Çevirmen: Mert İlbay

Editör: ÇHY

Ne olursa olsun hâlâ sinirden patlayan altı soyguncu daha vardı, hepsinin gözlerinde uğursuz bakışlar vardı ve Yang Chen'den nefret ediyorlardı.

“Sen cehenneme gidebilirsin!”

Diye bağırdı içlerinden biri ve Yang Chen'i vurmak üzereydi!

Ancak herkesin korkunç sahneyi görmemek için gözlerini kapattığı o anda, durum bir kez daha değişmişti!

Ateş etmek üzere olan soyguncular, bir makinenin sıkışmış dişlisi gibi aniden duraklamışlardı. Hareketliliğin ortasında, heykel kesilmişlerdi ve bir santim bile hareket etmediler!

Gözleri odak kaybetmeye başlamıştı ve ellerindeki silahlar yere düşerken metale vurma sesi çıkardı.

Bunun arkasından, altı soyguncunun da bacakları boşaldı. Sersemlediler ve diz çöktüler sonra da ölü domuzlar gibi yere yatıp titrerken, hareket etmeyi tamamen bıraktılar.

Rehineler afallamışken, bankanın girişindeki merdivenlerde duran Cai Ning, az önce uzattığı o güzel ellerini geri çekti. Daha sonra arkasını döndü ve geldiği yönden geri gitti.

Bu olay çok garipti, oradaki insanlar neden bu soyguncuların bir anda yere baygın yattıklarını anlayamamıştı ancak bu kesinlikle gizemli bir şekilde yardımlarına gelen o güzel kadın sayesindeydi!

Ancak gerçekleşen her şey o kadar garipti ki, nefes vermeye bile cesaret edemediler ve yalnızca kurtarıcıların uzaklaşmasını izlediler.

Yang Chen rahatlamış bir şekilde iç çekti, eğer Bahar Yağmuru'nun varlığını daha önceden hissetmemiş olsaydı, bu soyguncuları öldürmekten başka çaresi kalmazdı ki bu da ona türlü türlü sorun çıkartırdı. Neyse ki Sarı Alev Demir Tugayı'nın insanları çok düşünceliydi ve onu bu durumdan kurtararak günlerini huzur içinde geçirmesine devam etmesini sağladılar.

‘Bu yönden bakılınca, aslında onlar tarafından izlenilmek o kadar da kötü değildi.’

Bahar Yağmuru'nun kullandığı şey Tang Tarikatı'nın Bahar Yağmuru Havayı Doldurma tekniğiydi. Düzinelerce adım öteden, sessizce, bir öküzün saçının kalınlığında olan 6 iğneyi tek bir eliyle ateşlemişti. Genelde zehirle dolu olurlardı, ancak bu ölümcül olmayan uyku ilaçlarından olmalıydı. Tang Tarikatı'nın bir müriti bu zehirden istediği kadar alabilirdi ve yoğunlukları kendilerine bağlıydı.

Bu detaylar başkaları tarafından görülemezdi ve ne kadar yakın olursalar olsun anlayamazlardı. Ancak Yang Chen'in gözleri bütün bu detayları açık bir şekilde yakalayabilirdi.

Yanında hâlâ korkuyormuş gibi kolları çapraz bir şekilde çömelen Tang Wan'ı görünce, Yang Chen ona elini uzattı ve gülümseyerek “Çömelmek bu kadar rahat mı? Kalkmalısın,” dedi.

Tang Wan kızardı, tereddüt etti ve Yang Chen'in elini tutarak ayağa kalktı. Elinin sıcaklığı onun içini ısıttı, “Teşekkürler, beni kurtardığın için teşekkürler.”

Yang Chen girişi gösterdi, “Seni kurtaran şu gizemli kahramandı, benim yaptığım tek şey şansımı zorlamaktı.”

“Sen olmasaydın, beni bırak, hiç kimsenin kurtarması için zamanı olmazdı.” Tang Wan iş dünyasında görmüş geçirmiş başarılı bir iş kadınıydı, hemen aklı başına gelmişti ve zihni çok açıktı.

Yang Chen çaresiz hissetmişti, Tang Wan ona hakkını vermek konusunda ısrar ediyordu ve bu onu istemeden kahraman yapıyordu. Bu, Yang Chen'i içten içe mutlu etmişti.

