Bir süre geçtikten sonra Sung Hyun gözlerini araladı.

Biraz önce tattığı duygu son derece baştan çıkarıcı ve garipti. Uçurumdan düşmek üzereyken bir çıkıntıya tutunmaya benziyordu.

Bir fırtına gibi ani olmuş olmasına rağmen durumu idare edebilmeyi başarmıştı. Bu bir aydınlanmadan ziyade yolu bulmak gibi bir şeydi. Aydınlanmanın tamamen farklı bir şey olduğunu biliyordu.

‘Bedenimi analiz et ve bana bir rapor sun.’

[Anlaşıldı Usta.]

[Analiz başlatıldı.]

[Tahmini süre kırk yedi saniye…]

[Analiz ediliyor…]

[Kalan süre kırk beş saniye…]

Sung Hyun sıcak küvetin içinden çıkmış gibi yanan vücudunu nefes teknikleri ile soğutmayı denedi. Ancak ne kadar denerse denesin vücudunu soğutamadı. Nefesi bile saçma derecede sıcaktı.

[Analiz tamamlandı.]

[Bilgilerin gönderilmesini onaylıyor musunuz?]

‘Evet.’

[Bilgiler gönderiliyor…]

O anda Sung Hyun’un beynine birçok bilgi girdi. Vücudu hakkında bilmediği hiçbir şey kalmayana kadar gelen bilgileri sindirdi.

Bir dakika sonra olan biteni az çok kavramıştı.

Transformasyon denilen bir nadir fenomene yakalanmıştı. Belirli Waigong sanatlarında aşama kat ettiğinde, vücudun tekniğe uyarlanmasıydı.

Kısaca bedeni Volkanik Çelik Zırh Nefesi’ni çalışmak için biçilmiş kaftan haline gelmişti.

Bedeni dönüşerek, kas kütlesi düşmüş ve eşit oranda tüm özelliklere dağıtılmıştı. Şu anda kabaca ikinci sınıfının zirvesindeydi ve bedeni her bakımdan eşit derecede gelişmişti.

Bu son derece nadir rastlanan bir şeydi. Önceden Dong’un fiziksel yapısını kopyaladığından hızı diğerlerine kıyasla dengesizdi. Diğer özelliklerine kıyasla hızı daha gelişmişti, bu da temelini zayıflatan baş etkendi. 

Ayrıca Sekiz Gümüş Avuç İçi’ne göre düzenlendiğinden Erik Çiçeği Yumruğu’nu yaparken kasları zorlanıyordu. Ama şimdi her şey dengelenmişti. Hangi dövüş sanatını çalışırsa çalışsın bir engel teşkil etmeyecekti.

“Uyandın mı?”

Changgok Mingyu gözlerini açmadan konuştu.

“Evet.”

“Öğretileriniz için teşekkür ederim.”

Changgok Mingyu oldukça yoğun bakışlarla onu süzmeye başladı. Neler düşündüğünü anlamak mümkün değildi.

“Bugünlük bu kadar yeterli. Yarın aynı saatte burada olacaksın ancak bu sefer farklı bir rotadan geleceksin.”

Sung Hyun’un içine kötü bir his doğdu.

Yaşlı adam kalktı ve karanlığın arasına karışana kadar yürüdü. Sung Hyun onun gözden kaybolacağını fark edince zorla da olsa yerden kalktı ve onu takip etmeye başladı.

Kuvveti arttığından Ejder Prangaları’nı taşırken yere çakılacakmış gibi hissetmiyordu ancak bu rahat olduğu anlamına da gelmiyordu.

İkili on dakika boyunca karanlıkta yürüdü ve bir uçurumun kenarına geldiler. Sung Hyun uçuruma baktı. Ne kadar yüksek olduğunu karanlık yüzünden kestirmek mümkün değildi. Gece görüşü ile dahi zemini göremiyordu.

“Hm?”

