Legendary Moonlight Sculptor - Lms 4.2 - Her işin Erbabı

---

 

Çeviri için Ratel, düzenleme için Kharsmi, kontrol için BunjiKugashira’ya teşekkürler…

 

//GHETTO

“Kraliyet Yolu mu? Biz ayrılırken senin ders çalışacağını beklemiştik ve sen oturup oyuncaklarla oynamışsın!”

“Şimdi iadesi için bir dilekçe yazacağım!”

“Ve işe yaramaz bir şekilde evde tek başına oturup sınavlarına kendi başına çalışacaksın!”

Surka, Pale, Irene, ve Romuna’nın aileleri onların yokluklarında çocuklarının Kraliyet Yolu oynadıklarını öğrendiklerinde, durmaksızın kafa s*kmişlerdi.

Ancak onların da elleri armut toplamıyordu. Kurnazca bir plan hazırlamışlardı ve eninde sonunda ebeveynlerinin Kraliyet Yolunun cazibesine kapılmasını sağlamışlardı.

“Oh! Pale, silahımı değiştirmek istiyorum ama 4 altın eksiğim var, bana biraz borç verir misin? Merak etme sana faiziyle beraber geri ödeyeceğim!”

Olay avlanmaya ve yaratıklarla savaşmaya gelince anne babaları çok aşırı tecrübesizdi. Ancak onların da yapabilecekleri şeyler vardı. Oyunda küçük birer aile işletmesi açtılar, kısa sürede dükkan üstüne dükkan açmaya başladılar. Dükkanlarında silahlardan kıyafetlere ve yetenek kitaplarına kadar her şey satılıyordu.

Hatta bir restorant bile açmışlardı. Anne-babaları onların av ganimetlerinin karşılığını yetenek kitaplarıyla, iyi bir yayla ve hatta Rahipler için yazılan kutsal bilgilerle ödüyordu. Sonuç olarak gün geçtikçe 200. seviyeye adım adım yaklaşıyorlardı.

Ve sonunda Rosenheim Krallığında da Npc’ler konuşmaya başladı:

“Maceracı Weed’i tanıyor musun? O, korkunç vampir klanını yendi ve Morata’nın insanlarını kurtardı.” “Oh, Weed, Freya Tarikatının temiz kalpli kahramanı! Bir yerlerde kahramanların olduğunu bilmek hayatı daha kolay kılıyor, değil mi? Onun Rosenheimli olduğunu duydum ve diyolar ki kral da onu arıyormuş.”

Gerçek hayatta bile; Silah dükkanlarında, eczanelerde ve hatta marketlerdeki çiçekçi kızlar bile— herkes Weed hakkında konuşuyordu.

Bu söylentiler Pale ve partisine ulaştığında, Weed’in zor ve tehlikeli bir görevi bitirdiğini anladılar ve hemen tebrik mesajları yolladılar:

“Tebrikler, Weed.” “Aferin!” “Bir dahaki sefere bize de detayları anlat.”

* * *

“Haaa!”

“Atılın!”

“Urraaa! Canavarlar!”

Geomchiler ileri atıldılar ve cesur kafasız asker hızla kaçmaya başladı. Ne kadar cesur olursa olsun, bu kadar çok sayıda düşmanla karşılaşınca onlar bile geriliyor ve korkuyordu. Düşmanlar korkusuzca ve küstahça saldırdı ve onları birer birer ve kolayca alt ettiler!

Umursamadan ve hiçbir korku zerresi göstermeden, arka arkaya canavarlara saldırdılar. Pejmürde olsalar da yırtık pırtık giyinseler de avlarını arayan kartalar gibiydiler, gözleri açgözlülükle parlıyordu, tek bir şeyi arzuluyorlardı: Deneyim.

“Hahaha! Geomchi 2?”

“Evet. Hazırım.”

“Hücum!”

“Yatz!”

Bir oyuncu güruhu Kafasız Askere vurmaya başladı. Başka birileri onu çalacakmışçasına onun üstüne atladılar.

Geomchilerden hiçbiri oyunu nasıl oynayacaklarını bilmiyordu. Bu nedenle, ilk önce yüksek seviye canavarların peşinden gidiyorlardı ama onları bile değerli rakipler olarak görmüyorlardı. Sürekli avlanacak yeni alanlar ararken de sonunda Lavias’ı buldular.

“Hepsini kılıçtan geçirin!”

