Bölüm 33 : Görünmez Çift Bıçak (1)

Ölümsüz İmparator Yaşam Hazineleri sadece paha biçilemeyen eşyalar değildi, aynı zamanda bir Ölümsüz İmparator Tarikatının korunması için yeri doldurulamaz şeylerdi.

Min Ren, Temizleyici Tütsü Antik Tarikatını kurmuştu ve soyunu korumak için birçok Yaşam Hazinesi bırakmıştı. Ancak şimdi, yüz bin yıl sonra tarikatta bunlardan bir tane bile kalmamıştı.

Artık Li Qiye gerçekten anlamıştı. Temizleyici Tütsü Antik Tarikatı sebepsiz yere düşüşe geçmemişti. İmparator Erdem Kanunları eksikti ve Yaşam Hazineleri kalmamıştı. Ayrıca insanlara önderlik edecek bilge bir liderleri yoktu. Asıl böyle sefilleşmeseler garip olurdu.

“Kıdemli, bir Ömür Hazinesi mi seçmek istersin? Yoksa Gerçek Hazine mi?”

Li Qiye’nin düşünceler içinde olduğunu görünce Nan Huairen sessizliği bozmuştu.

Li Qiye üçüncü katı turlamış olsa da, kendine uygun bir hazine bile bulamamıştı.

Nan Huairen, Li Qiye’nin buradaki hazineleri neden beğenmediğini anlayamamıştı. Üçüncü kattakiler belki en iyi hazineler değildi ama birçok öğrenci bunlara ağızlarının suyunu akıtarak bakardı.

Ancak Li Qiye buradaki hiçbir hazineye karar kılmamıştı. Nan Huairen de ağzını açmaya cesaret edememişti. Li Qiye’nin kendince nedenleri olduğunu biliyordu ve bu yüzden üçüncü kattan ayrılırken Li Qiye’nin peşindeydi.

Li Qiye’ye laf atan öğrencilerin hepsi hala oradaydı. Li Qiye’nin eli boş geldiğini görünce tekrar alaya başladılar: “Bakın! Ana öğrencimizin gözleri yükseklerde. Baksanıza, üçüncü kat onu kesmemiş!”

“Heh, bilemezsin... Belki de sadece Ölümsüz İmparator Yaşam Hazinesi ona layıktır; belki de başka şeyleri takmıyordur.”

Başka bir öğrenci de acır şekilde yorumladı: “Neden bir aynaya bakıp kendi seviyesinin farkına varmıyor acaba? Onun gibi bir çöpün üçüncü kata girmesi bile bir ayrıcalık.”

Öğrencilerden biriyse son derece kızgındı: “Şerefsiz, faydasız herifin teki. Onun önüne Ölümsüz İmparator Yaşam Hazinesi de getirsek, gördüğünü ancak işlenmiş metal sanırdı. Eşek hoş laftan ne anlar?”

Diğer öğrencilerin kışkırtmalarını duyan Nan Huairen kaşlarını çatmıştı ama Li Qiye hiçbir şey olmamış gibi konuştu: “Görünüşe göre hiçbirinizi tatmin edemiyorum.”

Öğrencilerden biri sertçe karşılık verdi: “Hmph! Senin gibi biri ana öğrenci olmaya layık değil!”

“Ne yazık ki, öyle bile olsa ana öğrenci benim.”
Li Qiye yavaşça konuşmasını sürdürdü: “Sürekli saygısızlığa devam ediyorsunuz. Anladığım kadarıyla siz köpeklerin bacaklarını kırmadan bu pozisyon için uygun olduğumu gösteremeyeceğim.”

Li Qiye’nin sözlerini duyan bir öğrenci ayağa kalktı ve diklendi: “Oh? Yüce ana öğrencimiz bizi haşlamak mı istiyormuş? Senin ‘küçüğün’ olarak tekniklerinden bir şeyler kapmayı çok isterim.”

Bu sözleri duyan diğer öğrenciler de kendi aralarında yüksek sesle gülmeye başladı. Tüm öğrenciler küstahça Li Qiye’yi tek elleriyle yenebileceklerini düşünüyordu. Sonuçta karşılarındaki Ölümlü Fiziğe, Ölümlü Yaşam Çarkına ve Ölümlü Kader Sarayına sahip biriydi.

