Çeviri: Lelouch Düzenleme: Kharsmi

Bara girmeden önce barın önünde yeşil ışıklı neon tabelalar Yang Chen'in  dikkatini çekti. Daha öncesinde önemsememişti.

Barın garip bir ismi vardı, Brambles. Girişteki kireç duvar ve koyu kahverengi ahşap dekorasyon orta çağ Avrupa’sındaki kaleler gibi bir ambiyans yayıyordu. Belki de bu belirli grup insanları cezbetmek için iyi bir yöntemdi. O zaman en azından Lin Ruoxi bu küçük barı endişelerini gidermek için seçmişti.

Yang Chen barın içine girdiği anda, yatıştırıcı bir piyano sesi onu vurdu. Hafızası ona yardım ederse, Yang Chen bunun Franz List tarafından bestelenen Macar Rhapsdoy olduğuna inanıyordu.

Bu parçanın ismi insanlara her zaman kaba ve sert olduğuna dair yanlış bir fikir veriyor ama gerçek şu ki bu parça zarif ve muhteşemdir. Kıvrımlı bir nehirde akıntıyla sürüklenen muhteşem bir gemi yolculuğu gibiydi.

Bu küçük barda ortaya çıkan bu müzik, barın orta çağ tarzını daha da çekicilik katmıştı.

Barın ortasındaki masa ve sandalyelerin bazıları kenarlara taşınmıştı. Bir grup mutlu mutlu gülümseyen ve çapkın bakışlar atan erkek ve kadın merkezde bir araya toplanmışlardı.

Stresin yaygın olduğu böyle bir şehirde, dans etmek için kullanılan disko müziği bu beyaz yakalıların ruhsal ihtiyaçlarını karşılayamamıştı. Yalnızlıklarını bir parça olsun giderirken, kalplerindeki topluma karşı olan hoşnutsuzluklarını dile getirip toplanmak için kibar ortamlı piyano müziğine sahip küçük barı seçmiştiler.

Bu parçayı duyduktan sonra, Yang Chen’in kalbindeki ateş yavaş yavaş sakinleşmişti. Çeşitli kıyafetler giyen dişi organizmalar* için barda bakınmadı. Bunun yerine bar tezgahına doğru yürüdü ve barmenden bir bardak sıradan viski istedi.

K.N: O nasıl bir niteleme :D

Barda alkol ve parfüm kokusu yayılıyordu.  Yang Chen sessizce barda bir köşeye oturdu ve kehribar renkli sıvısını içti. Bütün duyduğu yakınındaki insanların birbirleriyle sohbetleriydi, bu kadar mutlulukla dolu bir ortamdan keyif aldı.

Fakat huzur içinde geçirdiği zaman uzun sürmedi, barın diğer karanlık köşesinden bir kadın yavaş ama zarif bir şekilde yürüdü. Mavi bir elbise giyiyordu, bembeyaz uzun bacakları ve zarif bir figürü vardı.  Bir peri değildi belki ama  çok güzel olduğunu söylemek abartı olmazdı. Hafif bir makyajı vardı, yüzü sanki bir ressam tarafından dikkatle çizilmiş gibi görünüyordu, kibar ve klasik bir zariflik havası vardı. Omuzlarının üzerine düşen saçlarının uçları hafifçe kıvrılmıştı ve bir çift gümüş küpe takıyordu. Batının üst sınıf modellerin işten sonra ortaya çıkardığına benzer bir havaya sahipti, onlarla karşılaştırıldığında tek fark biraz kısa olmasıydı.

Onun güzelliği birisinin kalp atışını hızlandıracak kadar nefes kesmiyordu ancak güzelliğine direnmesi hâlâ zordu.

“Bayım, seninle içmeye davet edilebilmek için yeteri kadar şanslı mıyım?” Kadın elindeki bardağını kaldırdı  sonra başını zarif bir tarzla kaldırdı ve bardağındaki kalan nane likörünü içti. Sonra bardağını bar tezgahının üstüne koydu ve bir gülümsemeyle Yang Chen’e baktı.

