Legendary Moonlight Sculptor - LMS 11.2 - Seirun

---

ÇEVİRMEN: EMRE TÜRKMENOĞLU

 

Bölüm 2 : Seirun

Weed ve partisi dikkatli bir şekilde ilerlemeye devam etti, ta ki duvarların kapılarını görene kadar. Kapının yanında beyaz eldivenli, muhafıza benzeyen adamlar vardı.

Keskin dişler!
Solgun yüz!
Siyah dökümlü pelerin ve fazlası.

“Vampir muhafızlar” dedi Weed belli bir mesafede durdu.

Mapan “Saldırmalı mıyız?” diye kimsenin cevaplayamayacağı bir soru sordu.

Son derece akıllı olup da saldırmayan canavarlar çok nadirdi; saldırılamayacak olanlar otçullardı, ağaçta yaşayanlar ya da agresif olmayanlar, tabi ki çocuklarını korumadıkları sürece!

Lakin vampirler bir nevi farklılardı, bir şekilde, onların da insanlar gibi duyguları vardı. Weed bir adım öne çıktı.

"Belki onlarla diyalog kurabilirim. Konuşmayı deneyeceğim."

"Bu tehlikeli olabilir… dikkatli ol, Weed-nim."

Irene’nin sözleri endişe doluydu. Weed konuşmayı bitirdiğinde, her zaman huzurlu olan Yurin bile rahatsız hissetti. Ancak Weed konumunu korurken öncülüğü aldı ve atıldı.

"Meraklanmayın, bir şekilde sağ sağlim tekrar dönmeyi başaracağım."

İnanç ve iradenin gücü!

Ustalığı ve mesleği heykeltıraşlık olduğundan, savunma sanatı oldukça eksikti; bunun yanında Vampir Krallığı Todeum’un kapsamı ve vampir muhafızlar hala bilinmiyordu. Fakat yine de Weed daha önce bir vampir klanına karşı savaşmış, ve Tori ile de onlarca kez uğraşmak zorunda kalmış olduğundan, onların yasalarına ve alışkanlıklarına aşinaydı, bunu da Weed kendine avantaj olarak kullanabilirdi.

Geomchi5 kenardan yaklaştı.

“Seninle geliyorum, tehlikeye karşı yalnız göğüs germene izin veremem.”
“Tabi ki, sahyeong. (Büyük kardeş)”

Weed ve Goemchi5 dikkatli bir şekilde adım adım vampir muhafızlara doğru yürümeye başladılar. Geomchi5 oldukça kendinden emindi. Seviyesindeki farklılıklara bakmaksızın, o karşılaştığı canavarlara karşı korku belirtisi göstermiyordu. Gecenin karanlığında, hazırlıklı bir şekilde ilerlediler.

Geomchi5 birden sordu:

“Weed, neden onlarla savaşmıyoruz? Köy yarasa vampirlerle ya da canavarlarla dolu olsa da onlara saldırıp yakıp yıkmamalı mıyız?”

Versailles kıtasında bir canavar ırkına ait bölgeler popüler avlanma alanlarıydı. Bir örneği etrafındaki materyalleri ve alanı kale yapmak için kullanan ve en geniş dağılımı olan Goblinler olabilirdi. Goblin kasabaları ya da Goblin kaleleri!

Bununla birlikte onlar yüzünden yakın bölgedeki krallıkların verimliliği azalacak. Genellikle o krallıkların Lordları, insanları avlamak ya da yok etmek için görevlendirilirdi. Bu fırsatlar sadece saygınlıklarını değil, aynı zamanda ganimetlerini de arttırırdı. Ancak Weed’in farklı bir görüşü vardı.

“Belki de karar vermek için çok erkendir.”
“Erken mi?”
“Evet, çünkü Vampir Krallığına varıp varmadığımızdan bile emin değiliz, değil mi?Ve vampirlerle savaş başlatmanın bize iyilikten çok zararı dokunacaktır.”
"Anlıyorum, beklenmedik bir kavga bu kadar geldikten sonra olmasını istemeyeceğimiz bir şey.”

"Savaş, her şeyden sonra son seçenek."

"Evet, anlaşıldı."

Weed ve Geomchi5 vampir muhafızlara doğru yaklaştı.

“Dur!”

Vampir muhafızlar bıçak gibi keskin olan dişlerini göstererek hırladılar.

“Alışık olmadığımız pis kan kokusu. Sizler insan mısınız?”
“Evet” dedi Weed mütevazi bir tavırla.

