Çevirmen: Sefix

Yang Chen, Lin Ruoxi'yi genç ve bilinmeyen bir adamla ikinci kez görmüştü. İlki, yenildikten sonra Pekin'e geri dönen Zeng Xinlin'di. İlk seferkine benzer şekilde, Yang Chen bu sefer de çok mutlu hissetmiyordu.

Sonuç olarak, Yang Chen'in ifadesi kasvetli bir hal aldı.

Ancak, onlara yaklaştığında, uzun adam alçak gönüllülükle eğildi ve konuştu, “Müdür Yang, iyi günler.”

Şok olmuş Yang Chen cevap verdi, “Sen...”

“Ben Yu Lei International'ın güvenlik departmanından Li Ming. Patron bugünün şoförü olmamı istedi,” Li Ming kibarca söyledi.

Yu Lei International bu kadar büyük olduğu için, Lin Ruoxi'nin ona özel bir güvenlik şirketi olduğunu söylemesi Yang Chen'i şaşırtmazdı. Li Ming geçici şoför olduğunu söylediğinde, Yang Chen durumu anında anladı.

Bu gecenin hayırseverlik etkinliği çok geniş bir ölçekte düzenlenecekti. Dans partisi ve yardım toplantısı dışında, doğal olarak herkesin şarap içerken sosyalleşebileceği bir zaman olacaktı. Alkol tükettikten sonra araba kullanıp polis tarafından yakalanmak sıkıntılı olurdu. Genelde o kadar da büyük bir mesele olmazdı, ancak bu kadar çok göz altında kim utanılacak duruma düşerse kendini talihsiz hissederdi.

Yang Chen, arabaya kendi başına giren Lin Ruoxi'ye bakmak için başını çevirdi. Görünüşe göre onu yanlış anlamıştı. Düşününce aslında mantıklıydı, çünkü Lin Ruoxi erkek arkadaşları olan bir hanımefendiye benzemiyordu.

Li Ming memnun etmeye çalışırken, sürücü koltuğuna dönüp Yu Lei International'dan çıkmadan önce Yang Chen için Bentley'in arka kapısını açmak adına bir tarafa doğru koştu.

Lin Ruoxi'nin yanında oturan Yang Chen, ona bakmak için başını çevirdi. Bir buz dağı kadar soğuktu ve güzel yanakları oldukça solgun ve donuk görünüyordu. Dün bütün gece ve bugün yorulmadan çalıştıktan sonra, Lin Ruoxi'nin gözlerinin hala açık kalabilmesi yeterince etkileyiciydi.

“Gerçekten düşüncelisin. Birinden bizim için araba kullanmasını istemeyi bile düşünmedim.” Yang Chen, konuşma başlatmaya çalıştı.

Bu sabah olanlardan dolayı Lin Ruoxi, Yang Chen'den hoşnutsuzdu. Bu adamın bir kez daha kadınlar için dışarı çıktığını, sadece ayaklarıyla düşündüğünü tahmin edebilirdi. Sinirlenerek ona baktı, “Sana benzediğimi mi düşünüyorsun?”

“Hangi konuda?”

“Ben pis işlere girişmem,” Lin Ruoxi doğrudan söyledi.

Sessiz kalan Yang Chen, Lin Ruoxi'ye dönmeden önce araba kullanmaya odaklanan Li Ming'e baktı. Garip bir şekilde sordu, “Bunu özel olarak konuşamaz mıyız? Neden başkasının önünde bana pis dedin?”

Soğuk bir şekilde gülümseyen Lin Ruoxi yanıtladı, “Bunu yapmaya cesaret ettiğine göre, muhtemelen başkaları tarafından bilinmesinden korkmuyorsundur, değil mi? Emin ol, şu an bizi dinlemiyor.”

Yang Chen bir kez daha suskun kaldı. Bu kadın sinirlendiğinde, gerçekten dehşet vericiydi, çünkü Yang Chen, önde oturan Li Ming'in alnından soğuk terler aktığını açıkça görebiliyordu.

Li Ming o anda sessizce mücadele veriyordu. Bir kez patronunun şoförlüğünü yaparken bu kadar hassas bilgileri dinleyeceğini bilmiyordu. Ancak işini sürdürmek için yapabileceği tek bir şey vardı - duyduğu her şeyi midesine yapıştırmak!

Bentley başka bir yere değil,Ejder Bahçesi'ne gidiyordu. Lin Ruoxi'nin sözlerine göre, kıyafetlerini değiştirmek ve aynı zamanda araba değiştirmek istedi. Zarif kırmızı Bentley, her zamanki arabasıydı. Böylesine önemli bir etkinliğe katılarak, duruma daha çok uyacak bir arabayı kullanmak istedi.

