Bölüm 361: Gerçekten Bir Şaka

Parti komitesi ve ticaret odasının misafirleri olarak, Yang Chen ve Lin Ruoxi, kahvaltılarını hükümete ait, insanları ağırlamak için özel olarak inşa edilmiş bir otelde yaptılar. Ancak, Mo Qianni hala biraz iş yapmak zorunda olduğu için erken ayrıldı.

Bu seferki üç toplantı, Yang Chen'in beklediği kadar garip değildi. Bu iki bayan arasındaki aşinalık ilişkisinden kaynaklanabilirdi. Lin Ruoxi bariz konuya işaret etmediği sürece, Mo Qianni bilmezlikten gelirdi. Her ikisi de zihinsel olarak hazırdı. Kimse bunun hakkında konuşmaya ve ruh halini bozmaya çalışmadı.

Yang Chen biraz rahatladı. Geçici olarak baş ağrılarından kurtulabilirdi ancak gelecekte ortaya çıkıp çıkmayacaklarını söylemek zordu.

Yang Chen, Lin Ruoxi'yi eve götürmek için girişmeden önce Wu Yue bir araba gönderdi. Evlerinin dışına çıktıklarında, Yang Chen'in keskin vizyonu, kapının önünde park edilmiş tanıdık bir beyaz Infiniti marka arabayı anında fark etti.

Kadın neden burada? Yang Chen düşündü. Lin Ruoxi'yi aramaya geldiğini tahmin ettiği gibi endişelerini giderdi.

Öte yandan Lin Ruoxi henüz ziyaretçilerinin olduğunu fark etmemişti. Kapıya doğru yürüdüğü gibi açmak istedi ama kapı dışarıdan açıldı.

İki tanıdık görünümlü, genç, Küçük Wen ve Küçük Li, gözleri kırmızı ve şişmiş olan Guo Xuehua'dan önce dışarı çıktı.

Guo Xuehua sabahın erken saatlerinde eve gelmelerini bekliyordu. Gürültüyü duyup yaklaştıklarında hemen dışarı fırladılar.

Hui Lin ve Wang Ma da kapıya geldi. Wang Ma oldukça şaşkın görünüyordu, Hui Lin gözleri suçluluk ile doluyken sıkıca kaşlarını çattı.

"Sen... Yang Chen misin?" Guo Xuehua, Yang Chen'i gördükten sonra kısa bir süre hayrete düştü. Yetimhanede tanışmaları çok uzun zaman önceydi. Dahası, Yang Chen'in görünüşü ve aurası ona huzursuz bir his verdi. Sonuç olarak, Yang Chen'i gördüğü anda hemen tanıdı.

Lin Ruoxi garip bir şekilde Yang Chen'e baktı. Guo Xuehua'yı gördüğünde, Yeni Umut Yetimhanesi'nin kurucusunun özel olarak onu bir şey hakkında bilgilendirmek için geldiğini düşündü. Her ne kadar sadece bir kez tanışmış ve zorlukla konuşmuş olsalar da nasıl düşündüğü önemli değil, Guo Xuehua'nın neden bu kadınla hiçbir ilişkisi olmadığını düşündüğü Yang Chen'i aramaya geldiğini anlamadı.

"Evet, benim." Yang Chen başını salladı.

Guo Xuehua aniden Yang Chen'in kolunu kapmak için ileri yürüdü. Resmi görgü kurallarını göz ardı ederek aceleyle şöyle dedi: “Ben Yang Lie'nin annesi Guo Xuehua'yım. Daha önce yetimhanede karşılaşmıştık! Çocuğumu kurtarabileceğini duydum. Yalvarırım, lütfen onu kurtar.”

Guo Xuehua'nın yalvarması Yang Chen'in zihninde bir duygu girdabına neden oldu. Gözleri genişledikçe, farkındalığını geri kazanamadığı için uzun süre dikkatsizce durdu…

Yang Lie'nin... annesi?!

Yang Chen aniden bir şey fark etti. O zamanlar yetimhanede portresini gördüğünde son derece tanıdık hissetmesine şaşmamalıydı. Yetimhanenin dışında tanıştıklarında garip ve duygusal hissetmesine şaşmamalıydı…

Yang Chen'in dudaklarının köşeleri hafifçe acıyı ortaya çıkardı. Guo Xuehua'nın yüzüne bakmakta zorlandı. Derin bir sesle, şöyle dedi, "Onu neden yaraladığımı biliyor musun?"

