Çevirmen: Lodos 

Weed, Zahab’ın kılıç ustalığının heykellerini yapıyordu. Asıl tema, belirli bir kılıç oyunu dizisindeki ardışık hareketlerin bir görüntüsünü oluşturmak için birkaç ayrı heykel yontmaktı.

----------------------------------------

Kılıç Ustalığı arttı.

----------------------------------------

Kılıç oyununu gösteren heykellerdi bunlar. Aynı zamanda Zahab’ın kılıç ustalığına da dayanıyorlardı. Bu yüzden heykeli yaparken kılıç ustalığı kolayca artıyordu. Weed, Zahab’dan benzersiz bir kılıç becerisi alabildiği için hiç durmadan gece gündüz heykel yapıyordu.

“Oymacılık, diğer tüm sanat dallarına kıyasla fiziksel emek gerektirir. Ama Zahab da kendini kılıca adamış. Bu yüzden belki ressamlar arasında biri de benzer şekilde kendini sihre adamış olabilir.”

Bu temelsiz spekülasyonlar üzerinde düşünüyordu.

Oymacıların dayanıklılıkları ve zindelikleri, ressamların ise yüksek bilgelikleri ve zekâları vardı. Sanat sınıfını böyle bir olaydan alıkoyan hiçbir şey yoktu.

*****

“Hah… Tam da nihayet hayatı yaşamaya başladığımda.”

Soğuk ve rüzgârlı Mart ayı gelmişti!

Lee Hyun çantasını bir kaplumbağa gibi kendisine bağladı ve onu üniversiteye götürecek otobüse doğru yavaşça yürüdü

“Üniversiteye geri dönmek… Bundan daha korkunç bir şey olabilir mi?”

En ufak bir heyecan yoktu içinde ve soğuk hava da sadece üniversiteye gitmenin sefaletini artırıyordu.

“Bu yıl sadece birinci sınıf öğrencileri arasından harikalar topladıklarını duydum.”

“Özellikle sanal gerçeklik departmanı… Giriş için çılgınca bir yarış varmış.”

“Eh, şu anda en ünlü endüstri.”

Birinci sınıf öğrencileriyle ilgili dedikodular otobüsün etrafında uçuşuyordu. Lee Hyun, tüm giriş törenlerinin yapıldığı ilk haftada bir üniversite öğrencisinin okula gelmemesinin iyi bir davranış olduğunu düşünüyordu.

Yeni öğrencilerle birlikte kampüste hafif bir bahar esintisi esiyordu.

“Bunun benimle kesinlikle hiçbir ilgisi yok.”

Garip makyajlı ve mini etekli yeni gençler içeri girseler de Lee Hyun onlara aldırış etmeden yoluna devam etti.

“Ah, hyung geldin mi?”

Konferans salonuna gelen Choi Sang Jun, arkadaşça davranıyormuş gibi yapıyordu Weed’e.

“Merhaba Sunbae-nim!”

“Sizinle ilk kez tanışmak bir zevk.”

Weed’in yanında iki iyi huylu kız öğrenci yan yana oturuyordu. Sofistike görünümleri ve çekicilikleri ile en popüler birinci sınıf öğrencileri olarak seçilebilecek bu ikili, şu anda Choi Sang Jun ile konuşuyorlardı.

“Bu adam benim akranım. Ama o bir hyung, biraz daha büyük.”

Birinci sınıf öğrencileri için Lee Hyun yaklaşılması kolay biri olarak görünmüyordu.

‘Kendilerini böyle güzelleştiriyorlar, hiçbir şey yememiş gibi yapıyorlar ve Sunbae’ye de kendileriyle ilgilenmeleri yalvarıyorlar. Önce üniversitenin kafeteryasından zevk alırlar, sonra da bir kadeh alkol isteyip insanı bir kızarmış tavuk restoranına sürüklerler. Onlar yetersiz beslenmiş insanlar falan değil… Bu yüzden birinci sınıf öğrencilerine asla yiyecek almamalıyım.’

“Ah, evet bu doğru.”

Lee Hyun sadece başını sallamış ve yakındaki boş koltuğa oturmuştu. Ama yanındakilerinin gevezelikleri net bir şekilde duyulabiliyordu.

