Çevirmen: ShamanYabgu

Lee Hyun internete girdi. Royal Road'ın web sitesi ile bir kaç sayfayı daha kontrol etti.

''Curcunaya bak.''

Yazılanların sayısı, Şeref Listesi için bile alışılmışın dışındaydı. Tartışmaların yarısından fazlası Weed hakkındaydı.


-Weed! Weed tekrar gün yüzüne çıktı!


-Continent of Magic oyuncusuydum. Weed yeniden ortaya çıkıp, Royal Road'da efsaneler mi yaratıyor? Tıpkı ondan beklediğim gibi.


-Savaş tanrısı, Weed!


-Muhtemelen bundan sonra uzun sürmeyecek. 1-2 canavar grubu kıtada hakimiyetlerini arttırmış.


-Bunların Weed'e tepki olduğuna inanıyorum.


-Weed'in görevini görmeliydiniz. İnanılmaz.


-Ejderhaya karşı savaşmak oldukça zor, eğer Weed orada olmasaydı başarabilecekler miydi?


-Sunucular ne zaman tekrar yayınlayacaklar?


Birçok insan ona hayrandı.


-Weed'in tüm savaşını gördüm. Böyle saldırmayı nereden öğrenmiş?

-Benim fikrime göre, kendisi dövüş sanatlarında usta seviyede. Tahminimce tüm saldırılarını odaklanarak yapıyor.


-Ben bir fili yendim!


-Teoride aynı yere 10 kez vurmak hasarı 2 katına çıkarır, ancak Weed 3 katına çıkarmış gibi gözüküyor.


-Silahın tipine göre biriken hasar miktarı da değişiyor.


-Bence normal avlarda bunu kullanmana gerek yok.


-Seçici olmak zor. Avlanma süresini arttırdığı için aynı noktaya saldırmak mantıksız.


Hayati tehlike içinde olduğun bir savaşta aynı noktaya tekrar tekrar saldırmak kolay değildi. Böyle bir durumda aç gözlü olmak çok fazla hasar almanıza neden olurdu!


-Yani Weed bir ölüçağıran.


-Bu ölüçağıran yeteneklerinin ismi ne?


Ölüçağıran sınıfının popülaritesi gittikçe artıyordu.

Bu Lee Hyun için kötü değildi.

''Balkan'ın parşömeni ve Azizin Asası, insanlar ölüçağırana dönüştükçe daha da değerlenecek.''

Büyücü sınıfında silahların ve itemların maliyeti oldukça yüksekti. Çünkü savaşçılar gibi sıradan avlardan kendi itemlarını elde edemiyorlardı. Demirciler içinde büyücü silahları yapmak kolay değildi. Büyücü silahları yapabilmek için demirciler en az orta seviye olmalıydı, ve yapmak için Kutsanmış Odun gibi bazı özel materyallere ihtiyaçları vardı.

Bu nedenle, item için gerekli malzemelerin talebi çok daha düşüktü. Diğer bir deyişle yalnızca satın almak zor değil, sınıf için gerekli tüm set itemlarını almakta zordu.

''Eğer satarsam 5 ay gibi bir sürede düzgün bir fiyat alabilirim.''

Lee Hyun beklerken itemları kullanmaya karar verdi.

Antik Kalkan gibi bazı itemları olabildiğince çabuk satmalıydı, çünkü zamanla dayanıklılıkları azalacaktı. Ancak bunlar herkesin isteyeceği şeyler değildi.

Antik Kalkanın kullanımı limitliydi. Eğer açık arttırmaya koysa 400 seviye ve üzeri olan az sayıda oyuncu bununla ilgilenmeyecekti.

''Eğer item satmak istiyorsam, ejderha kemiklerinden yapıp satmalıyım. İyi para kaldıracağıma eminim.''

Lee Hyun pişmanlığını gizleyemedi.

''Antik Kalkan, tamir olamamak gibi özel bir yeteneğe sahip...''