Kafasını kaldırınca uzakta gözüken yerleşkeye gözü takıldı. Turuncu renkli ışıklar havada süzülen ateş böcekleri misali her yerdeydi. Yerleşke, en fazla bir kasaba büyüklüğündeydi.

“Mei Hua Kasabası mı? Mingyu-nim buraya gelirken buradan geçmemi söylemeyeceksiniz, değil mi?”

Sung Hyun’un yüzü seğirdi. Bu yaşlı adamın böyle çılgınca bir şey yapabileceğine inanmıyordu.

 “Ne dediğinin farkında mısın velet?”

Yaşlı adam sırıttı.

“Tabii ki de tırmanacaksın! Hem de ekipmansız.”

“…”

Sung Hyun’un idrak yetenekleri çok gelişmiş olsa dahi böyle saçma bir şeyi idrak etmesi epeyi sürdü. Her biri elli kilo olan dört Ejder Prangası ile birlikte, yüzlerce metre yüksekliğe sahip uçurumamı tırmanacaktı?

“Bekle? Gerçekten bunu yapmamı beklemiyorsun değil mi?”

Sorun tırmanmak istememesi veya çok zor olması değildi.

İmkansız olmasıydı!

“Sadece yedi yüz metrelik bir uçuruma tırmanacaksın. Sabah antrenmanlarını ekersen bir hafta da bitirebilmelisin.”

“Ne?! O zaman getirdiğim şaraplar ve atıştırmalıklar ne olacak?”

Yaşlı adam kıkırdadı.

“Bu konuda hiç ama hiç endişe etmene gerek yok.”

“Oradan bakınca intihara meyilli gibi mi duruyorum? Uçuruma bu ekipmanlar ile tırmanmama imkan yok. Bırak kendimi kaldırmayı, birkaç adım atmak için bile büyük efor sarf etmem gerekiyor.”

Yaşlı adamın gülümsemesi birden dondu ve Sung Hyun’un mor gözlerine odaklandı. Şarabından bir yudum içtikten sonra kol yeniyle sakalında kalan damlaları sildi ve geğirdi.

“Bana güvenmiyor musun?”

Sung Hyun bir şey demeden önce iyice düşündü. Bu sırada Venom’a olasılıkları değerlendirmesini emretti.

[Evet, mümkün.]

‘Açıkla.’

[Attığınız her adım, yaptığınız her hareket sizin vücudunuzu güçlendiriyor. Volkanik Çelik Zırh Nefesi Stili’ni çalıştığınız her an kaslarınız yerine oturuyor ve kuvvetleniyorsunuz.]

‘Ejder Prangaları’nın uyguladığı baskı yüzünden vücudumun sıradan antrenmanlara kıyasla daha hızlı gelişiyor.’

[Evet, usta. Changgok Mingyu isimli şahsın planladığı şey, sizin hem zihninizi hem de vücudunuzu büyük bir baskı altına sokarak gelişmeye zorlamak.]

‘Yani diyorsun ki şu anki halimle yapmam zor ancak tırmanmaya devam ettikçe kolaylaşacak.’

[Haklısınız usta, çıkmaz bir sokağa sokarak potansiyelinizi harlamayı amaçlıyor. Sizi geliştireceğine şüpheniz olmasın. Ancak ilk üç yüz metre sizi çok yoracaktır. Bu zamanlarda ne olursa olsun pes etmemelisiniz.]

‘Hm…’

Sung Hyun elini çenesine koymaya çalıştı ancak kolunu kaldıramadı. Gülümsemeye çalıştı ancak vücudu yorgunluktan acımaya başlamıştı.

“Peki Mingyu-nim’in isteklerini takip edeceğim.”

“Hah? Gerçekten mi?”

Changgok Mingyu’nun yüzünde tekrardan şaşkın bir ifade oluştu. Bugün normal günlerden farklı olarak art arda şaşkınlığa uğruyordu.

‘Bu kadar kolay mı kabul etti? Ölümü gösterip sıtmaya razı edecektim ama gerek kalmadı gibi… Yoksa ne yapmak istediğimi mi anladı? Her neyse, iki türlü de işime geliyor.’

