Çeviri: Ratel

“Senin gibi yetişkin bir adam neden ağlıyor?” Yang Chen iç çekmesine engel olamadı, buna birinci elden tanıklık etmişti ve doğal olarak Zhang Hu’nun kız kardeşinin başına gelenlerle ilgili neden bu kadar üzüldüğünü iyi biliyordu. Bu sözler yalan değildi ve eğer onun yerinde sıradan biri olsaydı böyle bir durum içindeyken açıktan ihanet etmeyi asla seçemezdi.

Zhang Hu aniden kafasını kaldırdı, göz yaşlarını sildi ve içtenlikle konuştu, “Patron, bundan sonra benim, Zhang Hu’nun hayatı senindir. Beni bir öküz yada at gibi çalıştırsan  bundan pişman olmayacağım!”

Yang Chen gülmesine engel olamadı ve ardından konuştu, “Sen patron değiştirmekte çok hızlısın. Benim yeraltı patronu olmak istediğimi nasıl biliyorsun ya da senin patronun olmak istediğimi nereden çıkartıyorsun?”

“Bu…… Bu……” Zhang Hu başka bir şry söyleyemiyordu, sonra utanmaz bir biçimde konuştu, “Dövüşmek, öldürmek ve bölgeleri kontrol altında tutmak dışında benim, Zhang Hu’nun bildiği hiçbir şey yok. Eğer patronun böyle amaçları yoksa, lütfen benim onun koruması olmasına izin versin!”

“Buna ihtiyacım olduğunu mu sanıyorsun?”

“Erm……” Zhang Hu’nun yüzü anında soldu, bir kez daha Yang Chen’in dehşet verici hareketlerini düşündü. Ancak başını eğebildi ve hafif bir sesle konuştu, “Buna ihtiyacınız yok.”

Onun bu sönük ifadesini görünce, Yang Chen bu iri yarı açık sözlü adamdan hoşlanmaya başlamıştı. En önemlisi bu kel adam cüretkar olmasına rağmen temkinli bir zihne sahipti, ne zaman geri adım atması gerektiğini biliyordu. Bardaki kavgalarında, Yang Chen’in dövüş yeteneklerinin sıra dışı olduğunu fark ettiğinde ihtiyatlı bir şekilde özür dilemişti. Ne aceleci ne de şaşkın bir adamdı. Bu sefer ise kız kardeşi için, gerçek doğasını ortaya çıkartmış ve bu ölüm kalım kumarında Yang Chen’e güvenmeyi seçmişti.

Biraz düşündükten sonra, Yang Chen ayağa kalktı ve Zhang Hu ile konuştu, “Zhang Hu ben yeraltı dünyası ile ilgili işlere çok bulaşmak istemesem de, bu yeraltı dünyasını başkaların eline bırakmak istediğim anlamına da gelmiyor.”

“Patron……. Neden bahsediyorsun?” Zhang Hu bir umut kıvılcımı hissetti ve kafasını bu soruyu sormak için hızla kaldırdı.

Yang Chen odanın içinde yavaşça yürüdü ve sonra konuşmaya başladı, "Chen Dehai’nin öldüğü bilgisi yayıldığı anda, bu bölgenin yer altı dünyası devasa bir karışıklığa sürüklenecek. Senin Chen Dehai’nin koltuğuna oturmana ihtiyacım var.”

Zhang Hu sıkıntılı bir şekilde konuştu, “Patron, yaşlı hayaletin bölgesini kontrol altına almak zor değil. Şu anda yaşlı hayaletin tüm en önemli adamları Patron’un tanrısal nişancılık yetenekleri tarafından öldürüldü ve geriye kalan tek rütbeli kişi benim. Geçen birkaç yılda yaptığım şeyler sayesinde bu alemlerdeki itibarım baya iyi, yani eğer acımasız yöntemler kullanırsam beni takip etmeye istekli küçük kardeşler sayesinde bu bölgeyi kısa sürede kontrol altına alabileceğime eminim. Ama…… Ama nasıl kontrol edeceğimi bilmiyorum. Yer altı dünyası sadece kontrol demek değil, aynı zamanda iş yapmak da demek. Geçmişte bu işleri hep yaşlı hayalet tek başına halletti, bu yüzden işleri nasıl yürüteceğime dair bir fikrim yok.”

“Bu konuda endişelenme gerek yok.” Yang Chen gülümsedi ve konuştu, “Sen sadece bu bölgeyi stabilize et ve Chen Dehai’nin güçlerinin dağılmasına izin verme, kalanları sıkıca avucuna topla. Diğer meselelerle ilgili sana neler yapman gerektiğini anlatacak bir dostum var.”