“İnsanlar bizim topraklarımızda ne yapıyor? Burası sizin giremeyeceğiniz bir yer. Geldiğiniz yere geri dönün!”
“Şimdi burayı terk edin ve canınızı bağışlayalım.”

Agresif bir şekilde yaklaşmamış ve davranmamış olsalar da vampir muhafızlar yine de düşmanca tavır sergilemişlerdi. Bu noktada ya geri dönmeyi ya da muhafızlara karşı savaşmayı seçeceklerdi. Sıradan durumlardı Weed farklı davranmış olsa da.

“Buradaki hava çok iyidir! Yarasalar gökyüzünde hızla ve özgürce uçabilir ve zeminde gezinen sürüngenleri ve böcekleri avlayabilirler.”
“Neden bahsettiğini anlıyorum, insan.”
“Katılıyorum.”

Gardiyan ufak bir tepki gösterdi.

“Ve gecenin lordunun aşkına, giydiğiniz kıyafetler oldukça lüks, zarafet ve içtenlik dolu. Beyaz bir gömlek ve karşıtlığı ayarlayan siyah pantolon ve pelerin. Ah! Bu karanlığın pelerini mi? Böylesine zarif bir eşyayı görmekten gurur duyarım,” diye Weed onların kıyafetlerine yorum yaptı.

Görünen o ki vampirlik dış görünüşe aşırı duyarlı olan moda severlerin yarışı, solda duran muhafızın ses tonu iltifatları duyduktan sonra yumuşamış gibi görünüyor.

“Bir fotoğraf çek, daha uzun sürecek.”

Sağdaki muhafız hala savaş duruşundaydı ve her an saldırabilecekmiş gibi görünüyordu. Weed, o muhafıza da aynı ilgiyi gösterebilirdi ancak o zaman vampirler yalan söylediklerini anlayabilirdi. Samimiyet derecesi her ne kadar yükselmiş olsa da hala vampirlerin agresif hale gelme riski yüksekti. Sonrasında Weed belinden bir et bıçağı çıkardı.

Sağdaki muhafız sordu:

"Ne yapacaksın?"

"Sana iki hediye vereceğim."

"Hediye mi?"

"Evet, sana bir el işçiliği yapacağım, kabul edersen çok memnun olurum.”

Sonrasında Weed cebinden bir parça Nabemok(bir tür el işçiliği materyali) çıkardı.

Samimiyeti arttırmanın bir çok yolu vardı. Birisinin egosunu tatmin etmek için gümüşten bir dile sahip olmak en kolay yoldu. Ancak bu etkisini belli bir noktadan sonra kaybediyordu.

Ancak birisi tanışıklığı artırmak ve bu samimiyeti korumak istiyorsa egosunu kasacağı kişinin kişiliğine göre uygun davranmalıydı. Dahası, o kişiyle görev yapmak ya da güvenini test edecek türde deneme yapmak, güveni, böylelikle daha yüksek samimiyet durumu sağlardı.

Ama daha basit bir yol vardı.

 

‘Onlara hediye ver!’

 

Weed Nabemok'u kesmeye devam etti.

 

‘Vampirler aynı güzel kızlar gibiler.’

 

Seoyoon'un heykelini yapabilirdi. Görünüşe göre, 20'li yaşlarının başında, cildi pürüzsüzlük ve hassaslık açısından 10 yaşında onlarla eşdeğerdi, yaşlanma yasalarına meydan okuyan bir güzellik. Ancak, Seoyoon’un heykelini yapmak son derece zordu; aynı güzellik seviyesine ulaşmak, işçiliği yaparken tek bir hata yapmamak anlamına geliyordu.

 

Eğer Gökler, mutlak güzellikteki bir şeye sahip bir insana hürmet etselerdi, Seoyoon'un bu ödülün alıcısı olduğunu söylemek abartı değildi; bu güzellik seviyesini gerçekten taklit etmek mümkün değildi. Dahası, bu bitmiş ürünü isteklice vampirlere vermek katlanılması zor bir durumdu.

 

‘Lakin vampirlerin küçük kızları tercih ettiği bir gerçek.’

*Çn:(sizi gidi pedofili vampirler)

 

Weed, Morata kasabasını serbest kıldığı zamanı hatırladı. On yıl boyunca kana susamış vampir Tori’yi söndüren şey talihsiz bir kızın heykeliydi!

