Legendary Moonlight Sculptor - Lms 7.4 - Görev

---

 

Çeviri: Şamil Düzenleyen: Kharsmi

 

“Ahhhh!”

Lee Hyun kapsülden dışarı çıktı. Yüzünde son anda ölmüş olmanın acısı ve yorgunluğu görülüyordu.

 

Görevin zorluğunu göz önüne aldığında çok önceden ölme ihtimaline kendini hazırlamış olmasına rağmen, ölmekten dolayı endişe etmese de ganimetini kontrol edecek kadar kısa bir zamana sahip olabilmeyi diliyordu.

 

“İyi bir şeyler düşmüş olmalı!”

Patron sınıfı bir canavar.

 

Liç Shire gibi bir canavarla bir daha karşılaşamaması yüksek ihtimaldi. Ve bir tane daha bulabilse bile onunla başa çıkabilecek bir milyon Ork bulması mümkün olmayacaktı. Böyle bir canavarı yendikten sonra ne elde ettiğini öğrenememişti.

 

“Eğer cüppe düşürdüysem büyük bir vurgun olacak.”

Odada gergin bir halde volta atıyordu.

 

Vine’nın Büyülü Cüppesi.

Daha önce sadece bir kez görülmüştü ve satış fiyatı gizlenmişti. Açık artırma sitesine konulmamış, karanlık oyuncu loncası aracılığıyla satıcısını bulmuştu. Zaten açık artırmaya konsa bile, çoğu oyuncu açılış fiyatını bile karşılayamazdı. Bu yüzden elit eşyaların yeraltı marketi diyebileceğimiz yollarla satılıyordu.

 

“Cüppe cüppe cüppe!” Lee Hyun çaresizce ganimetin cüppe olması için yalvarıyordu.

 

“Bir şeyler tuttuğumu hissettim… Whew.” Derin bir iç çekti.

 

Oyunda her şeyin istediği gibi gittiği bir an henüz olmamıştı.

 

Ağır saldırılara maruz kalsa bile, kendi elleriyle tamir edip dayanıklılığı maksimize ettiği bot ve eldiveninin parçalanması kötü şans işaretiydi.

 

“Cüppe olmak zorunda değil. Ayakkabılar! Evet, Kurdal Ayakkabıları da kötü bir ganimet olmaz.”

Lee Hyun beklentilerini düşürüyordu.

 

Aslında canavar o eşyaları giyiyor olsa bile bu ganimetin o eşyalar olacağı anlamına gelmezdi. Hazineler boşuna hazine değildi. Elde etmesi öyle zordu ki kazandığını düşündüğü anda, ölüp kaybettiği eşya bir saniye önce elde ettiği ganimet olabilirdi.

 

“Görevin sonucu ne olacak acaba?”

Yine iç çekti.

 

Şu an neler olacağını görmesinin imkanı yoktu.

 

Onun ölümüyle savaşın seyrinin nereye gittiğini veya görevin tamam olup olmadığını bilme imkanı kalmamıştı.

 

Her şeyi 24 saat sonra öğrenebilecekti.

 

“Yapacak bir şey yok. Sadece dinleneceğim.”

Endişe içinde bir gün boyunca beklemektense, kafasını boşaltmayı seçti. Ne yaparsa yapsın sonucu değiştiremez ya da öğrenemezdi.

 

Görevin hazırlık aşamasından beri doğru düzgün uyuyamamıştı, en iyisi uyuyup hem dinlenmek hem kafa dağıtmaktı.

 

***

 

Ork Görevi videosunu şeref listesinde izleyen takipçiler bu devasa savaşın nasıl sonuçlanacağını merakla bekliyordu.

 

Sayısız gönderi vardı.

 

-Video neden hala yüklenmedi?

-Önceki videonun yüklenme zamanına bakarsak görev şimdiye kadar bitmiş olmalı.

-Aah. Sonucu merak ediyorum.

İlk başta çok sayıda umutlu insan vardı.

 

Efsanevi oyuncu Weed’in macerasını izlemek istiyorlardı. Büyü Kıtası oyununda herkes zirveye tırmanmaya çalışırken aya ayak basan oyuncunun macerası… 20 yıldır popüler olan bir oyunun savaş tanrısı Weed.

 

Büyücüler de Ruh çağıran olma hayaliyle dolu umutla bekliyorlardı.

 

İnsanlar yalnızca devasa savaşla değil ilk defa ortaya çıkan A seviye görevin prestijiyle de büyülenmişti. C seviye görevler bile tamamlandığında başarı hissini tatmanı sağlarken, A seviye bir görevin nasıl bir gidişata ve görkeme sahip olduğunu hayal edemiyorlardı. Bu yüzden Şeref Listesi milyonlarca insanla doluydu. Herkes videoyu yayınlanır yayınlanmaz izlemek istiyordu.

 

Ama Ork görevi ile ilgili bir gelişme olmazken yeni bir görev ilgileri topluyordu.

 

Kızıl Kanatlar Loncası

 

Versailles Kıtası’ndaki en üst seviye 10 loncadan biriydiler. Liderleri Terose özel bir video yayınlamıştı.

 

Video yalnızca 5 dakikalık bir videoydu!

 

Video iyi bir görev veya savaş seyrettirmek için fazla kısaydı, ama yine de Terose ismi duyanları heyecanlandırmaya yetiyordu.

 

Büyük savaşı izlemek uzun zaman alacağından kısa bir videoyu bekleme faslına sıkıştırmanın zararı yoktu.

 

Video bir grup oyuncunun antik bir harabeye girişinin kaydıydı.

 

“Bu barbar savaşçı, Pline-nim.”

“Korkunç suikastçı Dane de orada!”

“Magma cadısı, Do-Gwang’ı gördüm!”

Kızıl Kanatlar Loncasının tüm güçlü üyeleri oradaydı.

 

Paladinler, Rahipler, Hırsızlar, Büyücüler, Maceracılar, Suikastçılar, Ozanlar, Savaşçılar, Çağırıcılar, Şamanlar, Kolcular…

 

Bu sıkça seçilen mesleklerin yanı sıra düşük canlı ama yüksek büyü gücüne sahip cadılar da vardı!

 

Elinde bıçaklarıyla geri adım atmak bilmeyen çılgın adam, Do-Gwang! Canavarlarla dolu bir ormanda yaşayan, aysız gecelerde her birini katleden, Dane!

 

Hatta ünlü oyuncular ve nadir mesleklere sahip oyuncular da vardı. Söylemeye gerek yoktu ki Kızıl Kanatlar Loncası tüm kıtada nüfuzu olan tanınmış bir loncaydı.

 

Bu nadir, yüksek seviyeli oyuncuların hepsi toplanmış, bir harabeye giriş yapıyorlardı. Bu gerçek tek başına insanları heyecanlandırmaya yeterdi.

 

Terose kızıl bir zırh giyiyordu ve soğuk ve eşsiz sesiyle dikkatleri çekiyordu.

