Çevirmen : Clumsy

Shangguan Bing’er’in yanıt vermediğini gören Zhou Weiqing’in sağ eli bir ok daha saplamak konusunda tereddüt etmedi, bu sefer göğsüne yakın bir noktayı seçmişti. Shangguan Bing’er tepki veremeden yeni bir *pssh* sesi duyuldu ve yeniden kanlar saçıldı.

Zhou Weiqing dişlerini sıkarken vahşi tarafını göstermişti. Alnından akan terlere rağmen, hiç kıpırdamadan aynı kararlılıkla duruyordu, sanki bedenine 2 ok saplı değil gibiydi. Bir kez daha ellerini arkaya attı ve yeni bir ok çekti. “Yeter artık!” Shangguan Bing’er nihayet teslim oldu ve yeşil bir ışığın çakışıyla oku tutan elini kavradı.

“Seni aptal! Ölmekten korkmuyor musun? Acıdan korkmuyor musun? Neden kendini yaralıyorsun?”Zhou Weiqing’in kanlar içindeki gövdesine baktığında kalbindeki öfke buharlaştı. Ellerini kaldırarak kan akışını durdurmaya yeltendi ama Zhou Weiqing onun ellerini yakaladı.

“Önce kendimi açıklayayım, bu iş hallolunca onunla ilgileniriz.” Zhou Weiqing’in sesi yumuşak ve nazikti, gözlerinde aşk vardı. Tüm yaptığı bir kumar oynamaktı, onun da kendisine karşı hisleri olabileceği ihtimaline oynamıştı ve sonunda kız onu durdurmuştu. İşe yaramıştı, Shangguan Bing’er'in sözlerinden sonra başardığından emin oldu.

“Hayır, ölmek mi istiyorsun sen? Önce kanamanı durdurayım, sonra açıklamanı dinleyeceğim, tamam mı?” Shangguan Bing’er hıçkırıklar arasında bunları söyledi ve ellerini Zhou Weiqing’in kavramasından kurtardı. Elindeki oku alarak yere fırlattı ve sonrasında ellerini yaralara yerleştirerek Cennetsel Enerjisini Zhou Weiqing’in bedenine aktardı, oklar bedeninden çıktığında kan akışını da hızlıca durdurdu.

Ardından Zhou Weiqing’in yakasını yırttı ve yaraları gördü, derin bir nefes aldı; yaralar da gerçekten derindi.

Gerçekte, eğer Zhou Weiqing Cennetsel Cevherlerini aktive etmeseydi ve siyah incinin şeytani aurası olmasaydı şimdiye kadar ölebilirdi. Aslında, siyah inciyi ilk yuttuğunda, yumruğundaki bir kan damlası büyük bir Yıldız Ağacını yok etmişti, şimdiyse çok daha fazla kan kaybetmişti.

Shangguan Bing’er hızlıca temiz beyaz bir tişört çıkardı ve parçalara ayırarak yaraları sarmak için kullandı.

Zhou Weiqing yalnızca boş boş dikilerek kızın kendisini bandajlamasını izledi. Gerginliği sonunda azalmıştı, ciddi gözlerine canlılık gelmişti.

Yaraları hızlıca sardıktan sonra Shangguan Bing’er’in alnı tamamen ter içinde kalmıştı ve elleri de Zhou Weiqing’in kanıyla kaplıydı.

“Hadi yan tarafa geçip dinlenelim.” Zhou Weiqing’e baktığında yalnızca solgun yüzünü ve kapalı gözlerini gördü. Şok içinde kollarını tuttu, ama bunu yaptığı anda Zhou Weiqing’in bedeni kollarına yığılmıştı bile.

“Küçük Şişman, Küçük Şişman beni korkutma!” Shangguan Bing’er çabucak onu kaldırdı. Daha güçlü düşmanlarla yüzleştiğinde, hatta orman kurdu sürüsüyle karşılaştığında, bu kadar ağır yaralar almamıştı; ama ölümden bu kadar korkan Zhou Weiqing sırf onun için bu hale gelmişti, söylenecek başka ne vardı ki?

Shangguan Bing’er onu aceleyle yol kenarına çekti, bir ağaca yaslanarak Zhou Weiqing’i kucakladı.

