Bölüm 151: Garson

Editör: Kinyas

Çevirmen: Mert İlbay

Alacakaranlık Villası’ndaki tüm konuk odalarında geleneksel metal kilitler ve anahtarlar kullanılıyordu; onlar modern kilitler olmadan son derece eski moda görünüyordu. Bunun ana sebebi dinlenme tesisinin basit ve klasik tarzıydı. Dahası iyi korunan bunun gibi bir tepenin üzerindeki dinlenme tesisi hırsızlık gibi bir sorunla daha önce hiç karşılaşmamıştı.

Şu anda, konuk odaları alanındaki uzun koridor boyunca Alacakaranlık Villası’nın garson üniformasını giymiş yakışıklı bir adam el arabasını ittiriyordu. Arabanın üzerinde her türlü temizlik eşyası vardı, el arabasını yavaşça bir kapının önüne ittirdi, sağına soluna baktı ve sonra durdu.

Ona en yakın kapıyı çaldı ve herhangi bir tepki almadı ancak yine de uşak iki defa kontrol etmek için iki sefer daha çaldı. İçeriden hala bir tepki gelmediğini görünce, uşak odanın içinde herhangi bir aktivite olup olmadığını kontrol etmek için kulağını kapıya yapıştırdı.

Yarım dakika sonra garson içerideki konuğun uyuduğuna ikna olmuştu.

Adamın elinde birden sihir yapmış gibi ince ancak esnek bir maymuncuk ortaya çıktı. Adam acımasız bir ifadeyle maymuncuğu oynatmaya başladı. Aynı anda kilitten sürtünme ve çarpma sesleri geldi. Sadece bir uzman bu ince seslerin arkasındaki anlamı ayırt edebilirdi.

Yaklaşık yarım dakika sonra, kapıdan kilit açılma sesi duyuldu. Net bir sesle içeriden kilitli olan kapı açıldı.

Uşak sakince metal çubuğu geri pantolonun cebine koydu ve aniden arkasında biri omzuna dokunduğunda odanın içine girmek üzereydi.

Tehlike?

Uşak içgüdüsel olarak omzuna dokunan kişiye bakmak için yana hareket ederken gergin bir biçimde arkasını döndü.

Ortalama görünüşlü adam yüzüne bir gülümseme takınmış ve Alacakaranlık Villası’nın konuklarının pijamasını giyiyordu. Bu kişi, sıra dışı sesleri duyduktan sonra sessizce dışarı çıkan Yang Chen idi.

Uşak hemen garip ve saygılı bir ifade ortaya çıkardı. Uşak pişmanlık duyarak eğildi ve konuştu: “Üzgünüm efendim. Böyle büyük bir tepki verdim çünkü siz beni korkuttunuz.”

“Seni korkuttum mu?” Yang Chen çenesini ovuşturdu, sonra geniş bir gülümsemeyle konuştu: “Senin metal maymuncuğunda beni korkuttu. Bu yetenek bir ya da iki yılda ustalaşabileceğin bir şey değil.”

Uşak şaşkın bir ifade ortaya çıkardı: “Efendim, söylediğiniz şey hakkında hiçbir fikrim yok.”

“Anlamasan da sorun değil, eğer cebindeki metal maymuncuğu oynamam için bana verirsen o zaman her şey iyi olacak.” Yang Chen konuştu.

Uşağın gözlerinde soğuk bir parıltı geçti, bir gülümseme takındı ve konuştu: “Pekâlâ, o zaman.”

Uşak başını eğerek elini cebine attı ve yavaş yavaş cebinden bir şey çıkardı.

“Cehenneme git!”

Aniden keskin ve parıldayan küçük bir bıçak cebinden çıktı ve bıçak ortaya çıktığı anda Yang Chen’in boynuna doğru saldırdı.

Yang Chen buna uzun bir süre önceden hazırdı, uşağın bıçağı tutan eline sakince vurdu. Onun gücü direkt olarak uşağın elini uyuşturdu ve bıçak zemine düşmeden önce uzağa uçtu.