 

-Nihayet, en ufak ipuçlarını dahi es geçmeyip Akrep Kral’ın mezarına ulaştık. Sonunda bulduk onu.

Terose konuşurken bile hala birileri harabelere girmeye devam ediyordu.

 

Terose kısa bir anlığına duraksadı, ardından tekrar konuşmaya başladı.

 

-Yol ne kadar meşakkatli, önümüzde uzanan engeller ne kadar aşılmaz gözükürse gözüksün, mutlaka üstesinden geleceğiz. Hayatım pahasına bu görevi sonuca ulaştıracağım. Yalnız umudunu yitirmeyenler sonuca ulaşabilir. Ayrılma zamanı, A seviye görev bizi bekler. Akrep Kral’ın mezarı, seni yeneceğim!”

Bir A seviye göre daha!

 

Bu insanları heyecanlandırmaya fazlasıyla yeterdi.

 

Terose son sözlerini söyleyip Loncasına katılarak karanlık girişte kayboldu.

 

-Yılmaz cesaret ve onurumuzu izleyin. Artık bizim savaşımızı izleyin, akan kanımız bize galibiyeti getirecektir.

Video burada bitiyordu.

 

Mesajının anlamı tam olarak belli değildi. Cevapsız kalan çok soru vardı A seviye görevle alakalı, ama her şey yakında cevaplanacaktı.

 

Kısa video yayınlandıktan 10 dakika kadar sonra oyuncular öğrendi ki CTS Medya görevi canlı olarak yayınlıyordu. Yayının adı Kızıl Kanatlar Loncası harabeleri keşfediyor idi.

 

***

 

‘İyi gidiyoruz.’

Terose’nin yüzünde tatmin olmuşluğun ifadesi bir gülümseme vardı.

 

Aslında harabeleri keşfe başlamalarının üzerinden biraz zaman geçmişti. İlk denemelerinde birkaç adam kaybetmişler ama taş lahidin bulunduğu odaya açılan kapıyı bulmayı başarmışlardı. Ama odaya girmek için gerekenlere sahip olmadıklarından geri dönmek zorunda kalmışlardı.

 

‘Vakit görevi tamamlama vaktidir.’

Terose ve arkadaşları harabeleri keşfediyormuş gibi yapıyordu. Hırsız ve suikastçılar yolu açıyordu, savaşçı ve paladinler ise olası bir tehlikeye karşı kalkanları havada yürüyorlardı.

 

“Kuaaaak!”

“Dikkat edin, tuzak!”

Lonca tehlikeli yaratıklarla savaşıp ölümcül tuzakların üstesinden geliyordu. Bazen dev canavarlar da karşılarına çıkıyor, birkaç ölümle sonuçlansa da zafer konusunda muvaffak oluyorlardı.

 

“Pes etmeyin, gerçek tehlike henüz başlamadı!”

“Devam! Bu kadar küçük bir şey Kızıl Kanatlar’ı durduramaz.”

“Döktüğümüz kan bizi zafere taşıyacak!”

“Yoldaşlarınızın ölmesine izin vermeyin. Burada pes edemeyiz!”

Her tarafta yüksek seviyeli oyuncuların cesaretlendirici öğütleri yankılanıyordu.

 

Terose bin civarı yüksek seviyeli oyuncuyu yönetiyordu. Kızıl Kanatların son keşfindeki sayının dört katıydı bu. Bu yüzden seviye ortalaması olağandan biraz daha düşüktü. Yine de katılan oyuncuların hepsi 310 seviyenin üzerinde bulunuyorlardı.

 

‘Bu fırsatı kaçıramayız.’

Terose loncasının şanını yüceltmek için bu görevi bir fırsat biliyordu.

 

Zor bir keşif seferini 7/24 yayınlamak bolca şöhret kazandıracaktı. Ayrıca A seviye bir göreve meydan okumaları güçlü bir lonca oldukları izlenimi oluşturuyordu.

 

‘Eğer görev iyi sonuçlanırsa loncanın kıtadaki nüfuzu oldukça artacak. Öncelikle büyümek için maddi gücümüzü artırmalıyız. Eğer yeni gelenler yeterince güçlenirse en güçlü lonca unvanını Hermes’ten alabiliriz. Biz Kızıl Kanatlar tüm kıtayı etkimiz altına alacağız.’

Terose göğsünü kabarttı.

 

Hırsı geri adım atmak nedir bilmezdi.

 

“Aaaaaah!”

“Yüklenin! Rahipler, yaralılarla ilgilenin!”

Kızıl Kanatlar Loncası zorlu engelleri yara yara önlerindeki yoldan ilerliyordu.

 

Aslında önceki keşifte izin çoğunu tamamlamışlardı ama zindana ilk defa girmiş gibi hareket ediyorlar, izleyici kasmak için zorlanıyor numarası yapıyorlardı.

 

Lonca üyeleri rollerini iyi oynamak için ellerinden geleni yapıyorlardı. Bazen göz göre göre girdikleri tehlikeler sonucu can veriyorlardı. Kasıtlı olarak ihtiyaç duyulandan daha az adam gönderiyorlardı yolu açması için. Tabii ki ölenler için zararlarının tazmin edileceği garantisi verilmişti.

 

D.N: Bu iş bir taraflarında patlar bunların :D

 

“Ben ölsem bile keşif devam etmeli.”

“Evet. Bize bırak.”

Terose kasıtlı olarak Loncasını zindanın derinliklerine sürüklerken, Karanlık Oyuncular sefer ekibinin en arkasından onları takip ediyordu.

 

“Boş iş tamamen.”

“İnsan sayısını artırmak sadece kaybı artırır.”

“Bu hayatın gerçeği. Birazcık kurnazlık böyle bir şey düşünmeye yetmez.”

“Bizi ilgilendirmez. Biz sadece yapmamız için ödeme aldığımız işi yaparız. Ama savaşamamak biraz can sıkıcı.”

Şikayet ederken bir yandan keşif birliğini takibe devam ediyorlardı.

 

***

 

Kızıl Kanatlar Loncası sayısız kez kaybolduktan sonra nihayet sunağın yerini buldular. Burası harabelerin derinliklerine gitmek için bir geçitti, Kral Belsos’un mezarı.

 

“Nihayet ulaştık.”

 

Terose heyecanla titredi.

 

Kral Belsos’un boynuz borusu görev gereği bulup götürmeleri gereken nesneydi. Ama zindanın girişinin değerli kılıçlar ve büyülü eşyalarla dolu olduğu söyleniyordu.

 

Terose etrafa bir göz gezdirdi.

 

İçeri 1000 kişi girmiş ancak kayıplardan sonra ancak 650 kişi kalmış, 350 kişi bu yol uğruna can vermişti. İlk keşifteki kayıp sayısı bu kadar fazla değildi. Ama bu sefer sadece girişte 45 adam kaybetmişlerdi. Ve sayı sunağa ulaşana kadar 130’a çıkmıştı.