“Birisi mi?” Zhang Hu emin olamayarak sordu, “Sizin tarafınızdan kontrol edilmeyecek miyim, Patron?”

“Bu bölgenin yönetimini devir almaya benden daha uygun birisi var ve gelecekte meselelerle o kişinin söylediklerine göre ilgileneceksin. Batı Birliği Topluluğunun yanında duracaksın, olabildiğince hızlı bir şekilde Chen Dehai’nin yerine geçmeye çalışacaksın ve eskisi gibi Batı Birliği Topluluğu ile beraber hareket edeceksin.”

Zhang Hu’nun ne cevap vereceğini beklemeden Yang chen bir parça kağıt çıkardı,kendi telefon numarasını kağıda yazdı ve kağıdı Zhang Hu’nun eline verdi, “İşte benim numaram, soy ismim Yang ve gelecekte beni patron diye çağırma. Ben Chen Dehai değilim ve ben senin bundan sonra senin bir yancı olmanı değil patron olmanı istiyorum.”

Zhang Hu aceleyle kağıdı aldı, elinde nazikçe tuttu ve saiçmimi bir şekilde güldü, “Evet, Patron…… Oh hayır, Bay Yang.”

Yang Chen tatmin olmuş bir şekilde kafa salladı, ”Bundan sonra olacaklarla alakalı tercihleri sen yapacaksın. Seninle sürekli temasta olacak ve gölgeyi kontrol etmende yardımcı olacak bir dostum olacak. Eğer çözemediğin karmaşık bir problemle karşılaşırsan, beni ara ve problemini kendi yöntemimle ben çözeyim. Eğer çok önemli bir konu değilse, bu numarayı arama."

Zhang Hu ciddi bir yüzle dinledi ve en ufak bir itaatsizlik göstermeye cüret edemedi.

Yang Chen duvardaki saate baktı, bu “iş gezisi” neredeyse 2 saat almıştı, Rose’a verdiği sözü hatırlayınca, gönlünde sıcacık bir hüs kabardı, ardından Zhang Hu ile konuştu, “Saat oldukça geç oldu, gitmem lazım. Kız kardeşin hala Chen Feng’in odasında olabilir ve Chen Feng benim tarafımdan bayıltılmış durumda ama ölmediği konusunda eminim. Chen Feng ile ilgilenme işini kız kardeşine bırakmanı tavsiye ederim, bunu ‘gün gelir devran döner keser döner sap döner’ durumu olarak görebilirsin.”

“Chen Feng” ismini duyduğumda Zhang Hu’nun gözleri soğukluk yaydı, ardından ciddi bir şekilde kafa salladı, “Bay Yang, kız kardeşim ve ben bizim hayatlarımızı affederek gösterdiğiniz nezakete minnettarız. Gelecekte bir şeye ihtiyaç duyarsanız ben, Zhang Hu tek bir sözünüzle bıçaklardan bir dağa da tırmanırım, ateşten bir denize de dalarım.”

“Eğer yeterli eğitimin yoksa daha az yalakalık yap, söylediklerin kulağa 80li yılların saçma mafya dizilerinden fırlamış gibi geliyor.” Yang Chen Zhang Hu’nun omuzuna hafifçe vururken gülse mi ağlasa mı bilemedi, ardından direk çalışma odasını terk etti.

Çoktan Chen Villasını paramparça ettiğinden dolayı, yolunu dövüşerek açan Yang Chen çıkarken hiçbir engelle karşılaşmadı. Ana kapıdan rahatlamış ve tatmin olmuş bir şekilde çıktı, ardından arabasını park ettiği yöne doğru yürüdü.

Ancak daha bir mil bile yürümemişken, Yang Chen karanlık park yerinde 3 polis aracının park etmiş olduğunu fark etti dahası çevrede dikilen yüksek sayıda polis de vardı.

Yang Chen, Chen Dehai’nin polis çağırdığını düşünecek kadar aptal değildi. Bu bir farenin yardım için kedi çağırmasına benzemez miydi? Daha da ötesi bu polisler bir operasyon yapmak için bekliyormuş gibi görünüyorlardı, yapmak üzere oldukları şey başka bir görevle alakalı olmalıydı ve bu bölgede olmaları sadece bir tesadüftü.

