Çevirmen: Sefix

Lin Ruoxi konuşmayı bitirdikten sonra, ikisi bir kez daha uzun bir sessizliğe düştü.

Uzun bir süre sonra, Yang Chen üzgün bir şekilde gülümsedi ve başını kaldırdı, “Tatlım, sözleşme sona erene kadar ne kadar zamanımız var?”

Lin Ruoxi'nin gözleri netliğini kazandı ve parlaklaştı. Dedi ki, “Bir buçuk yıl.”

“Bunu kısaltmaya ne dersin? Altı ay yap,” Yang Chen konuştu. “İkimiz akreplerin altı ay daha kalmasına izin verelim. O zaman, aynı türden biri olsak bile halihazırda yorgun olmalıyız çünkü seviyelerimiz arasında bir boşluk var.”

Lin Ruoxi sakince, “Kabul ediyorum.”

Yang Chen gülümseyerek başını salladı. “Duş almak için yukarı çıkacağım. Daha sonra yerdeki kanı temizlerim, sen de Wang Ma'ya göz kulak olur ve onu teselli edersin.”

“Tamam.”

Yang Chen'in üst kattaki yürüyüşüne baktıktan sonra, Lin Ruoxi son derece yorgun hissetti ve kanepeye geri döndü. Daha önceki konuşma onu zayıf hissettirdi.

Aklında, geçmişte çeşitli sahneleri hatırladı. Sonunda Lin Ruoxi sakince gizemleri analiz etti.

O zamanlar kafenin balkonunda, binadan aşağı atlamak istediğinde, nasıl anında arkasında görünmeyi ve arkadan sarılmayı başardığını anladı.

Lin Kun tarafından işe alınan gangsterlerle karşılaştığında, onları kolayca yendi.

O ve Mo Qianni kaçırıldığında, haydutları gülümseyen bir şekilde nasıl konuşturabilmiş ve tek başına ikisinden kurtarabilmişti.

Ayrıca, Hong Kong'da bir iş gezisine çıktığı zaman, Mo Qianni'yi çok tehlikeli olaylardan geçtikten sonra nasıl güvenli bir şekilde geri getirebilirdi.

Son seferde, o ve Wang Ma kaçırıldığında ve gizli bir yerde bağlandığında, polis anonim bir kaynak tarafından sağlanan koordinatları kullanarak onları kurtarmayı başardı…

Dikkatlice düşünmediği her şey görünüşe göre bu adamla ilgiliydi!

Beni ve bu küçük aileyi her zaman korumuş muydu?

Lin Ruoxi korkmuştu. Neyse ki, akrep hikayesini daha önce düşünmeyi başardı ve Yang Chen'in sadece altı ay olsa bile hemen ayrılmasını engelledi. Belki, altı ay sonra, sakince her şeyi kabul edebilirdi. Belki de... aniden ayrılmasına alışık olmayabilirdi. Lin Ruoxi zihninde bu durumda onu gerçekten sevmeyeceğini kendi kendine söyledi.

Korkunç ve kanlı savaştan sonra, bir grup profesyonel sahneyi temizlemek için hızla koştu.

Bungalovun çimlerindeki cesetler ve kan dikkatlice gizlendi. Yarım saat sonra, evin dış her zamanki gibi açık görünüyordu.

Wang Ma çok korktu. Bayıldığından sonra bir saat sonra uyandı. Uyandıktan sonra, soğuk ter vücudunu nemli hale getirdi.

Lin Ruoxi'nin zarar görmemiş halde yanında oturduğunu görünce Wang Ma hem mutlu hem de üzgün hissetti. Lin Ruoxi ona gülümsediği gibi sarıldı ve bir kez daha ağladı.

Wang Ma daha öncesinde ne olduğunu sorduğunda Lin Ruoxi gerçeği söylemedi.  Yang Chen'in Kıl Yumağı'nı öldürürken birinin kurtarmaya geldiğini söyledi ancak nefsi müdafaa nedeniyle, polis geldiğinde çok fazla soru sormadı.