Oyundaki tüm zamanlarını güçlü canavarlarla savaşarak geçiriyorlardı, bu nedenle seviyeleri inanılmaz bir hızla yükselmişti.

Hep beraber, 505 kişilik ordu, hiç ayrılmadan Kraliyet Yolunun uçsuz bucaksız arazilerinde dolaşıyordu. Öğrenciler ve eğitmenler dojoda beraber yaşıyordu, bu sayede Kraliyet Yolunu da kolayca toparlanıp oynayabiliyorlardı. Aynı zamanda canavarlarla savaşmayı eğitimlerinin bir parçası olarak gördüklerinden oyunda uzun zaman harcıyorlar ve bulabildikleri en zor düşmanları avlıyorlardı.

Oyuna aynı Weed’in yaptığı gibi başlamış, korkulukları bir ay boyunca durmadan dövmüşlerdi ve ardından pek çok zindanı temizlemişlerdi. Bir düşmanla karşılaştıkları zaman uygulayıcılar tüm enerjilerini savaşmak için kullanıyorlardı ve eninde sonunda kazanıyorlardı.

Kılıçları dışında onları ilgilendiren tek şey savaştı. Hiçbir görev almıyorlardı çünkü onlar bunlarla uğraşamayacak kadar tembellerdi. Ek olarak, görünüşleri de çok sefildi. Çok fakirlerdi ve sık sık açlıkla boğuşuyorlardı.

Eğitmen elini sırtına koyup gülerken konuştu:

“3 bakır?kıkırdama Bu canavar için bu kadar enerji harcadık ve elimize hiçbir şey geçmedi. Görünüşe göre, çok güçsüzüz. Çocuklar!”

“Evet, Usta!”

“Burada kuruşları mı sayacağız? Yoksa güçlenip altın düşüren canavarları mı keseceğiz?”

“Usta, bizi götürdüğün her yere gideriz!”

Bu sözlerden sonra uygulayıcıların ve eğitmenlerin ağlamaktan başka çaresi kalmamıştı, onlar “İlk önce kılıç!” mottosuyla yaşarlardı. Anlaşılır bir biçimde, onların açlıktan yana korkuları canavarlardan yana korkularından çok daha fazlaydı.

Son arpa ekmeğini paylaşmak zorunda olmaları onların dostluklarını ilerletmişti.

Geomchiler canavarlardan hiç korkmuyordu.

“Eninde sonunda, açlıktan ölmeyi bırakacağız!”

Geomchiler daha da odaklanmış bir hale gelmişlerdi, gözleri güçle dolmuştu. Ya savaşarak ölürdünüz ya da açlıktan. Bu nedenle seviyelerini 130′ a çıkartana kadar Kraliyet Yolunun düzlüklerinde seyahat ettiler.

Lavias’ta mesleklerini değiştirebileceklerini duydular. Sokaktaki Avianlar onlara savaşçılara pek çok görevler verildiğini söylemişlerdi. Ve eğer ünlü bir yaratığı öldürürlerse para ve şöhret de kazanabilirlerdi. Aynı zamanda bir meslek size ciddi manada kuvvet ve çeviklik, biraz da savunma sağlıyordu. Savaşın gerçek ustaları için bir meslek!

Ama hiçbir durumda, onlar statlarını arttırmak için mesleklerini değiştirmek istemiyorlardı. Hayır, Geomchiler kendilerini koreli savaş sanatçılarının varisleri olarak görüyorlardı ve hayatlarını yaşama şekillerinden gurur duyuyorlardı, sanatlarını değiştirmeyeceklerdi.

Savaş sanatları onların kanında, doğasında vardı ve bu yüzden 505 geomchi aynı anda sınıflarını değiştirdi. Onların ilk sınıfı savaşçıydı, yani doğal olarak ilerleme yolları Usta Savaşçı olmak gibi duruyordu.

“Maceracı Weed’i hiç duymuş muydun?” “Weed Cidden saygı duyulacak bir iş başardı!”

Geomchiler Weed’in haberlerini NPC’lerden duyduklarında tartışmasız bir şekilde mutlu olmuşlardı.

“Vuuhuuu!”

Yanan bir tutku! Hırs! Şöhret isteği! Böyle duygular Geomchilerin kalbini doldurmuştu.

“Geomchi 2!”

“Evet, Ustam.”

“En güçlü canavarın nerede olduğunu bul.”

