Çeviri: Kharsmi

Şimdilik, yiyecek kaynağımı güvenceye aldım. Bu yaban arısı birkaç gün daha yiyecek aramamı gerektirmeyecek kadar büyük, dolayısıyla staminam hakkında endişelenmeme gerek yok. Artık çok daha fazla seçenek benim için ulaşılabilir.

Yapılacak en gerçekçi şey, aynı şeyi yapmaya devam etmek olur, küçük çaplı avlara devam ederim ve seviyemi yükseltirim. Bu şekilde gereksiz risklerden uzak kalarak güvenli bir şekilde kasabilirim.

Gerçi başka bir fikrim daha var: evimi yukarıya doğru genişletebilirim.

Etrafı keşfetmeyeyse kocaman bir “hayır” diyorum. Bu bir soru bile olamaz. Kesinlikle HAYIR! O ejderha çok korkunç. Öldürsen olmaz.

Benim planımsa, duvara tırmanıp buraya düştüğüm tünele tekrar ulaşmak. Tabii bunu yaparken tüm o yaban arılarından kaçınmanın da bir yolunu bulmam gerek. Eğer direkt tırmanmaya çalışırsam, beni canlı canlı yerler! Onlara karşı önlem almam lazım.

Bunun üzerine biraz düşününce aklıma çok iyi bir fikir geldi. Arıları kendimden uzakta tutarak tırmanmanın en iyi yolu evimi yukarıya doğru genişletmek. Bu bir plandan çok amelelik. Amelelik derken şaka yapmıyorum yukarı doğru çıkacağım her bir metre için bir sürü ağ örmek zorundayım. Yine de aklıma yukarı çıkmanın bundan daha iyi bir yolu gelmiyor.

Elbette bazı problemlerde var. İlk problem, böyle bir ev örmenin tüm staminamı tüketecek olması. Şimdiye kadar hiç duvara çıkan bir ev yapmadım! Normal bir eve kıyasla ne kadar fazla staminaya ihtiyaç duyar hiçbir fikrim yok. Böylesi devasa bir projede yakaladığım yaban arısının yeterli olması mümkün değil. Daha fazla yiyecek lazım.

Üstüne üstlük, tüm bu çabada yeterli olmayabilir. Şuan beni gözetlemekle yetiniyorlar, ama ben onların yukarıdaki hakimiyet alanlarına girdiğimde işler çok farklı bir hal alabilir. Hava sahasındaki hükümdarlıklarını ihlal etmek. Merak ediyorum acaba izlemeye devam mı ederler… En kötü senaryoda yüzlerce, hayır, binlerce yaban arısı sürü halinde üstüme saldırır. Bu tam bir kabus olur; evimin bu böylesine devasa bir saldırıdan beni koruması mümkün değil.

Endişelenmem gereken tek şey yaban arıları değil. Yılan ve Toprak Ejderhasıyla karşılaştığımdan beri etrafta dolaşan bir canavar görmedim. Geçen sefer Toprak Ejderhasından kayaların arasına saklanarak kurtulmuştum, ama evimi yukarı doğru genişletirsem aynı bir baca gibi gözükecek ve eğer ejderhanın dikkatini çekerse… ben biterim. Bunca zaman sonra bile, Toprak Ejderhası birden ortaya çıkacak diye ödüm kopuyor.

Eğer işe yararsa, sonunda bu inanılmaz derecede tehlikeli yerden kurtulabilirim, ama bu gerçekten riski yüksek bir plan. Daha iyi bir yol varsa da daha bulamadım.

Pekala, ev genişletme hazırlıkları başlasın!

İlk olarak temel. Bir ev yapacağın zaman, işe sağlam bir temel bularak başlarsın; sağlam bir temel üzerine örülmeyen bir ev ne kadar iyi örülmüş olursa olsun istenen kaliteye ulaşamaz. Ve, işte iyi, sağlam bir kaya!

Arkasına saklandığım ilk kaya. Cidden büyük, yüksekliği yedi metre genişliği beş metre civarı, duvarın biraz ilerisinde duruyor. Bunu temel olarak kullanıp, evimi yukarı doğru genişletmeye başlayabilirim.

