Çeviri: Lelouch Düzenleme: Kharsmi

Bir iş günü olduğu için Yang Chen karakoldan ayrıldıktan sonra doğruca Yu Lei International’a arabasını sürdü. İşini seven seçkin bir çalışan olarak, kahvaltı satın alma işinde başarısız olmasına rağmen, Yang Chen  işten çıkış saati gelene kadar bilgisayar oyunlarını oynamaya devam etmesi gerektiğini düşünüyordu.

Halkla ilişkiler ofisine girdiği anda, sayısız kindar ve hoşnutsuz göz Yang Chen’i vurdu ve tüylerini diken diken etti.

“Günaydın güzellikler.” Yang Chen gergin bir şekilde gülümsedi ve selamladı. Yağı eksik olan bir makine gibi kapının yanında durmuştu.

Ç.N: Ah şu Çinlilerin benzetmeleri…

“Hmph, birisi birçok kız kardeşinin hayatını görmezden gelerek, sabahın erken saatlerinden beri onları açlığa terk etti.” Zhang Cai kırmızı dudaklarını büktü ve hoşnutsuzlukla yakındı.

Yang Chen bu kadınların onu bombardımana tutmasından korkuyordu bu yüzden hızla konuştu, “Bunu açıklayabilirim, bugün biraz sorunla karşılaştım.”

“Ne sorunu?” Güzel bir kız şüpheyle sordu.

Yang Chen her zaman dürüsttü, bu yüzden direkt olarak ağzını açtı ve konuştu, “Dün barda bir kızı baştan çıkardım, geceyi onunla otelde geçirdim ve bunun sonucunda polis tarafından yakalandım. Karakoldan sabah biraz geç çıktım ve kahvaltı bile yapmadım.”

Birçok halkla ilişkiler bayanının alınlarında siyah çizgiler vardı. Böyle bir yalana kim inanırdı ki!?

Birkaç bayan sataştı, “Böyle övünmek, senin çapkın bir kalbin var ancak cesaretin yok, nasıl seninle yatması için bir kızı ayartabilirsin? O bir dinozor olamaz değil mi?”

“Geç kalmanın yanı sıra kahvaltı almayı da unutmadın mı? İşine hiç çaba sarf etmemekle ünlü olduğunu biliyoruz, seni bağışlayabiliriz fakat böyle boktan bir yalan atmana gerek yok, değil mi?”

“Büyük kardeş Yang beni baştan çıkarmaya ne dersin, seninle bir oda tutup tutmayacağımı görelim ve tekrar seni polislerin yakalamasına izin ver! Ben hiç bir karakolda bulunmadım!”

K.N: Çok iyi ya :D

“Sinsi tilki, eğer bir karakola girmek istiyorsan neden sadece bir barda kendini satmıyorsun! Hahaha……”

Kadınlar gevezelik ediyordu ve Yang Chen kimsenin ona inanmamış olmasından afallamıştı.

Yang Chen bunalmış hissetti. O gerçekleri söylüyordu ancak kimse ona inanmıyordu, burası ne tür bir dünya!?

Bu küçük kriz böyle sona ermişti. Yang Chen koltuğuna gittiğinde, bir şeyler yazmakta olan  Zhao Hongyan sahte bir gülümsemeyle ona baktı, “Gerçekten yakalanıp karakola gönderildin mi?”

“Neden böyle içerikli yalanları söyleyeyim? Hatta kadının ailesiyle bile küçük bir çekişme yaşadım.”

Zhao Hongyan hayran bir ifade ortaya çıkardı, “Sen oldukça şansızsın, sadece bir gece aldattın ancak polisler tarafından yakalandın, ben senin gibi başarısız bir erkeği hiç görmemiştim.”

“Heh sen aldatmanın kolay olduğunu mu düşünüyorsun?” Yang Chen hoşnutsuz olmuştu, “Aldatmayı denemeye ne dersin, yalnız kocan tarafından yakalanma.”

