Bölüm 304: Nüve Formasyonu!!

Bu sözler Ji Hongdong’un ağzından çıktığı sırada siyah aura ve sayısız ayrılmış ruhtan şekillenen siyah Anka ondan yirmi ya da yirmi beş metre uzaktaydı. Aniden Anka titremeye başladı.

Daha önce vahşi ifadelerle dolu olan ayrılmış ruhların suratları aniden korku ve şokla doldu, sanki dehşet verici bir şeyle karşılaşmış gibilerdi.

Siyah Anka bir feryat koparttı, sanki daha fazla ilerlemek istemiyor gibiydi. Başını eğdi, sanki Ji Hongdong’a boyun eğiyordu.

Xu Qing’in yüzündeki ifade hemen değişti. Titremeye başladı ve gözleri inanamaz bir ifadeyle doldu. Siyah Elek Tarikatının öğle vakti güneşi gibi güçlü ayrılmış ruhlarının bir Nüve Formasyonu Gelişimcisi karşısında boyun eğeceğini nasıl tahmin edebilirdi?

“Senin kan soyun…” Xu Qing aniden onun biraz önceki sözlerini düşününce kalbi güm güm atmaya başladı.

Ji Hongdong soğukça homurdandı ve bir kez daha konuşmaya başladı: “Önemsiz ayrılmış ruhlar! Ji Klanı kan soyunun karşısında vahşi köpek bile olamazlar. Onlar böcekten başka bir şey değil. Onlar öldüklerinde Ji Klanının Göklerinin altında öldüler!” Onun bu sözleri soğukkanlılıkla doluydu ve yüz ifadesi gururluydu. İlerleyişini bir an bile durdurmamıştı, bu sırada ayrılmış ruhlar feryatlar içinde kalmıştı. Geriye doğru çekilmişler, yüzleri yalvarırcasına ifadelerle dolu bir şekilde ona boyun eğmişlerdi.

Ji Hongdong yaklaşırken siyah Anka şiddetle titremiş ve aniden yüzeyinde bir surat belirmişti.

Bu bir kadının suratıydı. Bu surat Xu Qing’e değil, mühürlenen Anka Matronuna aitti!

Onun gözleri kapalıydı ve ifadesi dehşetle doluydu ve dahası yalvarır gibiydi. Bir teklif yapmak istiyordu ama ne konuşacak ne de gözlerini açacak gücü vardı. Yavaşça yüzünde parlak kırmızı bir mühür izi belirdi.

Ji Hongdong bu yüzü gördüğü anda gözünü yedi kez kırptı. Onu inceldikten sonra gözlerinde tuhaf bir ışık peyda oldu. Yüzü değişti ve ardından gülmeye başladı.

“İlginç…” dedi anlamlı bir gülümsemeyle. “Ayrılmış ruhların insanları ele geçirdiğini duymuştum, ama bir insanın daha önce ayrılmış ruhu kontrolü altına aldığını hiç duymamıştım.” Li Daoyi’ye doğru baktı. “Onun adı ne ve hangi Tarikata mensup?”

“Siyah Elek Tarikatından Xu Qing!” diye cevapladı Li Daoyi hemen.

“Xu Qing. İlginç…” dedi yüzünde habis bir gülümsemeyle. “Bunu nasıl yaptığını bilmiyorum. Sen Siyah Elek Tarikatı ve diğer ayrılmış ruhları kandırdın. Ayrılmış ruh gibi davranarak herkesi aptal yerine koydun. Söyle bana, eğer bu haber dışarı yayılırsa sana ne olur?” Gürültülü kahkahalarla ilerlemeye devam etti. Sağ elini salladı, siyah Anka ve ayrılmış ruhlar geri çekildi. Titreyen ayrılmış ruhlar ve Anka kuşu ona biraz olsun yaklaşmaya cüret edemeyecek haldeydi.

Onların korktuğu şey karşılarındaki bu genç adam değildi, onun içindeki korkunç Ji Klanı kan soyundan korkuyorlardı!

Xu Qing’in yüzü daha da değişerek solmaya başladı. Eğer bu haber duyulursa çok uzağa kaçamayacağını biliyordu. Kesinlikle öldürülecekti. Onu sadece Siyah Elek Tarikatı değil, diğer bütün korku verici ayrılmış ruhlar da kovalayacaktı.

İster Siyah Elek Tarikatının yüzeyinde yaşayan Gelişimciler olsun, isterse de Tarikatın altındaki ayrılmış ruhlar olsun, hiçbiri Xu Qing’in kaçmasına izin vermeyecekti. Güney Diyarında kaçabileceği hiçbir yer olmayacaktı. Onun Tarikattaki bütün kaynakları arıtılacaktı. Güney Diyarında sığınacak hiçbir yer bulamayacaktı. Üstelik kaçsa bile fiziksel olarak çok uzun süre dışarıda kalamazdı. Anka Matronuyla kaynaşma işlemi yalnızca Siyah Elek Tarikatının içinde yapılabilirdi.