“Huairen, şunları emekleyecek hale gelene kadar döv.”

Li Qiye Huairen’e baktıktan sonra emretmişti.

Du Yuanguang nasıl ölmüştü? Xu Hui’nin sonu nasıl gelmişti? Diğer öğrenciler bilmiyordu ama Huairen biliyordu. Alnındaki soğuk teri sildi. Eğer Li Qiye’yi gerçekten kızdırırlarsa, buradaki çocuklarının cesetlerinin parçalarını toplayacağını biliyordu.

Emir emirdi. Nan Huairen iç geçirdi ve bir adım öne çıktı. Önündeki öğrencileri süzdükten sonra sakince konuştu: “Sizler ana öğrencimize saygısızlık ederek bir suç işlediniz. Laflarınızı yedirmek için ben buradayım!”

“Nan Huairen, seni…!”

Nan Huairen’in çıkışını görünce bazı öğrenciler öfkeyle bağırmıştı.

Öğrencilerden biri hiç çekinmeden konuştu: “Kıdemli Nan, büyüklerin gözünde favorisin, böyle bir eziğin peşinde dolaşman güzel itibarını parçalayacaktır.”

“Bang!”

Öğrenci sözünü bitiremeden Nan Huairen ağzına ağzına vurmuştu.

Temizleyici Tütsü Antik Tarikatı’nda Huairen’in yetenekleri en iyi seviyede değildi, ama kendisi Koruyucu Mo’nun öğrencisiydi ve böyle normal öğrencilerle kolayca başa çıkabilirdi.

“Fazla konuştun! Ne zaman çeneni kapatacağını bilmeyenlerin azraili eli kulağındadır derler!”

Öğrenciyi yumrukladıktan sonra, Nan Huairen parmağını diğer öğrencilere doğrulttu: “Hepiniz öne çıkın, sonradan size zorbalık yaptığımı söylemeyin!”

Diğer öğrenciler de öfkeliydi ama aynı zamanda korkuyorlardı da. Hep birlikte öne çıktılar ama Nan Huairen merhamet göstermedi. Hepsi dövüldükten sonra sağa sola savrulmuşlardı.

Dışarıdan bakan biri Nan Huairen’in abarttığını söyleyebilirdi ama tek yapmak istediği oradaki öğrencilerin hayatlarını kurtarmaktı. Biraz acıya katlanmaları gerekecekti.

Eğer Li Qiye durumu kişisel olarak halletseydi, yerde sürünen öğrenciler yerine, öğrencilerin uzuvları ve kafaları olurdu. Nan Huairen, Li Qiye’nin öğrencileri umursamadığını biliyordu. Aslında kendisine saygısızlık eden kimseyi umursamıyordu. Öğrencileri acımasızca dövmesinin Li Qiye’yi yatıştırmaya yeteceğini düşünmüştü.

Silah deposunu korumakla görevli öğrenciler de vardı, ama onların işi silah deposunu korumaktı. Diğer şeylere burnunu sokmaya niyetleri yoktu. Bu yüzden duruma gözlerini kapayıp görmezden geldiler.

“Şuradaki çift bıçağı istiyorum.”

Nan Huairen dövdüğü öğrencileri silah deposundan dışarı fırlatırken, Li Qiye görevli koruyucu ile konuşmuştu.

Koruyucunun kaşları kırışmıştı. Li Qiye'ye sordu: “Karga Tanrı’nın ayağının altındaki çift bıçak mı?”

“Aynen öyle.” dedi Li Qiye.

“Kısa süre önce Görünmez Çift Bıçak tekniğini çalıştım ve tekrar bakınca bu çift bıçak benim için mükemmel, yani onları istiyorum.”

Koruyucu ve görevli öğrenciler Li Qiye’nin isteğinin epey garip olduğunu düşünüyordu. Li Qiye’ye bakarken akli dengesi yerinde mi diye emin olmak ister gibi bir ifadeleri vardı.

Oradaki çift bıçak iki basit, paslanmış bıçaktı. Üçüncü kattaki hazinelerle kıyaslanamazdı bile. Hatta ilk kattaki yaygın silahlarla bile kıyaslanamazdı.