Şimdiye kadar yaptığım ağı kayanın duvara bakan tarafıyla birleştirmem lazım, bazı yan çıkıntılarla birlikte tabii ki. İlk olarak, kayanın diğer tarafını duvara ve ağıma bağlamam lazım. Çapraz bir iplikle kayanın tepesini duvara bağlayalım… ileride bu ağımın ana ipliği olacak, diğer tarafta da aynısı yapalım. Bununla birlikte, temelim tamamlandı!

Şimdi, ağımı yukarı doğru genişletmeye başlamanın zamanı geldi. Staminamı doldurmak için yaban arısından bir ısırık alıp, işimin başına geri döndüm. Ben çalışırken, bazı yaban arılarının sessizce beni izlediğini fark ettim, ama, beklediğim gibi yaklaşmadılar. Görünüşe göre bir şey yapmalarını gerektirecek yukarı çıkmadım daha.

Bu kadar çalışma yeter, yaban arısını yiyip, uyuyayım.

Beşinci gün. Bugün arkam dünden daha az ağrıyor. Elbette, HP’m hala 6. Durumumun iyiye gittiğini sanmıyorum, Acı Toleransının seviyesi ben uyurken yükselmiş olmalı.

Acımın azalmasına çok memnunum. Acı Umursamazlığı sayesinde hiç sıkıntı çekmeden işimi yapabiliyorum, ama yine canının acımasıyla acımaması arasında gündüz ile gece kadar fark var. Ah, hayır, acım tamamen kaybolmadı, ve yaramda daha iyileşmedi, ama bir şekilde eskisine göre daha rahat hissediyorum. İnsanken hiç bu kadar kötü bir yaram olmamıştı. Hissettiğim en büyük acı serçe parmağımı kapı kenarına çarptığımda hissettiğim acıydı. Gerçekten çok acırdı, ama o bile arkamdaki yarayla karşılaştırılamaz.

Moralim düzgün olduğu için, iş harika gidiyor!

Çalışırken, yaban arılardan biri yakınıma geldi. Gerçi biraz ileride bir yaban arısı grubu var. Umf...

Küçük bir deney yapmanın tam sırası. Acaba yalnız gezenleri tehdit edince, yaban arısı grupları harekete geçiyor mu? Eğer bana saldırırlarsa hemen evimin derinliklerine çekilirim. Eğere umursamazlarsa işime bakarım.

Örümcek Topuzumu hazırladım. Oh, evet, geçen atışımda Konsantrasyon yeteneği kazanmamış mıydım? Acaba odaklanma becerimi mi yükseltiyor? ...Eh, şimdilik seviye 1 dolayısıyla çok bir etkisi olmayacaktır. Şimdilik bunu bir kenara bırakalım.

Bekle, hayır, konsantre ol, konsantre ol. Heh, Konsantrasyon hakkında düşünmek konsantrasyonumu dağıtıyor. Dikkatlice nişan aaaall… ateş!!

Ah, vurdu.

N. ne?! Müthişim, değil mi? ‘Oh adamım vurmamın imkanı yok diye’ düşünüyordum ama sonra iki atış iki isabet! Sınıfta fiziksel olarak en zayıf olan ve neredeyse softball bile atamayan ben bunu başardım.

\\ Softball

Uh, neredeyse şaşkınlıktan yaban arısı grubuna bakmayı unutacaktım. Onlar,,, oh, hala yerlerindeler! Umf, hiç tepki vermişler. Adamım, bu yalnız gezenler saldırıya tamamen açıklar mı demek? Siz gerçekten kalpsizsiniz, biliyorsunuz değil mi? Belki de bu sadece doğanın ne kadar acımasız olduğunu gösteriyordur. Her türlü benim işime gelir. Artık istediğim gibi yalnız yaban arılarını avlayabilirim.

Mutlulukla gülerek yaban arısını sığınağıma doğru çektim, ve zehirli dişlerimle işini bitirdim.