“Sunbae-nim, Kara Aslan Loncası’nın Bizon’u ele geçirme sahnesini izledim.”

“Evet, o savaşta çok aktiftim. Kale kapısını mızrağıyla yok eden şövalyeyi gördün mü?"

“Evet. Çok havalıydı. Şövalye atına biniyordu ve mızrak onu bir anda yok etti. Oh, Sunbae-nim olabilir mi acaba?”

“Hayır, o benim hyung’um. Kara Aslan Loncası’nın kurucu üyelerinden biri. Atım yakın zamanda öldü, bu yüzden kuşatma merdivenini tırmanmak zorunda kaldım.”

Choi Sang Jun, Kara Aslan Loncası’nın başarılarından bahsederken çok gurur duyuyordu. Versay Kıtası’nda, zırhlarında Kara Aslan Loncası’nın sembolü olanlar ayrıcalıklı muamele görürlerdi. Büyük bir loncanın parçası olan katiller bile görmezden gelirlerdi onları.

Bu nedenle pek çok tüccar, ünlü loncalara katılarak, elde ettikleri faydalar için gelirlerinin bir kısmını isteyerek öderlerdi loncalara. Loncalar kaleler, köyler, madenler işletiyor ve tüccarların faaliyetleri aracılığıyla güçlerini ve etkilerini artırmak için gelir elde ediyorlardı.

Doğrusu Kraliyet Yolu hayatta kalmak için her türlü farklı yönteme sahipti ve bu oyunu rastgele oynamaktan zevk alan birçok oyuncu da vardı. Avlanma yoluyla seviye atlayıp cesaretleriyle tanınabilirler ya da sadece turistik noktalarda dolaşıp geçinecek kadar para kazanabilirlerdi.

Kraliyet Yolu eğlenecek şeylerle doluydu ve birçok oyuncu da şehirden uzaklaşmaya çalışmazdı. Birkaç gün boyunca bir zindanda avlanmaya devam etmek zordu ve çoğu oyuncunun yeteneklerine uymuyordu. Gerçek hayatta eğitim sistemi ile boğuştuktan sonra Kraliyet Yolu’na bağlanıyorlar ve birçok çekici kadınla bir tatil yerinde vakit geçiriyorlardı. Daha ne bekleyebilirlerdi ki?

Ama Versay Kıtası’nda canavarlarla savaşmak ve toprakları genişletmek, kalbin daha hızlı atmasını sağlayan gizemli bir şeydi.

“Hyung, burada mısın?”

Park Soon Jo konferans salonuna gelmiş ve başını yorgun bir şekilde Lee Hyun’un sol tarafındaki masasına dayamıştı. Dersin başlamasına biraz zaman kaldığı için Lee Hyun da başını masaya koymuştu.

“Ah. Bu günler gerçekten çok zor.”

Zahab’ın istediği heykeller için kılıç oyunu sekanslarından kesin bir duruş seçmesi gerekmişti Lee Hyun’un ve bu da hiç kolay olmamışto. Ayrıca duruşun değiştiği ve kılıcın savrulmasının geçiş aşaması olduğu anı seçip şekillendirmesi gerekiyordu. Kılıç kullanmayı hiç öğrenmemiş olsaydı Zahab’ı taklit etmeye çalışmak son derece zor olurdu.

Park Soon Jo da homurdandı.

“Hyung, benim için de zor.”

“Neler yapıyorsun bu günlerde?”

“Kıştan beri keşifler ve görevlerle boğuşuyorum…”

“İşe yaramıyor mu?”

“Bu bir zincirleme görev. Bu yüzden birçok insanla tanışmam ve tonlarca malzeme toplamam gerekiyor. Ama yavaş yavaş ilerliyor.”

Park Soon Jo’nun karakteri oldukça yüksek levelli bir hırsızdı. Şu anki zincirleme görevi Lee Hyun’un ilgisini bile çekebilir cinstendi. Ama Lee Hyun’un ünü, Kraliyet Yolu’ndaki herhangi bir kralın bile görevini yapabilecek seviyedeydi.

“Evet, çabalamaya devam et. Hiçbir şey işe yaramazsa bir süre bırak ve daha sonra yap.”

“Sanırım yaklaştım baya. Sonuna kadar gidip bitirmek istiyorum.”

