"Seni piç…."

Manabe sinirle kendini kaybedip saldırdı. Device’ı olan altı patlara benzer bir silahı çağırdı. Aynı şekilde liderleri de çağırınca grubundakiler de Device’larını çıkarttı.

Yine de Ikki onlardan daha hızlıydı. Daha Device’ı kullanmalarına fırsat tanımadan arkalarında belirmişti bile. Hızı maçtaki kullandığı tam güç kadar olmasa da, yine de C Derece ile kıyaslanabilir bir güç vardı.

Manabe arkasında beliren Ikki görünce hemen silahını sıkmaya çalıştı. Fakat Ikki kolunu kavradı ve etkisiz hale getirmek için büküp, göğsüne vurdu. 

Manabe’yi aradan çıkarınca kısaca bir etrafa göz attı. Onun dışında dört kişi kalmıştı. İlk olarak japon kılıcı kullanan gence yöneldi Ikki. Aniden atılmasından anlık olarak japon kılıcı kullanan genç afalladı.

Kılıcı ona savurmaya çalışsa da Ikki kılıcı eliyle yakaladı, sonra döndü, ve onunda tam göğsüne vurdu. Her birinin nefesini kesip, etkisiz hale getirmeye çalışıyordu. Bunun üstüne solunda ve sağındaki gençler ellerindeki baltalarla saldırmaya çalıştı. Ikki, japon kılıcı kullanan elemana vurduktan sonra bu sebeple anında geri çekildi.

Sonuç olarak, bir saniye sonra, çeliğin üstündeki net ses çınladı. Bu, iki tarafda tam güçle saldırdığında çıkan bir sesti

“Kaldı bir.”

Tek kalan ilginç şekilde savunmasızdı. Bu yüzden ona da aynı yöntemi kullanarak diz üstü çöktürdü. Neredeyse hepsini etkisiz hale getirmişti.

Tabii o sırada Manabe kibrinden onlara zarar vermemeye çalıştığını fark edemedi ve arkadaşlarının yenildiğini görünce silahını Ikki’ye doğrulttu. Tek atış hakkı vardı.

Fakat Ikki bunu gördü ve yakındaki birinin masasından bir silgi aldı ve baş parmağıyla yukarı doğru savurdu. Lastik parçası tavana çarptı, sıçradı ve kendini tabancanın çekici ile vurmalı başlığı arasındaki boşluğa sıkıştırdı.

Manabe bir hayalet görmüş gibi sessiz bir çığlık attı. Ikki silahı tamamen hayal edilemez bir şekilde etkisiz hale getirmişti.

Ikki artık savunmasız Manabe'nin kör tarafına adım attı ve…

*Bam*

...Manabe'nin gözleri önünde avuçlarını birbirine yapıştırdı. Sesin patlaması nedeniyle Manabe çöktü.

Ama bu yeterliydi. Ikki sadece bir kez alkışlamış olsa da, Manabe sırt üstü yere düştü ve titreyen gözlerle Ikki'ye baktı. O gözlerin hemen önünde eli boş bir F dereceli olarak, beş adet Cihaz kullanan Blazer'ı sanki hiçbir şeymiş gibi yenmişti. Manabe'nin içinde herhangi bir kavga çıkartma isteği kalmasına imkan yoktu, bu yüzden Ikki'nin son bir darbe indirmesine gerek yoktu. Cihazları kullanan hiçbir savaş olmamıştı. Çatışma bile gerçekleşmemişti.

Bu sonuç üzerine Ikki, Kusakabe'ye göre bir kızın kadınsı içgüdülerini ateşleyeceğinden emin olan bir gülümsemeyle aşağıya baktı.

"Bütün bir yıl sınıf arkadaşı olacağımız için anlaşalım."

Manabe sadece titreyen başını sallayabilirdi. Ikki'nin beş Blazer'ı yaralanmadan devre dışı bıraktığını gördükten sonra çevrelerindeki sınıf arkadaşları da şaşkına döndü.

"E-Eh? Stella, ruh halin biraz fazla soğuk değil mi?"

"Doğal olarak! Bu kadar çok güç gösterdiğinde ne olacağını düşünüyorsun?"

"Gösteriş mi? Onları incitmeyecek kadar geri çekildiğimi düşündüm." Aslında gerçek düşünceleri ‘Ortam müsait olsa burada meydan dayağı atardım da kendimi zor tutuyorum.’ idi. Elbette ki bunu sesli olarak ifade etmedi.

