Yağmurlu bir havada nefes nefese koşan bir adam vardı. Karanlık sokaklar adam koşmaya devam ettikçe uzamaya devam etti sonsuz bir döngü misali.

Ay ışığının bile aydınlatamadığı kalbi hem öfke hem de hüzünle çarpıyordu. Ona yaklaşmak, yakınlaşmak isteyen kimdi?

Önce bir sonra iki zamanla üç ve dört oldu.

Onlardan mı kaçıyorum yoksa onları kovalayan kişi ben miyim? Benden ne istiyor olabilirler ya da ben onlardan ne istiyorum?

Dayanıklılığı azaldıkça başına vuran ağrı şiddetlendi. Gözünün önünden geçmeye devam eden karışık sahneler ve anı parçaları kusma isteğini gittikçe arttıyordu.

Ağrı dayanılmaz bir hale geldi. Koşaçak enerjisi tükendi. Kusma isteğini durduramadı.

Son adımıyla bastığı su birikintisinden etrafa yayılan su damlalarından geçen ay ışığının aydınlattığı başka bir karanlık sokakta uzandı.

Etraf kusmuk ve çöp kokuyordu, hızlı ve kısa nefesler yankı yapmaya devam ederken aklında tek bir soru vardı...

Ben kimim?