“Güzel. Bugünlük bu kadar, yarın uçurumdan geleceksin. Zirveye tırmanana kadar gelmene gerek yok.”

“Anlaşıldı, Mingyu-nim.”

*

Sung Hyun, Changgok Mingyu’nun yanından ayrıldıktan sonra konutuna geldi ve kendini tereddüt etmeden yatağa bıraktı.

İki yüz kiloluk prangaların ağırlığı yüzünden yatak çatırdamaya başladı ancak kırılmadı.

Sung Hyun o kadar yorgun hissediyordu ki Erik Çiçeği Neigong Absorbe Tekniği’ne çalışacak dermanı kendisinde bulamıyordu.

Gözlerini kapadığı anda derin bir uykuya daldı. Sabah çan sesiyle gözlerini açtığında yerinden bir süre kalkamadı. Bu nedenle vücudu tamamen uyanana kadar sabırla bekledi ve ancak o zaman yerinden kalktı.

Uyandıktan sonra ilk işi eczaneye gitti ve bir kese besin hapı almak oldu. Otuza yakın besin hapı yaklaşık yarım yang etmişti.

Eczaneden sonra kafeteryaya gitti ve oldukça ucuz bir şarap türünden beş testi aldı. Sadece bunlar bile on beş yang etmişti.

Üstüne bir yang da atıştırmalıklara ödemişti.

Hua Dağı Tarikatı’nda içki çok pahalıydı. Bunun sebebiyse öğrencilerin duygularını ve ihtiraslarını terbiye etmeleri gerekmesiydi.

Her şeyi aldıktan sonra bir çantaya koydu ve sırtına astı. Ardından zaman kaybetmeden Changgok Mingyu’nun gösterdiği uçuruma doğru yola koyuldu.

Uçurum öyle yüksekti ki Mei Hua Kasabası’ndan dahi rahatlıkla görülebiliyordu. Ancak neyse ki çok fazla çıkıntısı vardı. Bazı çıkıntılar o kadar büyüktü ki Sung Hyun orada konaklayabilirdi.

Uçurumun dibine geldikten sonra elini kayalara yerleştirdi ve gözlerini kapattı.

“Analiz.”

[Analiz ediliyor…]

[Analiz edildi.]

[Mei Hua Uçurumu, 731 metre yüksekliğinde bir uçurumdur. Üzerinde birçok ustanın konutu ve eğitim alanı bulunmaktadır. Toprağı oldukça sert ve tarıma uygun değildir. Ancak buna rağmen birçok garip ağaç türü burada yetişebilmektedir.]

‘Uygun rota oluştur.’

[Usta’nın durumuna göre uygun bir rota oluşturuluyor…]

Sung Hyun rota oluşturulmadan önce bir süre beklemek zorunda kaldı.

Venom’un donuk ve ruhsuz sesi tekrardan yankılandığında derin bir nefes aldı ve ayağını çıkıntıya yerleştirdi.

[En güvenli rota 1084 metre ve on yedi gün uzunluğunda.]

Kafasını kaldırdığı anda uçurumun üzerinde yeşil renkli bir yol oluştu. Bu yeşil yol Venom’un uygun gördüğü rotaydı. Bu yolu takip ederse herhangi bir çıkıntının kırılmasından korkmasına gerek olmayacaktı.

‘Yolu bir buçuk kat uzatsa da yapacak bir şey yok. Besin haplarını almayı akıl etmem iyi oldu. On yedi gün beni açlıktan öldürmek için yeterli bir süre.’

Yanında hayatta kalması için yeterli olan her şey vardı. On litre su küçük büyük su torbalarının içindeydi ve çantasına yerleştirilmişti. Besin hapları da cüppesinin içindeydi. Testilerin ağırlığını çantasında hissediyordu.

“Tamamen hazırım ve başlasın.”

Derin bir nefesle Volkanik Çelik Zırh Nefes Stili’ni uygulamaya başladı ve sertçe kendini yukarı fırlattı.

*