 

Zayıf oyuncu sayısı arttığından alınan hasar da fazla gözüküyordu. Ama bu bir A seviye görev olduğundan kayıplar olasıydı. Bu sebeple bozuntuya vermiyor gibiydiler.

 

“Herkes hazırlansın. Başlıyoruz!”

Terose 7 akrep heykelciğini sunağa yerleştirdi. Bu sırada üzerinde kızıl bir akrebin resmedildiği kapı gürültüyle açılmaya başladı.

 

*Kruuuuuguuuuuuung!*

Gergin halde, lonca üyeleri silahları kendilerine yakın tutuyorlardı. Harabelerde büyü kullanmak mümkün olmadığından fiziksel güçlerine güvenmek zorundaydılar.

 

Sıradan kitaplarda rastlayamayacağın canavarlarla doluydu içerisi.

 

“Canavarlar!”

“Herkes savaş için hazırlansın!”

“Ölüm pahasına savaşalım!”

“Buraya kadar geldikten sonra geri dönemeyiz!”

Terose savaşa girdi ve lonca üyelerine emretti.

 

Karanlık Oyuncular şov için orada değillerdi. Kendilerini korumak için dairesel formda konuşlandılar. Rahiplerse ortalarında yakın dövüş uzmanı oyuncular tarafından korunuyordu.

 

Her ne kadar çabucak form alsalar da birkaç şeytani canavar sızıp rahiplere ulaşmıştı.

 

*Kuhuuung!*

Canavarların çığlığı.

 

Pervasız savaş şekillerinden dolayı Kızıl Kanatlar sürekli kayıp veriyorlardı. Eğer dar kapının orda konuşlansalar ve dairesel formla uğraşmasalar daha iyi bir sonuç alabilirlerdi. Ama her zamanki alışkanlıklarına bel bağladıklarından gerekenden daha fazla kayıp veriyorlardı.

 

Ama Kızıl Kanatlar Loncası tüm güçlerini topladığından dolayı, ön saflarda güçlü savaşçı, paladin ve kılıç ustaları vardı.

 

“Kazandık!”

Tüm düşmanlar yok edildiğinde 480 kişi zaferi kendi gözleriyle görebilmişti. Kayıpları çok ağırdı ama galibiyete ulaşabilmişlerdi.

 

“Hadi girelim.”

Terose aceleyle içeri daldı. Kapı açılında içeriden parlak bir ışık geldi.

 

Şeytanların inine giren lonca üyeleri ne yapacaklarını bilemeyerek heyecanla alık alık baktılar.

 

“Iyaaahhh!”

“Hazine!”

Odanın derinliklerinde som altından bir akrep heykeli bulunuyordu ve etrafında çeşitli hazineler dağlar oluşturuyordu.

 

“Burada en azından yarım milyon altın var.”

“Yarım milyon mu? Bir milyondan az olamaz.”

Keşif seferlerini heyecanlı yapan şey yalnızca para değildi. Her yerde değerli silah ve zırhlar görülüyordu. Tüm odaya yayılan hazine güneş gibi parlıyordu.

 

Terose boynuz boruyu kolayca buldu, Altın heykelin hemen önünde yerde yatıyordu.

 

“İşte bu.”

Terose boynuz boruyu havaya kaldırdı. Görevleri boynuz boruyu Kont Grace’e geri götürmekti.

 

‘Bununla birlikte görev tamamlanacak.’

Bazı zorluklar yaşamış ama güvenli bir şekilde hedeflerine ulaşmışlardı.

 

Terose’nin gözünde gelecek aydınlıktı.

 

CTS medya yayına devam ediyordu. En az 1 milyon izleyici vardı, hatta belki 10 milyon.

 

A seviye görev bir bitti mi herkesin hafızasında kalıcı bir iz bırakacaklardı. Yayınlanan video, öyle derin bir etki bırakmıştı ki tekrar tekrar izlenebilirdi.

 

Kızıl Kanatlar Loncasının yazdığı yeni destana son nokta konmak üzereydi.

 

O sırada saf beyaz bir kılıç Terose’nin gözlerine takıldı. Kılıcın kabzasına alev şekilli desenler işlenmişti. Odada sayısız hazine olsa da bu, görünüşüyle diğerlerinden sıyrılan bir nesneydi.

 

‘Bu eşsiz. Belki de kralın kılıcıdır, ama tam emin değilim.’

Terose’nin gözleri tamah ile parıldadı.

 

//Smeagol was here.

 

D.N: Aha .... tuttu. Neyi mi? Tabii ki kabzayı :D

 

Hiçbir savaşçı daha iyi bir kılıç konusunda fazla açgözlü olmamalıydı. Ama savaşçıların gururu savunmadan ziyade maksimum hasar kapasitelerini artırmaya itiyordu onları.

 

Her kılıç ortaya koyduğu hasar cinsinden farklılık gösterirdi. Doğal olarak, mükemmel bir kılıç sıradan bir kılıçla karşılaştırılamazdı. Yapılacak işe, karakterin yönelimine veya yüzleşilecek rakip veya canavara göre kılıçlar oldukça fazla çeşitlilik gösteriyordu. Ateş türünden yaratıklara karşı buz elementinin özelliklerini barındıran kılıçlar avantajlıydı ve şeytani yaratıklara karşı kutsal kılıçların sunduğu üstünlük yadsınamazdı. Bu yüzden iyi bir savaşçının envanterinde sağlamından üç dört çeşit kılıç bulunurdu.

 

‘Kızıl Kanatlar Loncasının tüm kıtaya hükmetmesi için, loncamızı temsil edecek mükemmel bir kılıç gerekli. Böyle bir kılıcın sağlayacağı prestij şöhretim için önemli.’

Terose sessizce gözlerini kılıca dikti. Lonca lideri olarak o kılıcı taşımayı hak ediyordu. Bu güzel kılıç bir sanat eseri olmalıydı. Ağırbaşlılığı ve sahip olduğu prestijle ancak böyle bir kılıç Terose’ye yakışırdı.

 

Sonra lonca, Terose ve kılıcı gördü.

 

“Terose git ve onu al.”

 

D.N: Al al çekinme :D

 

“Efendi Terose, çok zahmet çektin, o kılıcı hak ettin.”

Loncanın ileri gelenleri liderlerini kılıcı alması konusunda cesaretlendirmeye çalışıyordu. Kılıcın altında garip işaretler barındıran bir yazı görmüşlerdi.

 

Kılıca uzunca bir süre baktıktan sonraysa Terose pes edip diğerlerine seslendi.

 

“Hey, burada yazan bir şeyler var.

Sabron gelip yazıyı deşifre etti.

 

[Kılıcı Al]

“Kılıcı al yazıyor.”

“Ben? Kılıcı mı alayım?”

Dışarıdan etkilenmiş veya heyecanlanmış gibi gözükmüyordu ama içinde bir an önce atılıp kılıcı tutma arzusu vardı.