“Emredersiniz”

Geomchi 2 ilk önce Pale’i aradı. Uzun süre bilgi aramanın eziyetini fark etti ve en iyisinin Pale’e sormak olduğunu düşündü.

“Pale-nim.”

“Evet, Geomchi 2…”

O anda Pale, Irene, Surka, ve Romuna avlanıyorlardı. Pale saçma bir istekleri olacağı konusunda biraz korkmuştu. Ama bu sefer hiçbir şey olmadı. Genel olarak Geomchiler hayatlarını asalet ve gururla yaşıyorlardı ve onların yaptığı yemek yardımını unutmuyorlardı. Gelecekte bile kurtarıcılarına karşı minnet dolu olacaklardı.

Diğer yandan Pale ve partisi onların garip isteklerine bağışıklık kazanmışlardı.

“En güçlü kişi kim?”

“Ne? Bekle… olamaz….”

“Sadece bana kim ve nerede olduğunu söyle.”

Pale biraz sarsılmıştı, çünkü ne yapacaklarını biraz anlamıştı.

 

* * *

 

Yeşil Ejderha Biakis huzura ve sessizliğe bayılırdı. Kendini ormanın bekçisi gibi düşünmek hoşuna gidiyordu. Bunu düşününce, yüzyıllardır barış içinde yaşardı.

Biakis dağların birinin tepesinde uyuyakalmıştı ama gürültücü insanların seslerini duyduğunda gözleri kocaman açıldı.

“Davetsiz misafirler mi?”

Şimdi ve öncesinde, maceracı grupları onun alanına izinsiz girmeye çalışmıştı. Bazen Versailles Kıtasındaki en güçlü oyuncular bile başıboş gruplar halinde onu avlamaya gelmişti. Her seferinde onları acımasızca cezalandırmıştı.

‘Bu sefer, siz de öleceksiniz.’ – Ejderha öfkeyle düşündü.

Biakis’in yeşil gözleri öfkeyle doluydu. Nereye bakarsa baksın korkusuzca yaklaşan insanlar görüyordu. Tek seferde bir çoğuyla dövüşmesi gerekse bile yine de çok fazlalardı. Ejderha bu durumu pek de umursamadı.

“Urrra!”

“Biz geldik! Vahşi ve kızgın ejderha, kendini göster!”

Hayatında hiç bu kadar aşağılanmamıştı. Biakis öfkeden deliye dönmüştü. Ağzını esnermiş gibi genişçe açtı ve derin bir nefes aldı…

“Fuuuuu!”

 

* * *

 

Somren Özgürlük Şehri Versailles kıtasının ticaret merkezlerinden biriydi. Yüksek miktarda mal onun kapılarından geçiyordu ve bu surların içinde çok sayında alım-satım işlemi yapılıyordu. Hemen hemen tüm zanaatlar ve loncalar burada bir ofis açmayı bir onur olarak değerlendiriyordu.

Weed ve Mapan kurtlardan ve diğer yaratıklardan düşürdükleri tüm gereksiz itemleri sattılar.

“Oh! 5600 altın kazandım.” Weed ellerini mutlulukla ovuştururken konuştu.

// Weed bu işte :

Daha öncekiyle karşılaştırıldığında (2000 altın kazanmıştı) hiç de küçük bir meblağ değildi.

Ama daha da çok olabilirdi. Weed Şifalı otları kazıp çıkartıp toplayarak bir ton paradan tasarruf etmişti ama neredeyse düşürdüğü her silah ve zırhı açık arttırmayla satmıştı. Eğer onları oyun içinden satsaydı daha çok kazanabilirdi.

Canavarlardan düşürdüğü ganimetleri sattıktan sonra, Weed ilgisizce bir loncaya gitti. Guildler her zaman kalabalık oluyorlardı, özellikle dövüşle alakalılarsa. Fakat bugün Demirciler Loncası’nda sadece 30 kişi oturuyordu, bu kadar büyük bir şehirde olduğu düşünülünce bu çok garipti.

Girdiği anda, Weed içerideki banklarda oturan insanlara ilgiyle baktı.

“Ben kılıçlar yapmak istiyordum, bu nedenle bu mesleği seçtim. Ve şimdi çok mutsuzum. Arkadaşlarımın hepsi kobold kesmeye başladılar ve her gün ben burada oturup çekiç sallıyorum, lanet olsun! Fakat sadece bu var! Ben bundan çok daha ilginç olacağını düşünmüştüm…bu beni hasta ediyor.”

