Çevirmen : Clumsy 

“Hak mı? Temel mi?” Zhou Weiqing konuşan gence bakarak cevapladı: “Benim temelim yumruğum. Benim yumruğum sizinkilerden güçlü olduğuna göre... Gücü olan istediğini alır! Gelecekte, benim sözüm sınıfın kuralı olacak. Hiç değilse önümüzdeki dört yıl içinde hiç kimse asil ailelere ya da Yetenek Depolama Sarayına teslim olmayacak. Dört yıl sonra hepimiz mezun olduğumuzda kendi yollarınıza gidebilir, ne isterseniz yapabilirsiniz. O saatten sonra kimseyi kontrol edemem.”

Bunu söylerken, kendisine yakıcı bakışlarla bakmakta olan gence yavaşça ilerledi. Gencin yanındaki Ma Qun kaşlarını çatmıştı. Zhou Weiqing inanılmaz kibirli davranıyordu. Kou Rui bile yüzünde oldukça çirkin bir ifade taşıyordu, çevredeki üst sınıflarsa Zhou Weiqing’e deliymiş gibi bakıyordu.

Shangguan Bing’er, Zhou Weiqing’in kolunu yakaladı ve hafifçe şöyle dedi: “Küçük Şişman, ne oluyor? Biz sınıf arkadaşlarıyız, yapma bunu.”

“Tam da bu yüzden, sınıf arkadaşları olduğumuz için yapıyorum.” Zhou Weiqing, bakışlarını birinci sınıf halk öğrencilerinin arasında gezdirirken soğukça yanıtladı. Baktığı suratlarda korku, öfke, aşağılama, onaylamama, her türden hisle karşılaştı. “Her insan ayakta durabilmelidir. Omurgasız biri nasıl güçlü olabilir? Dünyada herhangi bir kölenin güçlü bir Cevher Ustasına dönüştüğünü duydunuz mu? Size bir ders vereyim. İnsanlar dik durmalı ve güçlenmelidir. Ben sınıf arkadaşlarımın köleleştirilmesine izin vermeyeceğim, onların başka insanların gözünde cüceleşmesini istemiyorum.”

Hala Shangguan Bing’er tarafından tutuluyor olsa da az önceki gence doğru yürümeyi sürdürüyordu. Genç, kesinlikle inatçı ve güçlü iradeliydi, Zhou Weiqing’in aurasına rağmen geri çekilmiyordu.

Zhou Weiqing, gençle arasında yalnızca otuz santim kalana kadar ilerledi. “Az önce bana temelimi sordun değil mi? Peki, söyleyeyim!”

Bunu söylerken elini kaldırdı ve boynundaki uzaysal kolyeyi çıkarttı. Bir anda, ellerinde altın kartı belirdi ve onu önündeki gence uzattı. “Bu kartta en az 400 bin altın var. Bugünden sonra, sınıf arkadaşlarımızın Yetenek Depolama ihtiyaçları burdan karşılanacak. Eğer biterse, güncelleyeceğim. Sizin boyun eğip kendinizi köleleştirmenize gerek yok, bu dört yıl içerisinde ben sizin masraflarınızı karşılayacağım ve sizin gerçek insanlar olarak ayakta durmanızı destekleyeceğim, bir köpek olarak değil.”

Bu sözlerle herkesin kafasını karıştırdı. Üst sınıflarda bıraktığı ilk izlenim bu herifin deli oluşuydu, hiçbir karşılık beklemeden sınıf arkadaşlarının Yetenek Depolamasını mı karşılayacaktı?! Bu çılgınlık değil miydi?

Diğer taraftan, birinci sınıflar da tamamen aptallaşmış bir şekilde ve garip ifadelerle Zhou Weiqing’e bakmayı sürdürüyorlardı. Önlerindeki adam deli olabilirdi, ancak kesinlikle sevimli ve tapılası bir deliydi! Sonuçta bir seçimleri olduğu müddetçe kim bir köpek, bir köle olmayı ve Karanlık Mühürlerle bağlanmayı seçerdi ki?

Soğuk genç, bilinçsizce Zhou Weiqing’in ellerindeki kartı aldı. Az önce sinir ve inatla dolu olan gözleri şimdi şaşkındı. “Esas meselenin Yetenek Depolama olmadığını ve gerçek sorunun Fiziksel Cevher Birleştirilmiş Ekipmanları olduğunu biliyor olmalısın. Düşük seviye normal bir Birleştirilmiş Ekipman Parşömen seti bile en az 50bin altın değerinde ve bu 400bin uzun süre dayanmayacak. Dahası, sen zengin olsan bile bize yeterli Birleştirilmiş Ekipman Parşömeni bulamazsın, çünkü çok nadirler!”

