Bölüm 241 - Yüksek Sesle Söyleyememek

Yang Chen telefonunu aldı ve bir göz attı. Bir yabancının numarasından gelen bir çağrıydı. Merakla, aramayı açtı.

"Yang Chen mi?" Bir kızın sesi yankılandı.

Yang Chen biraz şaşırdı. Sesin kime ait olduğunu hatırlayamadı. Bir an için düşündükten sonra, sonunda hatırladı. Bu Baş Rahibe Yun Miao'nun sesiydi!

Song Tianxing'in küçük kız kardeşiyle ilgili olarak, Yang Chen onunla aşırı samimi olmaya cesaret edememişti ama aynı zamanda aşırı soğuk da olmamıştı.  Yang Chen onları daha öncesinde terk ettiğinde, artık onlarla hiçbir bağlantısı olmayacağını düşünmüştü. Onunla iletişim kurmak için inisiyatif alacağını beklemiyordu. Şaşırmış ve biraz üzgün hissetmişti.

"Baş Rahibe Yun Miao, bu yaşamımda artık sizinle herhangi bir etkileşime girmeyeceğimi düşündüm,” Yang Chen yavaşça söyledi.

"Humph," Baş Rahibe Yun Miao soğuk bir şekilde homurdandı. Dedi ki, "Yang Chen, o zamanlar, Kıdemli Erkek Kardeş Song'a, sana iyi bakacağıma dair söz verdim. Şaka yaptığımı mı sandın?”

"Baş Rahibe, resmi olarak Son Tianxing'in öğrencisi bile değilim.  Ona saygı duymama ve minnettar hissetmeme rağmen, bunun seninle ne ilgisi var?” Yang Chen sordu.

"Sonsuz Çözümlenen Yenilenme Yazıtı yetiştirdiğinden, bu senin Shushan'ın mirasçısı olduğun anlamına gelir. Kıdeme göre, sen benim küçük neslimden öğrenci kardeşimsin. Nasıl ilgili olamam?"

Sen ve Lin Zhiguo, Song Tianxing'i ateş çukuruna itenler değil miydiniz? Yang Chen öfkeyle düşündü. Ancak öfkesini ifade edemedi. Aksi takdirde, bu yaşlı kadının sıkıntılarını aramak için birçok bahanesi olurdu. Song Tianxing'e olan saygısından, sadece doğrudan ona yaklaşamaz ve kafasını kesemezdi.

"Baş Rahibe, Sarı Alev Demir Tugayı, Yamata Mezhebi'nden olan iki Jinnin'i yakalamaya çalışmakla meşgul olmalı. Senin gibi bir uzman nasıl bu kadar boş olabilir?”

"Humph," Baş Rahibe Yun Miao tekrardan homurdandı. "Sarı Alev Demir Tugayı'nın ne yaptığı umrumda değil. Sekizlik Grubu'nun bir üyesi olarak, faaliyetten uzak kalmayı seçebilirim. Ayrıca, Lin Zhiguo gibi insanlarla birlikte çalışmaya ilgi duymuyorum. Bugün sana bir şeyi hatırlatmak için aradım.”

Yang Chen sordu, "Nedir?"

"Bunu daha öncesinde söyledim. Hui Lin'in karın olmasına izin vermeni istiyorum!”

Yang Chen şaşırdı. Utangaç ve güzel bir kız olan Hui Lin zihninde görünmeye başladı. Çarpıcı olmasına rağmen sadece ağzını açarak ona ait olabilecek biri değildi.

"Baş Rahibe, Genç Usta Hui Lin ile yalnızca bir kez karşılaştım. Neden benim karım olmasını istiyorsun? Kendi torununu düşünmez misin sen? Onun ömür boyu taşıdığı nimet hafife alınacak bir şey değil,” Yang Chen konuştu.

"Kendi torunumun acı çekmesine izin vermeyeceğim! Yaşlı insanlar ne olursa olsun bir adamı en tutarlı şekilde yargılayabilir!”

Yang Chen küçümseyici bir gülümseme çıkardı. Hala beni yanlış değerlendiriyorsun, diye düşündü.

"Ahem, ahem..." Yang Chen öksürdü. Dedi ki, "Baş Rahibe, unut gitsin. Eşler giysi veya pantolon değildir. İstediğim zaman onları değiştiremem. Onayını kabul edeceğim ancak bu kişiyi yanında tutman en iyisi olacaktır.”