 

Çimenlerin üstünde debelenen ve çiçekli bahçe seven masum kızlar. Weed kararını verdi ve oymaya başladı. Kılıç ustası olduğu için Weed oyma bıçağı üzerinde elini ustalıkla kullandı ve oymacılığı bir celsede bitirdi.

"Bu bir hediye."

"Güzel bir hediye. Biz güzel sanatlara değer veririz ve buradaki kız gerçekten bizim beğenimizdir."

 

Gardiyanlar heyecanlandı. Kızları sevmek bütün vampirlerin ana karakteristik özelliğiydi!

"Heykeltıraş sınıfından mısın?"

"Evet."

"Biz, gecenin soyluları hiçbir zaman bir oymacı ile bir arada olma şansını bulamadık, yani girebilirsiniz. Birçoğumuz sizin eserlerinizin keyfini çıkarmayı çok severiz.”

Ttiring!

Vampir Kent Seiurun’a giriş onaylandı.

Weed geri döndü ve meslektaşlarına vampirleri övmenin ve hediye vermenin onları yumuşattığını ve giriş izni vermelerini sağladığını söyledi.

 

"Çook yakışıklı"

"Valiant."

"Gerçekten de gecenin lordları!"

 

Pale, Zephyr ve Mapan onları etkilemek için sinsi bir şekilde renkli cümleler kurdular. Sonrasında hediyeler verildi.

 

"Bu, su bufalosundan elde edilen bir kuyruktur."

"Bu yüzük avdan elde ettiğim bir ganimet."

"Mücevher. Hehe."

 

Giriş iznini alana kadar muhafızları övdüler ve ayarttılar.

 

"Siz çocuklar iyisiniz. Tamam girebilirsiniz! Ancak sorun çıkarmayın, yoksa sizi geri dışarı atarız.”

 

Maylon, Romuna, Surka ve Yurin’e gelince, üzerileri hiç aramadan girilmelerine izin verildi.

"Daha güzel kızlar, daha kolay geçiş!"

 

Irene'ye geldiğinde muhafızların yüzleri biraz sertleşti.

 

"Kendimi hoş hissetmiyorum. Tanrıya inanır mısın? Eh, boşver. Mahkûm edilmedik. Şamatacı insanlara rağmen sanki hayatın kaynağıymış gibi gecenin sakinliğinin tadını çıkardık. Ama sen, kız, köydeyken kendine dikkat et. Sakın kutsal gücünüzü kullanmayın, aksi takdirde sizin ve arkadaşlarınızın başına gelenlerden sorumlu değiliz. "

 

Her ne kadar dişleri onunla aynı hizada olsa da yine de bir uyarı ile geçilmesine izin verildi.

"İçeri giremezsin!"

 

Ancak, Seechwi'ye sıkı sıkıya karşı çıkıyorlardı. Orklar aşağılık yaratıklar! Kendilerini soylular olarak gördüklerinden; vampirler, standartlarına uymayan bir şeyin sokaklarında dolaşmalarına izin veremezlerdi.

 

"Chwiik chwwik! Hadi ama."

 

Muhafızların gözleri, Seechwi'in yalvarmasına karşı kayıtsız kaldı.

 

"Köyümüz Orkların ayak basabileceği bir yer değil!"

 

Şimdi, Geomchilerin sırasıydı.

 

“Tamam o halde, bunu kolaylaştıralım. Gördüklerimizi yap, birkaç jest yap.”

"Evet, evet, ama…”

"Bekle ve dikkat et. Çocuklar, önce ben başlarım."

 

Geomchi5 muhafızlara doğru ilerleyen ilk kişi olmaya karar verdi.

 

"Hey çocuklar, burada durmanıza gerek yok!"

"Ha, ne? Ne dedin?"

 

Muhafızların kaşları çatıldı.

 

"Bu suratlarla bütün herkesi kilometrelerce uzakta tutarsınız.”

"Bu pis insanın ağzından kirli sözler çıkıyor!"

"Ne dedin sen, seni ölümsüz piç!"

 

Geomchi5’in muhafızlarla savaşa girmesine ramak kalmıştı.

 

"Yapma!"

"Lütfen yapma."

 

Ortamı tekrardan sakinleştirmek Weed ve Zephyr'in biraz zamanını aldı. Sonra Geomchi3'ün sırasıydı.

 

"Yaptığım şeye iyi bak."