“Evet. İnsanların neden bu mesleği seçtiğini anlamıyorum. Bu çok sıkıcı. Tam şu anda mesleğimi değiştirmek istiyorum.”

“Şunu dinle, tam bir haftadır tek bir kılıç yapmak için buradayım ve ne oldu biliyor musun? Yaptıklarım rastgele bir koboldun düşürdüklerinden çok daha kötü!”

İnsanlar oturuyor ve mesleklerinden şikayet ediyorlardı. Acınası. Gerçekte demircilik hiç de o kadar kötü değildi. Olaylara nasıl baktığınıza bağlıydı tüm bunlar.

“Bu arada, Demirci Thor’la ilgili haberleri duydun mu?”

“Onun Orta Düzey Demirciliğe ulaşan ilk kişi olduğunu duydum ve şu anda Orta Düzey 4. seviyedeymiş.”

“Hayır. O şimdiden Orda Düzey 5’te.”

“Vauuv! Tüm loncaların onu istediğini duymuştum.”

“Tabii ki, o zırhları ve silahları güçlendirebilen bir Demirci. Acaba biz ne zaman onun seviyesine çıkacağız?”

“Şey… Orta Düzey Demirciliğe ulaşan başka Demirciler de var…”

“Ah! Çok kıskandım.”

Weed bu boş sohbetleri yeterince duymuştu ve sessizce merdivenleri çıkıp loncanın ikinci katına çıktı. İnsanlar genellikle loncanın alt katında takılıyordu ve üst kat sadece önemli meselelere ayrılmıştı.

Weed sırasının gelmesini bekledi ve bıyıklı kaslı lonca temsilcisinin önüne geldi.

“Ziyaret sebebiniz nedir?” dedi NPC, önlüğünü çekiştiriyordu.

“Nasıl silah ve zırh yapacağımı öğrenmek istiyorum.”

“Oh! Gerçekten mi?” Temsilci mutlulukla konuştu.“Bir Demirci olmayı mı arzuluyorsun?”

“Hayır. Ben sadece nasıl demir döveceğimi öğrenmek istiyorum.”

“Hmm. Açıkçası biz öyle herkese bunu öğretemeyiz… Ancak, bir şeyleri onarabiliyorsan, o zaman bunu düşünebilirim.”

Sonra NPC ona hırpalanmış bir kalkan verdi.

Çatlak Bronz Kalkan: Dayanıklılık: 3/28 Savunma: 10 Bu zırh Demircilik yeteneğini öğrenmek isteyenler için bir test olarak kullanılır. Bronzdan yapılmıştır. Küçük boyutlu ve genellikle küçük çarpışmalar için kullanılır. Sizi kılıç darbelerinden korur. Gereksinimler: Seviye 15 Etkiler: Düşman oklarının ıskalama ihtimalini %14 arttırır. Kritik vuruş ihtimalini %19 düşürür.

 

Her Tamir Yeteneği seviyesinde, onarım veriminiz artıyordu. Seviye 1’de 5 dayanıklılık artıyordu, seviye 2’de 7 ve seviye 10 olduğunuzda 23 dayanıklılık arttırabiliyordunuz. Bu kalkanı tek seferde tamir edebilmek içinse Orta Düzey Tamir Yeteneği gerekiyordu.

Weed eline bir çekiç almadan ellerini kaldırdı ve konuştu:

“Tamir et!”

Kalkan parlak bir ışığa boğuldu ve tekrar yepyeni olduğu gözüktü.

“Um, görünüşe göre sen bu mesleği öğrenmek için yeterli düzeydesin.” dedi usta kafasını kaşırken. “Tamam, hadi çekici nasıl tutacağını açıklayarak başlayalım. Yakından bak, böyle tutacaksın ve böyle vuracaksın.”

Demircilik yeteneğini öğrendiniz. Yetenek seviyenize bağlı olarak yaptığınız ekipmanların gereksinimleri 2 seviye daha düşecektir. Demircilikte Usta seviyesine çıktığınızda, yaptığınız itemler seviye ve meslek sınırı olmadan kullanılabilecek.

 

Weed hemen silah üretmek için gerekli demir araçları satın aldı, iyi bir çekiç, biley taşı ve diğer şeyler. Aynı zamanda taşınabilir bir ocak ve standart silah kalıpları da almıştı.

