Çevirmen: Sefix 

"Kız Kardeş Ruoxi..."

"Zhenxiu?!"

Birbirlerini isimleriyle çağıran iki kadını gören aracı Yang Chen, ağzındaki bambu filizlerini çiğnemeyi bıraktı. İkisine birden bakarak sordu, "Siz birbirinizi tanıyor musunuz?"

Xu Zhenxiu'nun yüzü  solgunlaştı. Zorla gülümseyerek cevapladı, "Uzun zaman oldu, Kız Kardeş Ruoxi."

Lin Ruoxi'nin yüzünde,  şoktan sakinliğe ve Yang Chen'e verdiği soğuk bakışlara kadar çeşitli ifadeler ortaya çıktı. Dedi ki, "Tanışmamı istediğin kişi bu mu? Zhenxiu mu?"

"Evet, bir süre önce tanıştım. Çok şirin," Yang Chen gülümserken söyledi.

Lin Ruoxi onu görmezden geldi ve gözlerindeki acıma duygusuyla Zhenxiu'ya baktı. "Neden aniden ayrıldın? O an Başkanın ne kadar endişelendiğini biliyor musun?"

"Üzgünüm, Kız Kardeş Ruoxi. Bilerek yapmadım. Ama... Daha iyi bir yol da yoktu," Zhenxiu söyledi. Daha sonra gözleri ıslandı ve sessiz kaldı.

Yang Chen, Lin Ruoxi'ye el sallamadan önce sersemleşti. "Canım, buz gibi tavrını bir kenara bırak. Zaten Zhenxiu'yu korkuttun."

Lin Ruoxi, bazıları baharatlı sosa batırılmış farklı atıştırmalık çeşitlerine bakmadan önce tezgaha doğru yürürken Yang Chen'i görmezden geldi. Daha sonra Zhenxiu'nun giysisine ve ince yüzüne baktı. "Oradan ayrıldığından beri burada atıştırmalık mı satıyorsun?" Lin Ruoxi sordu.

Zhenxiu'nun vücudu yavaşça gerilirken hafifçe sallandı. Başını eğip Lin Ruoxi'nin gözlerine bakmaya cesaret edemedi.

"Neden konuşmuyorsun?" Lin Ruoxi endişeli şekilde kaşlarını çattı.

Yang Chen gerçekten çaresiz hissetti. Lin Ruoxi'ye hafifçe gülümseyerek dedi ki, "Başka ne yaptığını sanıyorsun? Küçük bir kız kendi elleriyle ve emeğiyle geçimini sağlıyor. Bu sizi endişelendirmeye değer bir şey mi?"

Zhenxiu, Yang Chen'e minnetle bakarken başını kaldırdı.

Lin Ruoxi’nin ifadesi normale döndü. Sordu, "Onu oldukça tanıyor gibisin. Zhenxiu ile nerede tanıştığımı veya onu ne zamandır tanıdığımı biliyor musun?"

Yang Chen gülümseyerek cevap verdi, "Sence ben aptal mıyım? Zhenxiu benim gibi bir öksüz. Onunla birkaç yıl önce Yeni Umut Yetimhanesinde tanışmış olmalısınız.”

Lin Ruoxi'nin Yang Chen'in yetim olduğunu söyledikten sonra özür dilermiş gibi baktı. Yumuşak bir sesle konuştu, "Demek istediğim bu değil... Annem ve Büyük annem hala buradayken Zhenxiu ile tanıştım. O zamanlar hala çok gençti. O zamanlar on beş yaşındayken hiçbir şey söylemeden ayrıldı, geride sadece bir mektup bıraktı. Başkan, çok uzun zaman onun için gerçekten endişelenmişti. Hep Zhonghai'den ayrıldığını düşünmüşümdür, burada olmasını beklemiyordum."

"Üzgünüm, ama gerçekten orada kalıp Başkan Büyük anne'yi rahatsız etmeye devam edemezdim," dedi Zhenxiu. "Onlarla kaldığım zaman küçük kardeşlere gerçekten üzüldüm."

"Ama hiçbir şey söylemeden öylece gitmemeliydin. Başkan Cha'nın nasıl bunalıma girdiğini biliyor musun?" Lin Ruoxi sordu.

Zhenxiu başını eğdi ve sessiz kaldı.

Yang Chen kaşlarını çatarak araya girdi, "Geçmişte yaşanmış şeyler hakkında konuşmayalım. Bunun hakkında bir kez konuşmak fazlasıyla yeterli. Seni bugün bu küçük kızla tanışmaya getirdim. Birbirinizi tanıdığınıza göre, bu kadar uzun süre sonra karşılaşmak harika değil mi? Neden Zhenxiu'yu ağlattın?"