Zhou Weiqing yavaşça gözlerini açarak gülümsemeye çalıştı: “Bing’er, ben iyiyim. Sen beni dinlemeye niyetli olduğun sürece 2 ok daha yiyebilirim.” Saçmalıyor değildi. Kalbinden vurulmadığı sürece iki yarayı daha kaldırabilirdi. Şu anda Shangguan Bing’er’in zayıflığından faydalanmayacaksa, durumu avantajına çevirmeyecekse ona Zhou Weiqing denemezdi. Onun sıcak kucaklayışıyla rahatlamışken, omzu çok acısa ve başını döndürse de çok mutluydu, az önce bir kavanoz bal yemiş gibiydi.

Shangguan Bing’er inci gibi gözyaşları damlarken şöyle dedi: “Küçük Şişman, artık konuşmana gerek yok. Sana güveniyorum. Bana yalan söylemiş olsan bile, seni affediyorum.” Bugünden önce, Orman Kurtlarıyla yüzleştikleri zaman Zhou Weiqing kendisini feda ettiğinde bile Shangguan Bing’er’in kalbi hala karışıktı; onun hakkında ne hissettiğini bilmiyordu.

Ama az önce Zhou Weiqing kendi bedenine ok sapladığında, Shangguan Bing’er de tam kalbinden bıçaklandığını hissetmişti. Ancak o zaman bu pislik, utanmaz, pişkin tipin kalbine kazındığından emin oldu.

Zhou Weiqing yavaşça gözlerini kapattı, sesi ciddileşmişti. Hala zayıf, sessiz bir şekilde konuştu: “Bing’er, gerçekten sana yalan söylemedim, asla. Hatırlıyor musun, bana geçmişimi ilk soruşunda, sana yalan söylemek istemediğimi ve daha fazla soru sormamanı söylemiştim. Geçmişimi gizlediğimi kabul ediyorum, ama sana yalan söylemedim, eğer o zaman kimliğimi açıklamış olsaydım, ordu kampında kalmama izin verecek miydin? Beni doğrudan babamın yanına postalamandan korktum.”

Shangguan Bing’er dudaklarını ısırarak konuştu: “Ama… senin bir nişanlın var, yine de hiçbir şey yokmuş gibi benim yanımdasın. Ona adil davrandığını düşünüyor musun? Ya da bana adil davrandığını? Yüzümüze nasıl bakıyorsun?”

Zhou Weiqing acı bir şekilde karşılık verdi: “Difuya’ya asla nişanlım gibi davranmadım, onunla nasıl yüzleşeyim ya da konuşayım? Kendi nişanlısını öldürmeye çalışan bir kızı düşüneceğimi mi sanıyorsun? En başta siyah inciyi neden yuttuğumu biliyor musun?” Böylece Shangguan Bing’er’e Difuya’yı banyo yaparken nasıl yakaladığını ve onun kendisini nasıl ölüme terk ettiğini anlattı.

“… Kaçtıktan sonra, babama bir mesaj bırakıp evliliği iptal etmesini istedim. Sonuçta beni etkilemiyor, anladığım kadarıyla ben de onu etkilemiyorum. Bir kadın ne kadar güzel olursa olsun, kalbi güzel olmadığı sürece onu nasıl kabul edebilirim? O asla kalbimde olmadı ve benim gerçekten sevdiğim kişi sensin. Sen çok naziksin, hassassın; Difuya’yıysa yalnızca banyo yaparken göz ucuyla gördüm, çıplaklığını bile görmedim, yine de beni nerdeyse öldürecekti. Diğer taraftan, sana yaptığım şeyden sonra, büyük resmi gördün ve beni öldürmemeyi başardın, çok daha hakkın olsa bile bunu yapmak yerine bana bir Cennetsel Cevher Ustası olmam için yardımcı oldun. O günden beri, nezaketin ve şefkatin bana dokundu ve seninle daha çok zaman geçirdikçe sana gerçekten aşık oldum. Bing’er, gerçekten artık sensiz yaşayamam.”

Shangguan Bing’er kızardı ve kekelemeye başladı: “Ama… Amiral Zhou… nişanı bozabilecek mi?”

Zhou Weiqing yanıtladı: “Babam yüzüne düşkündür ve vaftiz babama bunu yapması zor olacak. Ben döndüğümüzde vaftiz babama meseleyi bizzat ileteceğim. Bing’er endişelenme, ilerde karılarım olsa bile asla Difuya’yla olmam.” 

Shangguan Bing’er kibarca başını sallayarak “En…” dedi. Ancak bir an sonra bir şeylerin tersliğini fark etti ve gözleri genişledi. “Ne dedin sen?? Hala başka karılar mı istiyorsun??!”