"Herkesin bu kadar şaşırdığı tam olarak bu değil mi?"

Stella hayretle içini çekti. Tam o anda…

*Alkış sesi*

Alkış sınıf girişinden geldi. Herkes kim olduğunu merak ederek döndü ve koridorda duran küçük bir kız gördü. Kısa gümüş saçları ve yeşim yeşili gözleri vardı, herkesi büyüleyecek kadar çekicilik gösteriyordu ve çiçek tomurcuğu gibi pembe dudaklarına hafif bir gülümseme takmıştı.

"Zayıfları ezen, ezici bir irade. Bu irade benim Onii-sama’mdan başkasında olamaz."

Zarif sesi şarkı gibi yankılandı.

Onii-sama. Bu kelimeyle Ikki'nin gözleri büyüdü.

“Shizuku…?”

Hayır, sormasına gerek yoktu. Onun tonu, özellikleri, saç şekli ve diğer her şey o kadar çok değişmişti ki, dünyada sadece bir kişi onu böyle çağırdı. Onu rahatlatan, geniş Kurogane malikanesinin tek sakini, onu küçük adımlarla takip eden tek ve tek küçük kız kardeşiydi.

"Evet. Çok uzun zaman oldu Onii-sama."

YN: Geldi favım.

EN: Hemde ne favın.

Ikki herhangi bir hamlede bulunmadı. Fakat yüzünde bir gülümseme vardı.

“Uzun zaman oldu Shizuku. Seni bir anlığına tanıyamadım.”

Ikki’nin gözlerinde ki sevgi ile bakan ifadesi ile sakin yüz ifadesi biraz Shizuku’yu şaşırttı. Fakat bu şaşırtı kısa sürüp yerini cesarete bıraktı.

“Dört yıl geçti aradan. Tanıyamaman normal Onii-sama. Değişmesem tuhaf olurdu.”

“Haklısın.”

Bu sırada Stella sordu.

“Hey Ikki. O bu sabah bahsettiğin kız kardeş mi?"

“Aynen öyle.”

Tam konuşmaya devam etmeyi düşünürken Shizuku onu kendine çekip yaklaştırdı.

"Onii-sama ... Seni çok özledim ..."

Ikki'nin yanaklarına dokunan Shizuku onu soluk pembe dudaklarıyla öptü.

Ikki bir saniyeliğine afalladı. Yine de toparladı ve içgüdüsel bir şekilde öpücüğüne tutkulu bir hareketle karşılık verdi. Bunu beklemeyen Shizuku ani saldırı karşısında ağzının içi işgal ediliyormuş gibi hissetti.

Bu umursamaz halka açık öpüşmeyi gören sınıftakiler çığlık attı.

“Neler oluyor!?”

“B-Bekle bir dakika! Sen ne yaptığını sanıyorsun!?”

Ikki tabii ki Shizuku’nun niyetini farkındaydı. Ne de olsa “Zampara Tanrı” ünvanı boşa değildi. Yine de halka açık olduğundan bir şeyler yapması lazımdı. Henüz “Sis-con” olarak anılmaya hazır değildi.

“Shizuku… Ne yaptın sen?”

“Ne? Bu normal bir öpücüktü.”

“Bunu biliyorum. Sadece şaşırdım. Neden beni öptün?”

“Bir nedene mi ihtiyacım var? Bir öpücük derin bir sevginin kanıtıdır. Romantik, aşkın, kararsız ve kaba bağını paylaşan insanlar tarafından bile yapılır, bu yüzden aynı kandan kardeşlerin öpüşmesi doğal değil mi? Aksine, yapmamaları tuhaf. Ayrıca, öpüşmek diğer ülkelerde sadece bir selamdır. "

YN: Bu kıza benden tam destek. Yürü kim tutar seni.

EN: Yazarımın cümlesine tip tip baksamda bende katılıyorum.

"Eh? Bu doğru mu? Stella, buradaki tuhaf olan ben miyim?"

"Tabii ki hayır! Neden hemen inanıyorsun!? Her şeyden önce ağızdan ağıza, diğer ülkelerde bile affedilmez bir selam! Japonya kardeşlerin öpüştüğü bir millet mi!?"

Sınıf arkadaşları Stella'nın sorusuna ürktüler ve kendi aralarında mırıldanmaya başladılar.

「Hayır, bu kesinlikle yanlış.」

「Kesinlikle imkansız.」

「Bunu düşünürken kusardım.」

"O halde Shizuku, tuhaf olan sensin. Seçmenler oybirliğiyle geldi."