Böyle anlar geldiğinde, genellikle ne kadar hızlı hareket ederlerse etsinler, kadınların hazırlanması erkeklerden çok daha uzun zaman alırdı.

Yang Chen odasına yürüdü ve resmi bir takım elbise gibi görünen basit, düşük yakalı bir Armani çıkardı. Gömleğini iliklemeden bir papyon bağladı ve basitçe saçını taradı. Çok etkileyici görünmese de, kesinlikle bu tür bir etkinliğe katılmaya hak kazanabilirdi. En azından aurası bir çapkın erkektan daha aşağı değildi.

Çapkın erkek Lin Ruoxi'yi beklemek için aşağı indi. Yaklaşık kırk dakika sonra yavaşça merdivenlerden aşağı indi.

Yang Chen, uzunsüre beklediği için şikayet etmek istedi, ancak arkasını döndüğü nefesi tutuldu ve tek bir söz söyleyemedi.

Saçları topuz bağlanmış olan Lin Ruoxi, siyah, ipek resmi elbisesiyle tamamen farklı bir insana benziyordu.

Giydiği siyah elbise, mürekkeple boyanmış kadar gerçekçiydi. Kalçalarının sallanması, Lin Ruoxi'nin havada görünen kolları, zarif köprücük kemiği ve kar benzeri teni ile birleştiğinde nefes kesici görünüyordu.

Genellikle, Lin Ruoxi'nin düzgün bir güzelliği olduğu görülebilirdi. Ancak, çoğu zaman bol pijama ve ofis kıyafetleri giydiği için çok da eşsiz görünmüyordu. O anda, 1,7 metreye yakın yüksekliğe sahip zarif vücudunu saran dar elbisesi, Güney Afrika elmasları ile işlenmiş siyah kristal topuklularla çok uyumluydu. Mükemmel kıvrımları, en seçkin sanatçı tarafından yapılmış bir sanat eserine benziyordu.

Asıl saçma olan şey, bu kadının mali yeteneğiydi. Bilinmeyen bir kökene sahip saf, açık mavi mücevherleri son derece yansıtıcı ve çekici görünüyordu. Platin bir çerçeveye sarılmışlardı, belli ki dünyaca ünlü bir kuyumcu tarafından üretilmişlerdi.

Çok sayıda mücevher görmüş olan Yang Chen, ürünü çabucak tanıdı. En nadir şeydi.

Keşmir'de üretilen kantaron mavisi!

Lin Ruoxi'nin kolyesini, küpelerini ve bileziklerini sayısız masmavi elmas parçalarıyla birlikte birkaç parça mavi mücevher oluşturdu. Özellikle göğsünün önündeki muazzam mavi mücevher, derin olmayan bir okyanusa benziyordu. Bu mücevherler seti, zaten ateşli ve güzel olan kadının olağanüstü zarif ve ince görünmesini sağladı.

Lin Ruoxi dışarı çıktığında genellikle hafif bir makyaj yapardı. Bu geceki etkinlik için, özel olarak biraz dudak parlatıcısı uyguladı ve kaşlarını çizerek keskin yüz hatlarının olağanüstü derecede çekici görünmesine neden oldu.

Yang Chen'e herhangi bir ifade göstermeden yaklaşan Lin Ruoxi konuştu, “Git.”

Yang Chen sonunda kendine geldi. İç çekerek karşılık verdi, “Canım, artık gitmeyelim.”

Kaşlarını çatan Lin Ruoxi sordu, “Neden? Savaştan hemen önce geri mi çekiliyorsun?!”

“Hayıri durum o değil.” Yang Chen, aç bir kurt gibi acele etme arzusuna katlandı. Yasemin kokusunun yayıldığı kadına baktığında, içten içe oldukça gurur duydu. “Etkinliğe böyle gidersen, her erkek sana bakar. Bu şekilde incinirim. Biliyor musun, ben koyun eti şiş satarak büyüdüm, benim gibi küçük adamlar en önemlileridir.”

Lin Ruoxi, bu utanmaz ama komik adamla ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Dudağını ısırarak söyledi, “Şaka yapmayı bırak, sadece biraz farklı bir kıyafet giyiyorum. Sokaklarda, normal giyinip yürürken bile bana bakmıyorlar mıydı?”

Yang Chen düşündü. Söyledikleri mantıklıydı. Lin Ruoxi ile sokaklarda yürürken  yoldan geçenler iki kez ona bakardı.

Görünüşe göre onu ıssız küçük bir adaya kaçırmam gerekiyor. Hayır, her kadını adaya getirmeliyim ki onlara sadece ben bakabileyim...