Bir av aramak sadece erkekler için değildi, kadınlar da av arardı.

Yang Chen kendisine bir av olarak bakılmış olsa da bundan rahatsızlık hissetmedi. Rahatça gülümsedi ve parmaklarını şıklattı.

“Ne istersiniz, Hanımefendi?”  Barmen hızlıca kadına sordu.

Sanki ana diliymiş gibi akıcı bir Londra aksanı kadının ağzından çıktı. Övünürmüş gibi bir izlenim vermedi, sanki her zaman böyle konuşuyordu.

“Nn……….Ne?” Genç barmenin İngilizcesinin iyi olmadığı ortaya çıkmıştı.

“Brendi Alexander ya da Alexandra.” Yang Chen, donmuş barmene nazikçe yardım etti.

Barmen benzer durumlardan geçmişti bu yüzden Yang Chen’e teşekkür etti, bayana özür dileyen bir şekilde gülümsedi ve akıcı bir biçimde karıştırmaya başladı.

Kadın kakao renkli kokteyli eline aldığında, taktirle Yang Chen’e baktı, “Bunun için üzgünüm, son birkaç yıldır denizaşırı ülkelerdeydim, bu yüzden ülkedeki içkiler nasıl isimlendiriliyor bilmiyorum. Ancak Alexandra ismini çok fazla insan bilmez, kokteyller konusunda bilgili birisine benziyorsunuz.”

Yang Chen kibarca bayana kadeh kaldırdı, “7. Britanya Kralı Edward ve Kraliçe Alexandra’nın evliliğini anmak için, bu kokteyl kraliçeye hediye olarak yapıldı. Birçok kadın bu içkinin tadını sever. Eğer bir erkeğin kadını anlayacak kalbi varsa, o zaman bütün bunları bilmesi özel bir şey değildir.”

“Fakat bu yere giren erkekler arasında, bir kadın aramayan sadece sensin.”

“Bakmasam bile buraya  gelmedin mi?” Yang Chen kibar bir gülümsemeyle konuştu.

K.N: Leblebici Yang Chen. Bulduğunu yuvarlıyor :D

Bir an için kadın Yang Chen’e baktı ve aniden güzel ve narin elini uzattı, “An Xin, Bu An'dan gelen An ( huzursuzluktan gelen barış) ve Xinfan’dan gelen Xin (rahatsızlıktan gelen kalp).”

İ.Ç.N: Kadının ismi ‘An Xin’ huzurlu kalp anlamına geliyor, Çincede genel bir ifadeymiş, ismini ise ‘huzuzsuz ve rahatsız edici’ garip bir yorumla tanıtıyor.

“Ne benzersiz bir tanıtım.” Yang Chen işlerin ilginç hale geldiğini hissetti. Bu kadın sadece onun beklentilerini karşılayan görünüşe sahip değildi, konuşma tarzı bile bir gecelik partneri olmasına çok uygundu. An Xin’in ellerini tutmak  için ellerini uzattı, “Yang Chen, ismimi yazman gerektiğinde onların hangi iki kelime olduğunu sana söyleyeceğim.”

“Senin tanıtımın diğer insanlardan daha da özel ama hiç olmazsa diğer erkeklerinkinden çok daha ilginç.”  An Xin zarif bir şekilde gözlerini kırptı, “Tebrikler, ilgimi uyandırdınız.”

“Ne ilgisi?” Yang Chen konuştu, “Benim vücudumun neyden yapıldığını bilmek istiyor musun? Eşit bir fiyatla takas yapmak istiyorsanız, belki de karşılıklı bir anlaşmaya varabiliriz.”