Shizuku buna usulca güldü.

"Hiç sorun yok Onii-sama, çünkü onlar onlar ve biz de biziz. Eminim buradaki herkesin kardeş bağları tundra kadar soğuktur. Modern çağımız böyle hasta. Ama sen ve ben Böyle bir öpücük, dört uzun yıldır hissettiğim sevgiyi bile ifade edemez. Tam burada seks yapsak bile, bu bir selamdan fazlası olmaz. "

YN: Pornhub sunar.

“SANKİ ÇOKTA MÜMKÜNMÜŞ GİBİ!”

Okulun yalnızca ilk günüydü, ancak Birinci Yıl Birinci Sınıf kendilerini zaten akıl ve ruh da birleşmiş buldu.

"Hayır, Shizuku, ne diyorsun!? Genç bir bayanın seksi bu kadar kolay söylemesi, bu nasıl selamlamadan fazlası olmaz!?"

"Bu bir şaka. Çok tatlısın, böyle kızarıyorsun."

Shizuku'nun büyüleyici gülümsemesi, Ikki'yi soğuk bir ter içinde bıraktı. Anılarındaki kız kardeş çok utangaçtı ve kalabalıktan korkuyordu. Böyle olacağını onun için bile ön görmesi zordu.

"Öyleyse, Onii-sama, bu önemsiz şeyleri bir kenara bırakalım. Lütfen beni daha fazla hissedin ve benim de daha fazla seni hissetmeme izin verin.”

Shizuku bunu söyledi ve kolları beyaz yılanlar gibi Ikki'nin boynuna dolandı. Sınıfa girdiğinden beri kimsenin üzerine düşmemiş olan yeşim gözleri, bir yırtıcı kuşun gözleri gibi Ikki'ye parladı.

"Bu dört yıl, çok yalnız kaldım..."

Pembe dudakları ikinci bir öpücük için yaklaştı. Bu kötüydü. Daha uzağa gitmek kötüydü. Bu kardeşler için sağlıklı bir ilişki değildi. Gerçi Ikki bunu umursayacak tipte birisi değildi. Fakat toplumda adının “Sis-con”a çıkmasını hiç bir şekilde istemiyordu. Ama Ikki bunu istemediği halde hareket edemiyordu. Hayır, etmeyi tercih etmiyordu. Gerçi denese bile kız kardeşi yeşil gözlerini ona kilitlemişti ve kaçmasına izin vermezdi, bu yüzden ikisi bir kez daha-

"HAYIR!!!"

Ama Stella, Ikki'yi o tehlikeli durumdan çıkardı.

"Hey Ikki! Neden onu durdurmuyorsun!? Kendine hakim ol!"

"Üzgünüm! Yani, kurtardığın için teşekkürler Stella!"

Shizuku ilk kez, sanki diğer kızın varlığını şimdi fark etmiş gibi, Ikki'den başka birine baktı.

"Ne yapıyorsun?"

"Bu benim sözüm! Ne yapıyorsun !? Neden Ikki'ye yaklaşıyordun!?"

"Ne? Onu öpecektim."

"Bu doğru! Neden bunu yapasın ki !?"

"Neden? Cevap vermem gerekiyorsa, o zaman…"

Shizuku, Stella'nın sorusuna iç çekti.

"Kardeşimle ne istersem onu ​​yaparım.”

"Ikki! Kız kardeşin tuhaf! Onun neresi 'normal bir kardeş'!?"

"Hayır, ben de şaşırdım!"

"Bizi birden çok kez böldün. Prenses Stella, değil mi? Neden kraliyet ailesinden birisi iki kişi arasındaki bir konuşmaya izinsiz giriyor?"

"Halk, böylesine müstehcen bir sohbete dayanabilir mi?”

"Dediğim gibi, onlar onlar ve biz biziz."

"Sadece konuyu gözden kaçırıyorsun! Bir an için sağduyu ile düşün!"

"... Ne kadar gürültülü bir insan. Güzel, eğer ― bir kız kardeşin kardeşini öpmesi tuhafsa ve ben sağduyuya aykırı bir şey yaptım ... senin için neden önemli?"

"Err ...."

"Bu mesele onunla benim aramda. Bizim ilişkilerimizle alakası olmayan küçük fikirli bir prenses uzak durmalı."