Zhao Hongyan’ın yüzü kızardı ve neşeyle gözlerini Yang Chen’e çevirdi, “Ne saçmasapan şeyler yumurtluyorsun, iyi bir aileden gelen bir kadınım, ben tüm hayatını ailesinin mutluluğu için çabalamaya adamış türden bir kadınım.”

“Son seferde benim tarafımdan dokunulduktan sonra ıslanmaya başlayanın kim olduğunu bilmiyorum.” Yang Chen mırıldandı.

Zhao Hongyan nasıl böyle belirsiz kışkırtmalara dayanabilirdi? Elini kaldırdı ve Yang Chen’in omuzlarına birkaç sefer vurdu ve kızarmış bir yüzle konuştu, “Bundan bahsetmene izin yok! Bunun gibi bir şeyi yapmana da izin yok! Sana sıradan bir iş arkadaşı gibi davranıyorum ve senin gibi böyle kirli düşüncelerim yok.”

“Ne kirli düşünceleri…..” Yang Chen, önündeki utanmış evli kadına alaylı bir şekilde baktı, “Yaptığın şey gizlemeye çalıştığın şeyi tam olarak açığa vurmak, ben bunun hakkında bir şey söylemedim, sen ne hayal ediyorsun?”

Zhao Hongyan çok öfkelenmişti onun iyi gelişmiş göğüsleri defalarca inip kalktı daha sonra da burnundan soluyarak Yang Chen’i görmezden gelerek döndü.

O anda Liu Mingyu seksi bir şekilde sallanırken giymiş olduğu beyaz bir elbiseyle ona doğru yürüyordu. Bu günlerde bölüm şefi Ma’nın tacizleriyle uğraşması gerekmediği için halkla ilişkilerin bir numaralı üyesi daha iyi bir ruh halindeydi. Daha canlı görünüyordu ve güzel yüzü çiçek açmış bir lale gibiydi.

Liu Mingyu elinde bir bardak aşırı sıcak kahve taşıyordu ve Yang Chen’in ofis masasına doğru yaslandı; sıktırmış olduğundan, onun iyi gelişmiş götünün kıvrımları fazlasıyla şişkindi, dar eteği mükemmel yuvarlak şekilli hatlarını resmetmişti.

“Yang Chen daha fazla Hongyan’a sataşmamalısın, senin için gerçekten endişelendi. Sabah işe gelmediğini gördüğünde, sana ne olduğunu öğrenmek için telefon açmayı bile istemişti fakat telefonunun kapalı olduğunu kim bilebilirdi.”

Düşündükleri ortaya çıktığında, Zhao Hongyan hemen savunmaya geçti, “Kardeş Mingyan, tanrı aşkına neler söylüyorsun! Sanki bu kalpsiz herif için endişelenmişim gibi! Gelsin ya da gelmesin, ne istiyorsa onu yapabilir!”

Yang Chen samimiyetini hissetti, bu bayan gerçekten onun için endişelenmiş gibi görünüyordu, bu yüzden gülümsemeyle Zhao Hongyan’a baktı, “Ne için utanıyorsun? Bir iş arkadaşını önemsemekte yanlış hiçbir şey yok.”

“Senin için kim endişelenir, kendini çok beğenmiş olma…..” Zhao Hongyan ona bakarken öfkeli gibi davrandı, sonra başka bir şeyi yapmak için başka bir yana döndü.

Yang Chen daha sonra sessiz kalan Liu Mingyu’a bakmak için döndü ve sordu, “Peki ya sen, benim için endişelendin mi?”

“Ben mi?” aniden böyle bir soru sorduğundan Liu Mingyu’n ifadesi biraz yapmacıktı, “Bunun benimle ne ilgisi var, senin serseri tarzın her zaman başka birisine zarar verir, nasıl sana bir şey olabilir ki?” Bunları söyledikten sonra Liu Mingyu hızlı adımlarla kabinine geri döndü.

Rol yapmakta çok iyisin. Yang Chen kafasını sallarken gülümsedi sonra oyun hayatına başlamak için bilgisayarı açtı.