 

Eğer Weed burada olsaydı şimdiye kadar en az 5 kez şüphelenirdi! Böyle kolay savaşların arkasında hep bir pislik çıkardı. A seviye bir görevin, Kızıl Kanatlar Loncasının her şeyi titiz bir şekilde yanlış yapmalarına rağmen ne kadar pürüzsüz gittiğine bakarsak bu kesinlikle fazla kolaydı. Sadece birkaç küçük tehlike atlatmışlardı.

 

Kendi birliklerini komuta eden ve onları savaşa süren Weed’in aksine, özünde başarılıydılar. Ama ne Orklar ne de Karanlık Elfler tüm potansiyellerini ortaya koyabilmişti.

 

Buradaki düşmansa çok daha zayıftı. Bu görevin zorluğu Ölümsüzler Ordusu göreviyle kıyaslanamazdı. Dahası görevde bir kılıç elde edebileceğini vaat eden bir bölüm yoktu.

 

O sırada Terosa basitçe kılıcı eline alıverdi.

 

*Parıldama!*

Bulundukları yer hazinelerle doluydu.

 

“Neler oluyor?”

“Oda daha da aydınlanmaya başladı.”

İnsanlar ışığın kaynağını anlayamamıştı.

 

[Altın Akrep uyandı.]

“Büyük Ateş Kralı Belsos’un mezarına bu tamahkar arzularla girmeye cüret eden de kim? Kral bu ahmaklıklardan usandı artık. Davetsiz misafirler affedilmeyecek. Hak ettiğiniz ceza hepinizi yakalayacak!”

*Hwareureuk!*

Kılıcı elinde tutan Terose’nin bedeni alevlerle kaplanıp yanmaya başladı. Küllere dönüşerek ölmesi sadece anlık bir mesele olmuştu.

 

Başka bir felaket de keşif ekibinin üzerine yağdı.

 

Ateş ruhları!

 

Sayısız ateş ruhu eşzamanlı olarak belirip oyunculara saldırmaya başladı.

 

Birlik bu ani saldırıya tepki vermekten aciz kalmıştı ve Loncanın düzeni bir kaos hali almıştı ki bu hal, hiçbiri ayakta kalmayana kadar devam etti. Hepsinin küllere dönüşünü izlerken Altın Akrep konuştu:

 

“Aptal ölümlüler! Kral Belsos’un öfkesini üzerinize çektiniz ve kıtanın üzerine ateşten bir lanet getirdiniz."

***

 

CTS Meyda görevi milyonlarca oyuncuya sunuyordu.

 

Kızıl Kanatlar ufalanıp yok olmuştu. Açgözlülükleri görevin başarısızlıkla sonuçlanmasına sebebiyet vermişti.

 

İlk başta altın akrebin neyden bahsettiğini anlayamamışlardı. Sonrasında görevin başarısız olduğunu fark ettiler.

 

İnsanlar öfkeli bir şekilde mesajlar paylaşmaya başladılar.

 

-Nemlilik yükselmeye başladı.

-Güneş ışıkları birden şiddetini artırdı.

-Görünüşe göre sıcaklık 5 derece kadar yükseldi.

Kralın laneti!

 

Sıcak bir hava dalgasının yayılmasına sebep olmuştu.

 

Kıta bir yıl sürecek bir sıcak hava dalgasıyla vurulmuş ve Versailles ölümcül bir yer haline gelmişti.

 

İlk başta bunun ateş büyücüleri için güzel bir fırsat olduğu düşünülmüştü, çünkü sıcak havalar ateş elementinin etkisini artırıyordu. Ama böyle olmasına rağmen büyülerini ancak terden sıçana dönene kadar kullanabiliyorlardı. Av için şehirden ayrılmadan önce şafak vaktinin serinliğinin keyfini sürmek hoş oluyordu. Ama ısınan havayla bu artık imkansızdı.

 

Kullanıcılar şiddetli isyanvari bir yakınma içindeydiler!

 

Durum bu ısınmanın sebebinin Kızıl Kanatlar Loncası olduğunu gösteriyordu. A seviye görevde başarısız olan Kızıl Kanatlar Loncasının getirdiği lanet bu olmalıydı. Lonca bu başarısızlıkla öyle damgalanmıştı ki her yerde tanınır ve hor görülürlerdi.

 

Tüccarlar onlarla ticaret yapmayı reddediyor ve oyuncular onlarla grup kurmaya yanaşmıyordu.

 

Dost loncalar da birbiri ardına Kızıl Kanatlar Loncasına yüz çeviriyordu.

 

Bir vakit şöhretiyle bilinen lonca hastalanıp çökmüştü.

 

***

 

Boş vaktinde Lee Hyun yüzünü iyice yıkamış uzun bir banyo yapıyordu.

 

“Yazı seviyorum.”

Kışın banyo yapmak çok zordu. İlk başta termostat suyu ısıtmak için daha çok elektrik yakmak zorundaydı. Elektrik faturasını bir de bu şişirirse Weed asla zengin olamazdı. Aksine yaz güzel ve ılıktı. Soğuk suyla bile duş alabiliyordu.

 

D.N: Soğuk suyla duş alarak zengin olan ilk insan :D

 

Duş almayı bitirince Açık artırma sitesine girdi.

 

Ork palaları, Elf bandanaları, Nadir bulunan otlar ve çeşitli ganimetler.

 

Terzilik ve demircilik yetenekleriyle elde ettiği maden ve derileri kendi işleme niyetinde olduğunda yolculuk boyu biriktirdiklerinden bu türden malzemeleri kendine saklamıştı. İşlenmemiş madenleri satmaktansa onları eşyalara dönüştürüp öyle satmayı yeğlerdi, hem daha kolay alıcı bulabilir hem de daha iyi fiyattan satabilirdi.

 

Kısa bir dinlenme faslının ardından kız kardeşini okula gönderdi.

 

Lee Hyun normalde günün 24 saatini Kraliyet Yoluna harcıyordu.

 

Tecrübe ve ganimetler para kazanmak için gerekliydi!

 

“Artık girip neler olduğuna bakabilir miyim?”

Ölümünün üzerinden 24 saat geçmişti.

 

***

 

KMC Medya müdürü telefon aramaları, tonla mail ve özel mesajla Weed’e ulaşmaya çalışıyordu.

 

Ama çabasına rağmen tek bir cevap alamamıştı.

 

“Şu lanet maillerini okusana be adam!”

KMC Medya müdürü sabırsız bir adamdı. Mümkün olan her kanalı kullanmaya çalışıyordu. 

 

O sırada açık artırma sitesinde Liç Shire’e ait eşyaları görünce gözleri fal taşı gibi açıldı.

 

“İşte bu, bundan bahsediyordum.”

Karanlık Elflere ve Orklara ait silahlar, Dev yaratıklardan elde edilmiş deriler.