Shizuku bunu yarı kapaklı bir bakışla söyledi ve Stella yüzünü buruşturdu. Bu küçük kız kardeşin kararlılığı, dört yıllık ayrılıktan sonra Ikki'ye duyduğu büyük özlemden geldiği belliydi. Stella'nın kesinlikle doğrudan bir bağlantısı yoktu ve yeniden bir araya geldiklerinde bu kadar iğneleyici olmamalıydı, ama…

"Onii-sama, burada bir engel var gibi görünüyor, o yüzden daha sessiz bir yere gidelim ve kaybettiğimiz yılları geri alalım."

Ama bu fahişe küçük bir kız kardeş gibi davranmıyordu. Sağ görüşlü kan ilişkilerinin ötesine geçen bir şekilde Ikki ile konuşuyordu ve Stella bu tür bir insanı Ikki ile yalnız bırakamazdı.

Böylece Stella kendini hazırladı.

"...İhtiyacın olan bir bağlantıysa, bende var."

Söylediği gibi yüzü kırmızıya boyanmıştı.

"Bir ilişkimiz var, bu yüzden seni öpmesine izin veremem!"

"Eh!?"

Bu sözleri duyan Ikki, devamında ne diyecek diye merakla dinlemeye başladı.

"Çünkü Ikki benim efendim! Efendim sapık bir sis-con'a dönüşürse ve toplumdan atılırsa, açıkça beni rahatsız ederdi! "

‘Siktir!’ Ikki’nin yüzü kıpkırmızı oldu. Yanlış anlaşılmasın, utandığından değil, kahkaha atmamak için kendini zor tutmasındandı bu.

"Sebebin bu mu??"

"Süper büyük bir skandal―! Sonunda ilk sayıyı görebiliyorum,『Göğsümde Sıçra! Prenses ve Zalim Neredeyse 72 Saat Odaya Kilitlendi!』Kesinlikle öyle olacak!"

‘Saçma manşet isimleri bulmayı bırakır mısın?’ diye düşündü Ikki.

「Kurogane olgun görünüyordu, ama o ...?」

「Vay canına, belki gerçekten güçlü bir iştahı saklıyor?」

「Bir prensesi hizmetkarı yapmak mı? Bu yüksek düzeyde bir bozulma oyunu. 」

‘Bu kötü. Stella her şeyi saçma bir yöne çevirdi. Bunu devam ettirirse hepimizin başı yanar…’

"Bekle bir dakika Stella! Tüm bu insanların önünde ne diyorsun !?"

"A-Ama bu doğru değil mi!? Hepimiz bahse girerken bu düelloda savaştık ve ben size kaybettim. Bu da, isteksiz olsam da, bedenim ve kalbim size ait olduğu anlamına geliyor! Beden ve ruhta biriz. İşlerinizin bir parçası olmamam mümkün değil! Ve birinin efendisini doğru yolda tutmak bir vasalın görevidir! "

"Bu sözü unutmamız gerektiğini söylememiş miydim?"

"Hayır! Benim kraliyet gururum buna izin vermiyor ve bu prensese daha önce 'Benimle yaşama' emrini vermedin mi !?"

"Kulağa bu kadar yumuşak geldiğini hatırlamıyorum! Ve ben de ahlaksız bir şey ima etmiyordum!"

"Ama söylediğin şey çok farklı değildi!"

“Ahlaksız bir şey ima etmek istesem-”

Cümlesine devam edemeden Shizuku’nun sesi tarafından cümlesi bölündü.

“Bu, doğru mu?”

Buz gibi bir ses Ikki'nin sırtına çarptı ve sanki damarlarına su dökülmüş gibi Ikki'nin bedenini kesen bir ürperti gönderdi. Shizuku'nun gösterdiği çekicilik hiçbir yerde görünmüyordu. Soğuk sesi yeniden yankılandı.

“Bu, doğru mu?”

Shizuku, sert bir şekilde İkki'ye bakıyordu. Ikki, sonunda neden kız kardeşiyle karşılaşırken bu kadar korktuğunu anlayabilmişti. Tabii yine de sakinliğini koruyabildi. Kafasını hızlıca çalıştırdı ve duruma en uygun cevabı bulmaya çalıştı.

O sırada Shizuku sorusunu tekrarladı.

"Onii-sama. Bunun doğru olup olmadığını soruyorum."

En mantıklı seçenek inkar etmekti. Fakat inkar edecek bir malzemesi olmaması büyük sıkıntıydı. Yalan söyleyip, kurtulabilirdi. Ancak Tanrısal Zampara içgüdüleri bu durumda dürüst olmasının daha iyi olacağını büsbütün haykırıyordu.

