Bölüm 148: Alacakaranlık

Business Class bölmesine geri dönen Yang Chen, dinlenme koltuğuna oturdu. Sevişerek geçirdiği yarım saat onu oldukça memnun etti fakat zevk aldığı şeyi çoğunlukla ayakta yaptığından bu belinin ağrımasına neden oldu.

Ancak tam o anda, soğuklukla dolu olan bir bakış ona doğru yöneldi.

Yang Chen, bir an için titredi ve etrafına bakındı. Mo Qianni’nin gözlüklerini çıkarmış olduğu ve öldürme niyeti dolu bir bakışla ona baktığı ortaya çıktı.

Nedeni açık bir şekilde Yang Chen utangaç bir gülümseme yaptı, iğnelerin ve raptiyelerin üzerine otururmuş gibi kalçasını kaydırdı.

Uçuşun geri kalanını oldukça huzurluydu, öğle saatlerinde uçak Hong Kong Uluslararası Havalimanı’na indi ve onlar Business Class yolcuları olduklarından ilk önce indiler.

Kabinden çıkarken, başlangıçtaki gibi temizce giyinmiş olan An Xin, Yang Chen’e tatlı bir gülümseme verdi, gözlerinde açıkça bir isteksizlik gösterdi ve gizlice Yang Chen’e bir öpücük attı.

Yang Chen tükürüğünü yuttu, bu kadının kesinlikle bir tilki ruhunun reenkarnasyonu olduğunu söyleyebilirdi.

Mo Qianni, bu sahneyi gördüğünde dudaklarını büktü ve sanki YangChen ile beraber yürümekten rahatsız olacakmış gibi büyük adımlarla kabinden ayrıldı.

Yang Chen, An Xin’e göz kırptı ve sonra Mo Qianni ve Lu Tao’yu yakalamak için çaresizce adımlarını hızlandırdı.

“Hey Bayan Mo, şimdi sorun ne, sizi gene mi kırdım?” şaşkın Yang Chen kibarca sordu.

Mo Qianni, dudaklarını büktü: “Bir hostesin tadı oldukça güzel olmalı değil mi?”

Yang Chen afalladı fakat bunu inkar etmedi: “Nasıl bildin?”

Onun bunu açıkça kabul ettiğini gören Mo Qianni daha da öfkelendi, bu adam çok utanmazdı: “Nasıl mı bildim? Herkes emniyet kemerini taktığında, sen tuvalete gittin, sonra bu hostes de aynı zamanda tuvalete gitti. İkinizin geri dönmesi bir saatten fazla sürdü, benim aptal olduğumu mu sanıyorsun?”

Öfkeli Mo Qianni’ye bakan Yang Chen’in düşünceleri çok hızlıydı ve oyunbaz bir şekilde konuştu: “Bizim Bölüm Lideri Mo, kıskanıyor olamaz değil mi?”

“Kıs… Kıskanmak mı?”

Mo Qianni’nin güzel yüzü kızardı ve çabucak bunu reddetti: “Ben seni mi kıskanacağım? Kendini çok abartma! Ben sadece Ruoxi için üzgün hissediyorum. Senin gibi utanmaz ve çapkın bir kocaya sahip, hayatının geri kalanının senin gibi bir adamla geçirmek zorunda olması gerçekten üzücü.”

İkili havaalanının çıkışına doğru yürürken konuştu. Her tarafta farklı yönlere yürüyen yolcular vardı ve alan gürültü doluydu bu yüzden hiç kimse sohbetlerini net bir şekilde duyamıyordu.

Yang Chen güldü ve konuştu: “Sen, ben ya da Ruoxi değilsin, hayatımızın geri kalanını birlikte geçirmek istediğimizi ya da istemediğimizi nasıl biliyorsun?”

“Ne? Ruoxi’yi boşamak ve bu tilkiyi aramak istiyor olabilir misin?” Mo Qianni öfkeyle sordu.

“Hey neden bu kadar heyecanlandın? Ben hiçbir şey söylemedim, eğer boşanacak olsam bile bu seninle değil. Ben sadece bunu öylesine söylüyorum.” Yang Chen onun böyle büyük bir tepki vermesini beklememişti.

Mo Qianni dümdüz Yang Chen’e gözlerini dikti: “Sen, soyadı Yang olan, sana söylememe izin ver, düşünmeden davranmasan daha iyi olur. Eğer Ruoxi’yi incitirsen huzur içinde ölmene izin vermeyeceğim.”