 

Bunların oradan kaldığına şüphe yoku.

 

Müdür aceleyle eşyalardan birine teklif yaptı.

 

Sadece bir minator pençesine 30 milyon wonluk bir teklif yapmıştı.

 

***

 

Öldüğünden dolayı Weed en yakın insan köyünde doğdu.

 

Köy ahalisi meşgul halde sağa sola koşuşturuyor ve yüzlerinde parlak bir gülümseme taşıyordu.

 

Avcı Kokunda bir kalkanla ilgileniyordu.

 

“Hey, Weed. Dönmüşsün.”

“Ölümsüzler Ordusu’yla olan savaş ne oldu?”

“Kazandık, Liç öldü.”

“Ve sonra?”

“Savaş bitince buraya döndük, köle olanlar da geri geldi. Şimdilik insanlar ve Orklar sorunsuzca yaşayabilir. Sadece geçici bir sükûnet olsa da. Orklar Kahramanları Karichwi’yi arıyorlar. Ruh çağıranlar da seni arıyordu. En kısa zamanda yola çıkmaktan falan bahsediyorlardı.”

Bu son sözlerle Weed görevi tamamlamak için ne yapması gerektiğini öğrenmişti.

 

“Anlıyorum, o zaman onları görmeliyim.”

“Köyümüzü koruduğun için teşekkürler. Büyük bir şey değil ama Issız diyarlara ne zaman yolun düşse kapımız sana açık olacaktır. Sana şükran borçluyuz.”

Kokunda kalkanını parlatma işine geri döndü.

 

Weed ilk iş ruh çağıranları bir ziyaret etmeye karar verdi.

 

“Karakter Penceresi!”

---------------------------------------------
Karaker Adı: Weed Yönelim: Doğal

Seviye:286 Meslek: Efsanevi Ay Işığı Oymacısı

Unvan: Sıradışı El Becerisine Sahip Sanatçı

 

Şöret: 13645

Can: 19230 Mana:960

Güç:15+65 Çeviklik:575+65

Dayanıklılık:134+65

Bilgelik:136+65 Sabır:180+65

Şans: 374+65

Sanat: 447+145 Karizma:212+65

İman:96+435 Cazibe:39+65

Saldırı:2211 Savunma:640

Büyü Direnci

Ateş 13% Su 15%

Toprak 25% Kara Büyü 50%

---------------------------------------------

7 Seviye kazanmıştı.

 

Liç Shire’yi kendi elleriyle öldürmese de ölümünde büyük rol oynamıştı. Bu sayede peş peşe seviye atlayabilmişti. Öldükten sonra da hala 286 seviyeydi. Ama seviyesinin aksine bazı şeyler düşmüştü.

 

Dövüş sınıfı meslek sahipleri güç, çeviklik ve bilgelik statlarını; yan meslek seçimi aşamasına ulaştıklarında kolayca yükseltme imkanını sahiplerdi. Ama oymacıların böyle bir imkanı yoktu. El işlerine güvenmek zorundaydılar.

 

Oymacılık sanatsal üretime dayalı bir meslekti. El becerini geliştirmenin en hızlı yolu da farklı el sanat ve zanaatlarını öğrenmek ve bunlardan ve getirdikleri becerilerden sanatını farklı bir boyuta taşımak için yararlanmaktı.

 

Bu sayede fiziksel ve mental kapasite artırılabilir, hatta dövüş sınıflarına sahip oyunculara denk hale gelinebilirdi.

 

Eğer yeterince zaman ayırırsanız, kendi seviyenizdeki herhangi bir oyuncudan daha güçlü olabilirdiniz. Ama oymacılığın dezavantajı becerilerin seviyeleriydi.

 

Öldüğünde bu zor kazanılmış becerilerin hepsi aynı anda azalıyordu.

 

İleri Düzey Oymacılık %13, Aşçılık %10, El becerisi %1. Terzilik, Demircilik, Bitkibilim, Balıkçılık, Kılıç bileme, Zırh Parlatma, Bandaj, Ütüleme. Bu becerilerin hepsi de %5-7 arasında düşüş göstermişti. Bu normal bir savaşçı için 2 ila 3 seviye kaybetmeye denkti.

 

“Euu.”

Weed yüzündeki acı ifadeyle sarsıldı.

 

Tüm emeklerini ortaya koyarak kazandığı bunca tecrübe nasıl giderdi! Ama şimdilik en önemli şeyi kontrol etme vaktiydi. Liç Shire’den elde ettiği eşyalar!

 

Düşenleri kontol etti.

 

Sessizce elini çantasına soktu.

 

Bir asa!

Bir mücevher!

Bir büyü kitabı!

Hayvani içgüdüleri olmasaydı bu eşyaları ele geçirebilmek imkansız bir görev olurdu.

 

Weed ölürken birkaç parça eşya kaybetmişti.

 

Demircilerin kullandığı küçük bir maltız(semavere benzer bir ocak) birkaç parça iplik ve iğne.

 

Maddi olarak bakarsak bir kaybı olduğu söylenemezdi.

 

“Demek Cüppe veya ayakkabı yok. Kitap da muhtemelen görev için gereklidir…”

Weed hala endişeliydi.

 

Birden fazla eşya düşürmüş olsa bile eğer bunlar işe yaramaz şeyler olursa bunca çaba ve emeğin bir anlamı olmazdı.

 

“Tanımla!”

Sakinleşmek için önce büyülü kitabı kontrol etti.

 

*Ttring!*

 

------------------------------------------
Balkan’ın Elyazması Ruh Çağıranlığın Büyü Kitabı

Dayanıklılık(30/30)

Kara büyü kullanarak ölümsüz çağırmayı mümkün kılan bir kitap. En basitinden en karmaşığına ölümsüz çağırma metotları içermektedir.

Dahi büyücü Balkan Demoph’un ta kendisi tarafından yazıldığından anlaşılması pek de güç değildir. Ama ölümsüzleri çağırmak ve kontrol etmek büyük miktarda manaya gerek duyduğundan dikkatli kullanmak gerekir.

Sınırlamalar:

Büyü ilişkili meslek.

Seviye:300

Bilgelik:500

Mana:8000

Ruh çağıranlık mesleğine geçişi mümkün kılar.

Etkileri: Karabüyü direnci +25

Ölümsüz çağırma becerisi +2

Yüksek zekaya sahip kullanıcılar patron sınıfı yaratıklar çağırabilirler. Ayrıca ölümsüzün canı ve kutsal büyü dayanıklılığına etki eder.

------------------------------------------

Ruh çağıranlar için ölümsüz uyandırma ve kontrol etmede altın değerinde bir ders kitabıydı.

 

‘Bundan fazla para kazanamam.’

Weed usulca kitabı çantasına bıraktı, ruh çağıranlık yaygın bir meslek olana kadar böyle bir kitabı satmak zor bir iş olurdu.