An Xin, üstü kapalı önerisine aldırış etmedi, “Böyle kelimelerin gerçek sizden olmadığından şüpheleniyorum ve ilgimi çeken de bu. Basitçe söylemek gerekirse, önümdeki adamın samimi yakın arkadaşım olma gereksinimlerini yerine getirip getiremeyeceğini görmek istedim.” "Bayan An, bu dünyada hakikat yoktur, eğer istiyorsanız, siz hanımların sahip olduğu  keskin sezgilerle karar vermeniz gerektiğini hissediyorum.” Yang Chen, An Xin’i yüzsüzce baştan aşağı ölçüyordu, bu kadının bazı şeyleri yapması gerekiyor gibi görünüyordu, pek çok şey açıkça konuşulabilirdi.

An Xin başını eğdi ve onun düzgün saçları alkol yüzünden hafifçe kızaran yanaklarını kapattı. Onun nefesi orkide gibi kokuyordu ve gözleri konuştuğunda pusluydu, “Açıklayabilir misin? Ne kastettiğini anlayamadım Bay Yang.”

Merak içinde kaldığından Yang Chen bu kıvrak zekalı kadına karşı çaresiz hissetti. Seninle gecelemek istediğimi çoktan açıkça söyledim. Ne için daha fazla soruyorsun? Fakat ruh halini korumak zorundaydı bu yüzden bir soruyla karşılık verdi, “Bayan An, radyoyu kim icat etti biliyor musun?”

“Eğitim görmüş herkes bunu bilir, Marconi.” An Xin hafifçe kaşlarını çattı, bu konudaki ani değişim biraz beklenmedikti ama nükteli bir şekilde sordu, “Bunun gerçek olmadığı anlamına mı geliyor?”

"Batı ülkelerinin çoğunluğuna göre, radyoyu gerçekten Marconi icat etti. Ancak Sovyet Rusya’nın test kitaplarında her zaman Popov’dur, Almanya’da Hertz, Amerika’da Dreyfus’dur. Marconi’den on yıl önce Rus Popov radyo teknolojisini araştırmada başarılı olmuştu ama 1000(69 tl) ruble para kaynağı gerektiğinden Rus ordusu onun büyük buluşunu saçma olduğu gerekçesiyle direkt reddetmiş. Böylece, yıllar sonra Marconi Nobel ödülünü aldı.”

K.N: https://www.britannica.com/biography/Aleksandr-Popov-Russian-engineer

Kısa bir süre sonra An Xin, Yang Chen’e bakışlarını düzelti ve kıkırdadı, “Bay Yang söylediğin şeyin doğru olup olmadığını bilmeme rağmen, romantik ortamlı bir barda böyle sözler söyleyen hiçbir erkek olmamıştı.”

Yang Chen viskisinden ağız dolusu içti ve elindeki içkisini kibarca çalkaladı, “Bu bir şey değil, Bayan An bundan hoşlandı mı?”

An Xin aniden vücudunu öne doğru eğdi, Yang Chen’in yüzüne yaklaştı ve nemli dudaklarıyla onun yanağını öptü. Sonra cezp edici bir şekilde konuştu, “Tebrikler bu gece seninim.”

“Size hizmet etmekten mutluluk duyarım.” Yang Chen bardağını kendini beğenmiş bir şekilde koydu, sonunda havalı davranmakta başarılı olmuştu. An Xin'in elini tuttu ve bardan ayrılmaya hazırlandı.

Fakat tam o anda, takım elbiseli beş adam bara yöneldi, hepsinin sabırsız yüz ifadeleri vardı ama Yang Chen’in  An Xin’in elini sıkıca tuttuğunu gördüklerinde hepsi öfkelerini belli etti.

“Hanımım, lüften bizimle geri dönün.” Takım elbiseli adamların lideri emredici bir ses tonuyla konuştu.

Bardaki konuklar gergin durumu fark ettiklerinde ne olacağını izlemek için sessizce aşağı inmişlerdi.