Eğer tamir edilebilseydi, satmak iyi fikirdi, birçok insan kalkanı almak isterdi. Ne yazık ki Nipelheim İmparatorluğunun geri kalan hazinelerini elde edememişti.

''Eğer tamir edilselerdi, baş kentler gibi büyük şehirlerde ya da antika dükkanlarında iyi paraya satabilirdim.''

Lee Hyun Şeref Listesindeki diğer yazılara kısaca göz gezdirdi. Yüksek seviye maceracılardan oluşan gruplar, Sürgün Diyarlarında kendilerini sınıyorlardı.

-Aranızda Açların Köyü hakkında bilgisi olan var mı?

Henüz görevi tamamlayabilen olmadı.
Bize katılın ve görevi tamamlayan ilk biz olalım!


Gölge Topraklarına meydan okuyorlardı!

Buna ek olarak, kendilerini zorluyorlardı.

İyi tanınan bir çok yüksek seviye oyuncu, meydan okumaya katılmak istiyordu.

Keşif ekibi için 300'den fazla oyuncu başvurmuştu.

''Ha, bu herifler hakkında hiçbir şey bilmedikleri bir görevi yapmaya çalışıyorlar.''

Birçok insan meydan okumayı eleştiriyordu, ancak yorumları işe yaramazdı.

Görevin detayları açıklanmıştı, bir şeyin bulunması ya da bir yerde beliren canavarları avlamak. Lee Hyun verilen bilgileri ve kazanacağı parayı düşündü. Bu görev herhangi bir ödül belirtmemişti!

''Katılmanın bir anlamı yok...''

Fiziksel emek, tüm görevlerin temelini oluşturuyordu. Canavarlar hakkındaki bilgiler hemen hemen işe yaramazdı. İnternetten araştırsanız bile pek yardımı dokunmazdı. İnsanlar hala makul avlanma bölgeleri araştırıyorlardı.

Bilgi, güç demektir!

Bazı bilgilerin saklı kalması gerekir.

''Maillerimi kontrol edeceğim.''

Lee Hyun kabaca maillerini okumaya başladı.

Tring!

Aile üyesinden yeni bir mail.

Arkadaş listesinde oldukça az insan vardı ve büyükannesi ya da kız kardeşi göndermiş olamazdı.

''Kim?''

Lee Hyun maili gönderene baktı ve büyükannesi olduğunu gördü.

''Neler oluyor?''

Lee Hyun maile tıkladı.


Lee Hyun,

Belim artık iyi, daha fazla acımıyor.

Hastane oldukça konforlu.

203 numaralı hastane odasındaki yaşlı kadın gördün, değil mi? Torunu hediye olarak bir masaj makinesi getirdi. Ayrıca, omuz masajı seçenekleride var ve aynı zamanda ısınabilir ve serinleyebilir. Hiç böyle bir şey almadım. Merak etme. Sakıncası yok.

**********************************************************************************

Chung Il Hoon, her zaman ki gibi soğuk şekilde sordu.

''O gün bu gün. Planlarımızı bunun için yapmıştık, hazır mısın?''
Choi Jong Bom korkunç bir şekilde başını eğdi.

''Kusursuz biçimde hazırlanmalıyız. İki hatta üç katı yeterli olacaktır.''

''Bire ne dersin...''

''Bu planda büyük bir karmaşa yaratır.''

Chung Il Hoon'un gözleri soldu. Choi Jong Bom'un diğer kardeşlere daha önce söylediği sözlere inanmakta güçlük çekti.

''Kesinlikle olur, değil mi?''

''Gerekirse ben öne çıkacağım.''

Choi Jong Bom kalbinin ezildiğini hissediyordu. Yanında ki Chung Il Hoon ise kıs kıs sırıtıyordu.

''Kardeş, bunu yapmayı planlamıyorsun değil mi?''

''Bu doğru. Onu içeri taşıyamazsak, asla başarılı olamayız.''