Yang Chen, gelecek planlarını yaparken ayağa kalktı ve Wang Ma'ya veda ettikten sonra kapıdan çıktı.

Bungalovun önünde yepyeni siyah bir Rolls-Royce'un yanında Li Ming duruyordu. İkisinin evden çıktığını görünce arka kapıyı açtı.

Yang Chen bu arabayı daha önce Lin Ruoxi'nin devasa otoparkında görmüştü. Bu arabanın yollara çıkacağını hiç beklemiyordu.

İnsanlar genellikle mükemmel özelliklerinden dolayı bir Rolls-Royce almıyorlardı, sadece onu bir statü biçimi olarak istiyorlardı. Tabii ki böyle bir arabada oturmak hiç şüphesiz rahattı.

Li Ming, Lin Ruoxi'nin nasıl giyindiğini görünce, o da bir süre kaskatı kesildi ve bir an görevini unuttu. Yang Chen'in mutsuz ifadesini fark ettiğinde, sanki hapishaneden kaçıyormuş gibi arabaya hızla atladı. O andan itibaren yarım saniye bile gözlerini Lin Ruoxi'ye çevirmeye cesaret edemedi.

Sadece işvereni değil, böyle bir kadınla evlenebilecek bir adam kesinlikle sıra dışı bir geçmişe sahipti. Li Ming, Yang Chen'in şansı için gizlice kıskanç hissettiği için  sağır ve dilsiz gibi davranmayı tercih etti.

Liu ailesi tarafından düzenlenen ziyafet, Liu ailesinin sahip olduğu Yeşim Bulutlar Şirketi'nin yan kuruluşlarından biri olan, beş yıldızlı, tatil yeri benzeri bir otelde düzenleniyordu. Zhonghai'nin ikincisi olan ve Yuan klanından aşağıda olan Liu ailesi, doğal olarak, yüksek rütbeye sahip birçok insanı hayır etkinliklerine katılmaya davet etmişti. Sonuç olarak, etkinliklerini rastgele ve gürültülü bir otelde gerçekleştiremezdiler, bu yüzden Zhonghai'nin Güney dağlık bölgesi yakınında bulunan bu tesisi kullanmayı seçmişlerdi.

Araba yolculuğu tam bir saat sürdü. Rolls-Royce'un arka koltuğunda Yang Chen, Lin Ruoxi'nin vücudundan sürekli olarak salınan büyüleyici kokuyu alabiliyordu. Ruh hali eşi görülmemiş bir düzeyde heyecanlandı. Böyle bir kadını bir akşam yemeğine davet etmek ona sadece gurur vermekle kalmaz, aynı zamanda meydan okumayı da getirirdi.

İkili tüm yol boyunca konuşmadı. Yang Chen'in aklında sürekli bir şeyler vardı. Yaklaşık on dakika sonra Yang Chen aniden sol omzundan hafif bir baskı geldiğini hissetti.

Arabanın sallanmasının ardından, Lin Ruoxi, aşırı yorgun olduğu için uyurken kendisini uyukulu bir şekilde Yang Chen'in üzerine eğmişti.

Bütün gün uyanık kalarak çalışmış olan bu kadının bu ana kadar kendini tutması yeterince etkileyiciydi. Dahası, Lin Ruoxi bu büyük yemeğe katılmak için fazladan hazırlıklar yapmıştı ve bu birden Yang Chen'in kendini kötü hissetmesine neden oldu.

Kendi zorlukları olmasına rağmen, Lin Ruoxi'nin kendisi için bu kadar sıkı çalışmasına gerçekten neden olmuş olabilirdi. Kederli hissediyordu.

O anda Lin Ruoxi, yanındaki adamın Yang Chen olduğunu unutmuş gibiydi. Bilinçaltında, dinlenebileceği güvenilir bir omuza sahip olabileceğini umuyordu.

Yang Chen sessizliğini korudu. Lin Ruoxi'nin daha rahat uyuyabilmesi için omzunu sessizce ayarladı.

Rolls-Royce gerçekten sağlamdı ve iç mekan çok sessizdi. Arabayı kullanan Li Ming, arkasındaki durumu kontrol etmek için dikiz aynasına bakmaya cesaret edemedi.

Lin Ruoxi uykuya dalmış bir çocuğa benziyordu. Yang Chen'in omzunda yatarken, ince ve pembe dudakları hafifçe açılarak, orkide benzeri bir koku yaymasına ve inanılmaz derecede masum ve sevimli görünmesine neden oldu.

Yang Chen, gözlerindeki sevgi ışığıyla başını eğdi. Bu çalışkan kadının bir süre daha uyumasına izin vermek için arabanın daha yavaş ve daha yavaş sürülmesini ummaktan başka bir şey yapamadı.