Biraz düşündükten sonra, Yang Chen sadece kendi işine bakmaya karar verdi, park yerine girdi ve polisleri görmüyormuş gibi davrandı.

Ama daha birkaç adım atmıştı ki, ona arkasından bağıran birinin sesini duydu……

“Dur!”

Ahenkli kadın sesi bir şekilde tanıdık geliyordu. Yang Chen arkasını döndü ve gelen kişiyi görünce yüzünün oyunbaz bir gülümseme takınmasına engel olamadı, “Oh, Büro Şefi Cai, bu kadar geç bir saat olmasına rağmen tanrı bizi karşılaştırıyor, bu kader olmalı huh?”

Yaklaşan kadın polis tam da o zamanki polis şefi, Cai Yan’dı. Gece rüzgarı altında yaklaşmakta olan Cai Yan koyu yeşil bir polis üniforması giyiyordu, keskin hatlı yüz çizgileri normal bir kadının yayamayacağı kahramanca bir hava yayıyordu. Biraz yüz pudrası, eyeliner açık pembe rujla bu kadın polis tamamen özgüvenle doluydu ve leydimsi bir karizması vardı, göz kamaştırıcı güzel figürü yeni açılmış bir sümbülteberine benziyordu.

Cai Yan Yang Chen’e şüpeli gözlerle baktı, “Burada ne yapıyorsun?”

“Bu……” Yang Chen utangaç bir tavırla ellerini ovaladı, güldü ve konuştu, “Bu kişisel bir konu denilebilir, söylemesem olmaz mı?”

Cai Yan mutlu ve kıkırdayan adama mide bulantısıyla baktı, ama gardını indirmesine izin vermedi. Yang Chen’in onun emrindeki iki sivil polisi nasıl derdest ettiğini hatırlıyordu ve ifadesizce konuştu, “Bir polis sana soru soruyor, yani dürüstçe cevap versen ve soruşturmaya yardımcı olsan iyi edersin.”

Yang Chen acelesiz bir şekilde cevap verdi, “Büro Şefi Cai, bu gerçekten büyütülecek bir şey değil. Bir kadın arkadaşımla nehir kenarındaydım ve onun küçük dudaklarını emiyordum. Memelerini okşadım, eteğini çıkartıp külotlu çorabını parçaladım. Daha fazlasını anlatmam gerekirse Küçük Yang’ı yuvasından çıkarmasına izin verdim…… Hiç aklına gelmez, eli çok ağırdı. Fazlaca heyecanlandığında Küçük Yang’ın daha önce dokunduğu diğer erkeklerinkilerden çok daha büyük olduğunu söyledi, çok mutlu olmuş gibiydi, sonra……”

Bu sözleri duyunca, Cai Yan’ın yüzü ve kulakları anında kızardı, dişlerini sıktı ve konuştu, “Kapa çeneni! Daha fazla konuşmana izin yok!”

Neden bu adam bu kadar utanmazdı! Cai Yan kusacakmış gibi hissetti.

Yang Chen düz bir yüzle konuştu, “Büro Şefi Cai, benim soruşturmaya yardım etmemi siz istediniz, size bu kadar özel bir meselemi bile anlatıyorum. Ancak sizin bu tutumunuz beni ziyadesiyle hayal kırıklığına uğrattı, nazik kalpli küçük bir sivil olarak polise yardımcı olmaya tüm gücümle uğraşıyorum, bunu siz de kabul edersiniz değil mi?"

Cai Yan, Yang Chen’in üstüne yürüyüp ona sağlam bir tokat atmayı tüm kalbiyle istiyordu, ancak şu anda resmi görevde olduğunu hatırlayarak öfkesine karşı direndi  “Bilge ve erdemli bir kadın intikam için 10 yıl bekleyebilir” prensibini kendine hatırlattı, minnacık ellerini salladı ve konuştu, “Kaybolabilirsin, acele et ve burayı terk et!”

//Evet genşler bir bölümün daha sonuna geldik. Yang Chen’in derin hayal gücü en abazan 31ciyi bile korkutacak düzeyde. Bu polis hatun da kızardığına göre bunu da s*kecek ilerde.

//Yang Chen’in kurulmakta olan haremi şöyle şimdilik: Ceo 1, Rose 2, Yaşlı sosisçinin öğretmen kızı 3, Rose 4, Keltoşun bacısı 5, Polis Abla 6, ofisteki karıların hepsi 7 :D

//Ceo kızın evinde çalışan Wang teyzeye de çakmaz diye ümit ediyorum, bekleyelim ve görelim...