Bununla birlikte, Chung Il Hoon yüzünü değiştirmedi.

''Bugünün anlam ve ehemmiyetini biliyorsun.''

''Biliyorum.''

Başını eğdi.

Bugün Lee Hyun'un doğum günüydü.

Doğduğu günden bu yana hiç doğum günü kutlamamıştı, kardeşlerine şimdiye kadar yapılmış en güzel doğum gününü vermek istiyorlardı.

'Hareketli bir manzara değil mi?'

İkisi de titredi. Hiç şüphesiz anlamlı bir deneyim paylaşıyorlardı.

Gelirlerinden harcarlarken hiç düşünmemişlerdi.

Sonunda üniversiteli kızlarla tanışacaklardı!

Bu rüyalarında görmeyi umdukları her şeydi.

Ayrıca Ahn Hyundo'nun iş gezisinde olması da güzel bir fırsattı.
Chung Il Hoon konuştu.

''Herkes elinden gelenin en iyisini yapsın. Eğer her şey yolunda giderse başarılı olabiliriz. Yaşayacak ne kadar günümüz kaldı sanıyorsunuz?''

''Belki 50 yıl kadar?''

''Evet, bu zaman içinde yalnız yemek, yorulduğunda yalnız uyumak zorundasın... Bunu kafanda tut, bugünkü çalışmana bağlı olarak önümüzdeki 50 yılda belki güzel bir ailen olabilir.''


Choi Jong Bom, Ma Sang Bom ve Roi Lee'nin yüzleri değişti.

Chung Il Hoon onlara biraz cesaret vermişti.

'Plan harika. Bu çocukların yardım etmesini sağlayacak!'

Sürekli gelip yardım lazım mı diye soruyorlardı.

Royal Road'a başladıklarından beri yardım için sürekli Pale'e giderlerdi.

'Kadınları elde etmek zor.'

Hwaryeong olarak bilinen Lynn, öğle yemeğine geleceğine söz vermişti.

Irene olarak bilinen Kim In Young, Romuna olarak bilinen Yeon Hee Park ve Surka olarak bilinen Yoon Soo Park aileleri nedeniyle akşam geleceklerdi.

'Harika bir doğum günü olacak.'

Chung Il Hoon tatminkar bir kahkaha attı.

**********************************************************************************

Lee Hyun erken saatlerde antrenman için dojoyu ziyaret etmişti.

Ama kardeşlerinin ne planladıklarını bilmeden, onu başka bir yere getirdiler.

''Hadi gidelim!''

Dojo Eğitmeni! Buna ek olarak, sertleştirilmiş yüzler, gözler ve taşan cesaretle 70 kadar uygulayıcının olduğu gruba katıldılar.

''Kardeşler nereye gidiyoruz?''

Lee Hyun kısık bir sesle sormuştu.

Roi Lee zalim bir ses tonuyla cevapladı.

''Lunaparka gidiyoruz.''

''Ne yapmaya gidiyoruz? Dövüşecek miyiz?''

''Oyuncalara bineceğiz ve oyunlar oynayacağız. Bizimde dinlenmeye hakkımız var deme ama? Devam et.''

''Tabi.''

Lee Hyun kafasını salladı.

Lunaparka gitseler bile bu heriflerin suratları oraya uymuyordu. Üzerlerinde ağır bir atmosfer vardı.

'Başarısız olma.'

'Doğum günü, doğum günü.'


Ağır bir sorumluluk almışlardı. Siyah takımlarını özenle giymişlerdi, kendilerini anlaşılmayacak biçimde rahatsız ve gülünç hissediyorlardı.

Grup trene bindi. Dojonun kendi aracı vardı, ancak bilerek trene binmeyi tercih etmişlerdi.

'Lunaparka giden insanlar toplu taşıma kullanırlar.'


Öğretmenlerden ve öğrencilerden hiçbiri küçüklüğünden beri lunaparka gitmemişti. İnternetten araştırdıklarında çok trafik olduğunu fark etmişlerdi bu yüzden toplu taşımayı tercih ettiler. Bu nedenle trene bindiler.