Tipik olarak, bir oyuncu sadece Demircilerde çalışabilirdi ama Weed bu itemleri alarak istediği her yerde silah üretebilirdi.

İtem dövme süreci çok basitti. Taşınabilir ocak sayesinde mana kullanarak, metalleri eritip kalıplara dökebiliyordunuz. Bir süre dinlendikten sonra çekiçle dövüp itemi bitiriyordunuz, Weed kendisini hile yapıyormuş gibi hissetti.

//DUEL OF FATES

Evet, Demircilik mesleği fiziksel çaba gerektiriyordu ama eninde sonunda Oymacılık mesleğine yeniliyordu. Evet. Heykel yaratma sürecinde, sürekli kafasında imgeleyebilmek için hep ayakta durmak zorundaydı, sadece basit bir heykeli bitirmek için dikkatle parçaları kesiyordu. Bu nedenle Demircilik mesleği onun kendi mesleğinin yanında gözlerine basit ve kaba geliyordu.

“Güzel.”

Weed en yakındaki örse gitti ve çantasını açtı. Şu ana kadarki avlarında ciddi miktarda maden filizi toplamıştı.

“İlk önce, eritiyoruz…”

Birkaç tane demir cevheri eritti ve yeteri kadar erimiş demir elde etti. Sonra dikkatle bunu kalıba döktü ve basit bir kılıç şekli verdi. Biraz soğuduktan sonra ilk işlenmiş demir parçasını aldı ve kenarlarını inceltmeye başladı, çekiciyle metale şekil verdi.

Tap-tap-tap!

Bitirdiği zaman Weed kılıcı soğuk suya batırdı. Böylece ilk kılıcını bitirmiş oldu.

Eğitim Kılıcı: Dayanıklılık: 70/70. Saldırı: 4-6. Farklı türden metallerden yapılmış bir kılıç, ustaların elinden çıkma. Saldırı gücü düşük olsa da yüksek dayanıklılığa sahip. Gereksinimler: Yok Etkiler: Kuvvet +5

 

Demircilik Yeteneğiniz %36 arttı.

 

“Oh! Harika! Aferin bana!” Weed ilk kılıcını dövmüştü ve şimdi gerçekten mutluydu.

Yalnız oynarken eninde sonunda kendinizle konuşmaya başlardınız. Morata’da heykel yaparken Weed’in ürettiği bir tür savunma mekanizmasıydı bu.

“Bu oldukça vasat.”

Tabii ki bu kılıç Weed’in şu anki durumunda işe yaramazdı ama bir silah dükkanına en az 70 gümüşe satılabilirdi. Hasarı düşük olmasına rağmen yüksek dayanıklılığı sayesinde uzun süre kullanılabilirdi ve de ek olarak fazladan kuvvet veriyordu.

Weed silah yapımı konusundaki bu başarısıyla heyecandan titremişti.

“Demircilik mesleği kesinlikle kullanışlı.”

Tilki, tavşan ya da başka bir hayvan figürünün hatıradan başka bir değeri yoktu. Öyle bile olsa onları gümüş karşılığında satıp para kazanabiliyordu. Şimdiyse, insanların memnuniyetle kullanacağı kılıçlar üretebiliyordu.

“Güzel. Çalışma zamanı!”

Weed şu ana kadar stokladığı tüm cevherleri kullanmaya karar vermişti. Ve tüm bu zaman boyunca pek çok cevher toplamıştı; bazılarını hala bir acemiyken toplamışken bazılarını ise Morata yerleşkesinde geçirdiği 3 ayda toplamıştı.

Ocakta cevherleri eritip kalıpları onlara şekil vermek için kullandı ve sonra şamar!

Weed bu işi çok ciddiye alıyordu. Yaptığı yeni silahın içine tüm enerjisini ve ruhunu koyuyordu, diğer Demircileri izleyip hareketlerini taklit etmeye çalışıyordu ve bu sayede yeteneği inanılmaz bir hızla gelişti.

Demircilik yeteneğiniz Başlangıç Düzeyi 2. seviye oldu Dövdüğün silahların saldırıları arttı. Yapabileceğiniz kılıç türü sayısı arttı.

Demircilik yeteneğiniz Başlangıç Düzeyi 3. seviye oldu Şimdi bronz ve bakır zırhlar yapabilirsin. Ek etkiler eklendi.