 

Weed endişesinin üstesinden geldi ve ne halt olduğunu anladı. Geomchi5’in yöntemi başarısız olduğundan, Geomchi3'ün bir şey öğrenmiş olabileceğini ve bu yüzden ilerleyebileceğini düşünmüştü.

"İnsan, giremezsin!"

 

Gardiyanlar onun geçmesini engelledi.

 

"Hmm, mükemmel, böyle yapmaya devam et."

 

Geomchi3, geçmeye çalışırken gardiyanın omzunu okşadı.

 

"İnsan. İçeri giremezsin."

"Oh, her neyse."

"Senin gibi alçak bir insanın girmesine izin yok. Ölmek istemiyorsan, arkanı dön!"

"Ne? Geber!”

 

Muhafızlar öncekinden daha da çok agresifleştiler, Weed ve Zephyr onları sakinleştirmek için tekrar araya girdi. Durumu sessizce izleyen Mapan, ciddi bir tavırla dedi ki:

 

"Kasabaya girebileceklerini sanmıyorum, ne yapabiliriz?"

 

Tek bir Geomchi’nin bile içeriye girmesine izin verilmesi bile büyük bir krize neden olurdu.

 

"Sahyeong!(Kardeşlerim!) Köye kabul edilmek için onları biraz pohpohlamak daha iyi bir fikir değil mi?"

 

Weed’in ikna çabaları işe yaramadı. Soğuk kafalı Geomchi2 bile bir grup vampiri pohpohlamanın düşüncesine bile hırladı.

"Bende bir erkeğin gururu var! Bunun gibi bir canavara ya da bunun bir türüne asla boyun eğmeyeceğim” dedi Geomchi2 havalı bir tavırla.

 

Geomchi3 ve Geomchi5 de aynı görüşe sahipti ve uygulayıcıların hepsi de vampirleri aynı zihniyetle karşılıyorlardı.

 

"Bu çok sıkıntılı bir durum," dedi Weed tereddütle "Oymacılığı benden öğrenmeye ne dersiniz? "

 

Weed'in oyma becerileri başkalarına heykeltıraşlık yapmayı öğretebileceği kadar ileri bir düzeye ulaşmıştı. Vampirlerin sanatı ne kadar sevdiklerini gördüklerinden dolayı eğer Geomchiler onlara insanlar gibi endam yapmayı teklif etseydi, belki köye girmelerine izin verebilirlerdi.

 

"Oymacılık mı? Gerçekten yapmak zorunda mıyız?"

Geomchi2 rahatsız olmuş bir tonda yanıtladı.

"Evet. Güzel heykeller kızları kazanmak için iyidir hatta bir hobi bile olabilir."

"Gerçekten mi? İçeri girmenin yanı sıra güzel kızları etkilemek için bilmemiz gereken bu mu?"

 

Geomchi2'nin öğrenmeye başlaması için korkunç bir neden, çekip gitmek güzel olsa da. Weed bir oyma bıçağı çıkardı ve yanındaki bir çalıyı öğretmek için kesmeye başladı.

"İşte başlıyorsun. Bu heykelin işini bitirir bitirmez, seni geçebileceğim."

 

Dojonun tüm öğrencileri ile birlikte Geomchi2 ve eğitmenler kılıç kullanmakta yetenekliydi. Aynı şekilde daha küçük silahlarla da yeterli seviyede yeteneklilerdi ve basit heykeli yapmayı tamamladılar.

 

Ttiring!

Bilgelik seviyesi çok az, oymacılık öğrenilemiyor.

Weed aptallaşmış gibi göründü. Bilgelikleri oymacılık becerisini öğrenmek için nasıl bu kadar az olabilirdi?

"Sahyeong, bana ne kadar bilgelik seviyen olduğunu söyle."

 

"Peki, bakalım, 8."

 

Geomchi3 parladı, daha da kötüsü.

"Benim ki 6 mı?”

 

Geomchi4 daha da beterdi

"Benimki 5."

 

Diğer bazı öğrencilerinki de çok düşüktü.

 

"Öğretmenler kadar etkileyici olmalıyım fakat 3’üm."

3 kadar düşük! Weed duruma inanamadı.

“Başlarken 10 bilgelik seviyesi ile başlamadınız mı?"

 

Heykeltıraşlık, büyüye benzer bir şekilde bilgelik üzerine yüksek statü gerektirmiyor, birisinin onu edinmesi için basit seviyede olması yeterli. Ancak Geomchiler, statüdeki temel şartı bile karşılayamıyordu. Geomchi3’ün ağzı bir şey fark etmiş gibi açıldı.