''Bugün sana gidip oyun oynayacak mıyız?''

''Dün gece kulüpte bir adamla dans ediyordum...ve onunla el ele tutuştum! ''

Trende ölüm sessizliği oluşmuştu. Bir vagon dolusu siyah takımlı adam omuz omuza dikiliyordu.

''...''

Önce öğrencilerin gelmesiyle tüm erkekler konuşmayı bıraktı. Metroda birçok yolcu olduğunda koltukların üzerinde şiddetli bir savaş olması gerekiyordu. Daha rahat koltuklar için mücadele!

Ancak insanlar fısıldayarak konuşuyordu. Kimse ne olduğunu bilmiyordu.

''Keuheum, ayakta durmak daha konforlu.''

''Evet hem egzersiz oluyor...''

50 kadar erkek ayakta dikiliyordu. Oturan yaşılar bile endişelenmeye başlamıştı.

''Hah? Neden dikiliyorlar?''

''Evet.''

Roi Lee ve Ma Sang Bom hiç bir koltuğa oturmamıştı. Vücudu rahata alıştırmak onu güçsüz kılardı. Her yerde bedeninizi geliştirmeniz gerekirdi. Ayrıca toplu taşımalarda ayakta durmak normal bir davranıştı. Ancak öğrenciler ve öğretmenler normal insanlardan çok uzaktaydı.

'Bu herifiler mafya mı? Gözlerine bir bak...'

'Kasları sanki takımlarını yırtıp patlayacak.'

'Burada illegal bir şey döndüğünden eminim.'

'Polis. Bence polisi aramak iyi bir fikir...'

İstasyona geldiklerinde tren kapıları açıldı.

''Hah, boş koltuklar mı?''

''Bu çok olağan bir durum değildi. Belki bu sefer şanslıyızdır.''

Yeni yolcular boş koltukları görmüşlerdi, ancak aynı zamanda öğrencileri de görmüşlerdi.

''....''

Yolcular ayakta sessizce konuşuyorlardı. Oturup, öğrencilerin sert suratlarına bakmayı göze alamıyorlardı.

'Oturmak neden kötü bir fikir gibi geliyor.'

'Oturmayı tercih ederdim. Böylece rahatlaya bilirdim.'

Daha fazla yolcu endişelenmeye başlamıştı. Yinede öğrenciler durumu önemsemedi.

Ne olursa olsun Lee Hyun'u eğlendirmeleri gerekiyordu!

Bir süre ayakta duran insanları düşündüler, ancak sonrasında pek önemsemediler.

'Trenlerde ayakta durmak bir çeşit moda mı?'

'Aslında düşününce sağlıkları için daha iyi.'

Tren grubun ineceği yere gidene kadar kimse oturmadı.

''Lee Hyun , buraya!''

''Bu taraftan!''

Lunaparkın ana girişinde, Hye Yeon, Oh Dongman, Min Sinhye, Lynn ve Choi Ji Hoon birlikte bekliyorlardı.

''Hye Yeon, burada ne arıyorsun?''

Lee Hyun ilginç biçimde sormuştu. Bilgilendirilmediği garip bir durumu sezmişti.

Öğrencilerden Oh Dongman ve Jae Lynn garip davranışlarının yanı sıra, Choi Ji Hoon'u görmeyi beklemiyordu.

Hye Yeon, gülümseyerek ağzını açtı.

''Abi, bugün senin doğum günün!''

''Doğum günü mü?''

Lee Hyun günü hesaplamaya çalıştı. Bugün kesinlikle doğum günüydü. Daha önce hiç kutlamadığı için unutmuştu.

''Bu yüzden mi buradayız, doğum günüm için mi?''

''Abim daha önce hiç lunaparka gitmedi yani...''

''Demek istediğim lunaparklar zenginler içindir...''