“İnançlı ol. Eğer yaptıkların işe yaramazsa çok geç olmadan erkenden pes et.”

“Peki hyung.”

Böyle sessiz bir sohbeti paylaşan ikili, Choi Sang Jun’un yüksek sesini de duyabiliyordu bir yandan.

“Kara Aslan Loncası bu hafta sonu Elemental Lavastorm’u avlayacak. IBC yayın yapacak, lütfen canlı izleyin.”

“Gerçekten mi?”

“Sunbae-nim de bu sefer orada olacak mı?”

Choi Sang Jun tereddütle kekelemeye başlamıştı.

“Ee… Benim kalifikasyonum hâlâ…”

“...”

*****

Morata’nın gelişme hızı herkeste bir hayranlık uyandırabilirdi.

Birkaç ay önce konutlar inşa edilmişti. Barakalar ve çamurdan evler, aşırı gelişmeyi simgelercesine hızla filizleniyordu.

“Buraya Grass Lapa Tarikatı’na katılmaya geldim.”

“Aynı gün kayıt işlemini bitiriyoruz, başvuru numaranız 18639.”

“Bugün o kadar çok yeni başvuru var mı?”

“Bugün Pazartesi, bu yüzden sayı düşük bile.”

Yeni başlayanlar Morata’nın ana kapılarından çantalarını atmışlar ve yakınlardaki zindanlarda avlanmaya gitmişlerdi. Avlanmaya gitmeden önce kendi başlarına toplanmışlar ve aralarında anlaşmışlardı.

“Belki de Vargo Kalesi’ne gitmeyi düşünmeye başlamalıyız?”

“Buranın çok iyi şekilde kurulmuş olduğunu duydum. Bu yüzden avlanma bölgeleri hakkında çok fazla bilgi var.”

“Birlikte gidersek sorun çıkmaz."

“Çok geç olmadan gidelim. Zamanımı kuzeydeki diğer köylerden ziyade lord Weed’in hüküm sürdüğü bölgelerde geçirmek istiyorum.”

Birçok kişi Vargo Kalesi’ne hareket etmişti. Ancak Morata'dan göç eden oyuncuların etkisi hissedilemiyordu. Bir veya iki gün sonra yeni oyuncular ortaya çıkmış ve iş yapan tüccarların sayısı da artmaya devam etmişti.

Morata’daki büyük, merkezi iş bölgesine ek olarak, insanlar keşif yapmak ve avlanmak için de öncü köylerde toplanıyorlardı. Morata’nın nüfuzu genişlemeye devam ediyor ve kuzeyin her yerinden tüccarlar ticaret yapmaya geliyorlardı. Morata’nın katkısıyla birlikte Vargo Kalesi’nin gelişime geçiş aşaması kısalmıştı.

Çok kısa süre içerisinde; başta var olmayan nüfus, sakinlerin ve oyuncuların akımıyla genişlemiş ve daha fazla ürün üretilmeye başlanmıştı. Avcılar ve maceralar için toplanan savaşçılar, düşen eşyaları getiriyorlardı. Pek çok tüccar; elfler, cüceler ve barbarlarla ticaret yapıyordu. Teknoloji ve üretim kapasitesinden yoksun olsalar da ticareti yapılan malların hacmi o kadar da önemsiz seviyede değildi.

Bu kabilelerle başarılı bir şekilde ticaret yapmayı başaran tüccarlar çok fazla kazanç sağlayabilirlerdi. Tüccarlar daha hırslı hale gelmişler ve bu kabilelerin kendileriyle ticaret yapmak için ihtiyaç duyduğu malları yanlarında getirmişlerdi. Mapan ve kuzeydeki diğer büyük tüccarlar, ticaretlerindeki ilk başarılarından sonra Vargo Kalesi’nde dükkânlar açmışlardı.

“Bir ay. Bir ay sonra burada tamamen gelişmiş bir ticaret olacak.”

Canavarların her şeyi tamamen yok etme tehlikesi vardı. Ancak umutlarını ve hayallerini toplamışlar ve Vargo Kalesi’ne yatırım yapmayı seçmişlerdi. Weed, buranın büyüme potansiyeline inanan insanlardan dolayı da muazzam miktarda yatırım yapmıştı. Ama insanlar bu potansiyele inanmasalar bile yerleşmeye başlamışlardı.