Wang Ma'nın çok fazla şüphesi olmasına rağmen Lin Ruoxi ve Yang Chen'in iyi olduğunu bildiği için başka sorular sormadı. Ne de olsa bilge bir yaşlıydı, her şeyi çok net bir şekilde anlamak zorunda değildi. Wang Ma'nın en çok ilgilendiği şey, gençlerinin güvenliğiydi.

Yang Chen vücudundaki kanı temizledikten sonra temiz kıyafetler giydi ve aşağı indi. Uyanmış olan Wang Ma'yı görünce, bir gülümsemeyle şöyle dedi: “Wang Ma, olaylar yüzünden epeyce korkmuş olmalısın. Bir dahaki sefere yapmayacağım.”

Wang Ma hüzünle şöyle dedi: Korkmam önemli bir şey değil. Neyse ki hanımım ve genç usta ikisi de iyi, bu insanlar güpegündüz buraya atlamaya cesaret ettiler. Hanımım, neden daha güvenli bir yere taşınmıyoruz? Huarong'un ikametgahının çok daha güvenli olduğunu duydum. Oradaki evler o kadar iyi olmasa da, güvenlik görevlileri çok çalışkan. Hepsi emekli özel ajanlar.”

Lin Ruoxi, “İyi olacağız, Wang Ma. Bu sadece Xu Zhihong yüzünden oldu. O artık öldü, bundan sonra eskisi gibi barış içinde yaşayabiliriz. Bu kadar uzun süre burada kaldık, bunca zamandır iyi değil miyiz?”

Wang Ma, sonunda “evde bir erkeğe ihtiyacımız olduğunu biliyordum,” demeden önce birkaç kez iç çekti. Bugün genç Efendi olmasaydı, biri bizi kurtarmaya gelene kadar dayanamazdık. Ah...”

Lin Ruoxi, Yang Chen'in onu kurtardığı zamanları hatırladı. Zihninde Yang Chen'e karmaşık bir ifadeyle bakmak için döndü.

Yang Chen bu kadar düşünmeyi başaramadı. Lin Ruoxi'yi hala yarı bilinçli bir durumda korkmuş halde gördü. Acı gülümsemesinde bir tutam da özür dileme vardı.

Wang Ma dinlenmek için yukarı çıktıktan sonra, Lin Ruoxi onu takip etmedi. Son derece yorgun olmasına rağmen hala alt katta kaldı ve hiçbir şey olmamış gibi televizyon izleyen Yang Chen'e sorular sormaya başladı.

“Yang Chen, Jingjing ile ilgili olarak, tam olarak ne oldu?”

Yang Chen oldukça şaşırdı. Lin Ruoxi geçmişini itiraf edeceğini biliyordu ama bu konuda bir şey soracak gibi de görünmüyordu ve beklenmedik bir şekilde Li Jingjing'i sordu.

Yang Chen de saklamayı planlamamıştı. Ona Li Jingjing ve ailesini tanımaya nasıl başladığından, onunla olan ilişkisi ve Zeng Xinlin'in şeması da dahil olmak üzere daha sonra olan her şeyi anlattı.

Lin Ruoxi onu dinledikten sonra, bir süre düşündü ve şöyle dedi: “Bu, yetimhanede onunla ilk tanıştığımda, kim olduğum hakkında hiçbir fikri olmadığı anlamına geliyor.”

“Durum böyle olmalı. Ona ilişkimizi söyleyen Zeng Xinlin'di,” Yang Chen konuştu.

Lin Ruoxi aniden mutlu görünüyordu. Dedi ki, “Onun nazik biri olduğunu biliyordum.

Şaşkın Yang Chen sordu, ”Seni kullandığından ve sana yalan söylediğinden ondan nefret etmiyor musun?”

Lin Ruoxi gözlerini yuvarladı. “Neden ondan nefret edeyim? Ne de olsa buna zorlandı. Ayrıca, neden genç bir kız senin flörtümsü davranışların yüzünden cezalandırılmalı? Seni kıskanacağımı mı sanıyorsun?”

