Bölüm 373: Sona Erdirme

"Başkan Ning, neden aniden ziyarete geldin?  Gerçekten burada olmana şaşırdım. Haha," Yang Pojun gülerek söyledi. Ning Guangyao'ya doğru yaklaşmadan önce elini sıkmak için kolunu uzattı.

Ancak Ning Guangyao'nun yanı başında duran Yang Chen'i sanki yokmuş gibi tamamen göz ardı etti.

Ning Guangyao çok mutlu görünüyordu. "Yang Pojun, sana kaç kez özel durumdayken beni bu şekilde çağırmanı bırakmanı söyledim? Sözlerinin doğru olmadığını bilmediğime mi inanıyorsun?”

"Hehe, İhtiyar Ning beni gerçekten iyi tanıyor. Ancak, bu kadar çok askerin önünde seni öyle çağırmam uygun olmazdı, değil mi?"  Yang Pojun sordu.

Ning Guangyao yüzeysel konuşmasına cevap vermedi. Yarım kafa daha kısa olmasına rağmen kolunu Yang Pojun'un omzuna koydu. “En son Ulusal Halk Kongresi'nde görüştük. O zamandan beri birkaç ay çok hızlı geçti. Eski arkadaş olmamıza rağmen hala çok nadiren buluşuyoruz.”

“Burada her gün oldukça özgürüm. Bir asker olarak, savaş olmadığı sürece çok meşgul değilim, senin aksine, sayısız denetlenmesi gereken yerler var. Arada bir yüzleşmek zorunda kalsan bile, ayıracak vaktinin olmaması oldukça doğaldır.” Yang Pojun bir gülümsemeyle söyledi.

"Politbüro seçimlerine katılmıyor musun? Yeteneklerine dayanarak, ulusal liderlerden biri olarak seçilmen neredeyse garantidir. Zamanı geldiğinde, sen de benim kadar meşgul olabilirsin.”

"Haha... umarım durum böyle..."

İki orta yaşlı adam patika yolda yürürken sohbet etti.

Ning Guodong ve koruma grubu, Ning Guangyao'nun arkasında durdu. Yüksek rütbeli iki yetkili sohbet ederken, diğerlerinin hiçbiri ses çıkarmaya cesaret edemedi.

Yang Chen, Yang Pojun'un kasıtlı olarak ona bir yabancı gibi davrandığını biliyordu ama sinirlenmedi. Ne de olsa, buraya Yang Pojun için gelmediği gerçeği bir kenara, onunla tartışmaya girmeye bile değmezdi.

Ancak Ning Guangyao ve Yang Pojun'un bu kadar yakın olmasını beklemiyordu. Ning Guanyao, küçük de olsa Yang Pojun'dan birkaç yaş büyük olmalıydı. Sonuçta, onların neslinde, kıdem şu an olduğu kadar büyük bir sorun teşkil etmezdi.

Yaklaşık beş dakika sohbet eden Ning Guangyao, Yang Chen'e işaret etti ve şöyle dedi: “Bu çocuk seni ve Xuehua'yı aramaya geldiğini söyledi. Birbirinizi tanıyor muydunuz? Eh, şimdi düşündüm de Xuehua neden burada değil?"

Yang Pojun daha fazla Yang Chen ile etkileşime girmekten kaçınamadı. Yüzündeki gülümseme yavaşça kayboldu. “Bu konu şimdi açıklanamayacak kadar karmaşık. İhtiyar Ning, adamlarım seni ve diğerlerini içeri götürecek. Biraz çay iç. Xuehua bugün kendini iyi hissetmiyor, bu yüzden şimdilik seni göremeyecek.”

"İyi hissetmiyor mu? Onu bir mahkûm gibi hapsettiğindendir. Onun yerinde kim olsa iyi hissetmeyecektir," Yang Chen bir gülümsemeyle söyledi.

Öfkelenen Yang Pojun bağırdı, "Sen neden bahsettiğini sanıyorsun?!"

"Hapsetmek mi?" Ning Guangyao şaşkınlıkla sordu. "Ne demek istedi? Yang Pojun, gerçekten Xuehua'yı hapsettin mi?"

Yang Pojun derin bir nefes aldı ve öfkesini kısıtladı. "Bu kişisel bir mesele. Endişelenecek bir şey yok."

“Bu konuyu nasıl göz ardı edebilirim? Sen, Xuehua ve ben birkaç yıldan fazla bir süredir arkadaşız. Davranışlarından haberdarım. Xuehua her zaman nazik bir kadındı. Asla kimseyi kışkırtmazdı ve evliliğinden beri sana özenle itaat etmişti. Neden onu hapsettin?" Ning Guangyao kafası karışmış bir halde hafifçe kaşlarını çattı.