Güçlü savaşçıların güçlerini gösterebilecekleri bir yerdi burası. Canavarlar geldiğinde sağlam surlara güvenip birlikte savaşabilirlerdi. Zaferlerini ilan ettikten sonra da bir bira şenliği yapabilirlerdi.

Vazgeçilmez bileşenler hızla inşa edilmişti ve kendi yerlerini alıyorlardı.

“Burası. Büyük boyutu, doğru yere gelip gelmediğim konusunda beni şüpheye düşürüyor.”

Geomchi denizi geçmiş ve Morata’ya ulaşmıştı. Geçmişte, boyun eğdirilmesine yardım etmek için geldiği Todeum Vampir Krallığı’nın yolunda olduğu sırada görmüştü burayı. O zamanlar maceracıların kaçındığı kırsal bir köydü. Ancak şimdi tüm Kuzey kıtasının başkenti olduğu söylenebilirdi.

“Bu gerçekten harika.”

Geomchi girişin önünde dururken tüccarlar da arabalarını bir o yana bir bu yana sürüklemekle meşgullerdi.

“Affedersin, levelin biraz yüksek gibi görünüyor. Bizimle avlanmak ister misin?”

Geomchi kafasını çevirdi, 6 maceracıdan oluşan bir grup ona sesleniyordu.

“Ben mi?”

“Evet. Grubumuzun bir kılıç ustasına daha ihtiyacı var. Meydanda birini bulmaya çalışmak biraz sakıncalı… Yani eğer bir grubunuz yoksa birlikte avlanabiliriz.”

Geomchi hakkındaki söylentiler burada bile yayılmış olamazdı.

Yurokina Dağları’nın büyük savaşçısıydı o. Sadece birkaç kişiyle grup olmuş olsa da zindanlardaki en şeytani ve tehlikeli canavarları temizlemişti. Geomchi’nin başarılarını gören çok az insan vardı. Ancak Orklar ve Kara Elfler söylentiyi gizlice yaymış olmalılardı.

“İri bir adam. Ork değil! O bir ork değil. İnsan! Çok güçlü!”

“Bir insan olarak birden fazla silahta uzman. Ortaya çıktığı gün canavarlar yuvalarından bile çıkamadılar.”

“O, Yurokina Dağları’ndaki en iyi savaşçıdır. Ork Karichwi’nin liderliğini kabul ediyoruz, ancak hiç kimse onun cesaretiyle boy ölçüşemez.”

Geomchi sırf canı sıkıldığı için Yurokina Dağları’nda savaşmıştı. Ancak Kara Elfler ile Orklar arasında bir efsane olmuştu.

*****

“Tıpkı Morata’da olduğu gibi burada da çeşitli sanat eserlerinin olması güzel olurdu…”

“Yedi Melek Heykeli’ni görebiliriz ama o da sadece geçici olarak burada. Onu Sanat Merkezi’ne geri götüreceklermiş. Işık Kulesi veya tanrıça Freya heykeli gibi bir şeye sahip olmak harika olurdu.”

Vargo Kalesi’ndeki oyuncular temel ihtiyaçlarına erişebiliyorlardı. Ancak kültürün biraz kısır olduğu zamanlar, onları rahatsız ediyordu.

Morata her gün yeniydi. İnsanlar, eserleri gözlemlemek için arkadaşları veya sevgilileri ile molalar verebiliyorlardı. Morata’nın mutlu ve neşeli atmosferi, şehrin tamamının görülebildiği en yüksek cazibe noktasından rahatlıkla hissedilebiliyordu.

Hayatta para, şöhret ve güç önemliydi. Ama öte yandan, şiir, roman ya da şarkı yoluyla da tatmin bulunabilirdi! Kültür ve sanat insanı hayata karşı vicdanlı yapardı. İnsanları mutlu eden ve manevi susuzluğu gideren bir zorunluluktu bu.

“Yapabileceğimiz pek bir şey yok. Burası hala tehlikeli. Sanatçılar, muhtemelen burası daha güvenli ve daha zengin bir hâle geldiğinde buraya taşınacaklardır.”