“Benim istediğim şey maymuncuk, bıçakla ilgilenmiyorum.” Ağrıyan kolunu tutarken geri çekilen uşağı izleyen Yang Chen konuştu ve ona donuk bir gülümseme verdi.

Uşağın aslen yakışıklı yüzü birden kasvetli ve sert bir hal aldı. Birden temizlik eşyalarından bir Tip 54 tabanca çıkardı ve onunla Yang Chen’i hedefledi.

*Bang!*

Tetik çekilmeden önce uşağın önündeki el arabasının küpeştesi aniden uşağın göğsüne çarptı.

Bir sonraki saniyede uşak göğsünde keskin bir ağrı hissetti. Tabancayı düzgün bir şekilde tutamadı ve tabanca zemine düştü. Ayrıca vücudu da kıvrılıp yere yuvarlandı.

Yang Chen el arabasını tekmelemek için kullandığı bacağını geri çekti, dilini şaklattı ve konuştu: “Bana ateş etmek için bir silah çıkarıyorsun yine de benim direkt olarak el arabasını bir top mermisi olarak kullanmam kadar hızlı değil.”

Bunları demesiyle Yang Chen tabancayı uzağa tekmeledi, sonra garsonun elini tutup bir göz atmak için çömeldi.

Bir bakış attıktan sonra Yang Chen kaşlarını çattı.

Geniş deneyimlerine dayanarak Yang Chen, bu garsonun tüm yıl boyunca silah kullanan bir kişi olduğunu kesin bir şekilde belirleyebildi. Fakat bir hırsızın tüm yıl boyunca silah tecrübe etmesi mümkün değildi, burada bir garson olarak gizlenmiş bir polisin olmadığını da söylemeye bile gerek yoktu. Bunun için sadece bir açıklama kalmıştı, o bir tetikçiydi.

“Kim seni Mo Qianni’yi öldürmen için gönderdi?” Yang Chen sert bir ifadeyle sordu.

Ağır bir darbe alan garson tüm vücudunun acıdığını hissediyordu. Yang Chen’in sorusunu duyunca teslim olmayı reddetti, bu yüzden alayla gülümsedi ve ağzını kapadı.

Yang Chen tekrar sormak için uyuşuk davrandı, bu yüzden direkt olarak zavallı tetikçinin yüzünü tokatladı ve onu bayılttı.

O anda odanın içinde bir hareket oldu, rahatça uyuyan Mo Qianni sonunda uyandı ve kapıya yürüdü. Bu sahneyi gördüğünde telaşla bağırdı: “Yang Chen, burada ne oldu?”

Yang Chen omuz silkti: “Sanırım ilk önce Alacakaranlık Villası’nın resepsiyonunu çağırman daha iyi olur.”

Ne olduğu konusunda Mo Qianni şoke olmuş olmasına rağmen yine de soğukkanlı ve başarılı bir kariyerli kadındı, bu yüzden hemen odaya geri koştu ve Alacakaranlık Villası’nın yönetimini aradı.

Çok kısa bir sürede dinlenme tesisinin yöneticisi, güvenlik ve hatta henüz uyumamış Li Muhua bile olay yerine hızla vardı. Sonuçta Yang Chen ve Mo Qianni burada iş için bulunan Muyun Şirketi’nin saygın konuklarıydılar ve onların kötü muamele görmemeleri gerekiyordu.

Herkes geldiğinde, yerdeki garsonu ve Tip 54 tabancayı gördüklerinde şaşırmıştılar.

“Bay Yang, burada neler oldu?” Li Muhua endişeyle sordu.

Yang Chen esnedi ve daha sonra Mo Qianni’nin odasına girme niyetiyle kilidi açmak için bir maymuncuk kullanan bu garsona nasıl tesadüfen şahit olduğunu ve sonra da garsonun onu öldürmek için bir silah çıkardığını anlattı. Sadece şans eseri garsonun dikkatsizliğinden faydalanarak el arabasına tekmelediğini ve bununla kendi hayatını korumayı sağladığını söyledi. Bazı kısımlar mantıklı olmasa da bir kurban olarak bunun yeterli olduğunu varsaydı.