Yang Chen'in suratı asıldı. Belli ki, Lin Ruoxi kendi kendine geri dönmüştü. Onu tekrar eleştirmeye başladı.

“Oh doğru ya, Jingjing'in babası nasıl? Zeng Xinlin öldüğüne göre, babasının operasyon ücretiyle ilgili sorunlarla karşı karşıya olmalı. Onu kontrol etmem gerekecek,” Lin Ruoxi endişeli bir sesle konuştu.

Yang Chen suskun kaldı. Li Jingjing, Lin Ruoxi'nin arzusuna uygun olmalıydı. Daha öncesinde ne olursa olsun, ailesini hala bu kadar önemsiyor.

Lin Ruoxi, Yang Chen'den Yaşlı Li'nin hastanesini ve oda numarasını istedi ve hemen evi terk etmek için hazırlık yaptı.

Yang Chen kendini tutsa da gülümsemeden edemedi. “Bu kadar acele etmek zorunda mısın? Bu öğleden sonra yaşam ve ölümün çemberinde yürüdün ve şimdiden başkasının hayatı için endişelenmeye mi başladın?”

“Kızın acı çekmesine izin verecek kadar kalpsiz olduğumu mu düşünüyorsun? Jingjing zaten depresyonda olmalı, doğası gereği nazik biri. Şimdi gidip onu suçlamadığımı söyleyeceğim. En azından bu üzüntüden daha çabuk kurtulabilir. Bu gibi şeyler sadece zaman geçtikçe daha da korkunç olacak,” Lin Ruoxi konuştu. Bir çift topuklu ayakkabı giydiğinde ve ayrılmak üzereyken döndü ve sordu, “Benimle gelmiyor musun?”

Acı bir şekilde gülümseyen Yang Chen yanıtladı, “Orada olursam etkisi daha kötü olabilir.

Başını indirirken Lin Ruoxi bir süre düşündü. Dedi ki, ”Haklısın, hayal ettiği şey olmasa da, oraya birlikte gitmek kesinlikle onu üzecek.”

Yang Chen'in gözlerini yuvarlama sırası geldi. Gerçekten, sadece Li Jingjing'i önemsiyor. Dedi ki, “Onu yeminli kız kardeşin olarak almalısın. Anaç karakterini görebiliyorum.”

Lin Ruoxi de ona ölümcül bir bakış yolladı. “Akşam yemeğine gelmiyorum,” evden kaçmadan ve onu tamamen görmezden gelmeden önce söyledi.

Lin Ruoxi ayrıldıktan sonra, Yang Chen kanepeye uzandı ve aptalca tavana baktı. Sayısız düşünce zihninde dalgalandı. Sonunda kendisiyle alay etti. Lin Ruoxi, bir kadın olarak, bugün olanları sıcağı sıcağına yaşamasına rağmen bu kadar hızlı bir şekilde atlattı. Hayat her zamanki gibi devam ediyor. Ne istersem söyleyeceğim ve ne yapmak istersem yapacağım.

Hala altı ayım yok mu? Zamanı geldiğinde köprüyü geçeceğim. Geleceğimizin ne getireceğini kim bilebilir?

Bir süre televizyon izledikten sonra, Yang Chen oldukça aç olduğunu hissetti. Wang Ma'yı bunun için uyandırmak saçma geldi. Uzun süredir devam eden mutfak becerilerine dokunup dokunmaması gerektiğini düşünürken, telefonu titredi.

Yang Chen telefonuna baktığında memnun oldu. Aşık olan Tangtang'dı, onun araması nadirdi.

Çocuk Yuan Ye için duygularını fark ettiğinden beri, daha önce sadece birkaç kez çevrimiçi konuşmuştu. Beni bir kez bile uyandırmadı. Yang Chen'i gecenin bu saatinde neden aradığı belli değildi.