"Neden teklifi kabul etmiyorsun? Hui Lin'in Lin Ruoxi'den aşağı mı olduğunu düşünüyorsun!?" Yun Miao öfkeyle sordu.

“Bu şekilde ifade edemezsiniz. Her zaman Genç Usta Hui Lin'in ne kadar mükemmel olduğunu düşünmüşümdür. Ama Ruoxi ve ben bu kadar uzun bir süre evli kaldığımızdan, onu öylece takas etmeyeceğim. Bu hareket sadece Ruoxi'ye değil, Hui Lin'e de sorumsuz görünecek. Dahası, Hui Lin'in ne tür bir insan olduğunu bile bilmiyorum. Aynı zamanda o da gerçekten benim kim olduğumu bilmiyor," Yang Chen konuştu.

Yun Miao inatla sordu, "Bu seni Lin Ruoxi'nin bildiği anlamına mı geliyor? Çevrendeki insanlara karşı her zaman gerçek kimliğini gizledin. Sadece bir bahane uyduruyorsun. Torunumun senin karın olmasına karar verdiğimden, doğal olarak bunu düşündüm. Teklifimi geri çekmemelisin!”

"Bir evliliği kırmak yerine bir köprüyü yıkmayı tercih ederim. Bu deyimi ben de inkar edemem. Baş Rahibe, neden vazgeçmiyorsun?" Yang Chen kaşlarını çatarak sordu.

Yun Miao gülümseyerek cevap verdi, "Sana köprüyü yıkmak istediğimi söylemedim. Tamamen inşa edilmeden önce kıyıyı değiştirmek istiyorum.”

"Hui Lin ile benim aramda hiçbir his yok. Ruoxi ile aramıza girdiğinde nasıl iyi sonuçlanacağını düşünüyorsun?!”

Yun Miao açıkladı, "İkinizin aşık olarak mı Lin Ruoxi ile evli olduğunu söylemeye çalışıyorsun? Anladığım kadarıyla durum böyle değil.”

"Baş Rahibe Yun Miao, istediğini söyleyebilirsin. Teklifini kabul etmeyeceğim," Yang Chen konuştu.

Yun Miao konuşmadan önce bir süre düşündü, "Tamam, o zaman sana son bir soru soracağım. Bana dürüstçe cevap verirsen, aklımdakilerden vazgeçerim.”

"Sor," Yang Chen gittikçe sinirlenmeye başlıyordu.

"Lin Ruoxi'nin seni sevdiğini düşünüyor musun?"

Lin Ruoxi, beni seviyor mu?! Diye düşündü. Bu soru çok aniden ortaya çıkmıştı. Yang Chen bu soruyu daha önce düşünmemişti. Cevap vermek için tamamen hazırlıksızdı.

“Eğer bana seni sevdiğini söylersen, o zaman ikinizi rahatsız etmeyi bırakırım.”

O anda, Yang Chen zihninin boşluğa indirgendiğini hissetti. Zihninde sayısız sahne tekrarlandı ve makaralar kendini açmaya başladı. Hüküm içinde hüküm, düşünmeye başladı...

“Gerçekten seninle evlenmeye istekli olduğumu mu düşünüyorsun?!”

“Benimle işbirliği yaparsan, üç yıl içinde, en fazla üç yıl içinde, işim istikrara kavuşmaya başladığında yolları ayırabiliriz. Birbirimiz için herhangi bir sorumluluğumuz yok…”

“Seni oraya götürmeye istekli olacağımı düşünme. Utanmaz bir insansın..."

"Sana büyük bir tazminat ödeyeceğim. Bu senin tüm hayatında et şişi satsan bile kazanamayacağın kadar büyük bir meblağ olacak!"

"Ben, Lin Ruoxi, son derece kararlıyım. Sözlerime karşı çıkmayacağım. Sadece itaatkar bir şekilde üç yıl boyunca benimle bir gösteri yapmak zorundasın. Bana sorun çıkarma.”

"Lin ailesinin aptal kuralına asla uymayacağım! Sözleşme sona erdiğinde, seni yanımda kalmaya zorlamayacağım. O zaman, ayrılmak veya kalma konusunda, karar vermekte özgürsün!”