An Xin siyah takım elbise giymiş birkaç erkeğe kayıtsızca baktı, sonra sakin bir şekilde Yang Chen’e baktı. Yang Chen'in sakin ve korkusuz bir şekilde baktığını görünce, biraz etkilendi, “Görünüşte testimi geçmek yeterli değil, Bay Yang, zavallı küçük koyunu bırakmayı mı yoksa kılıcı çekip savaşa atılan bir şövalye olmayı mı seçeceksin?”

Yang Chen içten bir iç çekti, beklenildiği gibi güzel kadınları almak hiçbir zaman kolay değildi fakat bu gece havasında olduğundan sorun önemli değildi. An Xin’e oynak bir gülümsemeyle baktı, “Eğer Bayan An beni bir öpücükle kutsayabilirse, bu gece hayat boyu hatırlanacak kadar güzel bir zaman geçireceğimize inanıyorum. ”

En ufak bir tereddüt olmaksızın, soylu bir aileden aşık bir kız gibi, An Xin, Yang Chen’in boynuna zarifce sarıldı, güzel yüzünü kaldırdı ve Yang Chen’in dudaklarına ateşli ve nemli bir öpücük bıraktı. Ayrılmadan önce, Yang Chen’in yüz hatlarını çizmek için ıslak dilinin ucunu bile kullandı.

“Lütfen cesurca savaş, sevgili şövalyem.” An Xin, Yang Chen’in boynunu bıraktı ve arkasında durdu.

Siyah takım elbise giymiş erkekleri bir kez daha kızdırdı, liderleri ateş saçan gözleriyle Yang Chen’e baktı, “Delikanlı, bu geceden hayatın boyunca pişman olacaksın.”

Yang Chen alayla gülümsedi, bar tezgahındaki içki bardağını aldı ve içkisinin kalanını uyarmadan adamın üstüne savurdu.

Lider, Yang Chen’in ona böyle basitçe hakaret etmesini beklemiyordu ve ondan kaçınamamıştı. Takımının yarısı içki tarafından lekelendi.

“Ölümünle kur yapıyorsun!”

Lider lanet ederek, Yang Chen’in yüzüne doğru bir yumruk salladı.

Yang Chen gerçekten güçlü görünen bu yumruğu kolayca engelledi ve ustaca adamın yumruğunu avuç içiyle kavradı.  Adamın diğer elini kullanmasını beklemeden adamın kollunu zorlayarak korkunç bir açıyla büktü!

Adam direnmek üzereyken kan dondurucu bir çığlık attı, tüm vücudu Yang Chen’in önünde dönen bir topun rolünü oynuyormuş gibi istemsiz olarak bükülmüş kolunu takip etti.

Yang Chen’in arkasında, An Xin’nin gözleri parladı, Yang Chen’in rahat sırtına inanması zor hoş bir sürprizle karşılaşmış gibi baktı.

Diğer siyah takım elbiseli adamlar sonunda durumun ne kadar anormal olduğunu fark ettiler. Yüksek sesle bağırdılar ve Yang Chen’i kuşatarak saldırmak üzereydiler.

“İşte, bunu geri alın.” Yang Chen kendine doğru gelen birkaç adama baktı, adamın diğer kolunu da aniden yakaladı ve sanki bir bez bebek ile oynuyormuş gibi adamı sertçe fırlattı!

Yaklaşık iki metre boyunda olan adam bir baget gibi fırlattıldı ve yüksek sesle diğer adamlara çarptı!

Ç.N: baget ‘baguette’; Fransız ekmeğiymiş...

Siyah takımlı, uzun boylu ve güçlü  erkekleri sırt üstü yere doğru düşerken görmek herkesi şok etti. Bu adam nasıl bu kadar güçlü olabilir?

“Hadi bir odaya gidelim.” Yang Chen sonunda  An Xin’i sürükledi, acı çeken siyah takım elbiseli adamların üzerlerine bastı ardından bardan havalı bir şekilde ayrıldılar.