“Büyüyü artıran bir heykele ihtiyacım var. Başka Şaheser yok mu?”

“Ayrıca bir de savaşçının savunma becerisini artırabilecek bir heykel. Ne zaman yapacağını merak ediyorum.”

Oyuncular Weed’in geri gelip daha fazla heykel yapmasını umuyorlardı. Morata’nın Sanat Merkezi’nde, Weed’in eserleri en iyi eserlerdi ama daha birçok güzel heykel vardı ve oyuncular bazılarının Vargo Kalesi’ne taşınmasını umuyorlardı. Daha sonra Vargo Kalesi’ne başka bir Sanat Merkezi de inşa edilebilirdi.

“Daha çok çalışmam ve daha çok para kazanmam gerekiyor. Uzun süre burada avlanacağım ve vergi paramın boşa gideceğine inanmıyorum.”

“Ozanların yarın bir performans için geleceklerini duydum. Gidip izleyelim.”

Vargo Kalesi’ndeki kültür eksikliğini hisseden birçok oyuncu vardı. Ama kalenin girişinde yeşil şapkalı bir adam belirmişti.

“Kim o adam?”

“Saçma kıyafetlerine bir bak…”

Oyuncular onunla dalga geçiyordu. Yeşil bir şapka ve sarı bir seyahat kıyafeti giydiği için onun tam bir kaçık olduğunu düşünmek kolaydı. 

“Benim efsanem buradan başlayacak.”

Vargo Kalesi’ne boyama ekipmanlarıyla gelen kişi Petrov’dan başkası değildi. Fırçasını ve boyasını çıkarıp duvara çizim yapmaya başladı. Herhangi bir eskiz olmadan anında renklendirmeye geçmişti. Kırık ve rengi solmuş kale surlarına bir şeyler çiziyordu.

“Daha önce hiç böyle bir şey görmedim.”

“Resim çok gerçek görünüyor.”

“Perilerle oynayan çeşitli cinler var.”

Petrov, surların üstünde uzmanlık alanı olan ‘Peri’ sanatını tamamlamıştı! Petrov, perileri, tayfları, elfleri ve canavarları resmetme konusunda çok yetenekliydi. Eserlerindeki ırklara yakın olduğu için parçaların değeri daha da yüksekti.

‘Hehe, şaşırın. Bu daha başlangıç.’

Vargo Kalesi’ni resimleriyle doldurmanın sadece ilk adımıydı bu. Sonrasında surlara yemek resimleri çizdi Petrov. Bunu güzel ziyafetler şeklinde betimlemiş ve canavarların sevdiği bütün kızarmış mangal yiyeceklerinin canlı resimlerini çizmişti.

‘Canavarlar geldiğinde onlar bile resimlerimin büyüklüğünü anlayacaklar...’

Bir cezbetme resmiydi bu!

Vargo Kalesi’nde her an savaşlar çıkabilirdi. Ama artık içgüdülerinden dolayı yiyecek resimlerini yemeye çalışan canavarlara daha kolay saldırabilirlerdi. Böylece Vargo Kalesi’ndeki herkes Petrov’u muhteşem bir ressam olarak tanımaya başlamıştı.

“Yemek yemek istiyorum. Resimdeki renkler, gerçek olanlardan çok daha iyi görünüyor.”

“Ama kılık kıyafeti berbat.”

“Evet, ona bir şey diyemem.”

Canavarlar surları aşmaya çalışırken bile Petrov son saniyeye kadar resim yapmak için kalmıştı. Kısa sürede Vargo Kalesi’ndeki en ünlü kişilerden biri olmuştu.

*****

----------------------------------------

Kılıç Ustalığı arttı.

----------------------------------------

Ne zaman yeni bir heykel yapsa kılıç kullanma becerisindeki ustalığı artıyordu Weed’in. Zahab’ın ona gösterdiği kılıç oyununun sonraki yarısındaydı.

----------------------------------------

Orta Seviye Kılıç Ustalığı 10. seviyeye ulaştı ve Gelişmiş Kılıç Ustalığı olarak değiştirildi.

Kılıç kullanarak yapılan saldırının gücü %25 arttı.

Gelişmiş Kılıç Ustalığı becerisi her 1 seviye arttığında, saldırı gücü de %9 artar.