"Çok utanç verici! Git! Seni görmek istemiyorum!”

…

Yang Chen'in kafası karışmıştı. Bu soruyu nasıl cevaplayacağını bilmiyordu.

Yun Miao tekrar konuşmaya başladı, "Bu nedir? Bunu yüksek sesle söyleyemezsin, değil mi?”

Yang Chen bir süre düşündü. Usulca şöyle dedi: "Bunun Hui Lin ile ilgisi yok.”

"Nasıl ilgisi olmayabilir? Bu doğrudan torunumun hayatının geri kalanındaki mutluluğu ile ilgili! Aynı zamanda hayatımın geri kalanı için sahip olduğum tek dilek," Yun Miao yüksek sesle belirtti. "Halihazırda Hui Lin'in önümüzdeki ay Zhonghai'ye taşınmasına izin vermeye karar verdim.”

"Ne?!" Yang Chen buna inanamadı.

“Evet, doğru duydun. Gelecek ay, Hu Lin seni Zhonghai de yalnız bulacak. Bu onun yetişim dünyasına girişi olacak. Yolculuğunun nasıl biteceğine gelince, şu anda kimse bilmiyor. Ondan sadece seni Zhonghai'de bulmasını istedim. Orada nasıl yapacağı senin düzenlemelerine bağlı olacak. Sadece bir isteğim var. Ona hiçbir şekilde kötü davranmamalısın. Yoksa hayatıma mal olsa bile intikamına yardım ederim!” Yun Miao telefonda bağırdı.

Yang Chen neredeyse yatakta ağlıyordu. Ne gibi düzenlemeler yapabilirim? Gelecek ay yalnız geliyor! Programını nasıl ayarlayacağım? Rose'un mekanında Chen Rong gibi yardım etmesine izin veremem, değil mi? O muhtemelen mafya bozuntularının olduğu bir mekanda duramaz, diye düşündü.

"Tek söylemek istediğim bu. İletişiminizi sürdürün.”

"Bekle, bekle!" Yang Chen teklifi reddetmek istedi ancak Baş Rahibe Yun Miao çağrıyı çoktan bitirmişti.

Yang Chen çaresiz hissederken yatağında telefonunu attı. Hui Lin'in bir ay içinde aniden onun yanında görüneceğini düşündüğünde, başı yoğun bir şekilde ağrıyordu.

Ancak, Baş Rahibe Yun Miao'nun daha önce sorduğu soru bir kez daha zihninde dönmeye başladı ve öğleden sonra kestirmek için zorluk çekti.

Dinlenmek için ruh halini kaybeden Yang Chen, kendini uyumaya zorlamayı planlamadı. Yatağında oturdu ve Wang Ma akşam yemeği için ona seslenene kadar televizyon izledi.

Aşağı indiğinde, Lin Ruoxi'yi her zamanki gibi yavaş yavaş çiğnerken gördü. Sadece Yang Chen oturduğunda hafifçe başını salladı.

Lin Ruoxi'nin karşısında oturan Yang Chen sessizce ona baktı.

Lin Ruoxi, Yang Chen'in bakışlarının bir sonucu olarak rahatsız görünüyordu. Kaşlarını çatarak, dedi ki, "Yemeye başla."

"Ruoxi, biz evli bir çift miyiz?" Yang Chen sordu.

Lin Ruoxi'nin eylemleri, karışıklık gözlerini doldurduğunda sertleşti. Yang Chen'e garip bir ifadeyle sessizce baktı. Bir süre sonra, sordu, "Bir şey mi oldu?"

Yang Chen kalbinde oldukça üzgün hissetti. Kendini bir gülümseme çıkartmaya zorlayarak, cevapladı, "Hayır, bir şey olmadı. Sözleşme sona ermeden önce ne kadar zaman kaldığını düşünüyordum.”

Lin Ruoxi'nin bir kase ve bir çift çubuk tutan elleri hafifçe sallandı. İfadesiz haliyle yemeğine devam etmeden önce bir “Oh” sesi çıkararak cevap verdi.

Yang Chen bir kase alıp pilav ile doldurmadan önce başını salladı.

Akşam yemeği için oturmuşlardı ama zihinlerinde başka şeyler vardı. Ne yediklerini bilmiyorlardı.