Lin Ruoxi açıkladı, “Zhenxiu'yu kasıtlı olarak üzmedim. Ama bu yıl 18 yaşına girdi, kimlik kartı yeni almış bir çocuk. Toplumda dolaşan bu kadar genç bir kızı neden umursamayayım?"

"Kendi kocanı umursadığını görmedim," Yang Chen suratını asmadan önce söyledi.

"Yang Chen!" Lin Ruoxi öfkeyle bağırdı.

"Tamam tamam, sadece şaka yapıyordum. Zhenxiu olgunlaşmamış bir çocuk değil. İnsanlar ancak çeşitli deneyimlerden geçtikten ve farklı durumlara tanık olduktan sonra büyürler. Zayıflar daha çabuk güçlenir. Zhenxiu'ya bak, on sekiz yaşında gibi mi görünüyor?" Diye sordu Yang Chen gülümseyerek.

Lin Ruoxi, nispeten olgun bir görünüme sahip olan Zhenxiu'ya baktı, aslında 18 yaşında bir lise öğrencisine benzemiyordu.

“Zhenxiu, Kız Kardes Ruoxi bu zamana kadar kaç yaşında olduğunu hala hatırlıyor ve senin için endişeleniyor. Seni düşünüyor gibi görünüyor. Şimdiden oldukça kıskandım," Yang Chen Zhenxiu'ya göz kırparken söyledi.

Lin Ruoxi yavaşça oturmadan önce gözlerini devirdi.

Zhenxiu, kendisine göz kırpan hoşnutsuz Lin Ruoxi ve Yang Chen'e bakmak için başını kaldırdı. Gülümseyerek konuştu, "Yang Chen'in karısının Kız Kardeş Ruoxi olacağını gerçekten düşünmemiştim. Ancak, Erkek Kardeş Yang kadar iyi biriyle evlenen Kız Kardeş Ruoxi gerçekten kutsanmış olmalı."

"Zhenxiu, hangi gözün onun iyi bir insan olduğunu görüyor?" Lin Ruoxi memnuniyetsizce sordu. Bu adam çok iğrenç diye düşündü. Neden etrafında onun iyiliği hakkında konuşan bu kadar çok kadın var? Bu kadar küçük bir çocuk olan Zhenxiu'nun bile bırakmıyor mu?!

Zhenxiu fazla düşünmedi. Dedi ki, "Karakolda, Kardeş Yang sayesinde..."

"Ahem! Ahem!"

Yang Chen hemen yüksek sesle öksürdü. İnsanları vurduğum için karakola girdiğimi başkalarına nasıl söyleyebilir? Bu çocuk gerçekten çok genç. Çok saf, çok saf!

Beklendiği gibi, Lin Ruoxi’nin ölümcül aurası olarak adlandırılan soğuk bakışları bir kez daha ortaya çıktı. "Karakolda mı? Burayı çok sevmiş gibisin. Bana neler olduğunu anlat.”

"Hehe, uysal karım, böyle küçük meselelere aldırmazsın, değil mi? Buna biraz tolere et, geçmişi havai fişek olarak gör, geçtikten sonra nostaljik hissetme," dedi Yang Chen.

"Seninle ilgili ufak tefek meselelerle ilgilenmiyorum ama Zhenxiu neden karakola gitti?" Lin Ruoxi sordu.

Yang Chen gerçekten çaresiz hissetti. Sadece olanları açıklayabilirdi, ancak sadece, Zhenxiu'yu tanıdıkları kısmı hariç tutarak, gangsterlerin nasıl sorun yaratmaya başladıklarından bahsetti.

Zhenxiu, Yang Chen'in onun çeşitli utanç verici olayları saklamasına yardım ettiğini biliyordu. Duygusal hissettiğinde, kalbi aynı zamanda tatlılık izlerini de hissetti. Yang Chen'in ona nasıl yardım ettiğine dair eşi görülmemiş bir duygu geliştirdi.

Yang Chen'in utanmaz isteği üzerine Zhenxiu ona yarı fiyatlı baharatlı çorba servis ederken surat astı. Lin Ruoxi duruma tanık oldu ve gözlerini devirdi.

“Zhenxiu, Büyük Kız Kardeş'i dinle, vaktin olduğunda yetimhaneyi ziyaret et. Küçük kardeşleri görmek istemesen bile, en azından bir süre Başkan Cha ile görüş. Sen büyürken sana rehberlik etti ve hala zaman zaman seni düşünüyor olmalı,” dedi Lin Ruoxi.