Her zamanki gibi, Yu Lei İnternational personel kantininden öğle yemeğini, alışmış olduğu üç kadınla aldı. Onlar bazı yemeklerini Yang Chen’e verdikten sonra Yang Chen’in yemeklerini kurt gibi yemesini izlediler esasında kendi yemeklerinden fazla yememiştiler. Zamanlarının çoğunda moda ve kozmetik sorunlarla ilgili sohbet ettiler, kadınların her zaman sohbet edebilecek sonsuz şeyleri vardı özellikle de moda endüstrisinde çalışan kadınların.

Bu sırada Zhang Cai aniden bir soru sordu, “Geez, Sonbahar Moda gösterisi yakında geliyor, geldiğinde ev sahipliği yapmak için CEO’muzun taburcu olacağını düşünüyor musunuz?”

“Sorun olmamalı.” Zhao Hongyan düşünerek, “Neredeyse yarım ay var, CEO iyileşme sürecinde değil mi? Yakında iyileşmiş olmalı.”

“Zamanı geldiğinde CEO burada olmazsa, bu yılki moda gösterisi kesinlikle pek çok nüfuzlu kimseden yoksun olurdu.” Liu Mingyu endişeyle konuştu ve sonra da yemek yemeye dalmış olan Yang Chen’e bakmak için döndü, "Yang Chen ister iyi olsun ister kötü, sen hala bu şirketin çalışanısın, şirkette neler olduğu hakkında biraz daha fazla endişelenemez misin?”

Benim endişem ne işe yarardı ki? Yang Chen gizlice düşündü ve ağzının köşesindeki pirinç tanelerini yaladı. Bir gülümsemeyle konuştu, “Ben bir doktor değilim, Patron Lin hakkında endişelensem bile , onun erken taburcu olmasına yardım edemem.”

“Kalpsiz.” Zhang Cai sevimli bir şekilde dilini dışarı çıkardı, “Karına senin gibi bir kocaya sahip olduğu için gerçekten acıyorum.”

“Evet, bir eşe bile sahipsin yine de barlarda yaramazlık yapıyorsun, polise bile yakalanmanla sonuçlandı. İşin için çaba harcamıyorsun, gerçekten seni anlamıyorum, seninle evlenecek kadar aptal bir kadın nasıl olabilir.” Zhao Hongyan alay etti.

K.N: Gerçekten :D

Yang Chen kayıtsızca güldü, onların şaka yaptıklarını biliyordu, aksi halde onunla yemek yemezlerdi. Fakat kalbinde düşündü, sonraki haftalar Lin Rouxi’nin gerçekten de taburcu olma zamanıydı ve onunla birçok mesele hakkında tartışmalıydı.

Söylemek gerekirse, onun kocası dışarıda bir ilişki yaşarken polis tarafında yakalanmıştı ancak karım, Lin Ruoxi bir mesaj bile göndermemiş ve beni karakoldan çıkarması için sadece kendi avukatını göndermişti. Dünyadaki kadınlar arasında kocasının yasak ilişkisine karşı kayıtsız olması, Lin ailesinden olan bu kızın tuhaf olduğu düşünülebilirdi.

Bunları düşünmek için çok miskinim. Yang Chen kafasını salladı ve yemeğine devam etmeyi planladı ancak gözlerinin köşesinden günlerdir kantine girdiğini görmediği üstü bayan Mo Qianni’yi fark etti. Yanında Lin Ruoxi’nin sekreteri Wu Yue vardı. İlk bakışta elitlere benzeyen bir grup erkek ve kadın, arkadan bu iki bayanı takip ediyordu,

Mo Qianni modaya uygun hafif saydam bir gömlek, siyah yelek, kahve rengi ışık saçan bir pantolon ve bir çift kovboy tarzı çizme giyiyordu. Zarif figürüne kıyafetleri asi bir güzellik hissi katmıştı fakat çekiciliğinde hiçbir eksilme yoktu. Kantine girdiği anda oldukça çok sayıda erkek çalışan ona bakıyordu.

Bununla birlikte, Mo Qianni’nin parlak güzel yüzünde bitkinlik vardı. Wu Yue ile sohbet ederken sanki çözemediği sorunları varmış gibi kaşları çatılıydı.