Bankanın dışarısındaki polisler çoktan içeri girmişti, gizemli bir şekilde bilinçsiz olan soyguncuları kelepçeleyip sürüklemişlerdi.

Son iki aydır polis bu soygunculardan çok çekmişti. Şimdi bu soyguncular yakalandığına göre içleri rahatlamışken, aynı zamanda isteyerek veya istemeyerek soygunculardan sinirlerini zorlamak da istiyorlardı.

Dağınık banka holünün içerisinden, insanlar yavaş yavaş titreyerek dışarı çıkmaya başladılar. Müdür seviyesindeki birkaç banka çalışanı da iş sonrası işlemler için polislere yardımcı oldu.

Cai Yan telaşla hole yürüdü. Üstünkörü birkaç belge imzaladıktan sonra etrafına bakındı ve gözleri hemen yan yana duran Yang Chen ve Tang Wan'ı yakaladı. Bir an şaşırmıştı sonra da Yang Chen'in yanına soğuk bir ifadeyle gitti. Şüpheli bir şekilde, “Neden buradasın?” diye sordu.

“Bankanın sahibi ailen değil, neden burada olamayayım?” Yang Chen bu soruyu komik bulmuştu.

“Ne zaman böyle bir kargaşa çıksa, sen de karışıyorsun, nasıl şüphelenmeyeyim?” diye sordu Cai Yan dudağını büzerek.

Chen Dehai'nin olayında iki kez, An Xin'in olayında bir kez, buna bir de Yang Chen'in bir anda gizemli bir şekilde Lin Ruoxi'nin kocası olmasını da ekle. Diğerleri bilmiyor olabilir ancak o Lin Ruoxi'nin gerçek geçmişinin ne anlama geldiğini açık olarak biliyordu, bu yüzden Yang Chen'in bir art niyeti olduğundan şüphelenmeden edemiyordu.

Yang Chen sinirlenmişti, bu güzel polis ona suç atıyor gibiydi. Bu olaylara isteyerek bulaşıyor değildi ancak o Lin Ruoxi'nin çocukluk arkadaşı olduğu için, ona zarar veremezdi, bu yüzden yalnızca dayanabilirdi ve “Başka bir şey yoksa gidiyorum.” dedi.

“Hayatta olmaz!”

Cai Yan doğrudan Yang Chen'i engelledi, kaşını kaldırarak, “Suçlu mu hissediyorsun? Yang Chen, şu an ciddi ciddi soyguncularla iş birliği yaptığından şüpheleniyorum ve önceki üç banka soygununun da seninle alakalı olduğunu düşünüyorum! Bu yüzden bir şüpheli olarak polis istasyonuna getirileceksin ve soruşturmalarda bize işbirliği sağlayacaksın!”

Yang Chen'in gözleri soğukluk doldu, onu rencide edemezdi ancak ondan saklanamazdı da. Bu gibi bir olay, bırakın daha az önce bir kavgaya karışmış olan ve sağlıklı bir duygusal durumda olmayan Yang Chen'i, maruz bırakılan herkesi sinir ederdi.

Tam o anda, yanlarında olan Tang Wan, “Büro Şefi Cai, Bay Yang'ın masum olduğuna inanıyorum. Eğer soygunculara cesurca engel olmasaydı, şu an burada olmazdım. Buradaki rehineler de o kadının kurtarmaya gelmesini bekleyemezlerdi. Lütfen Bay Yang'ın işini zorlaştırmayın.” dedi.

“Patron Tang, neden onunla birliktesiniz?” Cai Yan, Tang Wan'ı tanımış gibiydi ve sert bir biçimde, “Bu adam çok tehlikeli, daha önce birçok kez insan darp etme ya da kadın ve erkek arasındaki uygunsuz ilişkiler sebebiyle polis istasyonuna girdi. Her halükârda, o iyi bir insan değil, umarım görünüşüne aldanmazsınız, Patron Tang.” dedi.