Bu işlem yalnızca orada devam edebilirdi. Anka Matronunu tamamen yutmadığı sürece eğer Tarikattan çok uzun süre ayrı kalırsa Gelişim Merkezi kötüye gitmeye başlayacaktı. Bu mesele anında Xu Qing için bir felakete dönüşecekti.

Xu Qing’in ifadesindeki bu değişim Ji Hongdong’un kahkaha atmasına neden oldu. Gözleri alaycılıkla doldu, insanları böyle görmekten büyük haz duyuyordu. Bu ona güç hissiyatı veriyordu, kendini yüce bir lord gibi hissediyordu. “Ve ayrıca şu mühür…” dedi. “O oldukça ilginç. Senin ayrılmış ruhu kontrol edebilmeni sağlıyor. Sanırım bu Tarikat Patriklerinin oldukça ilgisini çekecektir.” Yaklaşırken gülmeye devam ediyordu, yüzünde alaycı bir ifade vardı ve sanki her şey onun kontrolü altında gibiydi.

Xu Qing’in yüzü soluktu. Ayrılmış ruhların kontrolünü geçici olarak kaybetmesi ve Anka Matronunun gücünün olmayışıyla birlikte o sadece sıradan bir Gelişimci durumundaydı. Nüve Formasyonu gücü bile onun tarafından zorlukla kullanılabilirdi.

Dahası Xu Qing geri çekilmemişti. Aniden etrafında bir bağ hissetti, sanki onu mühürlüyormuş gibi yerinde tutuyordu. Bir santim bile hareket edemiyordu.

“Endişelenme, seni öldürmeyeceğim.” dedi Ji Hongdong. Yaklaşarak elini Meng Hao’yu almak için kaldırdı.

Tam bu el yaklaşırken Meng Hao’nun gözleri bir anda açıldı. Gelişim Merkezinden korkunç bir güç salındı. Bu güç bölgede görünmez bir hortum gibi dalgalandı ve Ji Hongdong’un yüzünün çarpık bir ifadeye bürünmesine neden oldu. Ji Hongdong hemen geriye doğru otuz metre kadar çekildi. Yüzü karanlıktı ve göz bebekleri büzülmüştü.

Onun yanındaki Li Daoyi’nin ifadesi ise hayret, inanamazlık ve panikle doluydu. Vücudu titriyordu ve bakışları hortumun içindeki Meng Hao’nun figürüne kilitlenmişti, gözlerinde şaşkın ve düşmanlıkla dolu bir bakış vardı. Aniden konuşmaya başladı, “Sen… Sen… Sen Fang Mu değilsin! Sen Meng Hao’sun!!” Sesi tizdi ve nefesi adeta kesilmişti. Yıllardır boş yere aradığı kişinin aslına tam karşısında durduğunu nereden bilebilirdi!!

Bu sözler ağzından çıktığı anda hava gök gürültüsü gibi bir sesle doldu ve mor rüzgarlar dışarı doğru taştı. Meng Hao’nun figürü yukarı doğru yükselecek gibiydi. O, hortumun çekirdeği durumundaydı; bu korkunç rüzgarlar onun vücudundan geliyordu.

Meng Hao aniden değişti. Artık Fang Mu’nun değil kendi orijinal yüzüne sahipti. Aniden vücudundan son derece korkunç bir aura fırladı.

Li Daoyi’nin yüzü soldu. Zihni allak bullak oldu. Neler olup bittiğine inanamıyordu. Fakat Fang Mu’nun aslında Meng Hao olduğunu anlamıştı!

“Mor Felek Tarikatının Miras Çırağı, Büyük Usta Hap Kazanı Fang Mu, aslında Meng Hao’ymuş…” Geriye doğru çekilirken kolunu kaybettiği zaman yaşadığı acıyı düşündü. Kolu yenilenmişti ama Kan Ölümsüzü Miras turnuvasında yaşadığı aşağılanma hissiyatı hayatında büyük bir etki bırakmıştı.

Etrafı mor bir parıltıyla sarmalanan Meng Hao’nun gözleri derin bir bakışla doluydu. Ondan başka hiç kimse orijinal görünüşüne dönmesinin nedenini bilmiyordu…

Gözleri soğukça parladı. Vücudunun içinde bir bebek yumruğu büyüklüğünde bir Mor Çekirdek vardı. Şu an bir zamanlar Çekirdek Denizinin olduğu yerde süzülüyor ve dönüyordu. O her bir döngüyü tamamladığında Meng Hao’nun vücudunun her bir köşesi yıldırım hızında mor renkli ipliklerle taşıyordu.