Ona çok yakın olan bu kadının öldürme niyetiyle dolu olan gözlerini gören Yang Chen, katı bir gülümsemeyle elini salladı: “Bu nasıl olabilir? Onu içten bir şekilde seviyorum, onu incitmem nasıl mümkün olabilir?”

“Durum böyle daha iyi olur.” MoQianni, konuştu: “Benim Ruoxi’yi anlayışıma göre, bunu dile getirmez ancak ölümde bile kararından geri dönecek bir tip değil. Seninle evlenmeyi seçtiğinden kesinlikle fikrini değiştirmeyecektir. Eğer başka bir kadın için onu terk etmeye cesaret edersen, bu önceki CEO için bile olsa, hayatını ölümden daha beter bir hale getireceğim.”

Mo Qianni’nin sözleri aşırı sertti, keskin bakışları ciddiyetini güçlendirdi, bu da Yang Chen’in sırtında bir ürperme hissetmesine neden oldu.

Ancak başından sonuna kadar Mo Qianni, Yang Chen’in başka bir sevgiliye sahip olmasına izin vermeyeceğini söylemedi, sadece Lin Ruoxi’yi incitmesine izin vermeyeceğini söyledi. Sözlerinin içerdiği anlam oldukça derindi.

Onlar yolcuları geçip çıkışa yürüdüler ve planlanan kapıda dörtlü ‘Yu Lei’ ve ‘Changlin’ kelimelerinin yazılmış olduğu tabelaları gördüler. Onlar için bekleyen asil yüzleri olan takım elbiseli ve kravatlı birkaç erkek vardı.

Yaklaştıklarında koyu mavi bir takım giymiş ve kırmızı bir kravat takmış genç bir adamı fark ettiler. Onun yakışıklı bir yüzü ve 1,8 metrenin üstünde boyu vardı. Sıcak bir gülümsemeyle bu dörtlüyü karşıladı. Bu adam açıkça Muyun tarafından onları karşılamak için atanan grubun lideriydi.

“Biz de sizi bekliyorduk, Yu Lei International ve Changlin Medya’dan arkadaşlar. Ben Muyun Şirketi’nin yardımcı CEO’su, Li Muhua. Babam, Li Deshen hastalığından dolayı yolculuk yapamıyor, bu yüzden onun adına sizi ben karşılıyorum ve aynı zamanda gelemediği için özürlerini sunuyorum.”

Memnun bir şekilde gülümseyerek Li Muhua, ilk olarak Lu Tao’yla sonra da Yang Chen ve Mo Qianni ile el sıkıştı. Lu Tao’nun asistanı direkt olarak atladı, kimliğin önemini saptamada iyi bir yargılamaya sahip olduğunu gösterdi.

Lu Tao, alçak gönüllü bir şekilde gülümsedi ve konuştu: “Bizzat bizi karşılamak için Li Ailesi’nin genç efendisinin gelmesi beklenmedikti, zaten bu lütuftan dolayı ezildim, Bay Li’nin bizzat gelmesini beklemem nasıl mümkün olabilir?”

“Bu kadar sıcak bir karşılamayı hiç beklememiştim, sizi beklettiğimiz için üzgünüm.” Mo Qianni özür diledi.

Sonuçta dördü gündelik bir şekilde giyinmişken, Li Ailesi’nin insanlarının hepsi resmi bir şekilde giyinmişti.

Li Muhua, çabucak bunu umursamadığını belirtti: “Bizim verilerimize göre, siz Bayan Mo olmalısınız. Bayan Mo, lütfen bunun üzerinde durmayın, sonuçta siz bir moda şirketisiniz, anlayabiliyoruz.”

Li Muhua, oldukça cana yakın görünüyordu, onları tanıdıktan sonra, dörtlüye havaalanı çıkışına doğru öncülük etti. Onlara eşlik etmek için bir BMW 7 serisi araba sürüsü geldi ve onlar da uzun lüks bir Cadillac limuzinine bindiler, araç oldukça büyüktü.

Arabalar aksaklık olmadan yola çıktı. Uzun limuzinin içinde Li Muhua, bizzat dörtlüye aracın içindeki buzdolabında depolanmış Latife kırmızı şarap servis etti ve onlarla birlikte tattı.

Li Muhua, etkili ailelerden gelen çocuklarda görülen kibirli mizaca hiç sahip değildi, bu da dörtlüyü oldukça rahat hissettirdi. Yang Chen bile ister istemez bu herifin neredeyse onun kadar havalı olduğunu hissetti.

“Dördünüzden herhangi birinin daha önce Hong Kong’a gelip gelmediğini merak ediyorum?” Li Muhua cana yakın bir şekilde sordu.