Mana tüketen saldırıların yıkıcı gücü %45 artırıldı.

Tüm istatistiklere ekstra 7 puan verildi.

----------------------------------------

Weed’in kılıç ustalığı sonunda ileri seviyeye ulaşmıştı. Orta ve ileri seviyeler arasındaki fark, yeryüzü ve gökyüzü arasındaki fark gibiydi.

“Görünüşe göre Zahab’ın kılıç ustalığı oldukça yüksek bir seviyede.”

Weed heykelleri yaparken trans halindeydi ve belirsiz anıları düşünüyordu. Zahab oldukça güçlü bir insandı. Durmaksızın Zahab’ın hareketlerini ya da sürekli olarak canavarları ezdiğini hatırlıyordu. Ve böylece Zahab’ın istediği heykeli tamamlamıştı.

----------------------------------------

Lütfen heykeliniz için bir isim belirleyin. 

----------------------------------------

Weed basit bir isim belirlemişti. Bu bir tema ile yapılmış bir heykel değildi, sadece Zahab’ın kılıç ustalığının bir temsiliydi.

“Zahab Kılıcını Savuruyor.”

----------------------------------------

“Zahab Kılıcını Savuruyor” doğru mu?

----------------------------------------

“Evet.”

----------------------------------------

Başyapıt! “Zahab Kılıcını Savuruyor” heykeli tamamlandı.

Usta Heykeltıraş Zahab’ın beyaz mermerden yapılmış heykelleri.

İçinde özel bir kılıç becerisi gizlidir. Potansiyeli olanlar sırrını anlayabilir.

Sanatsal Değer: 2,472.

Özel Seçenek: “Zahab Kılıcını Savuruyor” heykelini gören herkesin bir gün boyunca sağlığı ve manası %26 daha hızlı yenilenir.

Tüm istatistikler 11 artar.

Kılıç ustalığı gücü %15 artar.

Heykeli gözlemleyenlerin kılıç ustalığı biraz artar.

Heykelin içinde bir kılıç becerisi gizlidir.

Efekt, diğer heykellerle birlikte geçerli olmaz.

Şimdiye kadar yaratılan Başyapıtların sayısı: 16.

----------------------------------------

----------------------------------------

Oymacılık Ustalığı becerisi arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

El Sanatlarında Ustalık arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Güç 1 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Çeviklik 2 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Karizma 2 arttı.

----------------------------------------

----------------------------------------

Bir Başyapıt tamamlandığı için tüm istatistikler 1 arttı.

----------------------------------------

Bu son şaheser ile Zahab’ın görevini başarıyla tamamlamıştı Weed.

----------------------------------------

Zahab’ın Yardımcısı Görevi Tamamlandı

Usta Oymacı Zahab’ın yapmak istediği heykelleri tamamladınız.

Zahab’ın uzun zamandır içinde olan arzularını gerçekleştirdiniz.

----------------------------------------

----------------------------------------

Görev ödülü olarak Zahab ile olan arkadaşlığınız artık 81.

----------------------------------------

‘Zahab’ın, Başyapıt içindeki kılıç becerisi.’

Weed kılıca hâkim olma sürecindeydi. Ancak normal kılıç becerisini kullanarak oyma kılıcı ve heriam eskrimi becerilerinin seviyesi fazla artmıyordu. Ama bir tane daha öğrenmekten zarar gelmezdi.

Heykellerin tamamlanmasından sonra Zahab sanki omzundan bir yük kalkmış gibi konuştu.

“Bunlar güzel işler. Artık nihayet Grapass’tan ayrılabilirim.”

“Başka bölgelere mi gidiyorsun?”

Weed, Usta Oymacı Zahab hakkında daha fazla bilgi edinmek için sormuştu bu soruyu.

“Öyle yapmalıyım. Geriye kalan azıcık hayatımla kıtayı dolaşmak istiyorum.”

“Atölyendeki heykelleri ne yapacaksın?”

“Seyahatlerimi finanse etmek için onları satacağım. Ya da bazı arkadaşlarım yaşıyorsa onlara hediye edeceğim.”

Usta Oymacı Zahab’ın heykelleri artık tüm kıtaya yayılmış olacaktı. Kaderdeki bu değişiklik sadece Weed’in gelip Zahab’ın görevini tamamlaması nedeniyle meydana gelmişti.