Demircilik yeteneğiniz Başlangıç Düzeyi 4. seviye oldu. Dövdüğün silahların saldırıları daha da arttı. Artık tamamlanmış bir kılıcın şeklini değiştirebilirsin. Şekli değişen kılıcın dayanıklılığı azalır ancak saldırısı artar.

Demircilik yeteneğiniz Başlangıç Düzeyi 5. seviye oldu Şimdi yaptığınız zırhlar daha konforlu ve giyilmesi daha kolay Şimdi bot/çizme yapabilirsin.

Demircilik yeteneğiniz Başlangıç Düzeyi 6. seviye oldu. Yaptığınız itemlerin ofansif ve defansif karakterleri büyük miktarda arttı.

10 gün boyunca Weed demircide kaldı ve gece-gündüz kılıç üretti. Elindeki cevherler bitene kadar arka arkaya üretim yapmaya devam etti. Ama onu şaşırtan bu 10 günde Demircilik yeteneğinin bu kadar hızlı gelişmesiydi. Bu onun ana mesleğinin Oymacı olması dolayısıylaydı.

Her seviyede, Weed %3 ön-hasar kazanıyordu ve orta düzey’e çıktığında bu rakam %5 olacaktı. Oymacılık mesleğini bir adım ileriye taşımak için istisnasız tüm zanaat yeteneklerini öğrenmesi gerekiyordu ve buna Demircilik seviyesi de dahildi.

Genel olarak, zanaatkarlık yetenekleri savaşdışı mesleklerin hepsinde etki ediyordu.Örnek olarak, Aşçılık her seviyede yemek hazırlamanın etkilerini %5 arttırıyordu ve Orta Düzeyde %7 lik bir artış söz konusuydu. Şu anda Weed’in el sanatı yeteneği ort düzey 8. seviyeydi, yani yaptığı yemeklerin tüm etkileri neredeyse iki katına çıkıyordu.

Ek olarak onun el sanatı yeteneği Demircilik yeteneği üzerinde de etkiliydi. Aynı malzemeleri kullanarak başkalarından iki kat güçlü itemler yapabiliyordu, bu yüzden daha fazla deneyim kazanıyordu. El sanatının yüksek olması sayesinde Weed acemi bir Demircinin yaşadığı zorlukları yaşamak zorunda kalmıyordu. Tabii ki Orta Düzey Demirciliğe ulaştığında bu etki yok olacaktı ama Weed yine de ortalama bir oyuncudan çok EXP kazanabilirdi.

Bu doğru, ocağın başında 10 gün geçirdikten sonra yeteneğini 6. seviyeye kadar çıkarabilmişti.

Weed loncadan ayrıldı ve balıkçılık loncasına gitti.

“Eğlenmek ve dinginliğin tadını çıkarmak için mi yoksa efsanevi bir balık yakalayıp adına şarkılar yazılan bir efsane olmak için mi balıkçılığı öğrenmek istiyorsun?” Balıkçı yeleği giymiş NPC sordu.

Belki de oyundaki en kolay şey balıkçılık loncasına katılmaktı. Birkaç tane soruya dürüst cevaplar verip mantarlı bir olta alıyordunuz.

Weed gerçek düşüncelerini saklamadı.

“Nasıl balık tutulacağını öğrenmek istiyorum, çünkü bu sayede acıktığım zaman balık yiyebilirim.”

“Öyle mi?” balıkçı NPC kafası karışmış bir vaziyette sordu.

Oyundaki çoğu kullanıcı için balıkçılık mesleği bir zevkti. Versailles Kıtasında seyahat ederken bir teknede veya gemideyken zaman geçirmek için balık tutabilirdiniz. Ama şu ana kadar duyduğu onca cevap arasında kimse Weed gibi cevaplamamıştı.

Balıkçı Weed’e beklenmedik bir mucizeye bakar gibi baktı ve güldü.

“Dürüst bir cevap. Aynı zamanda çok iyi bir aşçı olduğunu görebiliyorum. Belki bir gün güzel bir şeyler yakalayıp bana güzel bir çorba yaparsın ha?”

“Eğer uygun bir balıksa benim için bir sorun olmaz, senin için pişirmekten mutlu olurum.”

“Hmm. Teşekkürler. Sana özel bir yem veriyorum.”

Balıkçılık yeteneğini öğrendiniz. Büyük bir su kaynağının yakınında olduğunuz sürece hiç aç kalmayacaksınız. Nehirlerden, denizlerden ve göllerden su ve yiyecek elde edebilirsiniz. Her kazandığınız Balıkçılık seviyesinde canınız artacak .

