https://www.youtube.com/shorts/rqKS3QQhZLQ

_________________________________________________________________________

6 Kasım akşamıydı. O günü iyi hatırlıyorum. Gerçekliğin kaydığı o anı.

Her şey gözlerimin kararmasıyla başladı.

Kendimi meşhur O.Ç’nin yerinin önünde buldum. Bana novel uzatıyordu.

“ABİCİM ALMICAKSAN SİKTİR GİT”

“?”

“??”

“...”

Aniden titreşmeye başlayan telefonum beni uyandırdı. O.Ç abiye cevap vermeden telefonumu çıkardım.

“Alo?”

“Aga oyun açılıyor 30 dakika kaldı,” dedi bir ses. Tanıdıktı...

“Berke?” Dedim onaylaması için.

“Evet?”

“Oyun açılıyor derken? Bu saatte oyun mu açılır?” dedim. Dışarıda hava karanlıktı.

“Hani Japonya’da saat ileride ya..?”

“Öyle şey mi olur be? Niye o zaman... Neyse. Ne oyunu?”

“...”

“Sword Art Online diye bir şey çıkacaktı ya hani? Tam dalıyorlarmış oyuna.”

“???”

Sword Art Online mı? SAO olan hani? İyi de Berke SAO’yu biliyor zaten? Yoksa ben...

En son ne yapıyordum? Meşhur mu meşhur O.Ç’nin yerinde ne işim var?

Bu sorular ensemi titretti desem yeridir. Yoksa bu bir gizli çekim mi? Sosyal deney? Ya da en kötüsü... İsekai?

Sorularım cevapsız kalırken etrafıma bakındım. Hava karanlıktı. O.Ç abi önümdeydi. O.Ç’ydi. Sinirliydi...

Annesinin selamı varmış...

Birkaç problem sıralamam gerekirse, buranın neresi olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Nereye gitmem gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok. Ve yarım saat içerisinde SAO başlayacak.

Bunu çözmenin tek bir yolu var.

Kulaklıklarımı takıp kendimi serbest bıraktım. Ben nereye gitmem gerektiğini bilmesem de bilinç altım beni eve götürecektir. Yapmam gereken tek şey eve dönme şarkılarıma odaklanmak.

...

Aradan yirmi dakika geçtiğinde kendimi bir apartmanın önünde buldum. Açıkça söylemek gerekirse hangi şehirde olduğumu bile bilmiyorum. Ama içimden bir ses evimin bu apartmanda olduğunu söylüyor.

Merdivenleri tırmanıp 7 numaralı dairenin kapısına cebimdeki yabancı anahtarı taktım.

Bir klik sesiyle kapının açılması bir oldu.

Açım.

Keşke Meşhur O.Ç’nin yerinde am suyuna pilav nohut yeseydim.

Eve adımımı attığımda içimi anlamsız bir aşinalık hissi doldurdu. Uzun koridordan sağdaki üçüncü oda benimdi. Evde birisi var mı bilmiyordum ama tanıdığım insanların (Bkz. Berke) bu alternatif gerçeklikte de olduğunu hesaba katarsak ailemin evde olması lazım.

Meh. Neyse ne.

Odamda yatak vardı.

Yatağın üstünde de tanıdık bir kask vardı.

Eh ebesinin amı.

Ben bunu alacak parayı nereden buldum?

Meşhur O.Ç abiyi özledim...

Kaskı kafama geçirdim ve yatağa uzandım.

“Link start!”