“Bölüm başı Mo son günlerde gerçekten acınası, Mo Qianni halkla ilişkiler bölümünün meseleleriyle meşgul yine de hâlâ CEO’nun işleri için sorumluluk alması gerekiyor.” Zhang Cai yavaşca konuştu, “Her gün toplantı yapıyor ve neredeyse biz yemeğimizi bitirdiğimizde yemek için gelebiliyor.”

“Başka ne yolu var ki? Patron Lin bölüm başı Mo’ya çok fazla güveniyor. Dahası her zaman yetenekli olanlara daha fazla iş verilir, son birkaç yılda bölüm başı Mo halkla ilişkiler bölümünün kârını katladı. Patron Lin geri döndüğünde bölüm başı Mo’nun kesinlikle bir terfi alacağını düşünüyorum, çoktan yönetim kurulu onun yeteneği tarafından ikna edilmiştir.” Zhao Hongyan hayranlıkla konuştu.

İki evli kadın bunları söylediğinde, ansızın sakin bir gülümsemeyle sessizliğini sürdüren Liu Mingyu’na baktılar.

Liu Mingyu tuhaf bir şekilde ikiliye baktı, “Ne için bana öyle bakıyorsunuz?”

Zhang Cai güldü, “Kardeş Mingyu, bölüm başı Mo bir terfi alır ve başkan yardımcısı olursa, CEO’nun yardımcısı ya da herhangi bir başka pozisyonda bölüm başı olmaya ilk aday sen olurdun, değil mi?”

“Ne saçmalıyorsun!” Liu Mingyu, Zhang Cai’ın yanağına çimdik atmak için kolunu uzattı ve bir gülümsemeyle konuştu, “Böyle şeyler rastgele konuşulamaz.”

“Fakat bu gerçek.” Zhao Hongyan, Zhang Cai’nin fikrini onayladı, “Kardeş Mingyu’nun performansı son birkaç yıldır bölümümüzün bir numarası, onlar dışarıdan birini bölüm başı olmasına izin vermezler, değil mi? Bütün kardeşlerimiz seni destekliyor, Kardeş Mingyu!”

Liu Mingyu’nun utangaç ve mutlu görüntüsünü gördüğünde Yang Chen ister istemez konuştu, “Siz yönetim kurulu üyeleri gibi konuşuyorsunuz, sanki siz herhangi birini söylediniz diye olurdu.”

“Kapa çeneni! Yemeğini ye!” Üç kadın aynı anda konuştu.

“Ağzımı kapatırsam nasıl yemek yiyebilirim……” Yang Chen mırıldandı ve bundan sonra herhangi bir şey söylemedi.

Tam o anda, Mo Qianni dördünü geçip giderken aniden telefonu titredi. Telefonuna baktıktan sonra, hafifçe ifadesi değişti, basitçe bazı şeyleri “mm” sesleriyle kabul ettikten sonra aramayı sonlandırdı, Wu Yue’ye ve diğerlerine bazı şeyler söyledi ve ayrılmaya hazırlandı.

O döndüğünde, yemeğini tırmıklamanın ortasında olan Yang Chen’i fark etti. Mo Qianni bir süre duraksadıktan sonra Yang Chen’in yanına yürüdü ve konuştu, “Yang Chen küçük bir meseleyi halletmek için benimle bir yere gel.”

“Ah? Fakat ben yemeğimin ortasındayım.”

“Açlıktan ölmediğin sürece bu önemli değil, bu bir emirdir!” Mo Qianni bakış attı ona bu herif hâlâ böyle miskin bir görünüme sahipti, ona bakarak bile öfkeli hissetti.

Yang Chen çaresiz hissetti, sadece onun üstü olmuş olsa, gerçekten endişelenmezdi ama sonuçta özel arkadaşlardı bu yüzden eğer onu reddederse bu iyi olmazdı. Yavaşça ayağa kalktı, “Peki o zaman ancak sonra acıkırsam bana yemek ısmarlamak zorundasın.”