Guo Xuehua'nın yüzü hemen kederle doldu. Acı bir şekilde, gülümsedi, "Biliyorum. Durumu anlamak için bu sabah Hui'er ile konuştum. Lie'er özünde kötü bir kalbe sahip değil. Sadece biraz sabırsızdı, bu yüzden oldukça pervasızca davrandı. Cezasını almıştır. Onu kurtarabilirsin, değil mi? Eğer olduğu gibi kalırsa, yakında tekrar ayağa kalkması imkânsız olacak!”

Hui Lin oldukça üzgün görünüyordu. Doğal olarak Guo Xuehua'nın kim olduğunu anladı. Yetişim yapmak için çoğunlukla Emei Dağı'nda kalmasına rağmen Pekin'deki birkaç büyük klandan çekirdek insanların farkındaydı. Her ne kadar Yang Lie'yi çok sevmese de hayatta her zaman insanların üst sınıfında olan bu kadının bu şekilde yalvardığını görmek, sonunda hala tuhaf hissettirdi.

Lin Ruoxi sonunda bu konunun nedenini anladı. Yang Lie'nin Guo Xuehua'nın oğlu olmasını beklemiyordu. Guo Xuehua sessizce başladığından ve karşılığında hiçbir şey istemeden bu kadar çok yetimhaneye katkıda bulunduğundan, iyi bir kalbi olduğu belliydi. Oğlu Yang Lie'nin neden bu kadar sinirlendiğini anlayamadı.

Bununla birlikte, Lin Ruoxi Guo Xuehua'nın söylediklerine karşı da empatik hissetmesine rağmen Yang Chen'i Yang Lie'yi acısından kurtarmaya ikna etmeye çalışmadı. Sonuçta, kendisi tarafından kararlaştırılması gereken şeyler vardı.

"Pervasız mı?" Yang Chen soğuk bir şekilde homurdandı. "Güpegündüz geldi ve ne kadar savaştığı önemli değil, bir kızı onunla terk etmeye zorlamak için dövüş yeteneğini kötüye kullandı. Aynı zamanda, onunla hiçbir ilgisi olmayan başkalarına, tamamen saygı duymadan, küçümseme ile davrandı. Sadece küçük bir dereceye kadar yetenekli olduğu için bu kadar iddialı ve kibirli. İyileşmesine ve başkalarına acı çekmesine izin vermek yerine, hayatının geri kalanında hasta yatağında kalması daha iyidir. Yang klanı onu tamamen kurtaramasa bile, eminim yatakta bir hasta olarak hayatta kalabilir.”

Guo Xuehua sersemledi. Yüzü birkaç yıl daha yaşlı görünürken, yorgun gözleri Yang Chen'e baktı.

Yang Chen hareketlendi. Ama dürüst olmak gerekirse, genç olmasına rağmen sayısız insanla tanıştı ve zengin deneyimlerle dolu olmasına izin verdi. Yang Lie'nin öfkesine dayanarak, alışkanlıklarını değiştirmek yerine, sadece iyileştikten sonra intikam alacağını neredeyse garanti ettiğini biliyordu.

Sonuç olarak, Yang Chen acımasızca Guo Xuehua'nın isteğini reddetti.

Kalbinin derinliklerinde, Yang Chen titreyen, ekşi bir duygu hissetti. Bu kadının değersiz adamı kurtarması için yalvarırken bu kadar ağladığını görünce, yüreğinde acı çekti. Dayanıklılığını güçlendiren Sonsuz Çözümlenen Yenilenme Yazıtı'nın dokuzuncu seviyesi için olmasaydı, kendisini uzaklaşmaktan alıkoyamayabilirdi.

“Neyin var senin? Sadece dövüşmeyi bildiğin için çok etkileyici olduğunu mu düşünüyorsun? Madam sana bunu içtenlikle yalvarmaya geldi. Hala yeterli değil mi?!” Koruma Küçük Wen daha fazla dayanamadı. Yetimhanede tanıştıklarından beri Yang Chen'e karşı hoşnutsuzlukla doluydu. Şu anda, Yang Chen'in bu kadar acınmaya tanık olduğu zaman artık ondan daha güçlü olduğunu düşünmüyordu.

Yang Chen, Küçük Wen'e soğuk bir şekilde baktı, aurasına hafif bir baskı uyguladı ve yüzü kızardığında anında ağzını kapatmasına neden oldu.

"Gitmelisin. Yang Lie'yi kurtarmayacağım. Her hata ikinci bir şansı hak etmez. Artık dövüş sanatlarını uygulayamayacağı başkalarının serveti olsa da benim ellerimle ölmediği için kendini şanslı saysın,” Yang Chen kapıya doğru yürümeden önce söyledi.

"Bekle!”