Jae Lynn, Oh Dongman ve Min Sinhye, Lee Hyun'un sözleriyle şaşkına döndü.

'Nasıl yani? Ne zaman lunaparklar yüksek zümreye ait oldu?'

Öğrenciler ve öğretmenler aslında tam olarak doğru anlamıştı.

''Ayrıca iyi para yapmadan lunaparka gitmek doğru değil. Gidip gitmemek büyük bir karar.''

''Lunaparkta yalnız bir dövüş sanatçısı...''

''Bunlara binmek 5000 wondan fazla değil mi?''

Öğrenciler dojodaki odaları ve tahtaları için önemli miktarda para harcıyorlardı. Bu nedenle bir şeye 10.000 ve 20.000 harcamak oldukça zordu.

Lee Hyun yere çöktü, ne zaman bir şeye para harcasa, bu ulaşım bile olsa kalbi sızlıyordu.

''Keuheum! Evde oturup rahatlamayı tercih ederim.''

Hye Yeon, Lee Hyun'u kolundan tuttu ve içeri sürükledi.

''Zaten ücretsiz geçişim var. Bu sayede bedavaya oyunlar oynayabilir, oyuncaklara binebilirsin.''

Hye Yeon, zaten Lee Hyun'un nasıl bir tepki vereceğini biliyordu. Ancak bu sayede bahanesi kalmayacaktı. Diğerleri de anında Lee Hyun'u takip etmeye başladı.

Min Sinhye onlara sordu.

''İlk hangisine binmek istersin?''

Jae Lynn vakit harcamadı.

''Viking? Ya da hız trenine?

Hız trenleri yüksek hızla, ray boyunca hareket eden mekanizmalardı. Oldukça popülerlerdi.

''İlk hız trenine binelim öyle değil mi?''

Hız trenine bindiler!

Birçok insan günün erken saatlerinde parkı ziyaret etmişti, bu yüzden sıraları hemen geldi.

Lee Hyun, Jae Lynn'in önüne oturdu, onları Oh Dongman ve Min Sinhye, Hye Yeon ve Choi Ji Hoon takip etti. Bu kız erkek oranı yüzünden kaçınılmazdı.

'Bu harika!'

Bugün Ji Hoon ilk kez Lee Hyun'un kız kardeşiyle tanışıyordu.

Royal Road'da avlanmak ve keşfetmek yerine gerçekte onunla tanışmak çok daha farklıydı.

Diğer bir deyişle, ondan etkilenmişti.

Daha önce bir çok kadınla tanışmıştı, ancak ilk kez böyle duygular hissediyordu.

'Bunu yapıp ömrünün sonuna kadar onla yaşamak. Evet, fena değil.'

Ji Hoon genişçe gülümsedi.

Derken Ma Sang sırtına hafifçe vurdu.

''Arkana dikkat et.''

''Ne?''

''Önce kim olduğunu hatırla...''

Ji Hoon'un yüzüne korku yayıldı.

''Hooo hoo hoo.''

Şimdi Roi Lee gülümsüyordu.

Öğrenciler hayatlarını riske attıklarından beri, Hye Yeon'a yakınlaşmaya çalışmıyorlardı.

Onlara göre, Ji Hoon oldukça havalı görünüyordu.

Derken hız treni en tepeye çıktı ve inmeye başladı. Oh Dongman, Min Sinhye, Jae Lynn, Hye Yeon ve Ji Hoon hep birlikte çığlık attılar.

''Kyaaaaah!''

''Wheee!''

Lee Hyun ve öğrenciler daha bıkkın duruyorlardı.

'Buz ejderhanın kafasını oyarken gerçekten korkutucuydu.'

Yüzlerce metre uzunluğundaki buz parçalarını tek bir tel üzerinde oymak. Vücudu orada dikilirken sürekli rüzgara maruz kalmak. Bu deneyim onun yanında ilaç gibiydi.

Aynı şekilde öğretmenlerde dingin gözüküyordu.

