı ve nazikçe iç çekmeden edemedi. Ardından beceriksizce gülümseyerek konuştu: “Uyuduğunu biliyordum, bu yüzden seni rahatsız etmek istemedim.”

Figür homurdandı, Li Qiye'nin cevabından memnun değildi.

İkisi sessizce birbirlerine baktı. Li Qiye'nin söyleyecek birçok şeyi olsa da onları nasıl ifade edeceğini bilmiyordu.

“Hala ölümüne gitmek mi istiyorsun?” Atasal Akış Lideri soğukça sordu.

Li Qiye gülümsedi ve konuştu: “Kazanan son ana kadar belli olmaz ama son gülen olacağıma inanıyorum. Hem benim için, hem Kutsal Cehennem Dünyası için hem de Nekropolis için birkaç şey sonuçlandırılmalı.”

“Kendi işimi bitirebilirim. Kutsal Cehennem Dünyası'nın kahraman olarak sana ihtiyaç duyduğunu mu düşünüyorsun?” Atasal Akış Lideri buz gibi sesiyle devam etti: “Zamanın başlangıcından beri kazananlar tarihi yazdı. Eğer başarısız olur ve ölürsen kahraman değil bir iblis olacaksın. En azından uzun yıllar boyunca gelecek hayalet ırkının ağzında sen onların ırklarını yok etmek isteyen iğrenç bir iblis haline geleceksin!”

“Evet, ne olmuş?” Li Qiye gülümsedi. “Diğerlerinin ne dediğini veya gelecek nesillerin hakkımda ne söylediğini umursamıyorum. Aksi halde bu kadar uzun süre perdelerin arkasında saklanmazdım.”

“Yaşamaktan sıkıldın mı?! Ölmenin yeni bir yolunu mu arıyorsun?” Atasal Akış Lideri sordu. Lider Li Qiye'yi ikna etmeye çalışmıyordu, ama onun Atasal Âleme saldırmasını istemediği de açıktı.

“Bu sadece senin için veya âlemin altındaki o şey nedeniyle değil.” Li Qiye usulca iç çekti ve konuştu: “O yerin altında ne yattığını bilmeme gerek yok, bu sadece kişisel kan davası ve bir cevap arzusu. Her halükarda Atasal Âlemi parçalamak zorunda kalsam bile onu bulmalıyım!”

Atasal Akış Lideri soğukça konuştu: “O kişi yüzünden mi?”

Li Qiye lidere baktı ve uzun süre sessiz kaldıktan sonra nazikçe iç çekti: “Belki, ama tamamen değil. Bazı gizemler kalbimde yok almadan kalmaya devam ediyor, ama bir cevaba ihtiyacım var.”

“Çirkin bir şekilde öleceksin. Köken Mühürleyen Mızrak’ın o korkunç yaratığı öldürebileceğini mi düşünüyorsun?” Atasal Akış Lideri devam etti: “Onu öldürebilsen bile o varlığın karşısında bir şey yapma şansın yok.”

Görünüşe göre Li Qiye'yi vazgeçirmek istiyordu. Bu sözlerin doğru olup olmadığını sadece lider biliyordu.

Li Qiye gülümsemeden edemedi. “Şu anda ihtiyacım olan şey cesaretsizlik değil. Sadece güvenimi ve moralimi zayıflatıyorsun! Şu anda cesarete ihtiyacım var.”

Lider sessizlik içinde duygusuzca Li Qiye'ye baktı. Sanki cesaret verici sözleri söylemek onun için çok zordu.

“Ölmek istiyorsan bu daha az umurumda olamazdı!” Lider ilgisizce konuştu: “Ama hala bana borçlu olduğunu unutma ve geri ödememeyi düşünme bile. Hayalet bile olsan borcunu ödemen gerek, anladın mı?!”

Li Qiye gülümseyerek konuştu: “Anladım, borcumu ödemek için yaşayacağım.” Ona uzun süre baktı ve ardından uzaklaştı.

Lider Nekropolis’in yanında dururken bir kez daha ilan etti: “Unutma bir hayalet bile olsan borcunu ödemek zorundasın!”

Li Qiye oldukça uzaklaşmıştı ancak gülüşü ve cevabı yine de yankılandı: “Yun'er, merak etme, ölmeyeceğim. Bir gün Nekropolis’e döneceğim.”

‘Yun’er’ olarak çağırılan lider titredi ve kızgınca tersledi: “Bana o şekilde seslenme küçük şeytan! Senden daha büyüğüm!”

Li Qiye'nin sesi uzaktan geldi: “Öyle mi? Ben dönene kadar bekle, ardından bana gerçekten benden daha yaşlı olup olmadığını göstermek için yüzünü göster!”

En sonunda Li Qiye tamamen kayboldu ve şehir kapısının yanındaki figür de yavaşça dağıldı. Atasal Akış Lideri tahtında gözlerindeki yaşlar ile otururken sessizce mırıldandı: “Canlı dönmen gerek...”

***

Li Qiye gittikten birkaç gün sonra Asal Uğursuz Mezar kapandı. Kimse geride kalmadı ve herkes istisnasız şekilde ışınlandı.

Mezar yıllar sonra sonunda açılmıştı. Bu yolculuk sırasında mutlu olanlar da olduğu gibi umutsuzluk içinde olanlar da vardı. Bazıları büyük bir hasat yapmışken bazıları hiçbir şey elde edememişti ve hayatlarını kaybedenler de vardı.

Mezar açılışı hayalet ırkı için iyi bir olay olmamıştı. Her ne kadar bazı hayalet tarikatlar büyük hasat yapsa da hiçbiri mutlu değildi.

Hayaletlerden birçoğu Li Qiye veya başsız adama karşı can vermişti. Sayıları ırklarını yaralamak için yeterliydi. Düzinelerce ata ve hatta Tüm Çağ Antik Krallık’ından bir ebedi varlık düşmüştü. Atasal Şehir’in ordusu ve lordu bile İlahi Mezarlık’da can vermişti.

Hayaletler için bu büyük bir felaket olarak kabul edilebilirdi. Bazı sıradan güçler neredeyse tamamen yok edilmişti. Birkaç tarikatın sadece tek bir atası vardı ama bu atalar Atasal Âlemi memnun etmeyi seçtiklerinden diğer uzmanlar ile birlikte kan kurban törenine katılmıştı.

Ancak başsız adam harekete geçip Antik Aziz Âlemi’nin üzerindeki tüm uzmanları kurban etmiş ve bu büyük güçler bu kayıplardan büyük hasar almıştı. Artık düşüşe geçmişlerdi ve belki de yıkım noktasına ulaşacaklardı.