Zhou Weiqing gülümseyerek yanıtladı: “Halledeceğimi söylemiştim… Kou Rui!”

“En?” Kou Rui ismini duyunca koşarak geldi. “Patron? Beni mi çağırdın?”

Zhou Weiqing onun omzunu sıvazlayarak sordu: “Bana güveniyor musun?”

Zhou Weiqing’e bakan Kou Rui şöyle dedi: “Güveniyorum. Seni takip etme konusunda kararımı verdim ve bu karardan dönmeyeceğim. Babam dedi ki, hayatımızda daima fırsatlar ve şanslar ortaya çıkarmış, biz de bu fırsatları tepmek yerine değerlendirmeliymişiz. Ben de bunun benim fırsatım olduğuna inanıyorum.”

Zhou Weiqing içten bir kahkaha attı. “Çok iyi, buna ben de inanıyorum. Şunu tutmama yardım et.” Bunu söyledikten sonra bir kez daha Uzaysal Kolyesine dokundu ve elinde bir tomar kağıt belirdi. Kou Rui’dan iki kenarını tutmasını istedi, Shangguan Bing’er de diğer iki kenarı tuttu. Soğuk bakışlı gence döndü ve sordu: “Bunun ne olduğunu biliyor musun?”

“Bu? Acaba… Birleşim Kağıdı olabilir mi?” Şaşkın bir yanıt gelmişti.

Zhou Weiqing başını salladı ve “İzle.” dedi. Bunu söyledikten sonra bileklerini kaldırdı ve kimse net göremese de ellerinde bir fırçayla küçük bir şişe belirdi. Şişenin kapağını açtı ve fırçasını Birleşim Mürekkebine batırdı. Derin bir nefes alan Zhou Weiqing’in bakışları keskinleşti ve tüm konsantrasyonunu önündeki Birleşim Kağıdına verdi.

Bu esnada Ye Lou denen herif, 7 ila 8 akademi öğretmeninin yanına gitmişti. Ding Chen’in yaraları hafif değildi ve bunu Zhou Weiqing’in aleyhinde kullanabilirdi. Abisi açılış törenine katılmak istememişti ve olanları öğrenirse çok sinirlenecekti, Ye Lou’nun da başı derde girecekti. Zhou Weiqing’le tek başına baş edemediği için de bu işi öğretmenlere bırakmaya karar vermişti! Ding Chen’in yaralarını bahane ederek onu okuldan attıracaktı ve sonra da onunla yavaş yavaş ilgilenme fırsatı bulacaktı.

Ding Chen’in yaralı bedenini gören öğretmenlerden ikisi hızla onu iyileştirmeye koştu, bu esnada diğerleri de Zhou Weiqing’e doğru ilerlemeye başlamıştı. Tam Ye Lou konuşmak üzereyken, öğretmenlerin 50 yaşındaki lideri onu durdurdu. Shangguan Bing’er ve Kou Rui’nin tuttuğu kağıda şaşkınlıkla bakıyordu.. “Bekle. Neyin peşinde olduğunu bir görelim. Bu bir Birleşim Kağıdı… Ve boş bir tanesi… Yoksa…”

O anda Zhou Weiqing hareket etmeye başladı. Hareketleri hızlı değildi, aksine oldukça yavaş ve ölçülüydü. Arka plandaki hiçbir şey umrunda değilmiş, onu etkilemiyormuş gibiydi. Fırçası aşağı yukarı gezdikçe beraberinde parlak bir gümüşilik getiriyor ve Birleşim Mürekkebi kağıda yerleşiyordu.

Salondaki herkes Zhou Weiqing’i izliyordu, öğrencilerin çoğu onu daha iyi görebilmek için ayağa kalkmıştı. Uzaktakiler de tam olarak ne olup bittiğini bilmeseler bile, ilginin odaklandığı noktaya yaklaşmaya başlamışlardı.

Zhou Weiqing garip, eşsiz bir ritme kavuşmuş gibiydi. Her fırça darbesiyle Birleşim Kağıdında bir iz bırakıyordu. O çizmeye devam ettikçe, küçük, yuvarlak bir kalkan şekli oluşuyordu, üzerinde de garip semboller ve dövmeler vardı. Süreç çok yavaştı ancak doğal ve akıcıydı, bir akarsudan damlayan sonsuz su damlaları gibiydi. Hareketleri bir saniyeliğine dahi durmadı, her fırça darbesi dünyaya bir bağ sağlıyordu adeta.