“Kılıcında ne kadar ustalaştığını sorabilir miyim?”

Genelde böyle bir soru sormazdı Weed ama heykel yaparken bir şeylerin ters gittiğini hissettiği için sormak zorunda kalmıştı. Ne kadar düşünürse düşünsün bu, sıradan bir kılıç becerisi olamazdı. Ve işte soruyu da sormuştu.

“Bir gece geç saatlerde kılıç ustalığının sonunu gördüm.”

“Evet, finali gördüyseniz o zaman...”

Weed şaşkına dönmüştü. Bu, Zahab’ın sadece oymacılıkta değil, kılıç kullanmada da ustalaştığı anlamına geliyordu. Usta Oymacılar tarafından bırakılan herhangi bir ize bakıldığında bile anlaşılıyordu ki bunlar sıradan insanlar değillerdi.

“Kılıçta artık daha fazla güçlenemeyeceğim bir duruma ulaştım.”

Zahab, kendisinin bir Kılıç Ustası olduğunu açıkça doğruluyordu. Bu, Kraliyet Yolu’nda büyük bir sansasyona ve gürültüye neden olabilecek şok edici bir haberdi!

‘Bu da…’

Weed’in beyni, bedava yemek yemeye çalıştığı zamanlardaki gibi hızla çalışıyordu.

‘Bu, heykellerdeki gizli kılıç becerisinin gizli kılıç becerilerinden biri olduğu anlamına mı geliyor?’

Zahab’ın kılıç ustalığı heykeller tarafından sergileniyordu. Bu yüzden içinde bir şeyler saklıymış gibi hissettiriyordu. Weed heyecanla başını salladı ve Zahab’ı pohpohlamaya başladı.

“Bu harika. Oymacılık becerisinde ustalaştığını görünce kılıçta ustalaşmak gibi bir şey de zor olamaz.”

Sesi her zamankinden daha nazlı bir hal almıştı. Açgözlülüğünü gizlerken büyüleyici ve gurur verici bir şekilde konuşuyordu.

“Birçok yetenek ve beceriye sahipsin. Fırsatın olması halinde senin de oraya ulaşabileceğine inanıyorum ben. Benim heykellerim, lütfen onları el üstünde tut.”

“Elbette. Çok pahalı giriş ücretleri… Yani şey… Elbette onlara değer vereceğim ve onları el üstünde tutacağım.”

“O zaman kaderimiz kesişirse, belki tekrar karşılaşabiliriz.”

Zahab konuşmasını bitirdikten sonra gitmeye hazırlandı. Ama Weed böyle sığ bir şekilde ayrılmak istemiyordu.

“Bir süre bekle lütfen.”

“Söyleyecek bir şeyin mi kaldı?”

Görevi tamamladıktan sonra arkadaşlık puanları almışlardı. Ve eğer Zahab şimdi ayrılırsa Weed’in onunla bir daha Versay Kıtası’nda buluşacağının garantisi yoktu.

“Avlanmamda bana daha fazla yardım edip edemeyeceğini merak ediyordum.”

Bedava heykel diye bir şey yoktu. Eğer bir Usta Oymacı’dan bir şey alabilecekse alırdı.

“Heykelleri tamamlarken büyük zorluklardan geçtiğini biliyorum. Bir oymacı olarak çabalarını ve mücadeleni anlıyorum. Yani en azından o kadarını yapabilirim.”

----------------------------------------

Zahab ücretsiz bir paralı asker olarak katıldı.

----------------------------------------

Weed artık Usta Oymacı ve Kılıç Ustası Zahab ile Grapass’ta dolaşabilirdi.

*****

“Bu yolun doğru yol olduğundan emin misin?”

“Sanırım yanından geçtiğimiz olabilir…”

“Canavarlara çok dikkat edin, dün kaçarken yolumuzu kaybettiğimizi unutmayın.”

“Bu sefer onları yakından izliyorum.”

Hwaryeong; Bade, Pason, Yumero, April, Volk ve Daerin ile birlikte Grapass’a girmişti. Hwaryeong, aniden ortaya çıkarak Weed’i şaşırtmak istiyordu. Bu yüzden buraya gelmek için Kara Oyuncular tutmuştu.