“Errr… Yanlış konuştum… … Aiiyaahhh, yaralarım acıyor!” Zhou Weiqing kafasını yana düşürdü ve solgun yüzüyle ‘bayıldı’. Bayılırken kafasını düzgün bir şekilde kızın göğüslerine yerleştirmeyi de ihmal etmedi. Duyguları samimi olsa da bu onun ruhundaki pisliğe engel olamazdı.

Başta Shangguan Bing’er’in yumuşak bedeninin dokunuşuyla eğleniyordu; hissettiği şey gerçekten çok iyiydi. Ama kan kaybı da çok iyi olduğu için çok geçmeden uyuyakaldı.

Bilinmeyen bir süre geçtikten sonra, Zhou Weiqing sonunda uyandı. Gözlerini açtığı gibi Shangguan Bing’er’in kucağını bir yastık gibi kullanarak uyuduğunu fark etti, bazı kıyafetlerini üzerine battaniye bile yapmıştı. Kalbine bir sıcaklık hücum etti ve bu anın sonsuza dek sürmesini dilemeden edemedi.

Shangguan Bing’er’in küçük eli alnındaydı: “Sonunda uyandın, artık ateşin de yok. Nasıl hissediyorsun?”

Zhou Weiqing kızın bacaklarında rahat bir şekilde yayıldı, onun endişeli bakışlarını görünce kalbi sevecenlikle doldu. Omzunu hafifçe kıpırdattığında hala canının acıdığını fark etse de artık çok daha iyiydi. Siyah inci sayesinde kendisinin iyileşme kabiliyetinin normal bir insanınkinden çok daha iyi olduğunu biliyordu, bunun kanıtı da Kurt Kralının saldırılarıydı.

Zhou Weiqing, “Bing’er, beni yeniden bırakmayacaksın değil mi?”  diyerek sağ eliyle onun ellerini tuttu.

“Mmmn.” Shangguan Bing’er kibarca başını eğerken yanakları kızarıktı.

Zhou Weiqing kalkmak için mücadele etti ve açıkça ona doğru eğildi, sağ kolunu kızın omuzlarına koyarak ona iyice yaklaştı…

Yüzleri yaklaştıkça, Shangguan Bing’er’in güzel yüzündeki kızarıklık iyice derinleşiyordu ve yumuşak bir şekilde konuştu: “Kes şunu, hala yaralısın.”

Zhou Weiqing onun sözlerini neşeyle karşıladı ve şöyle dedi: “Bu yaralarım iyileştiğinde bir şeyler olacağı anlamına mı geliyor…”

Shangguan Bing’er onu azarladı: “Daha düzgün davranamaz mısın!”

Zhou Weiqing sırıtarak yanıtladı: “Düzgün olmak benim tarzım değil! Sonuçta kızlar yalnızca kötü çocuklara aşık olur derler. Bing’er, bugün benim 14. doğum günüm biliyor musun. Daha öncesinde, Efendi Huyan’ın evinde, sana yaklaşık 2 ay sonra 14üme ulaşacağımı söylemiştim. Bugün benim gerçek doğum günüm. Bana doğum günü hediyesi olarak bir öpücük vermeye ne dersin?”

“14…” Yaşını duyan Shangguan Bing’er’in ifadesi biraz garipleşti ve elini ağzına koyarak şöyle dedi: “Küçük Şişman, sen sadece 14 yaşındasın, tamamen yetişkin değilsin. Fazla yakın olmamalıyız, yoksa büyümeni etkiler.”

Zhou Weiqing aptallaştı, kendi kuyusunu kazacağını tahmin etmemişti, yüzündeki ifade garip bir hal aldı.

Shangguan Bing’er onun sinirli olduğunu düşünerek hızlıca yanaklarını sıktı.“Doğum günün kutlu olsun Küçük Şişman, ben zaten seninim, o yüzden büyümeni bekleyeceğim.”

“Ben…” Zhou Weiqing ne diyeceğini bilemiyordu, hisleri çok karmaşıktı, gülse mi ağlasa mı emin değildi.

Yaklaşık 4 saat sonra ikili yolculuklarına devam etmeye karar verdi, Shangguan Bing’er, yolculuğa başlamadan önce Zhou Weiqing’in yaralarının iyileşmesini beklemişti.

Tabii ki artık birbirlerini kovalamıyorlardı, bunun yerine el ele koşuyorlardı.

# Zhou Weiqing için tam bir hayaller hayatlar bölümü oldu.
Doğum günü hediyesi alayım derken yaşını hatırlatarak tüm hayallerini ertelemiş bulundu.
Ama en azından Bing'er'in gönlünü kazandığı kesin. Bakalım 'büyüyene' kadar sabredebilecek mi.
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!