Mo Qianni,  Hong Kong’a daha öncesinde bir defa gelmişken, Lu Tao ve asistanının buraya geldikleri ilk seferdi. Aslında Yang Chen, Hong Kong’un finans ve ticaret merkezi olmasıyla çok sayıda zengin insan ve hükümet yetkilisi burada göründüğü için sayısız kez burada bulunmuştu. Geçmişte bazı meseleleri halletmek için sık sık buraya gelmesi gerekmişti ancak bunu açıklamak zor olduğundan sadece ‘Daha önce buraya hiç gelmedim’ diyebildi.

Li Muhua, hemen gülümsedi ve konuştu: “O zaman bu mükemmel, şu anda Hong Kong’da olduğunuza göre, ev sahibi olarak sizi misafir etmemize izin vermek zorundasınız. İş zamanında iş konuşabiliriz ama özel hayatta Muhua hepinizle arkadaş olmak ister. Bu aynı zamanda gelecekteki muhtemel iş birliklerinin yararına olur.”

“Yardımcı CEO Li çok kibar, biz gelmeden önce bizim CEO Zeng, bize Li Ailesi’nin yüz yıllık bir etkiye sahip olduğunu söyledi, şimdi Li Ailesi’nin neslinde sizin gibi biri var. Bay Muhua, aileniz kesinlikle bir çentik yukarı çıkacak.” Lu Tao yaltaklandı.

Li Muhua elini salladı: “Yanjing’in Zeng Ailesi’nden CEO Zeng, sadece çok kibar davranıyor. Onların anakaranın pek çok ilinde güçlü temasları var. Hong Kong gibi küçük bir yerde ne kadar büyük olduğunuz önemsiz, bu hâlâ bir kuyunun dibinden gökyüzünü seyretmek gibi. Zeng Ailesi gibi prestijli bir isimle karşılaştırılmamız mümkün değil.”

Bu ikilinin birbirlerini pohpohlamalarını duyan YangChen daha fazla dayanamadı, bu yüzden bir soruyla onların sözlerini kesti: “Başkan… CEO-Yardımcısı Li, şuan nereye gidiyoruz? Ben oldukça açım, ilk olarak yemek yiyebilir miyiz?”

Bu dobra hareket oradaki herkesin ifadelerini sertleştirdi, Li Muhua garipçe cevap verdi: “Bay Yang lütfen endişelenmeyin, biz şu anda Alacakaranlık Villası olarak adlandırılan Muyun Şirketi’nin mülküne gidiyoruz. Orası dinlenmeyi, eğlenmeyi, konaklamayı ve yemek yemeyi bir arada sağlar. Denize karşıdır ve Jinzewan’ın tam yanındadır, bu yüzden harika bir manzaraya sahiptir. Yaklaşık olarak yarım saat içinde orada olmalıyız, babam ve şirketimizin çekirdek üyeleri orada bekliyor. Oraya vardığımızda yemek yiyebiliriz.”

“Affedersiniz CEO-Yardımcısı Li, ne zaman resmi görüşmelere başlayacağız?” Mo Qianni hâlâ daha çok işe odaklıydı.

Li Muhua, saygılı bir şekilde cevap verdi, “Bayan Mo, lütfen emin olun, bugün uçuştan dolayı hepiniz yoruldunuz, bu yüzden lütfen bu gece Alacakaranlık Villasında dinlenin. Babam ve diğerleri de dinlenecek ve biz ancak yarın görüşmelere başlayacağız. Sonra iki gün boyunca araştırma tesislerini ziyaret edeceğiz ve araştırmacılarla görüşme yapacağız. Ardından bir iş birliği belgesi hazırlarız.”

“CEO-Yardımcısı Li, uygun bir program hazırlamış gibi görünüyor, Qianni gereksiz yere endişelendi.”

Li Muhua açıkça gülümsedi ve konuştu: “Bu iş birlikleri için doğru bir tutum, Bayan Mo’nun bunun üzerine kafa yormasına gerek yok.”

Yarım saat sonra, araç alayı git gide gür yeşillik ve tepelerle dolu bir alana girdi. Zaten sonbahardı bu yüzden gözün görebildiği kadar uzaklıkta kırmızı sonbahar yaprakları vardı ve yol düşmüş yapraklarla kaplıydı.

Sessiz tepe yolundan çıktıkları gibi yavaş yavaş denizi, bir mesafeden görebildiler. Denizin ve plajın mavi ve beyaz çizgileri, yoğun şekilde sıralanmış eski tarz binaların yanı sıra dağ manzarasına karşı büyük bir tezat oluşturuyordu.