Zhenxiu’nun gözleri hüzünlüydü...

Dönmek istemedeğinden değil, yaşlı kadınla karşılaşacak yüzü yoktu.

Yang Chen, Zhenciu'nun düşündüğü şeyi anladı. Kolunu uzatarak, Zhenxiu'nun beyaz yanağını okşadı. "Evlat, seni geri götürmek için zaman yaratacağım. Kız Kardeş Ruoxi'nin dediğine uy, kaçmayı düşünme bile.

"Ne zaman Zhenxiu'yu geri getirmeni istediğimi söyledim?" Lin Ruoxi mutsuzca sordu.

"Ona eşlik etmezsem, geri dönmeyi kabul etmez. Haksız mıyım Zhenxiu?" Yang Chen sordu ve Zhenxiu'ya göz kırptı.

Zhenxiu uysal bir şekilde başını sallamadan önce minnettar hissettiği için kahkahalara boğuldu.

Lin Ruoxi başının ağrıdığını hissetti. Çaresiz hissettiği için dişlerini sıktı. Yang Chen'e kızmak yerine, Zhenxiu'yu Başkan Cha ile görüşmeye ikna etmek daha iyiydi.

İki şişe likör içip onlarca şiş yemek yemiş olan Yang Chen, sonunda isteksizce Zhenxiu'ya veda etti. Ancak Zhenxiu, onu görmezden gelirken öfkeyle baktı.

Arabaya dönen Lin Ruoxi şiddetle sordu, "Neden bu kadar utanmazsın? Zhenxiu'nun küçük tezgahı ile geçimini sağlamasının kolay olduğunu mu düşünüyorsun? Neden hesabı yarı fiyatına indirmeye zorladın? Hatta çok yedin ve içtin."

"Aptal Kız, Zhenxiu benimle uğraşmak için sadece kızgın davranıyordu. Yaptığım şey bizi sadece yakınlaştıracak. İnan bana," Yang Chen açıkladı.

"Bana Aptal Kız deme." Lin Ruoxi neredeyse bayılacaktı. “Zhenxiu sadece on sekiz yaşında. Lisede birinci veya ikinci sınıfta olmalı. Neden bu kadar genç bir çocuğun rahat bırakmıyorsun?”

"Ne düşünüyorsun? Bu çocuğu gerçekten seviyorum, onu küçük kız kardeşim olarak görüyorum,” dedi Yang Chen acı bir gülümsemeyle.

“Küçük bir kız kardeşin var mı?” Lin Ruoxi soğuk bir şekilde gülümsedi.

Yang Chen cevapladı, "Elbette! Önümüzdeki ay, ilk teyzemin üçüncü küçük kız kardeşinin kocasının amcasının torununun yeğeninin kızı, benim uzaktan kuzenim de Zhonghai'ye gelecek. Çok uzun bir süre Zhonghai'de olabilir ve o sırada bizim evimizde kalabilir. Büyük Kız Kardeş'i olarak, kendini zihinsel olarak hazırlamak isteyebilirsin."

Lin Ruoxi'nin aklı son derece karışmıştı. "Bekle, bekle! Kimin kimin kimin kızından bahsediyorsun?”

"Kısacası, kız kuzenim geliyor. Son dakika olayından kaçınmak için Wang Ma'dan daha önce boş bir oda hazırlamasını iste,” Yang Chen söyledi.

"Uzak ve neredeyse akraba olmayan kuzeninin evimde kalmasına neden izin vereyim?" Lin Ruoxi kızgın şekilde sordu.

"Biz evli bir çift değil miyiz?"

"Öyle mi görünüyoruz?" Lin Ruoxi soğuk bir şekilde gülümserken sordu.

Yang Chen düşündü. "İlişkimizi kanıtlamalı mıyız? Tamam, şimdi öpüşelim o zaman. O zamana kadar isteiğimi kabul edebilirsin."

Lin Ruoxi şiddetle geri çekildi ama emniyet kemerini taktığı için kısa sürede kaçamadı.

“Hayır! Tamam kabul ediyorum!"

Kötü bir gülümsemeyle durmaksızın ona doğru eğilen Yang Chen'e bakan Lin Ruoxi, hiç düşünmeden uzlaşmaya karar verdi.

Yang Chen parlak şekilde gülümsedi ve konuştu, "Zhenxiu'yu kesinlikle yetimhaneye geri getireceğim gibi, aynı fikirde olacağını biliyordum"

Lin Ruoxi kıpırdamadan ona baktı ve tek kelime bile edemedi.