Balık yemi olarak 30 karides elde ettiniz.

 

Weed Demirciliği ve Balıkçılığı öğrendikten sonra düşünmeye başladı.

“Başka yetenekler öğrenmeli miyim?”

“Yeterli değil mi? Belki de terzilik öğrenmeliyim? Şimdiden birkaç tane üretim yeteneğim var, yani başka birini öğrenmem çok da lüzumlu değil.”

Bu gerginliği onun çocukluk hatıralarından kaynaklanıyordu. Bir keresinde bir tekstil fabrikasında tozlu ve kirli bir ortamda çalışmak zorunda kalmıştı. Birkaç kuruş fazla kazanabilmek için düğme dikmiş, fazla parçaları kesmişti. Ağır, monoton iş anıları ona sadece acı getirmişti. Bunların yanında, bazen hasta olmuştu ve işe gidemediği zamanlar olmuştu, bu nedenle son ay maaşını bile alamamıştı.

Ama yenilmek onun doğasında yoktu.

Açıkçası başka bir büyü yeteneği vardı ve itemlere büyüsel yetenekler ekleyebiliyordu ama yüksek seviye gerektirdiğinden Weed onu şu anda öğrenemezdi. Bu nedenle sadece tüm zanaat yeteneklerini öğrenebilirdi.

Sonunda kararını verdi ve Weed terzilik loncasının ikinci katına gitti.

“Hmmm… Bir insanın iyi bir gözü varsa kolayca iyi kumaşı seçebilir ve güzel elbiseler yapabilir.”

“Eğer bu işe biraz zaman verirseniz pek çok insan, böylesi kıyafetleri giymek isteyecektir. Nasıl dikiş yapılacağını öğrenmek ister misiniz?” görevli kadın mırlayarak bunları söyledi.

//DISTURBED

“Evet, isterim.”

“Ve bir düğmenin nasıl dikileceğini biliyor musun?” Kız gözlerini kısarak sordu.

“Hari… tabii ki.”

Weed bir velet olduğu zamandan beri düğme dikmesini bilirdi. Birkaç düğme diktikten sonra bir mesajla karşılaştı.

Terzilik Yeteneğini öğrendiniz

Görevli kıza veda ettikten sonra Weed loncadan ayrıldı. Ne yazık ki Demirciler Loncası’nın aksine Terziler kendi loncalarında iş bulamıyorlardı, bu nedenle bir sokağın köşesine oturdu ve çalışmaya başladı.

Somren Özgürlük kentinde sokaktan geçen insanlar ona dikkat etmeden konuşmalarına ve güneşlenmelerine devam ettiler ya da farklı bir şeyler yaptılar. Ne olursa olsun o, kimsenin gözüne batmıyordu. Birkaç parça kumaş kesti sonra da onları dikerek ilk elbisesini yapmış oldu.

Terzilik yeteneğiniz Başlangıç Düzeyi 2 oldu. Artık elbise yapmak için yumuşak kumaş kullanabilirsiniz.

Harika! Onun yüksek Sanat yeteneğiyle beraber Orta Düzey El sanatı yeteneğiyle birleşince anında 2. seviyeye ulaşmıştı.

Loncadan aldığı birkaç kumaşı daha kesti ve yeteneği tekrar arttı. Weed kumaş parçalarını birbirine dikerken hiçbir sorun yaşamıyordu, yaptığı işe o kadar aşinaydı ki çoğu zaman elindeki kumaşa bile bakmıyordu. Gerçek hayatta Lee sık sık ailesi için düğmeler diker ve yırtılan giysiler için yamalar yapmıştı.

Snip, snip!
Snip, snip!

Kumaşı kesti ve düğmeleri dikti!

Weed’in elleri keskin ve zarif bir şekilde kumaş üzerinde aktı, sanki bir müzisyenin keman çalışı gibiydi!

“Oh, harika!”

“Ellerine baksana.

“Mükemmel!”

O ürettiği elbiseleri üst üste koyduğu süre boyunca insanların ilgisi arttı. Nitekim caddeden geçen insanlar sürekli etraflarına bakınıyordu, yani bu kolay bir şeydi. Weed’in etrafındaki insanlar onun ellerine hayranlıkla bakıyordu çünkü sadece birkaç dikişle kumaş parçalarını elbiselere dönüştürüyordu. Ama şüpheye düşenler de vardı.