 

"Ah, nedenini sanırım biliyorum. Zekamız düştü."

"......"

 

"Hayır, Weed, benim kastettiğim şey bu değildi. Başlangıçta, 10. seviyede başladık ve dövüş sanatçılarından önceki eski işimizde, 60'a kadar ulaştık."

 

Weed başını salladı. Daha önceki günlerde yükselen statüler yaygın bir olguydu. Eğer onlar Temel Eğitim Merkezi'de dövüşmüş olsalardı uzmanlık gerektiren işleri karma sanatlar olarak seçebilirlerdi, bu da işleri değiştirmenin biraz da olsa bilgelik seviyesi gerektirdiğini gösteriyor.

 

"Ve neden bilgeliğinin azaldığını düşünüyorsun?"

 

“Sanırım, aynı beceriyi kullanırken tekrar tekrar avlanmış olduğumuzdan kaynaklanıyor, bunu birkaç günlüğüne sürdürdük ve bilgelik seviyemiz gittikçe düştü. Ancak avlanma esnasında bilgelik canavarlara karşı her şeyi yapabilir.”

 

"Anlıyorum."

 

Basit tekrarlamalardan dolayı bilgelik azaldı. Weed de tıpkı onlar gibiydi ama o orada ve burada çeşitli yetenekleri öğrenmişti. Ana yetenek olarak oymacılık ve bunun yanında balıkçılık, pişirme, tamir, demircilik, dikişçilik ve bitkileri toplama ve kullanma yetenekleri de vardı.

 

Ancak Geomchilerin yetenekleri sadece savaşlarda kullanılabilecek becerilerle sınırlıydı; onlar savaşmışlar ve yeteneklerini geliştirmişlerdi lakin alçalan bilgelik seviyelerini ihmal etmişlerdi.

 

Basit cehalet!

 

Bu durum sadece statülerinin açığa çıkması değil aynı zamanda da karakterlerinin de açığa çıkması demekti.

Weed onlara üzerine basarak şunu önerdi.

 

"Bilgelik seviyeniz eğer çok düşerse, yeni bir yetenek öğrenmeniz gereken bir durum ortaya çıktığında öğrenemeyebilirsiniz. Bu yüzden şehre girmeden önce bilgeliğinizi artırsanız iyi edersiniz.”

“Evet, görünen o ki, dediğini yapsak iyi olur.”

Her nasılsa, oymacılık yeteneğini öğrenemeyeceklerinden, şehre girme olasılıkları da oldukça düşmüştü.

“Civar bölgede seviye alana kadar avlanın ve bütün kazandığınız statülerinizi Bilgelik seviyenize verin, sonrasında oymacılık yeteneğini de öğrenebilir hale geleceksiniz,” diyen Weed’in ne yazık ki ortaya attığı fikir konusunda inancı yoktu.

Geomchiler topluca bir seferde ayakta duran kibirli ve küstah bir gruptu.

Açılan köy kapılarının ardında, birçok sokak ışıkları etrafı aydınlatıyordu. Gece karanlıkların derinine ve daha da derinine alçalırken, zamanında köyün boş olan sokakları her kapı açılıp, her vampir belirdiğinde canlı bir hale geldi. Görünüşe göre vampirler geceleri aktif hale geliyorlardı. Kadınların sesleri market sokaklarından çınlıyordu.

“Elma alın!”
“Elma satmak bal satmak kadar tatlı burada.”

Kadın vampirler, pazar meydanında elma satıyorlardı. Çıplak beyaz derileri ve düz, ince burunları vardı. Ancak, bu normal duyularla fark edilemeyen bir şeydi. Vampirlerin seksi vücutlarıyla birlikte ince belleri, bilinen saf ve masum kızlarınkinden oldukça farklıydı!

“Koeheok!”
“Hayallerin şehri, adamım.”


Geomchi4 ve Geomchi5’in vücutları titredi. Sürüye liderlik eden Geomchi ile, Geomchi5’den Geomchi505’e kadar hepsi ışığa doğru hızla koştu.

“Kardeş muhafızlar!”
“..?”
“Hizmet etmeye hazırız, ne dilersiniz? Dilerseniz size masaj yapabiliriz.”
“Arzu ederseniz idarelice kullandığımız arpa ekmeklerini de alabilirisiniz.”