Tang Wan, Yang Chen'e bakış attı ve Yang Chen garip bir şekilde gülümsedi ki bu da onun Cai Yan'ın söylediklerine inanmasını sağladı. Bunun hakkında mutlu değildi ancak Yang Chen'in onu az önce nasıl kurtardığını hatırlayınca, Cai Yan'ın onu öylece tutuklamasına izin veremezdi. Bu yüzden, üsteledi, “Bırakın geçmiş geçmişte kalsın. Ancak burada olmamın sebebi Bay Yang'dır. Büro Şefi Cai, lütfen bana bir iyilik yapın ve Bay Yang'ın gitmesine izin verin.”

Cai Yan zor durumda bırakılmıştı. Cai Ailesi'nin bir kızı ve Zhonghai'nin batı bölümünün polis şefi olarak, bu kadının geçmişini ve arkasındaki güçleri çok iyi biliyordu. Cai Yan, Cai Ailesi'nin desteğine sahip olsa da, araları bozuşursa, Zhonghai'de ilerlemesi o kadar da kolay olmazdı.

‘Gerçekten anlamıyorum, Tang Wan gibi zeki ve ön görüşlü bir kadın, neden açıkça faydasız olan bir adamı korusun?’

Cai Yan tereddüt ederken, telefonu çaldı.

Arayana baktığında, onun, kız kardeşi Cai Ning olduğunu gördü.

“Jie, neredesin? Neden ortadan kayboldun?” Cai Yan telefonu açtı ve sordu. Kardeşinin buradaki sorunu çözdükten sonra neden ortadan kaybolduğunu merak ediyordu.

Cai Ning onun sorusunu cevaplamadı ve kayıtsız bir şekilde, “O adama sıkıntı çıkartma” dedi.

“Hangi adam?”

“Yang Chen...”

Cai Yan şok olmuştu, kendi kardeşi bile bu adamı koruyordu? Tanışıklıkları mı vardı?

“Neden? Jiejie, sebeplerini duymak zorundayım.” Cai Yan inatla sordu.

Cai Ning bir an sessiz kaldı, “Yanyan, beni dinle. Bu olayı abartma. Kısacası, bu soygunun onunla bir ilgisi olmadığı hakkında sana garanti verebilirim.”

“Ama...”

“Ama yok!” Cai Ning'in tonu ciddileşti, “O, senin yetki seviyenle uğraşabileceğin biri değil, gelecekte de onu kışkırtma.”

‘Yetki seviyemle uğraşabileceğim biri değil mi?’

Bu sözler Cai Yan'ı kırmıştı.  ‘Bu düzenbaz milli savunma çalışanı olabilir miydi? Aksi takdirde Jiejie onu neden savunsun?’

Telefonu kapatırken Cai Yan'ın keyifsiz bir ifadesi vardı, kafasını kaldırdığında Yang Chen'in sabırsız suratını gördü ve içten içe daha da sinirlendi. Ancak kardeşinin sözlerine karşı gelemezdi, bu yüzden derin bir nefes aldı, dişini sıktı ve “Peki, Patron Tang sana kefil olduğundan, bugün ayrılabilirsin. Ancak eğer böyle bir tesadüf yine gerçekleşirse, bu sefer seni kesinlikle bırakmam!” dedi.

Tang Wan gülümsedi, “Çok teşekkürler, Büro Şefi Cai.”

Yang Chan daha fazla durmak istemiyordu, bu yüzden Tang Wan'a kafa sallayarak minnettarlığını belirtti ve sonra bankayı terk etti.

Yang Chen'in böylece ayrılmasını izleyince, Tang Wan onu durdurmak istedi ancak bunun için bir sebep bulamadı, bu yüzden yalnızca içinde tutarak üzüldü.

Bankadan çıkan Yang Chen kaosu avantajına kullanarak sessizce ayrılmak istiyordu ancak aniden, mikrofonlar ve kameralar tutan kalabalık bir gazeteci grubu, ona doğru atıldı!

“Bu o, bu o!”

“Bayım. Bayım, kahraman siz misiniz?”

Hepsi bağrışıyordu ve Yang Chen hemen etraftaki insanların dikkatini çekti. Kamera flaşları durmadan patlıyordu ve iş çığırından çıkıyordu.

Yang Chen salyasını yuttu. Neler oluyor?

Gazeteciler Yang Chen'in önünde bir yarım daire oluşturup suratına mikrofonlar tutarken, Yang Chen birkaç adım geri atmak zorunda kaldı.