''Açısı daha dik olmalıymış...''

''En kötü senaryoda buradan düşsek bile eğer bacaklarımızdan vazgeçersek ölmeyiz.''

''Gücü azaltmak için vücudu birkaç kez döndürerek düşme hızını azaltabiliriz.''

''Buradan atlayabiliri miyiz?''

Kendi aralarında bu tarz ürkütücü şeyler konuşuyorlardı.

Hız treninin korkusundan çığlık atanlar sağ olsun konuşmaları pek duyulmuyordu!

'Bu nasıl bir dünya?'

Oyuncakları kontrolden sorumlu insanları merak etti.

Viking'de de aynı durum yaşandı.

Lee Hyun ve öğrenciler hiç bir şey yapmadan oturuyorlardı. Tıpkı ilk oyuncak gibi hiç bir şey değişmemişti.

'Tam bir para israfı! Para harcamadığım halde bile eğlenemiyorum.'

Lee Hyun sinirle gözüküyordu.

Sonunda pes ettiler.

''Eğer bunlardan korkmadıysa, belki başka bir şeye gitmeliyiz.

Jae Lynn ne yazık ki konuşmuştu.

Lee Hyun ve öğrenciler lunaparktan heyecan ya da korku hissetmekten çok uzaktı.

Oh Dongman bir fikirle çıkageldi.

''Belki de oyuncaklara binmek yerine... hayvanat bahçesine gitmeliyiz?''

Hye Yeon'un gözleri parıldadı.

''Hayvanat bahçesi mi?''

''Evet, burası oldukça büyük, ancak en nihayetinde orası hayvanat bahçesi. Dönen tekerlerin üzerinde oturmaktan daha eğlenceli olmaz mı?''

''Kesinlikle.''

Fikirlerini değiştirip, hayvanat bahçesine gitmeye karar verdiler.

****************************************************************************

Zürafalar vardı.

Taş çatlasa 6 yaşında olacak çocuklar zürafaları izliyorlardı.

Anaokulu grupları hayvanat bahçesini ziyarete gelmişlerdi.

Ufak, sevimli oğlanlar bağırıyordu.

''Bak bir zürafa!''

''Çok havalı duruyor.''

Parlak gözleriyle, genç güzel kızlar vardı.

''Çok güzel.''

''Bu hayvanlar çok tatlı. Whoa! Boynunun uzunluğuna bak!''

Manzara uyum içerisindeydi.

Zürafaların arasında huzurla yürüyorlardı.

Derken arkadan hain sesler duymaya başladılar!!

''Zürafalar lezzetli midir?''

''Çok uzun süre pişirmemiz gerekebilir sıkıcı olur.''

''Ancak biraz tuzla, belki de aşırı lezzetli olacak. Geçen gün Afrika'da eğitim görüyordum. Çok acıkmıştım. Eğer bir aslan yakalayabilirsem, o zaman onu yemiş olurdum. "

''Otçul canlıları yerken kendini rahat hissediyor musun?''

''Gece gelip bir kaçını alabiliriz...''

Sseueuk!

Öğretmenler ve öğrenciler!
Zürafalara bakarak konuşuyorlardı.

''Waaaa ooooohh aaaahhhhh!''

Söyledikleri çocukları ağlatmaya başlamıştı.

Tamamen masum olan ortam, onların gelmesiyle parçalanmıştı.

Öğretmen ve öğrencilerin diğer tarafa gitmesi gerekiyordu.

Develer ve kısraklar.

''Hey, siz güzelliklerin tadı nasıl acaba?''

''Sanırım neyi yiyeceğimi seçerken eğleneceğim.''

''Belki de hamurla birlikte pişirmek iyi fikir olabilir.''

Midesiz iştahlarıyla şimdide kutup ayısına bakıyorlardı.

''Vay, şuna bir bak.''

''Vaov, sadece ona bakmak bile ağzımı sulandırıyor.''