Ning Guangyao ne kadar çok konuşursa, Yang Pojun o kadar hoşnutsuz görünüyordu. Gözlerinde öfkenin izleri ortaya çıktı ama duygularının hareketlerini etkilemesine izin vermedi. “Şu an için bu konu mühim değil. İhtiyar Ning, şimdilik bunu es geçelim.  Bu genç adamla düzgün bir şekilde ilgileneceğim.”

Konuşmayı bitirdikten sonra, Yang Pojun Yang Chen'e soğuk bir şekilde baktı. "Benimle gel."

Yang Chen ondan korkmuyordu, bu yüzden emirlerine uymayı reddetti. En ufak bir harekette bulunmadan, dedi ki, "Seninle konuşurken saklamak istediğim hiçbir şey yok. Ne söylemek istiyorsan şimdi söyle, yoksa gidip kendim bulurum."

"Kiminle konuştuğunu biliyor musun?" Yang Pojun derin bir sesle sordu.

"Kiminle konuştuğum tutumuna bağlı," Yang Chen konuştu.

"Askeri kampın etrafında kendi başına dolaşmana izin vereceğimi nereden çıkardın?" Öfke alevleri neredeyse Yang Pojun'un gözlerinden fırladı. "Seni Başkan Ning'in önünde kilitlemeyeceğimi nereden çıkardın?"

"Deneyebilirsin," Yang Chen bir gülümsemeyle söyledi.

Ning Guangyao aralarındaki gerginliği gördü. Şaşkın hissederek, hızlı bir şekilde araya girdi, "İkinizin arasındaki ilişki nedir? Pojun, bana ne olduğunu açıkla. Bu genç adamla alakan nedir?"

Yang Pojun, Yang Chen'e uğursuz bir bakış atarken sessiz kaldı. Ne de olsa bir komutandı, elleri daha önce düşmanının taze kanıyla ıslanmıştı. Öfkelenirken, aurası keskin bir şekilde yükseldi ve Ning Guangyao'nun etrafındaki korumaların gerginleşmesine neden oldu.

Yang Chen, Yang Pojun'un gözlerine korkusuzca baktı. Önündeki adam, onunla görüşmek için hayal ettiğinden çok daha isteksiz görünüyordu. Yang Chen Yang Pojun'un onu neden bu kadar görmekten kaçınmak istediği konusunda hiçbir fikri yoktu. Yang Pojun'un Guo Xuehua'yı neden kilit altında tuttuğu açıktı.

Yang Chen zamanını Yan Pojun'la harcamayı bırakıp Guo Xuehua'yı aramayı planladığında, neşeli bir kadının sesi yolun diğer ucundan yankılandı. "Yang Chen?!"

Yang Chen geriye doğru baktığında, kemerli bir kapının yanında duran Guo Xuehua'yı gördü. Saçları oldukça dağınıktı, gözleri gözyaşlarıyla kaplıydı ve heyecanla Yang Chen'e baktı.

Sadece bir günden biraz daha uzun sürmesine rağmen tüm bunlara nasıl katlanmayı başardığını anlayamadı. Yang Chen'in onu son gördüğüne kıyasla sanki birkaç yıl daha yaşlanmış görünüyordu. Dudaklarının solgunluğu, gözleri hafifçe batarken, donuk görünümüne eşlik etti. Soğuk rüzgârda, bir ağacın üzerinde zayıf bir şekilde asılı bir sonbahar yaprağı gibi durdu.

Yang Chen'e ek olarak Ning Guangyao ve diğerleri, Guo Xuehua'nın nasıl göründüğünü gördüklerinde sanki inanılmaz derecede korkunç bir şeye tanık olmuşlar gibi garip bir ifade ortaya çıkardılar. Ning Guangyao'nun gözlerinden Yang Pojun'a öfkelendiği belli oluyordu. Yang Pojun'un karısına nasıl davrandığından hiç memnun değildi.

Tam o anda, Guo Xuehua nasıl göründüğünden rahatsız değildi. Vizyonunun bir kısmını kaplayan dağınık saçlarını görmezden gelerek, tüm enerjisini Yang Chen'e doğru koşmak için kullandı.

Yang Chen kaşlarını çattı ama yine de Guo Xuehua'nın beline sıkıca sarılmasına izin verdi.