“Geceleri akçaağaç ormanı hayran bırakır; akçaağaç yaprakları Şubat bahçesinden daha kırmızıdır.” Lu Tao, aniden edebi bir yetenekle bir şiir okudu: “Alacakaranlık Villası’nı inşa etmek için iyi bir yer seçmişiniz.”

Li Muhua başıyla onayladı ve konuştu: “Evet, bu babamın hayatının yarısının ter ve kanı. Eğer Patron Lu bu yeri sevdiyse, tekrar gelebilirsiniz. Bizim Li Ailemiz sizi hoş karşılar."

Bunun sadece kibar bir konuşma olduğunu bilse de Lu Tao yine de genişçe gülümsemeden edemedi.

Alacakaranlık Villası’na ulaştıklarında çoktan öğleden sonraydı. Limuzinden indiklerinde büyük eşsiz bir kırmızı ve beyaz bir binanın önündeydiler. Bu geleneksel doğu ve modern batı tarzının mükemmel bir şekilde harmanlanmasıydı, bu da tüm binanın hiçbir kullanışlılık kaybetmeden zarif görünmesini sağlamıştı. Şık orman, dinlenme tesisini incelikle küçük bölmelere ayırmıştı. Yapay gölde konukların villaya yaratıcı bir sezgiyle girmelerine izin veren dokuz köprü vardı.

Araba grubunun villaya girdiklerini gören, dinlenme tesisindeki Li Ailesi’nin pek çok hizmetçisi hemen ellerindeki işi bıraktılar ve onları karşılamak için eğildiler.

Dörtlü, Li Muhua’yı dinlenme tesisinin tüm yolu boyunca takip etti ve yürürlerken sıradan bir şekilde sohbet ettiler. İçeri vardıklarında, bu dinlenme tesisinin ana kısmının neredeyse beş yıldızlı bir hotele eşit olduğunu fark ettiler. Eski Çin tarzı döşenmiş özel bir yemek odasına girdiler. Tavanda birkaç fener asılıydı ve yeşilliklerle kaplı balkon, odayı çok daha tenha ve kibar gösteriyordu.

Ç.N: https://ii.worldmarket.com/fcgi-bin/iipsrv.fcgi?FIF=/images/worldmarket/source/40422_XXX_v1.tif&wid=650&cvt=jpeg

Özel yemek odasının içinde, orada zaten oturmuş, çay içerken düşük sesle bir şeyler konuşan resmi giyinmiş orta yaşlı beş adam vardı.

Masanın başında oturmuş adam V-yaka gri bir süveter giymişti ve beyaza dönmüş saçları vardı. Ancak tekerlekli sandalyede oturduğundan hareket kabiliyeti sınırlı gibi görünüyordu. Bu adam oldukça ortalama görünüyordu fakat Lu Muhua’nın dört kişiyi odaya getirdiğini görmesi üzerine memnun bir gülümseme ortaya koydu: “Ha ha, bizim değerli konuklarımız nihayet geldi. Sizi havaalanında karşılayamama kabahatimden dolayı lütfen beni affedin.”

“Patron Li çok kibar, zaten Genç Efendi Li tarafından karşılanma ayrıcalığı bizi mahcup etti.” Lu Tao, en kibar konuşmasını yaptı ve hemen yaltaklanmayla cevap verdi.

Onlar teker teker, Muyun Şirketi’nin çekirdek üyeleriyle selamlaştıktan sonra hepsi oturdu ve atmosfer uyumlu bir hal aldı. Hepsinin farklı görüşleri vardı, ancak doğal olarak yüzeyde cana yakın bir görüntü sergilediler.

Li Deshen zamanın geldiğini gördü, bu yüzden yanındaki Li Muhua’ya bir bakış attı.

Li Muhua, anladığını belirterek başıyla onayladı. El çırptı ve kapıda duran güzel görünümlü garsonlara konuştu: “Yemekleri servis edin.”

Garsonlar çok becerikliydi. Teker teker hazırlanan gurme yemeklerini getirdiler. Yang Chen, dışında masada oturan insanların hepsi geniş deneyime sahip iş dünyasından güçlü insanlardı. Yemek yerken ve içerken Hong Kong’daki Zhonghai ve çeşitli medya kuruluşları arasındaki durumu konuştular ve hemen birbirlerine ısındılar.

Yemeğin yarısında restoranın yöneticisine benzeyen birisi telaşla koştu ve Li Deshen’in kulaklarına bazı kelimeler fısıldadı.

Li Deshen’in çubukları hareket ederken dondu, sonra şiddetle çubukları masaya çarptı.

“Saçmalık!"