Kara Oyuncular bir görev aldıktan sonra sıkı bir gizlilik güderlerdi. Hwaryeong’un seçtiği Kara Oyuncular da o kadar iyiydi ki bir ülke bile onlarla övünüyordu. Yaptıkları sözleşmenin içeriğini ifşa etme ihtimalleri yoktu.

Ama buraya gelme sebebinin Weed ile tanışmak olduğu söylenemeden Grapass’ta kaybolmuşlardı.

“Beklenmedik bir şekilde beni görürse mutlu olacağına eminim.”

Hwaryeong, Weed’i şaşırtmak için gereksiz bir eziyet çekiyordu. Pason’un iz sürme yeteneği vardı. Bu yüzden Weed'in geride bıraktığı izleri takip ediyorlardı.

“Bir ineğin ayak izinin derin bir baskısı var. İzlere bakılırsa enerjik bir şekilde hareket ediyor gibi görünüyor. Herhangi bir yara aldığını düşünmüyorum ama ayak izleri oldukça derinde. Ağır bir yük taşıyormuş gibi görünüyor.”

“Bu kesinlikle tanışmaya çalıştığım kişinin ineği!”

Grapass tehlikeliydi ama iz sürmek kolaydı. Karan Oyuncular, Grapass hakkındaki istihbaratlar sayesinde güçlü canavarlardan kaçınmışlardı ve ilerlerken de azami özenle ilerliyorlardı. Sonunda Weed’i, Sarı Oğlan’ı, Ejderleri ve Altın Adam’ı bir gölde keşfetmişlerdi.

“Weed-nim!”

Hwaryeong enerjik bir şekilde bağırmış ve elbisesini sallayarak Weed’e doğru koşmuştu. Ve sadece bu an için uzun, düz bir peruk takma duygusu gelmişti içine.

“Ah!”

“Bu o oymacı.”

Volk ve Daerin, Weed’i tanımıştı. Volk ve Daerin’in evlilik teklifi için buketi şekillendiren oymacı oydu ve Kuzey kıtası seferi sırasında birlikte avlandıkları zamanlar da olmuştu.

“O Weed-nim... O Savaş Tanrısı Weed!”

Versay Kıtası’ndaki birçok kişi Weed ve Hermes Loncası arasında bir çatışma çıkmasını bekliyordu. Ama Grapass bölgesinde Weed ile tanışmak hem şaşırtıcı bir olay hem de hoş bir sürprizdi.

“Merhaba.”

“Merhaba, ben Yumero.”

Basit selamlar vermişlerdi. Seo Yoon etrafta insanlar olduğunu tahmin edince anında maskesini geri taktı.

“Bu taraftan, o Altın Adam. Ve işte bu da Sarı Oğlan.”

Kara Oyuncular, Ejderler tanıtılınca onlara şaşkınlıkla bakakalmışlardı. Altın Adam ve Sarı Oğlan tanıtıldığında ise çok ilginç bulmuşlardı bu durumu.

“Bu adamlar kilo...”

“Saf altın olduğunu düşünüyorum.”

“Kaburgalar bugünlerde pahalı.”

Ama asıl şaşkınlıkları daha sonrasında Weed Zahab’ı kayıtsız bir şekilde tanıttığında gelmişti.

“Bu kişiye benim oymacılıktaki Sunbae’m denilebilir. Aynı zamanda kılıç ustalığının son aşamalarına da ulaşmış bir kişi o.”

Bir Kılıç Ustası!

Bu, sırlar arasından büyük bir sırdı. Ama Weed, Kara Oyuncuların yeteneklerinin farkındaydı. Kara Oyuncuların buraya gelmek için sıradan insanların ötesinde bir merak ve ilgiye sahip olmaları gerekiyordu. Zahab’ın bir Kılıç Ustası olduğunu anlamaları uzun sürmezdi. Ve bu insanların namları da iyiydi.

“Kılıç ustalığının son aşamalarına da ulaşmış bir kişi o...”

Çoktan ağızlarının suyu akmaya başlamıştı.

...

Takipte kalın! Yorumlarınızı bizimle paylaşmayı ve serimizi beğenmeyi de unutmayın lütfen! Görüşmek üzere!