 

Ruh çağıranlar için elit denebilecek bir eşya olsa da gerçekte bu sınıfa olan ilgi ne kadar fazla olacaktı ki?

 

Ve ilgi ne kadar olursa olsun ruh çağıranların ortaya çıkışları zaman alıcı bir süreç olacaktı ve kitabı kullanacak seviyeye bir süre kimse ulaşamayacaktı.

 

Ruh çağıran olmanın getireceği artılar yüzünden çok sayıda insan meslek değiştirmeyi düşünebilirdi ama fiziksel zayıflığı, bu sınıf için ciddi bir meseleydi.

 

Ruh çağıranlar rahip ve paladinlerin kutsamalarını alamıyorlardı. Can değeri düşük olan ruh çağıranlar için bu kutsamalardan mahrum kalmak savaşta ölme ihtimallerini kat ve kat artıran ciddi bir sıkıntıydı. Bu yüzden her büyücü kolay kolay ruh çağıran olamazdı.

 

Standart grup düzeninde ruh çağıranları bir yere oturtmak da zordu. Ruh çağıranlar bir sürü ölümsüz çağırdığından öldürme işini bu ameleler yapacaktı. Güvenliği artırsa da alınan tecrübeyi ve grup üyelerinin becerilerini geliştirme imkanını azaltacaktı. Ruh çağıran olmaya çalışanlar zamanla azalacak ve yalnızca oyun tarzını benimseyebilen birkaç oyuncu ruh çağıran olmakta diretecekti.

 

Weed yavaş ve derin bir nefesi içine çekip asayı tanımladı.

 

“Tanımla!”

 

---------------------------------------
Aziz’in Asası:

Dayanıklılık:90/90

Hasar:15-20

Yüce Aziz Gorian tarafından bir bacağı rahatsız olduğu zamanlarda kullanıldığı söylenen asa. Meşe ağacı odunundan, ışık kullanılarak üretilmiştir. Ama üstündeki kir tabakasından oymalar tanınmaz hale gelse de hala hayat gücüyle dolup taştığı aşikar.

Sınırlamalar:

Kutsal Meslekler.

Ayrıca sabıkalılar(katil işaretliler anladığım kadarıyla) ve Warlocklar da kullanabilir.

//Warlock WOW filmindeki fel kullanan kötü büyücü, yaşamı satarak karşılığında kötü güçlerden doping alan herifler.

Özellikler:

Rahipler tarafından kullanıldığında +150 iman.

 

+30 Cazibe

 

+20 Sabır

 

Engebeli arazilerde dayanıklılık tüketimini azaltır.

 

Bağışlarda şöhret artışını %30 artırır.

 

Bağlılık ve Feda büyülerini kullanmayı sağlar.

Kötüler tarafından kullanıldığında karanlık elementin gücünü artırır.

Bağlılık:

Can ve mananın %1’ini tüketir.

Grup üyelerine verilen kutsama ve korumaların seviyesini bir artırır.

Feda:

Kendi canını feda ederek grup üyelerinin 50 kişiye kadar canını tamamen doldurur.

---------------------------------------

Asa beklentilere en çok cevap veren ganimet olmuştu.

 

“Düşündüğüm gibi!”

Bu asa Weed’in üzgün bir nefes salıvermesine neden oldu.

 

“Bunları nerede satacağım ki?”

Ruh çağıranların kullandığı kemik asalardan daha tehlikeli bir silah. Tanımlamadan önce bunun rahipler için iyi bir silah olabileceğini düşünmüştü. Güçleri düşük olan rahipler topuz gibi silahları kullanmaktan acizlerdi. Genellikle asalar veya imanı artıran büyülü eşyalar taşırlardı.

 

Bu asayı kim ister?!

 

Eğer bir kılıç olsaydı hasarı artırabilirdi, ama bu asa kişisel statları artırmaktan başka bir şey yapmıyordu.

 

“Bu bencil dünyada kim kendini feda eder ki?”

Weed öfkeyle yeri yumrukladı.

 

“Almasam da olurmuş.”

Öyle dese bile içinde fırlatıp atma dürtüsü yoktu.

 

Bunu bir rahibe satmak zorunda değildi. Kara büyüyü de güçlendirdiğinden bir suçluya ya da Warlock’a satabilirdi.

 

“Alet alettir. Yanlış olan bıçak değil kullanandır.”

 

Son olarak topladığı mücevherlere baktı. Silah veya zırh yaparken güçlerini artırmak için mücevherleri kullanabiliyordunuz.

 

Birinci sınıf mücevherlerdi bunlar.

 

Terzilik de demircilik de birçok çeşit deriyi veya metali geri dönüştürebilirdi. Becerilerinin seviyesine göre fark çok büyük olabilirdi. Bulduğu metalin türüne göre eritip saflaştırmak büyük seviyede beceri gerektirebilirdi.

 

“Bununla kar zarar ancak eşitleniyor.”

Weed bazı şeyleri kurgulamıştı bile.

 

Görev tamamlanmış olsa da, 20 seviye, 100 sanat puanı ve 70,000 altın feda etmişti. Görevler avlanmaktan daha farklıydı. Eylemler düşünmeyi gerektirirdi.

 

“Eğer zincir görevse sonucu almak için ruh çağıranların yanına gitmeliyim.”

Weed köyü terk edip Yuroki Dağları’na doğru yol aldı. Savaş alanında moloz yığınları ve çukurlar biten savaşın haberini taşıyordu.

 

Zeminde paladinlerin, Orkların ve Karanlık Elflerin uğraşlarının bariz izleri vardı.

 

Gergedan boynuzları toplanmış, cadılar yok olup gitmişti.

 

Weed öleli 4 gün olmuş, bütün ganimet çoktan toplanmıştı.

 

“Yine de memnunum.”

Ellerini nadir bitkilere atabilirdi. Daha kaliteli olanlar yüksek fiyatlara alıcı bulabilirdi.

 

“Daha fazla kar edebileceğim.”

Bitkilerin olduğu yeri tekrar bulunca Weed’in gözleri ışıldadı.

 

Dağların derinliklerinde bitkiler daha iyi yetişiyordu. Tek bir tanesini bile atlamadan dikkatle toplayacaktı hepsini.

 

*Pabababag!*

Bir bıçak yardımıyla köklerinin etrafındaki toprağı kazıyor, ardından seri bir el hareketiyle söküveriyordu.

 

Geçmişte bu işi çok sıkıcı buluyordu. Getirisi fazla olmamasına rağmen fazla çapa gerektiriyordu. Ama tüm parasını harcayan Weed için artık her şey daha değerli gözüküyordu.

 

“Para, para, para.”

 

D.N: Valla bizimki satın alacak birini bulsa dağı tabaka tabaka soyar. Acımaz :D

 

Weed titizlikle bitkileri şişelere yerleştiriyordu. Kısa zamanda sırt çantası fermente edilecek bitki şişeleriyle doldu taştı.

 

Yuroki Dağlarında likör bulması zordu.