Li Muhua’nın yüzü hemen yeşile ve sonra da beyaza döndü, birkaç idari ve güvenlik personeline işaret etti: “Siz ne yapıyorsunuz? Neden bir garson iş için silah taşıyor?”

“Patron, bizim hiçbir fikrimiz yok. Bu garsonu daha önce hiç görmedik, onun yüzü hiç tanıdık değil.” Titrerken bir resepsiyon yöneticisi konuştu.

“Tanıdık olmayan bir yüz mü?” Li Muhua aptal değildi, Yang Chen’e doğru baktı ve konuştu: “Bay Yang, bu kişi gerçekten bizim dinlenme tesisimizin bir parçası değil gibi görünüyor, Mo Qianni’yi öldürmek için dışarıdan gizlice sızmış biri olmalı.”

Yang Chen kafasını iki yana salladı: “Onun hedefi sadece Bayan Mo değildi. Buraya iş görüşmesi için Yu Lei tarafından gönderilen ben ve Bayan Mo idi. Bugün buraya geldiğimizin ilk günü ve şimdiden bir suikast girişimi oldu. Dahası öncesinde o direkt olarak bana ateş etmek için bir silah çıkardı. İnanıyorum ki onun öldürmek istediği sadece Bayan Mo değildi, Yu Lei tarafından gönderilen müzakerecilerdi. Eğer bu suikast girişimi başarılı olsaydı, inanıyorum ki sonraki hedef Changlin’in Patron’u Lin olacaktı.”

Oradaki herkes şimdi durumu kabaca anlamıştı, bu iş dünyası nedeniyle gizli bir suikast girişimiydi.

Li Muhua’nın ifadesi giderek ciddileşti. Bu bölgedeki korumayı arttırmak ve aynı zaman da tüm personelin kontrol edilmesini, herhangi bir kimsenin girmesini ve çıkmasını yasaklayan güvenlik emrini verdi.

Korkmuş yöneticiler ayrıldıktan sonra Li Muhua ciddiyetle Yang Chen ve Mo Qianni’den özür diledi: “İkinizden de özür dilerim, Hong Kong’a geldiğiniz ilk günde böyle bir şeyin olması beklenmedik bir durumdu. Bu Muhua’nın dikkatsizliği. Neyse ki Bay Yang hızlı ve becerikliydi. Aksi halde birinize zarar gelseydi, hayatımın geri kalanında suçluluk duygusuyla boğulacaktım.”

Mo Qianni durumun bu kadar tehlikeli olmasını beklemiyordu. Bu iş yolculuğundaki riskler onu da kapsıyordu, başarılı ve kariyerli kadın sırtından aşağı soğuk bir ürperme hissetti. Yanındaki sakin ve rahat Yang Chen’e baktı ve bu serseri, çapkın ve canavar adam olmasaydı, gerçekten ölmüş olabileceğini düşündü.

“Hey ikinci Genç Efendi Li, düşmanın hedefi bizim birlikte iş yapmamızı engellemek. Sanırım hem siz hem de ben bu araştırma, üretme ve satış işbirliğini sürdürmenin üç şirketin de hızlı ilerlemesini sağlayacağını biliyoruz. Bu endüstride bizi yenilmez bir seviyeye getireceği düşünülebilir. Sizin zekanızla İkinci Genç Efendi Li, beyni belirlemek zor olmamalı değil mi?” Yang Chen bir gülümsemeyle konuşurken Li Muhua’ya doğru göz kırptı.

Li Muhua acı bir şekilde gülümsedi: “Beklendiği gibi bunu senden saklayamayacağım Bay Yang. Aslında failin hem senin hem de Bayan Mo’nun bildiği biri olduğunu düşünüyorum ve ayrıca siz bu kişiyi benden daha iyi tanıyor olmalısınız.”