“Ve bu giyilebilecek bir şey mi?”

“Bilmiyorum, belki de. Bunların kıyafet …”

“Eğer bunlar kıyafetlerse cidden berbatlar. Bak. Desen yok. Gerçekten çok düz ve basit.”

Weed insanların fısıltılarını kabaca duyuyordu ama dikkatini onlara vermiyordu. Nasıl seviye 2 bir terziden böyle bir şey isterlerdi ki? Ve yaptığı elbiselerin kötü olma ihtimali de yoktu.

Bir süre sonra, Weed pek çok gözün önünde otururken terzilik yeteneği 4. seviyeye ulaşmıştı. O anda ağzına kadar silah ve giysilerle dolmuş çantası açtı, risk almaya karar vermişti.

“Yavaşça…”

Sırt çantasının diplerinden Weed Morata’nın köylülerinden aldığı hediyeyi çıkarttı.

Yüksek Kalite Geyik Derisi: Dayanıklılık : 5/5 Zanaat yetenekleriyle kullanılarak itemler yapılabilir. Deri giysiler veya diğer ekipmanlar yapılabilir. Yetenek seviyesine bağlı olarak, taşıdığı etkiler artabilir ya da değişebilir. Gereksinimler: Terzilik Seviye 2

Büyük ihtimalle bu malzemeyi Orta Düzey olana kadar kullanmaması daha iyi olurdu. Ama bir konuda kesin bir karara varmıştı ‘Vakit nakittir’. Hızla seviye atlaması önemliydi ve eğer iyi malzemeler kullanması gerekiyorsa kullanacaktı.

Snip, snip!

Weed elbiseyi dikerken çok yavaş ve dikkatliydi.

Keşiş Gömleği: Dayanıklılık: 40/40 Savunma: 13 Geyik Derisinden yapılmış erkek tuniği. Vücudu harika bir şekilde sarar ve üzerinize tam olur. Gereksinimler: Seviye 15 Etkiler: %2 çeviklik artışı sağlar.

 

Terzilik yeteneğiniz büyük miktarda arttı. Terzilik yeteneğiniz başlangıç düzeyi 5’e ulaştı.

Usta çalışmanız sayesinde artık dikişleriniz kopmayacak ve ürettiğiniz eşyalar güçlenecek.

Gömleği yapmak için Weed dört parça deri harcamıştı.

“Şuna bak… güzel gözüküyor …”

“Evet. İnanılmaz bir malzemeden yapılmış ve giyimi de çok rahat gözüküyor.”

İzleyiciler birkaç saatin sonunda bu bilinmeyen oyuncunun böylesi güzel giysiler yapmasından çok etkilenmişlerdi.

“Terzilik yeteneklerinde ustalaşmak gerçekten bu kadar kolay mı?”

“Bilmiyorum. Bir arkadaşım terzi olmayı seçmişti ama tüm gün çalıştıktan sonra eline sadece parça pinçik kumaşlar geçmişti, ardından gidip karakterini sildi…”

“Terzi olmak gerçekten zor. Ben de terzilik yapmayı seçen pek çok kişi tanıyorum ve hepsi de bu işi yaparken çok ter döktü.”

“Bu herif nasıl bu kadar hızlı öğreniyor ve böylesi güzel elbiseler dikebiliyor?”

Weed hala oturuyor ve konuşan insanları görmezden geliyordu. Birkaç parça daha geyik derisi çıkarttı ve bir çizme ve eldiven dikmeye başladı. Görevden sonra, eline 200 parça geyik derisi geçmişti, yani bol bol malzemesi vardı.

Weed yavaşça çalışarak terzilik yeteneğini Başlangıç Düzeyi 9’a kadar yükseltti.

Teoride, özel malzemeler kullanarak Orta Düzeye ulaşmak hiç de zor değildi. İşte bu yüzden bir limit vardı.

Oyunun yapımcıları, yüksek seviye oyuncuların zamanla zanaat yeteneklerini öğrenmeye başlayacağını öngörmüşlerdi. Çünkü onlar zanaatkar olarak oyuna başlayanlara göre kaliteli malzeme bulmakta daha iyi imkanlara sahip olacaktı. Bu nedenle işlenmiş itemlere uygulanan bir sınırlama vardı, bir oyuncu bunu geçtiğinde artık o malzemeyi kullanmak size fazladan deneyim vermiyordu.