“Bayım, kaçan rehinelere göre bir kadına tecavüz etmek isteyen soyguncuları durdurmuşsunuz, doğru mu?”

“Bayım, isminiz nedir? Ne iş yapıyorsunuz?”

“Bayım, orada neler olduğunu bize anlatır mısınız?”

Gazeteciler durmadan soru soruyordu ve sesleri keskindi. Ancak bu aynı zamanda Yang Chen'in, olayları anlatanın rehineler olduğunu anlamasını sağlamıştı.

Bu dünyanın iyi insanlara ihtiyacı var ancak kötülerin çoğu hapse girdiği için oldukça fazla iyi insan var. Bu yüzden, insanların ihtiyacı olan şey kahramanlık, kahramanlık iyi insanlardan daha değerlidir. Aksi halde neden bu kadar fazla süper kahraman çizgi romanı, filmi ve bu kurgulanmış kahramanları görmek için bu kadar fazla para veren insan olsun?

Canlı kanlı bir kahraman ortaya çıktığında gazeteciler onu nasıl bırakabilirdi? Bu haberi çevreleyen heyecan ve dedikodu bulutu para koparmak için büyük bir fırsattı!

Yang Chen bundan nefret etmişti, hangi çenesi düşüğün yüzünden bu durma düştüğünü merak ediyordu.

Yang Chen kara kara ne yapacağını düşünürken, öndeki iki kameradan patlama sesi geldi, beyaz duman çıkarttılar ve patladılar!

Muhabirler tepki bile veremeden, zincirleme reaksiyon gibi diğer muhabirlerin tuttukları kameralardan da çatlama sesleri geldi ve hepsi çöp oldu. Zamanlı bombayla patlatılmışlar gibiydi!

Fırsattan istifade, Yang Chen hemen kaçtı ve doğal olarak muhabirler onun hızına yetişemezdi.

Muhabirlerin hepsinin ödü kopmuştu. Neler oluyor? Yalnızca birkaç fotoğraf ve video çektik, nasıl hepimizin ekipmanı patladı?

Daha da garibi, kayıt cihazlarının hafızaları da silinmişti. Bu olayın garipliği karşısında muhabirler dehşet içerisinde birbirlerine bakakalmıştı.

Olay yerinden kaçtıktan sonra Yang Chen hızlıca yakınlardaki bir ara sokağa saklandı. Sokaklarda biraz turladı, gözlerden uzak bir gazete büfesine ulaştı.

Gazete büfesinin kenarında, kafelerde sıkça görülen sandalyelerde oturan güneş gözlüklü bir kadın oturuyordu. Elinde bir gazete vardı ve sessizce okuyordu.

Yang Chen kadının karşısında oturdu, rahat bir nefes aldı ve gülümseyerek, “Tang Tarikatı'nın gizli silah tekniklerinin böyle şeyler yapabildiğini bilmiyordum, mermiden bile iyiler. Ekipmanları yok oldu ve nasıl olduğunu bile bilmiyorlar.” dedi.

“Ünlü olmak istiyorsan, muhabirleri yine çağırabilirim.” Bahar Yağmuru gazeteyi bıraktı ve Yang Chen'e baktı.

Yang Chen el salladı, “Aman aman, puh puh puh, yalnızca şaka yapıyordum. Siz kız kardeşler çok ciddisiniz, eğer mizah anlayışınız yoksa ileride bir erkek arkadaşınız olduğunda adam sıkıntıdan patlayabilir.”

Cai Ning'in güneş gözlükleri arkasındaki gözlerinde soğuk bir bakış ortaya çıktı, “Seni yenemem ama bu bana zorbalık yapabileceğin anlamına gelmez.”

“Shii…” Yang Chen yavaş ve derin bir nefes aldı ve garip bir şekilde gülümsedi, “Bahar Yağmuru Hanım, konuşman çok ciddi, bana yardım ettiğin için sana teşekkür ediyorum.”

“Nerede ne yaptığını bildiğimiz için rahatsız olmadın mı?”

“Oldum ancak kazanç olması için kayıp da olması gerekiyor. Senin yerinde olsaydım, ayaklı bir bombanın başıboş dolaşmasına izin vermezdim.” dedi gülümseyerek Yang Chen.