 

Rosenheim Askerleri ve Orklar birlikte içiyorlardı. Helaine Kasesi’nde kutsal suyla meyve suyunu karıştırarak yapay likör elde ediyorlardı.

 

Freya Tapınağı’na ait kutsal nesnenin şahsi zevkler için kullanımı!

 

Kutsal su bitkilerle karışınca tatlı bir aroma ve tat ortaya çıkıyordu. Sarhoşken oldukça iyi gidiyordu.

 

Görev iyi sonuçlandığından biraz kar yapmak mümkündü. Çeşitli becerilerde uzman biri için etrafındaki her şey bir fırsattı.

 

“Oymacılar uçurumun kenarında yaşarlar. Para kazanmanın yolunu bulmaz veya heykellerini satmazsan açlıktan ölürsün.”

Bu yüzden sabırla otları sökmeye devam ediyordu.

 

-Weed!

Mapan ona fısıldıyordu.

 

Belki de savaştan sağ çıktığından beri ona ulaşmaya çalışıyordu.

 

-Evet, buyur.

-Nihayet ulaştım. Nerelerdesin?

-Liçle savaştığımız yerde.

-Oh, harika. Hemen geliyorum. Gelince grup kuralım.

 

-Grup mu?

 

-Pale ve diğerleri seni görmeye geliyor. Hadi buluşalım. Yakında orada olurum.

 

Weed duygulanmıştı.

 

‘İstediğim hayat standartlarına ulaşamamam ne kötü.’

 

Grup Issız Diyarlar’a arkadaşlıklarını ve sadakatlerini göstermeye geliyordu.

 

***

 

“Peh, zormuş.”

Pale gömleğinin yakasıyla alnını sildi.

 

Sürekli at değiştirmek ve sürmek... Pale az da olsa savaşın bir kısmını izlemek istiyordu.

 

Rahipler gelip onları kutsayınca yorgunlukları kaybolup yola devam edebilmişlerdi.

 

Sürüş zorlaşıncaysa gülümsedi.

 

“Videodaki gibi, doğru yerde olmalıyız.”

“Burası Rosenheim Krallığı’nın doğusu. Kaşifler henüz buralara gelmedi.”

“Sonucu ilk öğrenenler biz olacağız.”

Rosenheim’ın dışına daha hiç çıkmamış olan Surka ve Romuna biraz gergindi. Macera arayışına giren birisi kendini Versailles Kıtası’ndaki çeşitli halklardan birinin içinde bulabilir ve kültürleri derinlemesine tadabilirdi.

 

Kraliyet Yolu ilk yayınlandığında, herkes sırf kendi bencil arzuları yüzünden diğer katılımcılardan dolayı endişeleniyordu. Oyun iyice tanındıktan sonraysa insanlar iyice bağımlı hale geldi. Dar görüşlü ve gerçek hayatla ilgisi zayıf olan genç oyuncular oyuna resmen hapsolmuşlardı. Böyle bir sonuç ciddi bir sorun yaratabilirdi. Ama Unicorn Şirketi bu endişelere sahip insanları yatıştırmayı başarmıştı.

 

Surka dedi ki:

 

“Hehe, Weed’den bize bir şeyler pişirmesini rica edelim.”

Hwaryeong gülümseyip onayladı.

 

“Bana güzel yemekler yapmasını sağlayacağım.”

Geomchiler de grupta yer alıyorlardı.

 

“İçmek istiyorum.”

“Sana bir bardak bulayım usta.”

Geomchi2 coşkuyla ustasına hizmet etmek istiyordu.

 

Geomchi 1-5 hemen grubun peşine takılmıştı! Aslında kılıç ustalıklarını bilemek için yayılmaya sözleşmişlerdi ama Pale ve diğerleri Weed’i görmeye gidince peşlerine takılmışlardı.

 

Yemek ve içecek uğruna!

 

***

 

“Weed-nim!”

“Buradayız!”

Bir tepenin üstünde bitki toplayan Weed, göz ucuyla yamaçtakilere baktı.

 

Kalabalık ıssız dağlara geliyordu.

 

Pale, Surka, Irene, Romuna, Hwaryeong ve Zephyr!

 

Beklenmedik şekilde Geomchiler de oradaydı.

 

Weed onlara hoş geldin deyip birkaç kelam ederken bir yandan da yaptığı işe devam etti. Ancak şimdi savaş tamamlanmışken konuşma fırsatları olmuştu.

 

Issız Diyarlar’ın ortasında Mapan da sabırsızlıkla bekliyordu. O da gruptakilerden farksız, neler olduğunu öğrenmek istiyordu.

 

Mapan derhal koşup neler olduğunu öğrenmeye geldi.

 

“Ee, sonra…”

Weed sakince işini yaparken olayları anlattı.

 

Sadece savaşı dinlemek bile heyecandan titretiyordu insanı. Pale kendini maceranın içindeymiş gibi hissediyordu.

 

Savaşı kendi gözleriyle gören Mapan’ı hepsi kıskanıyordu.

 

“Görev başarılı mı?”

Pale ihtiyatla sordu.

 

Aynı şekilde Mapan da Weed ve Liç birlikte öldüğü için görevin sonucunu bilmiyordu.

 

Eğer Liç Weed’den bir saniye önce ölmüşse görev başarılı olmuş olmalıydı. Aksi halde başarısızlıkla sonuçlanması olasıydı.

 

“Eh…”

Weed’in yüz ifadesi insanı depresyona sokardı.

 

Yalnızlık ve ıssızlık!

 

Derin üzüntü bedeninin tükenmesine neden olmuştu.

 

Leyla Mecnun’u reddetse bu kadar derbeder olmazdı herhalde.

 

D.N: AH AH! :D

 

“Sormamın sorun olmayacağını düşündüm.” Pale özürvari bir yanıt verme ihtiyacı hissetti.

 

Weed toprağı kazıp, bitkileri toplarken, konuşmaya devam etti.

 

“Eşyalar…”

“Evet?”

“Shire’den düşen bütün eşyaları toplayacak kadar zamanım olmadı.”

“Keoeog!”

A seviye bir görevi başarıya ulaştırsa bile, Weed eşyalar ve ganimeti başarıdan önce tutacak biriydi!

 

‘Weed her zamanki gibi.’

Hwaryeong pis pis sırıttı.

 

Uzun zamandır arkadaşlarını görmemiş olmasına rağmen, onlarla ilgilenmeyip bir peni fazla kazanmak için kafasını kaldırmadan ot yoluyordu. Ama bu Weed’in kafasıydı. Birazcık farklı davrandığını görebilsek bile, yaşam şeklini değiştirebilmesi düşünülemez olsa gerekti.

 

Pale ve Zephyr bitkilerin olduğu alana yanaştılar.

 

”Weed, yardım edelim.”

Ama Weed inatla kafasını salladı.

 

“Hayır. Hayır bu sıkıcı şey sizin değil benim işim.”