Guo Xuehua, Yang Chen'i daha da sıkı bir şekilde kucaklarken zevkle bağırdı. Başını Yang Chen'in göğsüne yaslayarak tekrar tekrar bağırdı, "Oğlum... benim oğlum... Annen sonunda seni buldu..."

Her ne kadar net olmasa da etraftaki insanların duyması için yeterliydi.

Sessizliğin ortamı ele geçirdiği anda, Yang Pojun son derece korkmuş görünüyordu.

İlk sersemleyen Ning Guangyao ve oğlu Ning Guodang idi. Daha sonra dikkatlerini Yang Pojun ve Yang Chen'e çevirdiler ve duyduklarına inanmayı reddettiler.

Guo Xuehua'nın çocuğu mu? O zaman... bu ikisini baba-oğul yapmaz mıydı?!

Her ne kadar hiçbiri Yang klanında bir çocuğun neden aniden ortaya çıktığını anlamamış olsa da açıkça, tanık oldukları şey yanlış değildi. Aksi takdirde Yang Pojun bu konuyu gizlemek zorunda kalmazdı.

Yang Chen duygularını kaybetti. Beyni düşüncelerden ve duygulardan yoksundu. Hıçkırıklar içindeki kadının ona sarılmasına ve onu 'Yang Chen', 'Oğlum' olarak çağırmasına izin verdi... Sesi kısık ve zayıftı ancak Yang Chen'in kalbine şiddetle çarpan güçlü bir balyoz gibiydi.

Keskin bir kalp ağrısı hissetti. Öte yandan, durum böyle olsa da Yang Chen alışmadık bir sıcaklık hissetti sanki bir şey yavaş yavaş eriyordu.

Bu his... Yang Chen'in daha öncesinde hiç deneyimleme şansı olmadığı bir andı.

Guo Xuehua'nın korumaları, Küçük Wen ve Küçük Li de koştu. Yüzleri ve kulakları kızarmıştı. Yang Pojun'a karşı son derece suçlu hissettiler ve başlarını kaldırmaya ve onunla yüzleşmeye cesaret edemediler.

Yang Pojun ikisine karşı şiddetle baktı. "Hanımı serbest bırakmanıza kim izin verdi?" Diye sordu.

Küçük Wen ve Küçük Li birbirlerine baktılar ikisi de bir şey söyleyemediler.

"Bendim."

Kapının arkasından yaşlı bir ses yankılandı. Yang Gongming ve yaşlı kadın birlikte yürüdüler ve kalabalığın önüne çıktılar.

"Bay Yang?" Saygılı bir şekilde, Ning Guangyao mesafeden eğildiği gibi hızlıca Ning Guodong da eylemlerini takip etti. Babasının bile saygı göstermesi gereken bir yaşlıya boyun eğmek zorundaydı.

Yang Pojun'un gözlerindeki öfke hemen dağıldı. Anında bağırdı, "Baba?!"

"Xuehua'yı serbest bırakan bendim. Yang Chen'in onun için geldiğini söyleyen de bendim.” Yang Gongming derin bir iç çekip onlara doğru yürümeden önce söyledi. Şaşkın Yang Pojun ile yüzyüze geldiğinde, şöyle dedi, "Pojun, bu sefer kesinlikle çizgiyi aştın. Xuehua yalnızca kendi oğlunu görmek istedi. Nasıl bu şekilde davranabilirsin?”

"Baba, ben..." Yang Pojun açıklamak istedi ama bunun zamanının gelmediğini biliyordu. İç çekerek, sersemlemiş Ning Guangyao'ya baktı ve suskun kaldı. Yang Pojun'un gözlerinden son derece endişeli olduğu görülüyordu.

Ning Guangyao ve diğerlerinin öğrenmesi korkunç bir şeydi, ya da öyle düşündü.

Guo Xuehua ağlamak üzereydi. Yang Chen tek bir kelime konuşmamış olsa da sessizce ona sarıldığı için yeterince memnun oldu ve yüzünde bir gülümsemeye neden oldu. İstemeden, her iki elini de Yang Chen'in yüzüne koydu ve ifadesiz yüzüne baktı, bakışlarıyla büyülendi.

"Yang Chen, beni görmeye geldiğin için teşekkür ederim. Benimle buluşmak istediğin için çok mutluyum. Artık ölsem bile pişman olmayacağım.”

"Neden bahsediyorsun? Bu benim gibi yaşlı bir adamın önünde söylemen gereken bir şey mi?” Yang Gongming gülerek söyledi. Daha sonra Ning Guangyao'ya şöyle söyledi, "Başkan Ning, bu yaşlı adam aile meseleleriyle uğraşmaya çalışıyor. Sen ve oğlunun, bize biraz müsaade edebilecek vakti var mı?"