''Safra kesesi ve ayaklar... ona ne fırlatırsan fırlat yiyor. Eğer biri onu yeseydi, koca bir sene kimse onu durduramazdı...''

Öğrencilerin ve öğretmenlerin gözünü kan bürümüştü, aç gözlülükle bakıyorlardı.

Bakışlara kutup ayısı bile dayanamamış, korkup kaçmıştı.

Su samuru, yunuslar ve timsahlar da  aynı kaderi çekti. Anlaşılan, kuşlar için daha da kötüydü.

Ancak beklenen hayvanları içermiyordu.

Maymunlar, goriller ve domuzlar!

Öğrenciler maskaralıkları ve muzları izlemeye bayılmıştı.

''Nedense, buna bayıldım.''

''Bakmayı kesemiyorum.''

Lee Hyun'da hayvanat bahçesinden eğlenmişti.

Böyle bir ara vermesinin üzerinden baya zaman geçmişti.

Royal Road'a başladığından beri hiç ara vermemişti. Bir gün izin alma düşüncesi, aylık ücretler pahalı olduğu için dayanılmazdı. Ancak, kız kardeşi ve arkadaşları ile hayvanat bahçesine gelmekten pişman olmadı.

''Birgün, burayı ailemle de ziyaret edeceğim.''

Bu belki 10 belki de 20 yıl sonraydı.

Ancak şuan huzurlu hissediyordu.

Ayrılma vakti geldiğinde bile Lynn, Lee Hyun'un yanından ayrılmayı reddetti.

Kendisine daha yakın olma arayışındaydı, böylece sevgili olabilirlerdi.

Oh Dongman, Shin Hye Min, Ji Hoon öğretmenler ve öğrencilerden mümkün olduğunca uzak durmaya çalıştı.

''Neyi sevdiğinizi herkes bilmek istemiyor...''

''Hadi onlardan uzaklaşalım.''

''Onları tanımıyoruz.''

****************************************************************************

Lunaparktan ayrıldılar, toplu taşımayla birlikte dojoya döndüler.

Lee Hyun'un doğum günün son planı da tamamlanmıştı.

Domuz kaburga ve domuz göbeği ile bir et partisi!

Kim In Young, Yeon Hee Park, Yoon Soo Park değerli etleri bir bir servis etti.

''Bon appetit.''
(Ç.N: Bon appetit, Fransızca afiyet olsun anlamına geliyor. Tıpkı bravo kelimesi gibi dünyanın dört bir yanında aynı anlam ile kullanıldığından çevirmedim.)

''Teşekkürler, genç hanımefendi.''

Ma Sang Bom, marulla sarılı yağsız etleri aldı ve ağzına koydu.

''Doğum gününde et yemelisin.''

Öğretmenler, Lee Hyun'un doğum günü partisinin sonunu için etleri hazırlamışlardı.

Lunaparkın ardından, et yemek!

Bu tam olarak doğum gününü planladıklarında düşündükleri gibiydiç

Choi Jong Bom, özenle seçtiği et parçasını bir çubuğa doldurdu.

''Et, hep birlikte yedikçe daha da lezzetli oluyor.''

Roi Lee'de sohbete katıldı.

''Ne kadar çok insan o kadar çok lezzet.''

Doğum günü partisi ne güzel bir lokantadaydı ne de özel bir hediye hazırlanmıştı, ama yine de sıcak bir deneyim olmuştu.

Chung Il Hoon, soju almıştı.
(Soju: 22.5 derece sertliğinde, sek içilen bir Kore içkisi.)

''İşte bir bardak içki al.''

Lee Hyun onu dinledi ve bardağı dikkatlice iki eliyle birlikte tuttu. Chung Il Hoon bardağı içkiyle doldurdu.

''Hayatlarımıza!''

''Hayata!''

Erkekler acemice kızarmışlardı. Genele baktığında Hye Yeon her şeyi hazırlayan kişiydi.

Kolejli kızlarda bir grup tanışması!