“Evet, doğru.” diye ağzından çıktı en sonunda. Cevabın hemen ardından Ikki’yi çok daha beter bir soğukluk sardı.

"Oh, yani doğru mu? Fu… fufufu… fufu – hii!"

“Shizuku...?"

"Yalancı."

Shizuku kısılmış gözlerle gülümsedi. Ikki istemsizce ürktü -sanki birisi omuriliğini yalıyormuş gibi- vücudunda hızla soğukluk hissi ilerliyordu.

"Neden böyle bir yalan söyledin Onii-sama? Bunu yapmanın bir yolu yok. Beni asla üzmezsin, asla canımı yakabilecek bir şey söylemezsin. Bu doğru değil…"

“Ehm… Shizuku...”

"Hiç sen böyle şeyler yapmazsın. Ah! Anlıyorum. Eminim bu kadın sana onunla çıkman için şantaj yapıyor. Ve bu gerçeği beni endişelendirmemek için örtüyorsun, değil mi? Evet, başka ne sebeple onunla olabilirsin ki?”

"Bekle, sadece beni dinle a-"

"Öyle mi? Zavallı Onii-sama. Ne korkunç bir kadın. Tam da bu yüzden evden ayrılmanı istemedim. Çok şaşırtıcı ve büyüleyicisin, başka neden ahlaksız ve aptal insanlarla olasın ki?"

"Shizuku, sana biraz sakinleşmen için yalvarıyorum ve bu konuyu yeniden konuşacağız"

"Sadece büyük göğüsleri olan size yaklaşır mı? Suçlayacak değilsiniz. Sadece büyüleyici ve rüya görüyorsunuz. Yani tüm bu kadının suçu. Hepsi bu kadının suçu. Bu yüzden seni özgür bırakacağım. Sıçrayarak uzaklaş, Yoishigure*! "

"H-Hey Shizuku, bu kötü! Bunu yapamazsın! O tehlikeli şeyi kaldır ve beni dinle! Aslında şantaja uğramıyorum. Hey, dinliyor musun!?"

Shizuku japon kısa kılıcı şeklindeki cihazını çağırırken Ikki sadece durabilirdi.

"Oh lütfen, Onii-sama. Dinliyorum. Shizuku, Onii-sama'nın söylediği bir şeyi nasıl duymaz? Bu, dünyanın geri dönmesinden daha imkansız. İlk yıllar arasında ikinci ve bir B derecesinde Stella-san’dan aşağıda olabilirim, ama benim elementim sudur, ateşinin doğal karşılığıdır. Yine de endişen için minnettarım. Seni seviyorum Onii-sama. "

"Belli ki hiç dinlemiyorsun! Başından beri saçma sapan konuşuyorsun!"

"Bana hizmet et,  Lævateinn ."

"Ne!? Neden Stella da agresifleşiyor!?"

"Üzgünüm, ama senin aksine, ben o kadar yumuşak değilim, biri bana bir Device’ıyla işaret ederken geri çekilmem. Eğer savaşmak istiyorsa, o zaman hazır ve istekliyim."

Ikki bunu zaten biliyordu. Ne Shizuku ne de Stella ona artık bakmıyordu. O yeşim taşı ve yakut gözlerinde sadece düşman yansıdı. Artık birbirlerini dövmeye hazır oldukları için onları sözlerle durduramazdı.

"Eveet! Herkes, lütfen salona gidin. Eğer burada kalırsanız öleceksiniz, biliyorsunuz ~!"

Kagami, bir gazetecinin büyük uyum yeteneğini göstererek tahliyeye çoktan başlamıştı. Kısa süre sonra, sınıfta kalan diğer insanlar birbirlerine dik dik bakan iki kızdı.

"Ama yine de, çok mütevazı bir Device’ınız var ... tıpkı göğsünüz gibi."

"Ve sen, hiç zarafeti olmayan bir silah, tıpkı kaba göğüslerin gibi. İkisi de işe yaramaz derecede büyük. Size çok yakışıyorlar."

"Bunlardan mahrum birine yardım edilemez. Yine de önyargısını söyler, ama bunu affedeceğim, çünkü kalbi göğsü kadar büyük bir kadınım."

"...Şişman."

“Tahta.”

Ikki ikisinin arasında her an savaşın patlayabileceğini görünce iç çekti.

‘İkisini durdurmayı düşünmüyordum. Fakat ikisininde iyiliği için bunu durdurmam lazım.’

Elini öne doğru uzattı ve mırıldandı.

“Özümse, Zentetsu.”