Zhou Weiqing tamamen Birleşim Kağıdına odaklanmışken, Shangguan Bing’er de onun yüzüne odaklanmıştı. Söylenildiği gibi, işine odaklanan bir erkek en iyi erkekti ve kız, şu anda onun yaptıklarının altındaki derin manayı kavrıyordu. Tabii ki! Benim Küçük Şişmanım asla dikkatsiz biri değildir, nasıl sebepsiz yere bir şeyler yapsın?

Ve sonunda, Zhou Weiqing son fırça darbesini attı ve zengin, parlak altın bir ışık eşliğinde Birleştirilmiş Ekipman Parşömeninden eşsiz bir aura yayıldı. Bu kısacık bir an sürse de, çevredeki herkese unutamayacakları bir manzara sağlamıştı.

Birleştirilmiş Ekipman Parşömenleri nadir görülse de, çevrede pek çok Cevher Ustası vardı ve büyük bir kısmı daha önce Birleştirilmiş Ekipman Parşömeni kullanmıştı.

Ancak bunun yaratılış sürecine şahit olmak hiçbirinin tecrübe ettiği bir şey değildi! Bunu görmemiş olsalar da, nasıl olduğunu duymuşlardı. Ve altın ışık parladığında, bir aptal bile Zhou Weiqing’in Birleştirilmiş Ekipman Parşömenini tamamladığını anlardı.

Zhou Weiqing, Shangguan Bing’er ve Kou Rui’nin tuttuğu parşömeni kaldırdı ve soğuk gence uzattı. Gencin o soğuk ifadesi artık silinmişti, şaşkınlık ve saygı doluydu.

“Elementsel Cevher Yetenek Depolama, Fiziksel Cevher Birleştirilmiş Ekipman. Sevgili sınıf arkadaşlarım, başka ne eksiğiniz var? Ben orta seviye Birleştirilmiş Ekipman Ustasıyım. Söylediğim gibi, hepinizle ilgileneceğim, borcunuzu ödemenize gerek yok, sizin için Birleştirilmiş Ekipmanlar yapabilirim. Ben halktan biriyim ama Birleştirilmiş Ekipman Parşömeni yaratma yeteneğimle bunu söyleme hakkım olduğuna inanıyorum. Dört yılı benimle geçirmeye gönüllü müsünüz? Kimsenin bize zorbalık etmesine izin vermemeye?”

Zhou Weiqing, Birleştirilmiş Ekipman Yaratma sürecinden sonra bile hiçbir yorgunluk belirtisi göstermiyordu, aksine daha enerjikti. Gözleri de güven ve kararlılıkla doluydu.  

“Ben gönüllüyüm.” Kou Rui, bir kez daha Zhou Weiqing’i ilk destekleyen kişi oldu. Shangguan Bing’er’in konuşmasına bile gerek yoktu. Onu daima destekleyecekti.

“Benim ismim Yan Zhexi. Ben de gönüllüyüm.”  Konuşan ikinci kişi, az önceki soğuk genç oldu. Böyle bir teklifi, bedavaya Yetenek Depolamayı ve Birleştirilmiş Ekipmanları reddetmek için aptal olması gerekirdi!

“Heh heh…” Zhou Weiqing, sesin sahibine bakma gereği duymasa da bu gülüşün Ma Qun’a ait olduğunu biliyordu.

Birinci sınıflar teker teker ayağa kalktı. Karakterleri nasıl olursa olsun, Zhou Weiqing önlerinde Birleştirilmiş Ekipman Parşömenini yarattıktan ve dört yıl boyunca birlikte durmayı teklif ettikten sonra kanları kaynamıştı.

Hiç kimse sebepsiz yere köleleştirilmek istemezdi. Özellikle de arkalarında böyle güçlü bir destek varken. Bir Birleştirilmiş Ekipman Ustası, kimbilir onu takip etmeye gönüllü kaç tane güçlü insan olurdu. Dahası, Weiqing onların sınıf arkadaşıydı, karşılıksız bir şekilde yardım etmeye gönüllü bir arkadaştı. Şu anda, kim başka bir seçim yapardı ki?

“Gönüllüyüm! Gönüllüyüz!” Sesler ardı ardına duyuluyordu. O anda, tüm birinci sınıf öğrencilerinin kalpleri bağlanmıştı ve merkezlerinde de parşömeniyle dik bir şekilde duran Zhou Weiqing vardı.

#Bana bir duygusallık geldi. Dayılanıyor derken halkın kahramanı falan oldu bizim kerata.
O kendini beğenmiş şımarık çocuk insanlığın iyiliği için bir şeyler yapmaya başlayınca çok dokunuyor.
Belki de onu okunası ve sevilesi kılan tamamen iyi ya da tamamen kötü olmayışıdır.
Sizce de öyle mi?

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!