Guo Xuehua aniden döndü ve Yang Chen'e bağırdı. Yang Chen'in ıssız ve soğuk sırtına bakarak, yüzünde kararlılık görülebilirdi.

Pat!

Birkaç bayanın dikkati önünde Guo Xuehua aniden diz çöktü!

Geriye bakmadan, Yang Chen arkasında ne olduğunu anladı. Ancak, o kadar ani oldu ki, onu durdurmak için zamanında tepki veremedi!

O... önünde diz mi çökmüştü?!

Yang Chen ayakları yere çivilenmiş gibi hayrete düştü!

Arkasındaki Guo Xuehua artık ağlamıyordu aksine çehresinde acıklı bir gülümseme taşıdı.

"Bugün buraya oğlumu kurtarman için yalvarmaya geldim, Yang klanından metresi olarak kimliğimle değil, önemli bir figür olarak değil, sadece bir anne olarak... seni zorlamıyorum, ne de sana bir emir veriyorum. Kalbimin derinliklerinden senden yardım istiyorum.…

"Oğlumun yapmaması gereken bir hata yaptığını ve bu kadar kibirli olmaması gerektiğini biliyorum ama lütfen bencil bir şey söylememe izin ver... çocukların hata yapması gerekmiyor mu? Herhangi bir hata yapmazlarsa hala çocuk olabilirler mi? Bir çocuk bir hata yaptığında, ebeveynleri suçlanmalıdır. Gelecekte, eğer Lie'er gerçekten yanlış ya da ahlaksız bir şey yaparsa, son yirmi yıldır onu düzgün bir şekilde eğitmediğimizden bizim suçumuz olacaktır.

“Ben hiçbir şekilde iyi bir anne değilim ama umarım en azından, hayatı bir iplikle asıldığında oğlumu kurtarmak için elimden gelenin en iyisini yapabilirim…”

Guo Xuehua, hala kök salmış olan Yang Chen'in figürüne bakmak için başını kaldırdı. "Bugün, diz çökerken sana yalvarıyorum. Benden ne istersen iste gücümün yettiği sürece her şeyi yaparım. Ama lütfen tek oğlumun hayatınının mahvolmasına izin verme... olur mu?"

Tek oğul...

"Hayatım gerçekten bir şaka..." Yang Chen gülmeye başladı, omuzları sallandı. Kahkahası onu bir ucube gibi gözler önüne serdi.

O kadar güldü ki, gözlerinin köşelerinden gözyaşları bile akıyordu.

Etraftaki diğer insanlar, iki koruma, Wang Ma ve Hui Lin hepsi şok oldu. Hiçbiri Yang Chen'e ne olduğunu bilmiyordu.

Lin Ruoxi, Yang Chen'in çılgın kahkahalarını dinlerken, kalbi hafifçe ağrıyordu. Yang Chen'in aslında güldüğü zaman Lin Ruoxi'nin neden inanılmaz derecede üzgün hissettiği bilinmiyordu. Bu adamın sırtını kederden umutsuzluğa, yalnızlığa ve ıssızlığa çevirdi, reddedilmesi zordu.

Lin Ruoxi Yang Chen'in alışılmadık bir geçmişe sahip olduğunu bilmesine rağmen şu anda, birçok şeyi anladı…

Böyle bir kahkaha atan bir adama her şey çok sıradan görünmeliydi…

Uzun bir süre sonra, Guo Xuehua tamamen umutsuz hissetmeden önce, Yang Chen yavaşça döndü ve duygusuzca yere diz çökmüş olan kadına baktı. Onun soluk ve solgun yüzünü gördüğünde, şöyle dedi, "Oğlunu kurtarmama yardım etmemi istiyorsan, bana bir şey için söz vermelisin."

Sevinç Guo Xuehua'nın gözlerinden aralandı. "Bir şey bir kenara, yapabileceğim herhangi bir şey olduğu sürece, sana yüz, bin, hatta on bin şey için söz verebilirim!”

Yang Chen kafasını salladı. "Senden fazla bir şeye ihtiyacım yok ama aklında sıkıca hatırlamanı istediğim bir şey var…”

Derin bir nefes alarak, gergin bir sesle şöyle dedi, "Madam Guo Xuehua, bugünden itibaren, bir daha asla önümde ‘yalvarma’ kelimesini söylemeyeceksin, bir daha asla bana ‘yalvarıyorum’ demeyeceksin... Bir daha asla... bir daha asla önümde diz çökmeyeceksin!

“Ne olursa olsun, bana ya da başka birine karşı diz çökmene tanık olmak istemiyorum! Kimin için olduğu ya da ne için olduğu umurumda değil!!!

"Nedenini sorma. Sadece şunu soracağım. Bana söz verebilir misin?”