Ning Guangyao gerçekten ne olduğunu bilmek istemesine rağmen Yang Gongming'in isteğine itaatsizlik etmeye cesaret edemedi. "Elbette, Bay Yang. Onları Pojun'un ofisine götüreceğim."

Ning Guangyao adamlarını götürdükten sonra, sessizlik tekrardan hakimiyetini kurdu. Yang Pojun'un kişisel astlarından sadece birkaçı oradaydı, her şeye ciddi bir şekilde bakıyordu.

Yang Gongming, yüzü sıkıntıyla dolu olan oğluna, sonra da ifadesiz görünen Yang Chen'e baktı. "Yang Chen, anneni evine götür."

Yang Pojun'un gözleri şokla genişledi ve Guo Xuehua aniden kayınpederine bakmak için döndü. Yang Chen'in gözleri şaşkınlıkla doldu.

"Baba, Xuehua'nın bu çocukla gitmesine nasıl izin verirsin?" Yang Pojun sordu.

"Bunun yerine Xuehua'yı bir mahkûm gibi tutmana izin mi vermeliydim?"  Yang Gongming hoşnutsuzluk içinde sordu. “Ayrıca, Xuehua'nın Yang Chen'i daha sık görmeyi umduğundan neredeyse eminim.”

Guo Xuehua, gözleri soğukluk ve hayal kırıklığı ile dolu olan Yang Pojun'a baktı. Daha sonra isteksiz görünen Yang Chen'e baktı. Başını sallayarak, dedi ki, "Yang Chen izin verdiği sürece, onunla gitmeye hazırım. Eğer bunu istemezse, öyleyse kayınpederimi Pekin'e kadar takip edeceğim."

"Neden Pekin'e dönmek istiyorsun? Vücudun artık zayıf. Jiangnan'da kendine daha iyi bakarsın. Pekin'deki malikanenin gelinime ihtiyacı yok. Ayrıca burada birkaç gün daha kalmak istiyorum," Yang Gongming konuştu.  Daha sonra Yang Chen'e şöyle dedi, "Yang Chen, bu kadar kararsız davranma. O senin annen, sadece seni görmek için bu kadar sefil olan bir anne!”

Yang Chen'in vücudu hafifçe titredi. Derin bir nefes almadan önce Guo Xuehua'nın acınacak ama mutlu gülümsemesine baktı. Başını salladı ve dedi ki, "Tamam, onu geri götürebilirim, boş odalarımız var.”

"Asla olmaz!" Yang Pojun aniden bağırdı. Sonunda kendine karşı koyamadığı için kaşları düştü. Yüksek sesle bağırdı, "Baba! Karar versen bile, bir kez olsun sana itaatsizlik etmek zorunda kalacağım! Birbirlerini tanıdıkları gerçeğiyle yaşayabilirim ve Xuehua'yı Pekin'e geri götürmeni kabul edebilirim. Ancak, Xuehua'nın bu çocukla yaşamasına izin veremem! Bu ne anlama geliyor?! Kocası olmam, öldüğüm anlamına mı geliyor? Yoksa yirmi yıldan fazla bir süredir Yang klanıyla hiçbir ilgisi olmayan bu aptal çocuktan aşağı mıyım?! Klana geri dönmesine izin vermek zaten büyük bir fedakârlık. Şimdi her şekilde benim isteğime karşı çıkıyor. Bu sefer neden hala ona tahammül etmeliyim?!”

"Pojun!"

"Sessizlik! Baba! Kararımı çoktan verdim!”

Kararlılık Yang Pojun'un gözlerinden görülebilirdi. Aniden, Tip 54* tabancasını çıkardı ve doğrudan Yang Chen'in kalbini hedefledi!

"Kanımın damarlarından akması umrumda değil, bugün anneni eve götürmeye cesaret edersen, tüm bunlara bir son verir, sana davetsiz bir casus gibi davranır ve seni öldürürüm!”

------

(*) Tip 54, Çin’de yaygın olarak kullanılan, 7.62×25mm’lik mermi kullanan bir tabancadır.

SEFIX: Baba oğul yüzleşmesi tekrardan alevlendi. Yang Gongming’in önünde öz oğluna silah çeken Yang Pojun, duygularına yenik düşerek pervasız bir hata mı yaptı yoksa bu işi kökünden mi bitirmek istedi... Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!