Üçüncü kattan bir silah seçmemesini garip bulmuşlarken, üstüne şimdi paslı çift bıçağı seçmişti. Beş kuruş etmeyen ölümlü çeliği ile yapılmış çift kılıç. Eğer bu çocuğun zihinsel problemleri yoksa, neyin iyi neyin kötü olduğunu bilmeyen aptalın teki olmalıydı.

Nan Huairen, Li Qiye’nin seçtiği silahı görünce aklına gelen ilk şey Yılan Cezalandırma Sopası olmuştu. Kalbi hızla atmaya başlamıştı, çünkü Li Qiye’nin büyük odadaki tahta sopayı isteyişini hatırlamıştı. Tüm büyükler ve kendisi, Li Qiye’nin sopayı gözünde fazla büyüten bir cahil olduğunu düşünmüşlerdi.

Ama ne var ki o sopa ile Xu Hui gibi bir dahinin ağzı burnu dağılmıştı. Sanki sopa rakibini savunmasız bırakmış gibiydi. Li Qiye şimdi de aniden bu çift bıçağı mı istiyordu? Bu tesadüf olamazdı. Büyük ihtimalle silah deposuna girdiği andan beri gözüne o bıçakları kestirmişti.

Nan Huairen tarafından dışarı atılan öğrencilerden biri öfke ve korku karışımı bir sesle bağırdı: “Nan Huairen! Sen… Bana vurmaya mı cüret ediyorsun? Bunu büyüklere rapor etmezsem adam değilim…”

“Tokatla şunu. Cümle kuramayacak hale gelene kadar şamarlamaya devam et.” Li Qiye acımasızca bir emir daha vermişti.

Bu basit sözcükleri duyunca, Nan Huairen, Li Qiye’nin içinde yavaş yavaş yükselen öfkeyi hissetmişti.

“Özür dilerim.”

Nan Huairen hiç tereddüt etmeden öğrenciyi üç kere tokatladı: “Şap, Şup, Şap.” Biliyordu ki mesele sadece öğrenciyi kurtarmak değildi. Bu ayrıca Li Qiye’nin onu test etmek için yaptığı bir şeydi.

Li Qiye bu meseleyi Nan Huairen’e bıraktıktan sonra koruyucuya döndü: “Büyükler silah seçmem konusunda izin verdi, ben de o bıçakları seçiyorum.”

Koruyucu Li Qiye’ye bakarken gözlerini devirdi. Karşısındaki çocuk zihinsel özürlüye falan benzemiyordu, neden böyle aptalca bir şey için diretiyordu?

Koruyucu bir an çekinse de, sonunda başını onaylarca salladı: “Mümkündür!”

Sonuçta iki ölümlü bıçağıydı, yeri doldurulabilir bir şeydi. Li Qiye büyüklerin emriyle gelmişti ve iki sıradan bıçağı alması çok da önemli değildi.

Li Qiye çift bıçağı kendi elleriyle aldı. Koruyucu da listeye durumu yazıyordu. Li Qiye’nin isteği garip de olsa, koruyucu tam olarak ne söyleyeceğini bilemiyordu.

Bu işi de hallettikten sonra Li Qiye bıçaklarıyla beraber silah deposundan çıktı. Nan Huairen tarafından dövülen öğrencilerin karşısına gelince adımlarını yavaşlattı ve sinirli bir şekilde konuştu: “Sizler, hayatınızı kurtardığı için Nan Huairen’e minnettar olmalısınız. Eğer benim davranışlarım hakkında bir sorununuz varsa, olanları büyüklere rapor edin. Ancak benim karşıma kişisel olarak çıkarsanız, haddinizi bildiririm ve bunun sonuçları hiç de tercih edeceğiniz şekilde olmaz.”

Nan Huairen’in niyeti Li Qiye tarafından açığa çıkarılmıştı. Nan Huairen saf saf gülümsemekten başka bir şey yapamadı.

Dövülen öğrenciler de korkudan taş kesilmişti. Önlerindeki bu kişi, korkutucu biriydi. On üç yaşındaki bir çocuğa benzer yanı yoktu.

Aklındakileri söyledikten sonra Li Qiye, kendi tepesine geri döndü.