Mor renkli iplikler titreşerek onun Qi Geçitlerinden akıyor, Temel Kurulumun çok üstünde sınırsız bir Gelişim Merkezi gücüyle dolduruyordu. Bu Nüve Formasyonu Gelişim Merkezine ait olan Nüve Formasyonu Qi’siydi!

Aslında bu Nüve Formasyonu Qi’si daha yeni Nüve Formasyonu aşamasına geçen bir Gelişim Merkezi tarafından ortaya çıkartılabilecek bir şey değildi. Bu aslında Erken Nüve Formasyonu aşamasının zirve patlayıcı gücüydü.

Mor rüzgarlar uğultular eşliğinde tüm bölgeyi doldurmuş durumdaydı. Meng Hao’nun uzun saçları bile şu an mor renkle etrafta uçuşuyordu. Onun yanındaki Xu Qing iç geçirdi, sanki bir şey düşünmüştü. Yüzü değişti ve tam bir şey söylemek üzereyken Meng Hao tarafından durduruldu.

“Endişelenme, ben çaresine bakacağım.” dedi, yumuşak bir tonla. Döndü ve mor ışıkla parlayan gözleriyle Ji Hongdong’a baktı.

Ji Hongdong’un ifadesi aynıydı. “Fang Mu? Meng Hao? Görünüşe göre baya kimliğin var. Nüve Formasyonuna bu kadar hızlı girdiğine göre Ölümsüz Qi’si nefesi inanılmaz bir değere sahip olmalı. Bu beni mutlu etti.” Genç adam gülümsedi, kolunu kaldırdı ve ardından elbise kolunu fiskeledi. Aniden arkasında bir yıldız sahası belirdi.

Bu devasa yıldız sahası havayı doldurdu. Baskın bir kuvvet yayarak Meng Hao’ya doğru akın etti. Bu yıldız sahasının Güney Diyarı ile birlikte Batı Çölü ve Doğu Topraklarının semalarında parlayan ile aynı olduğu çok belliydi. O engin ve görkemliydi.

Yaklaşırken her şeyi sarıyor ve ondan kaçınmayı imkansız kılıyordu.

Meng Hao kafasını kaldırdı, ifadesi biraz boştu. Sessizdi, sanki üzerine gelen yıldız sahasının farkında değil gibi görünüyordu. Yıldız sahası üzerine çökerken Meng Hao’nun yüzündeki anlamsızlık kayboldu ve yerini kararlılığa bıraktı.

An itibariyle bir karar verilmişti!

Elini kaldırarak yumruk şekline sıktı. Aniden kırmızı bir parıltı fırladı; bu Kanlı Ölüm Dünyasıydı. Yıldız sahasıyla çarpıştı.

O anda hava bir patlama sesiyle doldu ve Meng Hao ipi kopmuş bir uçurtma gibi geriye doğru sendeledi.

“Aptal! Sen…” dedi Ji Hongdong soğuk bir kahkahayla, sesi küçümsemeyle doluydu. Fakat daha sözlerini bitiremeden önce Meng Hao’nun sendeleyen vücudu aniden yön değiştirdi. Hızı inanılmaz bir düzeydeydi, daha kimse tepki bile veremeden bir anda Li Daoyi’nin önünde beliriverdi. Li Daoyi tüm zaman boyunca tetikte olsa da yine de kaçınmaktan aciz kalmıştı.

Aslında Meng Hao’nun tüm zaman boyunca ilk hedefi Li Daoyi idi. Ne de olsa hazırlıklı olsa da onun işini bitirmek kolaydı.

Li Daoyi’nin göz bebekleri büzüldü. Tam geriye doğru fırlayacakken Meng Hao’nun sağ eli kalktı ve onun alnına yerleşti. Bir gümbürtü sesiyle birlikte yok edici bir güç Li Daoyi’nin vücudunu doldurdu, onu ezdi, parçaladı. Bunun üzerine anında ölmüştü.

“Seni öldüren kişinin yüzüne iyice baktın mı?” Li Daoyi’nin kanlı cesedine bakarak yumuşak bir tonla sordu. Ardından bakışlarını Ji Hongdong’a çevirdi.

Meng Hao iç geçirdi, ardından depolama çantasına vurarak Doğu Hap Bölümü kimlik Madalyonunu çıkarttı. Ona uzun bir süre baktıktan sonra gözlerinde karmaşık, kederli bir bakış belirdi. En sonunda bu bakış kararlılıkla doldu ve madalyonu ezerek paramparça etti.

Meng Hao Madalyonu parçaladığı anda Mor Ocak Lordu cübbesi yok olmaya başladı. Şimdi yerini yeşil bir cübbe almıştı.

O artık Doğu Hap Bölümünün Miras Çırağı Fang Mu değildi. Şu an… Zhao Ülkesi Daqing Dağından Meng Hao idi!