Cai Ning onaylayan bir şekilde hırıldadı ve sonra, “Sen bir bomba değilsin, sen nükleer bir füzesin,” dedi.

Yang Chen'in dudağı büzüldü, “Görünüşe göre senin de bir mizah anlayışın var ancak bu şaka biraz fazla soğuktu.”

“Doğruyu konuşuyorum.” dedi Cai Ning sert bir şekilde, “Bankanın holüne doğru yürürken, bilerek tarikatımın Qinggong* tekniğini kullandım ancak yine de senin tarafından fark edildim. Gerçekten nasıl olduğunu anlamıyorum, varlığımı gizlemek konusunda mükemmel bir iş başardım”

[NOT: *"Qinggong" diğer adıyla "Hafif Yetenek" dövüş sanatları kullanıcılarının wuxia filmlerindeki gibi ağaçtan ağaca atlamak veya su yüzeyinde koşmak için kullandıkları yer çekimine karşı gelen bir teknik.

Yang Chen içinden kıs kıs güldü. Demek bu hatun o çok gurur duyduğu Qinggong tekniği işe yaramadı diye bu kadar mutsuz, “Varlığını gerçekten gizlemeyi sana öğretmemi istiyor musun?”

“Öğretir misin?” Bahar Yağmuru konuşurken heyecanını durdurdu.

“Hayır. Eğer sana öğretirsem, ben nasıl kabadayılık yapacağım?” Yang Chen göz kırptı.

Bahar Yağmuru'na iki kez sataşılmıştı ve yüz ifadesi kötüleşti. Ayağa kalktı ve gitti.

Bu soğuk güzelliğin yüzünü üzüntülü bir ifade bürümesi Yang Chen'e kaba bir zevk vermişti. Ona doğru el salladı ve “Görüşürüz,” dedi.

Sabah erken saatlerde, biraz para çekmek istedi ve bir banka soygununa rastladı. Yang Chen o gün çok şanssız olduğunu hissetti ve neredeyse yemek saati geldiğinden ilk olarak şirkete dönmeyi planladı.

Ancak yerinden kalktığında cebindeki telefon çaldı. Çıkarttı ve arayanın Wang Ma olduğunu gördü.

Bir önceki gün, Lin Ruoxi ile evde kavga etmişti ve Yang Chen, Wang Ma'nın onun sinirini yatıştırması için aradığını düşündü. İlgili bir büyük olduğundan, bu aramayı görmezlikten gelemezdi, bu yüzden hemen açtı.

“Genç Efendi, iyi misiniz? Bir yerinize zarar geldi mi?” Telefon açılır açılmaz, Wang Ma soru ateşine başladı.

Yang Chen dona kalmıştı “Wang Ma, biraz yavaş konuş, zarar görmek derken neyden bahsediyorsun?”

“Biraz önce bir banka soygununun televizyonda canlı yayını vardı, sen de orada görünüyordun. Hanımım ve ben de evdeydik ve televizyonda gördük!” Wang Ma, Yang Chen'in iyi olduğunu fark ettikten sonra daha yavaş konuşmaya başladı ve rahatladı.

“Bana ne olabilir ki, sapasağlam değil miyim?” Yang Chen teselli etti.

Wang Ma aniden lafın arasına girdi, “Olamaz, Genç Efendi! Hanımım haberleri gördü ve aceleyle sizi aramak için yola çıktı, şimdi yoldadır. Hâlâ bankada mısınız? Hanımımın sizi bulabileceğinden emin olun, gerçekten çok endişeli görünüyor!”

Lin Ruoxi beni aramak için bankaya mı gidiyor? Bu hatun aramayı bilmiyor mu? Yang Chen şok olmuştu.

"Tamamdır. Wang Ma, onu şimdi arayacağım."

“Peki, o zaman, kapatıyorum.” dedi Wang Ma mutlu bir şekilde.

Telefonu kapattıktan hemen sonra Yang Chen, Lin Ruoxi'nin numarasını aramak için kişiler sayfasını açmak üzereydi ancak bağırsaklarını acıtacak bir sorunla karşılaştı; telefonunun bataryası tükenmişti!