“Ama yine de.”

“Sadece orada oturup beni izleyin.”

Normalde Weed diğerlerinden yararlanma fırsatını asla kaçırmazdı.

 

Pale, Weed yardım teklifini reddedince, boyun eğip bir taşın üzerine oturarak izlemeye koyuldu.

 

Yine de dayanamayan Hwaryeong ve Surka kollarını sıvayıp yardıma kalkıştılarsa da Weed onları da durdurdu.

 

“Bu benim işim ve ben bitireceğim.”

Görmek istemektir!

 

Weed erkeklerden çok kadınlardan korkuyordu.

 

Teknik olarak, nazik kadınların bitkileri hasar vermeden toplamaları daha kolaydı.

 

“Vauuv.”

“Rüzgar harika hissettiriyor usta.”

“Şurada güzel bir yer var.”

Weed stamina artıran otları toplarken Geomchiler de oturacak bir yer buldular.

 

Bir süre sonra Weed’in çantası otlarla dolmuştu.

 

“Whew, bitirdim. Beklediğiniz için teşekkürler. Size biraz tavşan eti haşlayayım.”

“Wow!”

Weed’in pişireceği haberi herkesi sevindirdi.

 

“Ahem!” Geomchi boğazını temizledi.

 

“Boğazım kupkuru.”

“Sanki bir bıçak boğazımı kesiyor gibi.” Geomchi2 hemen ekledi.

 

“Weed, biz pişirmen için bir tavşan yakalayalım. O sırada bize topladığın otlardan içecek soğuk bir şeyler yapabilirsin belki.”

“Evet. Aslında aklımda uğruna ölünecek bir içecek hazırlamak vardı.”

“Neden olmasın? Eğer rahatlatacaksa istediğiniz kadar yiyip içmenize izin vereceğim.”

“Vadinin aşağısında yiyecek ve içecek şarap var.”

“Yolculuğumuz boş geçmesin. Neden şimdiden hazırlamaya başlamıyorsun?”

“Yeterli. Alkol soğuk daha iyi gider. Ortama göre tadı ve aroması değişebilir. Yani vadi gibi sakin bir ortamda içerseniz tadının ne kadar değişeceğini düşünün.”

“Evet.” Geomchi kendi kendine düşündü. ‘Bir bardağa bile razıydım…’

Weed arkadaşlarıyla vadinin diğer tarafına gitmeye koyuldu. Uzakta savaştan etkilenmemiş, balık dolu bir akarsu vardı.

 

“Bu benim aşçılık becerimi çok az artıracak. Yine de müsaadenizle nehir suyunu kullanayım.”

“Ha, tabi buyur.”

Arkadaşları seyrederken Weed bir kap çıkarıp onu dere suyuyla doldurdu. Ardından tavşan etini tencereye atıp kaynatmaya başladı. Nihayet birkaç bitki ve mevsimlik ekleyince zengin bir baharat kokusu etrafı sardı.

 

Yemeğin kokusu yorgun bedenlerini tazeliyordu.

 

“Harika!”

“Gerçekten lezzetli.”

Weed başarılı bir çalışmaya daha imza atmıştı.

 

Haşlanmış tavşan eti hazır olur olmaz yok edilmişti. Tüm grup çorbanın arta kalanları için savaş veriyordu. Geomchilerin iştahı rakipsizdi! Ancak şaşırtıcı şekilde Pale ve grubunun ortak çabası üstün geldi. Ama sonunda galip usta olmuş, herkes boynu bükük kenara çekilmişti.

 

Weed cömert ikramlara devam ediyordu.

 

‘Öyle ya da böyle bu ikramların geri dönüşünü alırım nasıl olsa.’

Gerçek hayatta da bir domuzu kesip yemeden önce beslemen gerekirdi!

 

“Ah biraz boğazımı yaktı.”

Weed Ustaya bir bardak içki verdi.

 

*Gulp!*

Diğerlerinin ağızlarının kenarından salyaları akıyordu. Weed’in el yapımı içkilerini tatmak isteyen tek kişi usta değildi.

 

“Şimdi, herkesin tadına bakmasına izin vereceğim.”

Weed Zahab’ın bıçağını kullanarak çevredeki ağaçlardan kaseler oyup herkese verdi.

 

*Spliiiiish*

Temiz zümrüdümsü likör kupalara doluyor, dolduğu gibi de midelerde son buluyordu. Bu leziz aromaya kimse karşı koyamazdı.

 

Geomchiler bir yudum alıyor, keyfini sürerken iltifatı eksik etmiyorlardı.

 

“Kyaah! Leziz.”

 

Yorgun ve sıcaklamışken serin bir şeyler içmek insana inanılmaz keyif verirdi. Vücudun iyi bir içeceğin ardından yenilenmiş gibi olurdu.

 

“Bu likör paha biçilemez. Her kuruşuna değer.”

Geomchi’nin yorumuna Mapan da katıldı.

 

“Bu likör harika, bedel ödemeden aldığım için kendimi suçlu hissediyorum. Yapmak emek istiyor olmalı. Burada Weed’in dişi tırnağıyla görevden kazandığı parayı harcıyoruz.”

“Her yudumda sana özür borçluymuş gibi hissediyorum. Sana bunun için ödemeliyiz. İki şişe alacağım.”

Pale tadına baktıktan sonra iki şişe satın almaya karar verdi.

 

“Evet, ben bu, bu tarz bir içecek için yaşıyorum. Ben on şişe almalıyım.”

Geomchiler artık acemiler olmadığından yiyip içtiklerinin bedelini ödeyebilecek seviyedeydiler. Weed artık ürettiği alkolleri satabilecekti.

 

Ama sözlerindeki alçakgönüllülük unutulmazdı.

 

“Gerçekten mi, yapmak zorunda değilsiniz.”

“Bitirdik. Şu meşhur alkolünden dört şişe daha verebilir misin? Üzgünüm ama bardakta bir damla bile kalmadı, biraz daha alabilir miyiz?”

Weed coşkuyla bardakları doldurmaya devam etti.

 

Geomchiler ve diğerleri mutlu mutlu soğuk nehir suyundan yapılan alkolü içmeye devam ediyorlardı.

 

Irene ve Romuna kalkıp yardım etmeye karar verdi.

 

“Weed-nim yardım edelim.”

“Olmaz. Lütfen keyfinize bakın, ben hallederim. Alkol yapan kişinin uzmanlık becerisine göre değişiklik gösteriyor. Yanlış anlamayın ama ben yaparsam daha lezzetli olur.”

Weed’in böyle davranmak için kendi sebepleri vardı ve alkol hazırlamaya devam etti.

 

Hal böyleyken Geomchiler ve diğerleri alkolü su gibi içiyorlardı. Buraya alkol içmek için geldiklerinden yaptıkları işin hakkını vermeye çalışıyorlardı. Bir damla alkol dahi kalmayana kadar içip muhabbet etmeye devam ettiler.